🌸 دانلود فیلم Bullets Over Broadway 1994 (گلوله های برادوی)

گلوله های برادوی 1994 (به انگلیسی: Bullets Over Broadway) یک فیلم کمدی و محصول 1994 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم گلوله های برادوی 1994 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که «دیوید شاین» (کیوساک) می خواهد نمایش نامه ای را روی صحنه ببرد، ولی سرمایه ی لازم را ندارد و مجبور است به سردسته ی یک باند تبهکار متوسل شود که می خواهد محبوبه ی سبک مغزش، «آلیونیل» (تیلی) را روی صحنه ببیند. «چیچ» (پالمینتری)، محافظ «آلیو» هم باید در تمام مدت تمرین هم راه «دیوید» باشد و «دیوید» آرام آرام پیشنهادهای سازنده ای درباره ی نمایش نامه از «چیچ» دریافت می کند....

این فیلم به کارگردانی Woody Allen, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم گلوله های برادوی 1994 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Bullets Over Broadway 1994 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را John Cusack, Chazz Palminteri, Dianne Wiest, Jennifer Tilly, Mary-Louise Parker, Tracey Ullman, Jim Broadbent, Joe Viterelli, Harvey Fierstein, Rob Reiner, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود گلوله های برادوی 1994 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران John Cusack, Chazz Palminteri, Dianne Wiest, Jennifer Tilly, Mary-Louise Parker, Tracey Ullman, Jim Broadbent, Joe Viterelli, Harvey Fierstein, Rob Reiner, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی گلوله های برادوی 1994 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم گلوله های برادوی 1994 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Bullets Over Broadway 1994 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم گلوله های برادوی 1994 R بوده و قبل از دانلود فیلم گلوله های برادوی 1994 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, جنایی, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم گلوله های برادوی 1994 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم گلوله های برادوی 1994 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Bullets Over Broadway 1994 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم گلوله های برادوی 1994 7.4/10 از 10 می باشد.

«دیوید شاین» (کیوساک) می خواهد نمایش نامه ای را روی صحنه ببرد، ولی سرمایه ی لازم را ندارد و مجبور است به سردسته ی یک باند تبهکار متوسل شود که می خواهد محبوبه ی سبک مغزش، «آلیونیل» (تیلی) را روی صحنه ببیند. «چیچ» (پالمینتری)، محافظ «آلیو» هم باید در تمام مدت تمرین هم راه «دیوید» باشد و «دیوید» آرام آرام پیشنهادهای سازنده ای درباره ی نمایش نامه از «چیچ» دریافت می کند...
دهه 1920 برادوی. دیوید شاین ، نمایشنامه نویس ، خود را یک هنرمند می داند و خود را با افرادی مانند عقاید محاصره می کند ، که بیشتر آنها از نظر اقتصادی با مشکل روبرو می شوند زیرا آنها برای خود هنر خلق می کنند ، نه توده ها. با این حال ، دیوید معتقد است که شکست در دو نمایشنامه اول خود به این دلیل است که او کنترل خلاقانه خود را به افراد دیگری که این مطالب را درک نمی کردند ، رها کرد. به همین ترتیب ، او می خواهد سومین نمایشنامه خود را به نام "خدای پدران ما" کارگردانی کند ، اما ممکن است به خوبی داوود را به نان برادوی تبدیل کند. با نداشتن سابقه کارگردانی دیوید ، جولیان مارکس ، تهیه کننده دائمی دیوید ، هیچ سرمایه گذار نمی تواند پیدا کند ... تا اینکه یک سرمایه گذار واحد که کل تولید را تأمین مالی می کند ، وارد صحنه شود. او نیک والنتی است
در نیویورک در سال 1928، یک نمایشنامه‌نویس می‌خواهد نمایش نامه ای را روی صحنه ببرد، ولی سرمایه ی لازم را ندارد و مجبور است به سردسته ی یک باند تبهکار متوسل شود که می خواهد محبوبه ی سبک مغزش، «آلیونیل» را روی صحنه ببیند...

جهت دانلود فیلم Bullets Over Broadway 1994 (گلوله های برادوی) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

وودی آلن در سال 1994 با پرتابه‌های برادوی، یک فیلم طنز خوشمزه دیگر از وودمیستر که شخصیت‌های لوپی که ما با آن‌ها آشنا هستیم از وودی می‌گیرد و آنها را در داستانی سازمان‌یافته‌تر و در فضایی دوره‌ای قرار می‌دهد، یک گله‌باز کمدی دیگر به ثمر رساند.

داستان فیلم در منهتن در دهه 1920 اتفاق می‌افتد و داستان یک درام نویس به نام دیوید شین (جان کیوزاک) را روایت می‌کند که در برادوی آخرین کار خود را با مشکل مواجه می‌کند تا اینکه نماینده‌اش (جک سرپرست) متوجه می‌شود که حامی او را ردیابی کرده است. نمایش، یک مافیوز احمق (جو ویترلی) که موافقت کرده است تا زمانی که نیمه بهترش، اولیو (جنیفر تیلی) در سریال شغلی پیدا کند، بودجه سریال را تامین کند. وقتی لباس محافظی به نام چیچ (چز پالمینتری) را می‌فرستد تا مراقب الیو باشد، همه چیز پیچیده می‌شود، با این حال وقتی او شروع به ایده‌پردازی در مورد نمایشنامه می‌کند و آن‌ها آن را بهتر می‌کنند، زندگی را برای افسانه ما به‌طور قابل‌توجهی آشفته‌تر می‌کند. br/>
این یک تصویر دیگر از وودی نمونه است، جایی که وودی کاراکتر خود را به کار اصلی می برد و کیوزاک برای کارگردانی وودی بسیار سخت کار می کند (فقط کنت برانو در VIP پیشرفت کرد). دایان ویست دومین اسکار خود را برای بهترین بازیگر نقش مکمل به خاطر چرخشی فراتر از مضحک و در عین حال کاملاً خنده‌دار در نقش هلن سینکلر، سردسته‌بازی اغراق‌آمیز برادوی که ادعا می‌کند شیفته شین است تا روی کارش در نمایشنامه کار کند، برد. پالمینتری و تیلی هر دو نمایشگاه‌های تولید ستاره‌ای را ارائه می‌کنند که هر دو برگزیده اسکار را نیز به دست آوردند. جیم برادبنت دقایقی بسیار سرگرم کننده به عنوان یک سرگرم کننده همی در نمایشنامه دارد که از گول زدن خوشش نمی آید و تریسی اولمان به عنوان یکی دیگر از بازیگرانی که هلن را با سگش دیوانه می کند سرگرم کننده است.

فیلمنامه وودی با داگلاس مک گراث. هر یک از پیچ‌های هیجان‌انگیز خنده‌دار جاده‌ای را که ما از وودی پیش‌بینی می‌کنیم، به ارمغان می‌آورد و تیزبینی و گوش عالی او برای موسیقی نیز منابعی برای یک تقلید بی‌نظیر جذاب است که طرفداران وودی آن را خواهند خورد.

نظرسنجی: من در گلوله های برادوی بسیار شرکت کردم، علیرغم این واقعیت که به نظر می رسد در قسمت های خاصی نقش بسته است. سرگرم کننده ها فیلم را جذاب ساختند و وودی آلن محتوای هوشمندانه ای ساخت که بیشتر هیجان انگیز بود تا جالب. این ایده، که بر اساس یک مقاله‌نویس است که نمایشنامه‌ای را با فشار از سوی جمعیت برای ارائه یک سرگرم‌کننده وحشتناک خلق می‌کند، وحشتناک نبود و باید به بازیگرانی که همگی نمایشگاه‌های خارق‌العاده‌ای برگزار کردند، اعتبار بدهم. به نظر می رسد که سرگرمی هایی که نقش جنایتکاران را بازی می کنند، در هر فیلم هولناکی که ظاهر می شود حضور دارند، با این حال آنها فیلم را دلپذیر ساختند، علیرغم این واقعیت که فیلم کاملاً حول محور آنها ساخته نشده بود. من یاد گرفته‌ام که این روزها استانداردهای بالایی برای فیلم‌های سینمایی نداشته باشم، بنابراین وقتی یک فیلم بسیار ساخته شده را می‌بینم، هزینه بیشتری از آن دریافت می‌کنم. گلوله های برادوی حرفه ای از آلن است و او به خوبی آن دوران را به تصویر می کشد، با وجود اینکه خط داستانی در قسمت هایی بی معنی است. در کل، این یک فیلم معمولی برای صحنه های خاص و نمایشگاه های عالی است، با این حال اگر مولفه طنز را نداشت ممکن بود فیلم برتری باشد. متوسط!

خلاصه: گلوله های برادوی مطمئناً با فرض اینکه وودی آلن در آن حضور داشت، کار نمی کرد. به نظر می‌رسید که او خطوط بی‌معنی را که من در تعداد زیادی از فیلم‌هایش دیده‌ام، حذف می‌کند، که دلیل این است که فیلم واقعاً به تجارت پرداخته است. جان کیوزاک در نقش اول بازی عالی بود، با این حال این دایان ویست بود که مرا به خنده انداخت. او نقشی را فرض می کرد که کاملاً از محدوده آشنایی معمولش خارج بود، با این حال او آن را خوب بازی کرد، به خصوص وقتی که به گفتن جان کیوزاک به هههه ادامه داد! علاوه بر این، تریسی اولمن نقش خود را به خوبی توسط جیم برادبنت به عهده گرفت، و من در کل بخش هوس‌بازی فیلم شرکت کردم. مدتی پیش، من منتظر یک فیلم معمولی وودی آلن در مورد سکس و روابط مختل بودم، با این حال گلوله های برادوی آنقدرها هم وحشتناک نبود و نمی توانم اعتراف نکنم، من در تمام طول مدت کنجکاو بودم.

بودجه: 20 میلیون دلار مجموع ناخالص: 13 میلیون دلار

من گلوله های برادوی را برای افرادی تجویز می کنم که در آنجا فیلم های سینمایی وودی آلن در مورد نمایشنامه ای را که به طور کامل ساخته نشده است تجویز کنم. در برادوی با کمک جمعیت بازی کنید. 6/10

از بسیاری جهات، پرتابه ها بر فراز برادوی بهترین فیلم وودی آلن در 20 سال اخیر است. این قطعه‌ای که طرح آلن با هزینه‌های کم معمولی را زیر پا می‌گذارد، یک قطعه با کیفیت با لباس‌های عالی، مناطق دوست‌داشتنی، نورپردازی جذاب و موسیقی متناسب با داستان است. از همان ابتدا محیط چند جهان نیویورک بلافاصله ساخته می شود، تئاتر برادوی، زندگی گروهی و قلمرو صنعتگران گرینویچ تاون. طنز به طور معمول در تمام صحنه های فیلمی که سرگرم کننده ترین فیلم آلن از زمان آنی هال است پخش می شود.

بازیگران فوق العاده هستند و در ایجاد اعتماد به نفس در هر شرایطی و سپس ورق زدن آن نقش اساسی دارند. در دنیای اوباش، جنیفر تیلی در بهترین کارش با یک لانگ شات وجود دارد، جو ویترلی که شغلش با پرتابلز شروع می شود و چز پالمینتری که بی نقص است. افراد تئاتر، دایان ویست، تریسی اولمن و جیم برادبنت را که تقریباً توجه همگان را به خود جلب می‌کنند، در اختیار دارند. "هنرمندان" Burglarize Reiner، John Cusak و معشوق فداکار او، Mary-Louise Parker هستند. در حال حاضر تعداد زیادی سرگرم کننده خوب دیگر وجود دارند که واقعاً خوب عمل می کنند، هرچند که مشابه دیگر فیلم های آلن اخیراً دارای توانایی هستند، هر قسمت متناسب با داستان است که علاوه بر این فوق العاده است. آخرین کلمه در مورد کیوساک که "نقش آلن" را دارد. او شخصیت خود را به طور معمول با تلاش برای تقلید وودی انجام می‌دهد.

جوک‌ها از توانایی ذهنی آدم‌های هوسران، تصویر غرورآمیز صنعتگران تا بی‌فایده‌بودن خودپسندانه و لرزان سرگرم‌کننده‌ها را شامل می‌شود. با این حال هر یک از این "شوخی ها" برعکس می شوند. یک جنایتکار اساساً به اندازه هر کسی باهوش است، یک صنعتگر می‌داند که غرور او همه هوای گرم و سرگرمی‌ها بود؟ خوب، آنها همچنان به خود خودشیفتگی خود ادامه می دهند، فقط بیشتر.

در نهایت، یک موضوع تکراری وودی آلن وجود دارد که به آن پرداخته می‌شود، یک فرد در هر نقطه‌ای تا کجا می‌تواند محدودیت‌های اخلاقی را پشت سر بگذارد؟ از آنجایی که این یک تقلید واقعی است، چنین افکار سنگینی کل فیلم را سنگین نمی کند. ما به نکته آلن می پردازیم، تکمیل به بسیاری از مسائل بالقوه رسیدگی می کند و اخیراً از گلوله های برادوی قدردانی کرده ایم.

ما با یک هنرپیشه خود پخش آشنا می شویم. او می‌گوید دیوید شین (جان کیوزاک) را انتخاب می‌کند و فکر می‌کند که او یک توانایی نادیده و نادرست است، شبیه به ون گوگ. او در سال 1928 در نیویورک نمایشنامه نویس است و تلاش می کند تا نمایشنامه اش را بسازد، زیرا سرگرمی های پرمحتوا و پرمدعا و در عین حال معتبری را که عاشق نمایشنامه او هستند استخدام می کند. با این حال، همه چیز برای او درست نمی شود، زیرا او باید یک معشوق گانگستری را به کار گیرد، که او از او می خواهد که نقش مهمی در نمایش بازی کند، در غیر این صورت او و همراهانش را تعطیل می کند. دیوید در نهایت به پایان می رسد زیرا او باید با تصاویر خود مبارزه کند، تغییراتی در بازی به طور کلی خوب خود ایجاد کند و با "بادیگارد" دوست دختر گانگستر درگیر شود که به نظر می رسد بهترین راهنمایی مبتکرانه را برای بازی خود از هرکسی که در هر لحظه دارد دارد. ملاقات کرد. او به همین ترتیب همه چیز را بازیابی می‌کند، در چیزی که می‌توان آن را خط روشنی از رویدادها نامید.

این طرح فوق‌العاده‌ای دارد، و من واقعاً به سختی پوزخند زدم وقتی او درباره چگونگی پیدا شدن بیشتر متخصصان بعداً، با طنز و خشک صحبت می‌کند. گفتار حیله گرانه در واقع، گلوله های برادوی پاساژ استاندارد وودی آلن است، با تبادل لبه‌های هوشمندانه و نمایشگاه‌های باورنکردنی که با دستاوردهای کمیک فریاد می‌زند. گلوله های برادوی نیز بسیار سرگرم کننده است و خنده های بزرگی را ایجاد می کند. در واقع، من دوست دارم زمانی که وودی آلن بازه های زمانی اقتباسی را انجام می دهد، مانند «روزهای رادیویی» یا «رز بنفش قاهره» که فیلم های متحرک فوق العاده ای بودند. من عموماً انواع فیلم‌های او را ترجیح می‌دهم، با این حال می‌دانم که آنها فیلم‌های ترکیبی هستند، به این دلیل که بسیاری از افراد دوست ندارند به عصبیت‌های او توجه کنند. به هر حال، او در گلوله های برادوی نیست، و تقریباً شبیه بخشی از فیلم های مختلف او نیست. گلوله های برادوی به من کمک می کند تا یک طنز خیره کننده بیلی مور یا حتی فیلم های پرستون استرجز را با توجه به دیوانگی شرایط و چیدمان ها به یاد بیاورم. گلوله های برادوی نیز بسیار بازیگر است، و نمایشگاه شماره 1 من از جان کیوزاک و دایان ویست بود که علاوه بر این فوق‌العاده باهوش و درخشان بودند.

در مجموع، این بهترین فیلم وودی نیست، اما یک فیلم است. فیلمی از انحراف واقعی، بازیگری خارق العاده، مبادله و در کمال تعجب، چیدمان.

من گلوله های برادوی را وقتی در تئاتر دیدم یک تن ترجیح دادم. من

اخیراً آن را دوباره در HBO دریافت کردم و تحت تأثیر طنین موضوعی عمیق تر

قرار گرفتم که احتمالاً در اولین مشاهده آن را نخواهید داشت.

شخصیت فلندر به دلایل کم عمق

خود درباره موضوع فیلم صحبت می کند. به گفته او، "متخصصان واقعی، جهان اخلاق

خود را می سازند." فلندر از این مانترا استفاده می کند تا معشوقه دوستش را بهانه کند. هرچه باشد، بدون در نظر گرفتن آن معتبر است. صنعتگران می پذیرند که

صنایع بزرگ بالاتر از وجود انسان است، زیرا در طول نسل ها ادامه می یابد و وجود افراد بی پایان را بهبود می بخشد. از یک طرف

این یک فکر فوق العاده است. با این حال، طرف دیگر اندیشه این است که ایده‌آل تخیلی نابخشودنی است: همه چیز را از جانبدارانش می‌خواهد. به همین دلیل است که بسیاری از صنعت‌گران خارق‌العاده (پیکاسو، پولاک،

همینگوی) قلب‌ها را شکسته و در کمال تعجب کشته شده‌اند تا اینکه اکثر افراد روی کره زمین چنین تجربه‌ای ندارند. آنها از قانون

طلایی پیروی می کنند. این احترام اخلاقی به آنها این امکان را می دهد که با انسانیت احساس یکپارچگی کنند،

و احساس هماهنگی و خودارزشمندی را برای آنها فراهم می کند.

برای صنعتگران (مانند جنایتکاران)، ادب اسراف است در صورت نیاز

به اهمیت دست پیدا کنند، باید غیرقابل توجه بودن را تحت فشار قرار دهند، و چز پالمنتیری (و نه جو مانتگنا، همانطور که برخی به اشتباه

گفته اند) نقش چیچ را بازی می کند. متوجه می شود که اشتیاق

آهنگسازی دارد. او قادر است کارش را بکشد و به او واگذار کند، و این چیزی است که

او را به یک صنعتگر تبدیل می کند. جان کیوزاک نقش دیوید را بازی می‌کند، نمایشنامه‌نویسی که

میل فوق‌العاده‌ای دارد و در کمال تعجب، شانس فوق‌العاده‌ای دارد، اما از طریق رابطه‌اش با چیچ متوجه می‌شود که او نیست. حاضر است

انسان عادی خود را قربانی کند، و بنابراین، او یک هنرمند نیست.

من فکر می کنم این یکی از بهترین فیلم های وودی آلن است (در سه فیلم اصلی یا

چهار). در هر صورت، من می‌خواهم بپذیرم که داگلاس مک‌گراث معامله خارق‌العاده‌ای

در رابطه با محتوا داشت، زیرا تلاش‌های دیگر وودی بسیار کمتر از این است. بنابراین من داگ مک گراث را تشویق می کنم، از یک صنعتگر تا

باید بگویم گلوله های برادوی را دوست داشتم. به طرز شگفت انگیزی طرح و آهنگسازی شده است. دایان ویست عالی بود. با این حال، جان کیوزاک کمی تحت تأثیر ویست قرار گرفته است. جو مانتگنا به عنوان یک اوباش با دانش یک نمایشنامه نویس تماشایی بود. همانطور که من و خواهر و برادرم داشتیم این را تماشا می کردیم و از روی داده های DirectTV دیدیم که اوباش هدیه ای منحصر به فرد دارد. ما به نوعی حدس زدیم که او با این موهبت خارق‌العاده غم‌انگیز در نهایت یک تازه‌کار خواهد بود. جنیفر تیلی علاوه بر این بسیار سرگرم کننده بود. او نقش این بانوی جوان را بازی می‌کند که با وجود این واقعیت که به نظر می‌رسد در واقع علایق زیادی ندارد، با به دست آوردن چیزهایی که نیاز دارد بسیار آشنا است. او به سادگی مورد استفاده قرار می گیرد تا هر چیزی را که می خواهد قبول کند. با این حال در آن نقطه مشاهده می کند که بازیگری یک آزمون است. او واقعاً از آن قدردانی می‌کند، اما متوجه می‌شود که با آن مشکل دارد.

به نظر می‌رسد جان کیوزاک نیاز به صداقت تخیلی دارد، اما به اندازه کافی قادر به انجام آن نیست. احتمالاً سرگرم‌کننده‌ترین صحنه‌ها، صحنه‌هایی هستند که مانتنیا کیوزاک را به پهلو می‌کشد و به او می‌گوید چگونه می‌تواند بازی خود را اصلاح کند. کیوزاک به سادگی تحت تأثیر چنین ایده‌های درخشانی قرار می‌گیرد، اما با نشان دادن شگفتی‌اش مخالفت می‌کند، زیرا نیازی به اعتراف ندارد که توسط یک مرد مسلح اجیر شده توسط جمعیت مورد توجه قرار گرفته است.

همینطور این که دایان ویست برای شخصی که این کلمات را ساخته است - و اینکه او آن را به صراحت می گوید فوق العاده سرگرم کننده است. کیوزاک باید به او بگوید که ناامیدانه شیفته او نشود، بلکه نمی تواند با ستایش این هنرمند شناخته شده، موفق و سرگرم کننده صحنه مخالفت کند. یکی متوجه می شود که کفش دیگر در نهایت می افتد و شما به وودی اعتماد دارید که آن را به طرز تحسین برانگیزی انجام دهد. او بدون شک این بار ناامید نمی شود.

به همین ترتیب دیدن اقدام کیوزاک که به نظر می رسد او به نحوی از آن خشنود است، جالب است. .

تنظیم فوق العاده است. مراقبت محبت آمیز شگفت انگیز. من فکر می‌کنم این به احتمال زیاد یکی از پرهزینه‌ترین گزینه‌های وودستر با توجه به چنین ملاحظاتی است. بی‌تردید این یک ارزیابی فوق‌العاده جذاب از بی‌فایده بودن سرگرمی‌کنندگان و سرگرم‌کننده‌ها و نبرد برای درستکاری خلاق است. پرهیاهوتر از هانا و خواهرانش، ساینده‌تر از شروران متواضع، من واقعاً گلوله های برادوی را دوست داشتم.

از آنجایی که وودی آلن 12 شب در پاریس (2011، a 6/10) من را خیره نمی کند و جدیدترین سرود ایتالیایی او به روم با محبت (2012) با انتقادهای تکان دهنده ای روبرو می شود، بنابراین من به خاطر اثربخشی او در مورد آثار قبلی او غوغا می کنم. فیلم‌شناسی، در نتیجه Projectiles OVER Broadway (برنده 7 جایزه اسکار در سال 1994) نزاکت یک قانون اساسی است، به طور کلی، فیلم‌هایی که وودی در آنها حضور ندارد بسیار برتر از فیلم‌هایی هستند که در آن‌ها هم مدیر/مقاله‌نویس و هم بازیگر است. br/>
من به‌تازگی تعداد کمی از فیلم‌های وودی را تماشا کرده‌ام، با این حال فیلم‌های OVER Broadway بدون شک می‌توانند در ستون بالایی بهترین خلاصه سال‌ها قرار بگیرند (تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، به سادگی ۱۰ فیلم اصلی من را از دست داده است. فیلم در سال 1994، که سال فوق العاده ای برای فیلم ها بود، با این حال کیوزاک، ویست، تیلی و پالمینتری همگی در رتبه بندی 10 بازیگری من قرار گرفتند. ویست و تیلی، دو جایزه اسکار را به دست آوردند و ویست آخرین قهرمانی بود که به طور فوق طبیعی بزرگ است و همچنین انتخاب من، او در انتقال سطرهای دلخراش «حرف نزن» و صحنه های گرم کردن صدا قبل از مسابقه کاملاً شگفت انگیز است. آخرین رئیس در این میان، تیلی بدون شک خودش عمل می کند (تا حدی سرگرم کننده و تا حد زیادی تحریک کننده است)، این یک تصویر قطعی از انحراف بین یک سرگرم کننده واقعی و یک حس عجیب و غریب است (انتخاب اسکار پالمینتری نیز ممکن است جایگاهی در آخرین مورد داشته باشد. به‌طور غم‌انگیزی)، علی‌رغم اینکه اکثر بازیگران هرگز چنین دری باز نمی‌کنند، برای مثال جان کیوزاک، که نقش وودی آلن را در فیلم Bullets Over Broadway بازی می‌کند و به‌طور قابل‌اعتمادی درخشان است، اما متأسفانه یک بار دیگر مورد سرزنش قرار گرفت (پس از The Swindlers 1990، 7/10).

در مورد فیلم، محتوا دارای خود شوخی بی‌نظیر بورژوازی و صنعتگر وودی و معجون طبقاتی تقلید جنایی و نمایشنامه‌نویس برادویی است که در بلاک نویسنده‌اش گرفتار شده است، هرچند نماهای تیراندازی به طرز تحسین‌آمیزی عمل می‌کنند. منطقه ای از استحکام برای وودی ها وجود ندارد و سازمان گنج پنهان تحریف شده است (شاید فقط هیچ توضیح عالی پس از آن وجود نداشته باشد). در هر صورت، در مجموع، در صورتی که شما یک مرد معمولی با قلب ابرو هستید، بحث های هوشمندانه به طور مداوم پاسخ عاطفی را برمی انگیزد و در آخرین بررسی، دایان ویست به تنهایی شایسته زمان است.

من همیشه نمی‌توانستم آثار وودی آلن را با محیطی معاصر در شهر نیویورک گرم کنم، مملو از آدم‌های بزرگی که هیپوکندری‌هایشان غیرقابل انکار کمتر از آن‌ها است و شاید خود آلن هم از ما می‌خواهد بپذیریم. قطعات دوره او، در هر صورت، اغلب آلن را از نگاه ناف رها می کند، و "گلوله ها بر فراز برادوی" یکی از تلاش های جدی او در این نوع است.

شخص کانونی و جانشین وودی دیوید شین (جان کیوزاک)، نمایشنامه نویس جوان صمیمانه ای که می ترسد متوجه شود که اگر الیو نیل، پرورش دهنده یک گانگستر، شغلی پیدا کند (عشق او در حال دادن یارانه است) ممکن است آخرین تلاش او انجام شود. دیوید موافقت می‌کند و فوراً دچار «شکستگی» بسیار جالبی می‌شود، و به‌طور هیجان‌انگیزی خود را روسپی می‌گوید به خاطر فروش. (این صحنه بعداً زمانی که دیوید بدبخت بدیهی است هرگز توانایی زیادی برای فریب دادن در هر صورت نداشت) قدرت بیشتری دارد. در ابتدا ممکن است به نظر برسد که ناظر برای یک داستان پیگمالیون تنظیم شده است که در آن الیوی کاملاً ناپاک در نهایت پتانسیل واقعی دارد و هر یک از مدعیانی که توانایی او را برای عمل کردن زیر سوال برده اند ظاهر می شود. با این حال، نقطه عالی فیلم این است که در نهایت، چیچ (چز پالمینتری) محافظ زیتون است که یک حضور نابغه‌ای در بنیادی تهدیدآمیز دارد. برای اصلاح و کار فوق‌العاده روی نمایشنامه.

فیلم نسبتاً به سمت پایان منحرف می‌شود، زمانی که دیوید پس از چیچ (که به استاد برجسته‌ای که دیوید عموماً خود را تصور می‌کرد تبدیل شده است با حالتی نفرت‌انگیز پاسخ می‌دهد. ) به الیوی شلیک می کند زیرا او نمی تواند یک ثانیه بیشتر بازی وحشتناک او را تحمل کند. به نظر می رسد آلن معتقد است ما باید در شوک و حالت تهوع دیوید سهیم باشیم. در هر صورت، گانگستریسم فیلم در بیشتر موارد اخیراً برای اسنیکرها بازی شده است، و به سختی می توان آنچه را که اتفاق می افتد به عنوان یک مشکل جدی در نظر گرفت. به هر حال وقتی چیچ که به طور مرگباری خود را مجروح کرده، از آخرین دقایق خود برای ساختن یک ایده نهایی در مورد نمایشنامه استفاده می‌کند و از دیوای ساکن هلن سینکلر (دایان ویست) استفاده می‌کند.

Projectiles Over Broadway یکی از باورنکردنی ترین پروژه های یک فیلم وودی آلن در تمام دوران را دارد. جان کیوزاک، چز پالمنتری، دایان ویست، مری لوئیز پارکر، جنیفر تیلی، جک سرپرست، تریسی اولمن، دزدی راینر، و تعداد زیادی از افراد خوب سرگرم کننده. در ضمن دلیلش عالیه نویسنده‌ای که باید ببیند «اثر هنری» خود را در صحنه‌های برادوی تبدیل به یک نمایش‌دهنده نمایش می‌کند و توسط سازندگان و روسای و هنرمندانی که داوطلبانه محتوا را تغییر می‌دهند هک نشده است. گلوله های برادوی چیزهای زیادی دارد که باعث شده فیلم های وودی آلن قبلا کار کنند. موسیقی خارق‌العاده‌ای از زمان جاز در شهر نیویورک، محل و زمان ساخت این فیلم. محتوا و تصویرسازی عالی و پیشرفته و در کمال تعجب، فیلمبرداری عالی. آنگونه باش که امکان پذیر است. . . علاوه بر این، متأسفانه، این تصویر به طور کلی تا حدودی کج خواهد بود و حتی در بخشی از زمان، به خصوص در حین تکمیل، احساس می‌شود (که برای برخی از پرکردن‌های قبلی آلن نیز غیرعادی نیست). معمولاً هر از چند گاهی به نظر می رسد که سرگرم کننده ها از تمرین دیگری استفاده کرده باشند. در بیشتر موارد، ای کاش وودی نقش جان کیوزاک دیوید شین، نمایشنامه نویس/سردار را بازی می کرد، که فکر می کند یک صنعتگر خارق العاده است، با این حال متوجه می شود که به ندرت چیزی در مورد هستی می داند و به محافظ خواننده اجازه می دهد تا کنترل ترکیب محتوا را به عهده بگیرد. از نمایشنامه ای که او به برادوی می آورد. این یک دلیل سرگرم کننده است و به طور کلی از فیلم لذت بردم. چگونه نباید، در نهایت از خودم پرسیدم. با این حال، من مخالفت خواهم کرد. اگر وودی خودش نقش نویسنده را بازی می کرد، شاید طنز بیشتری داشت. نه این که کیوزاک نمایش وحشتناکی از خود نشان دهد، او فقط آنطور که وودی به نظر می رسد جالب نیست. علاوه بر این، جنیفر تیلی با نواختن الیو اونیل، نوازنده ی هواداران، قطعه ای را از بالا می گیرد. او به سادگی سعی می کند سایه ای بیش از حد دشوار به نظر برسد که گاهی اوقات کاملا احمقانه به نظر برسد. با وجود این، در بخش زیادی از اوقات او واقعاً به خوبی عمل می کند. همه چیز را در نظر گرفتم، من دایان ویست و چز پالمینتری را در این تصویر گرامی می‌داشتم. به نظر می‌رسید که آن‌ها درمقایسه با بقیه بازیگران، ایده‌ای غیرقابل انکار در مورد شغل خود بهتر داشتند. همه چیزهایی که در نظر گرفته می شود این تصویر حدود 7 و نیم ستاره (از 10) را از من می گیرد. به هر حال، آن طور که برخی توصیه کرده اند، دقیقاً یک تصویر نمونه وودی آلن نیست، و همانطور که خود وودی قبول می کند (شرط می بندم) در صورتی که او را شکست دهند. علاوه بر این، او یک تن از الماس های اصلی را در راه ساخته است.

وودی در ملاقات جدید با بی‌بی‌سی Imprint Cousins چنین بیان کرد. وقتی تحریک شد، چهار "نزدیک" را ضبط کرد که عبارتند از: رز ارغوانی قاهره (1985)، زلیگ (1983)، زوج های متاهل (1992) و این یکی. در حالی که سه فیلم دیگر فیلم های خوبی هستند، به احتمال زیاد وودی به بی عیب و نقص بودن فکر می کند، من خیلی به شکست های او متمایل می شوم.

تنها چیزی که از Projectiles Over Broadway خواهید گرفت، میگرن است. همانطور که فریادهای مداوم انتقال سلاح خودکار بازیگران، ناظر را در یک صف ثابت دسی بل محاصره می کند. کل فیلم مانند یک ساختگی برادوی، با سرعتی اضافی و بی پایان هماهنگ شده است. در گلوله های برادوی جان کیوزاک است که از او خواسته شده تا عمداً نقش خود را در جعل هویت ناگوار آلن اغراق کند، موضوعی که بعداً کنت برانا را در «سلبریتی» به طور غیرقابل انکار سگی کرد.

این همان فیلمی است که احتمالاً به نظر می رسد. ایده آل بر روی کاغذ ایجاد برادوی با پشتیبانی سرپرست بسته در دوره 20s، کامل با موسیقی جاز فوق العاده. اعداد روتین به طرز شگفت انگیزی بازی می کنند در حالی که یکی از هودها تغییراتی را در بازی پیشنهاد می کند. به طرز غم انگیزی همه چیز تا حدودی ترسناک به نظر می رسد، درجه توهم به این معنی است که شما هرگز نمی توانید واقعاً با همدردی کنید یا به هیچ یک از شخصیت ها اهمیت دهید.

از نظر منطقی، قسمت پایانی فیلم به طور قابل توجهی بیشتر است. جذاب تر از اولی بی وفایی تمام شده است و چیچ (چز پالمینتری) کنترل نمایشنامه و پیامدهای آن را به عهده می گیرد. به طور قابل توجهی انتقادی تر، همه از فریاد کشیدن دست کشیدند، که به گوش من کمک کرد. با این حال، طنز یکنواخت اتاق کابینت - برای مثال، دو بار عبور از جیم برودبنت که در کمد پنهان می‌شود در حالی که سگ سگ او را تعقیب می‌کند - در فیلم Bullets Over Broadway بی‌نقص به نظر می‌رسد.

کارگردانی به‌طور پیوسته از وودی باشکوه است. علیرغم سرعت ناپایدار، دوربین اغلب در عمل باقی می ماند و به فعالیت اجازه می دهد تا قبل از آن کار کند و مانند یک جمعیت تئاتر با جمعیت برخورد کند. این یک ایده هوشمندانه است، و به احتمال زیاد شما طرفدار وودی نیستید، احتمالاً این غیر وودی‌ترین فیلمی است که می‌توانید ببینید. نکات آهنگسازی او هنوز وجود دارد، با این حال آنها بدیهی نیستند، و عدم حضور او از روی صفحه نمایش قابل توجه است. خطوط هوشمندانه متعددی وجود دارد، و من مطمئن هستم که سرگرمی‌هایی که شامل آن‌ها می‌شوند، آن را برای ساخت فیلم زندگی کرده‌اند. به طور غیرقابل انکاری بیشتر در این مسیرها، ظاهراً، بیشتر از تماشای آن بود.

وودی آلن آنقدر فیلم Bullets Over Broadwayنامه نویس ماهر و پرتلاشی است که روایتی از نویسنده ای را بازگو می کند که بازی اش با اکراه پالایش شده و بیش از حد توخالی هیجان انگیز است. این یک ایده ترسناک تحریک کننده برای کشف کامل است، اما او به طور موثر انجام می دهد. او همچنان یکی از جذاب‌ترین و عمیقاً هیجان‌انگیزترین داستان‌هایش را تا به امروز تعریف می‌کند، و به پرسش‌هایی رسیدگی می‌کند که صنعتگران از هر نوعی خودشان به ندرت تصمیم می‌گیرند تا پاسخ‌ها را بررسی کنند. او به ما اجازه می دهد تا درک کنیم که یک مرد هنوز صاحب صنعت نشده است، و کسی که قلم دارد ممکن است کسی نباشد که تصور و حقیقت را هر کسی از هر دعوتی گفته باشد. سرنخ های بی تکلفی که این دو را می شناسند در ارتباط بین جان کیوزاک، که نمایشگاهش فوق العاده است، و شز پالمینتری، که به طرزی هوشمندانه و هوشمندانه نقش شخصیتی را بازی می کند که شاید برخی فکر نمی کنند در فیلم Bullets Over Broadway وودی آلن تثبیت شود.

Bullets. فیلم Over Broadway به سبکی گرفته شده است که واقعاً شماره 1 من است. تنظیمات دوره‌ای کاملاً آب و هوایی در کنار، نشان‌دهنده دو فیلم اصلی پشتیبان است، یک چوب قهوه‌ای غم‌انگیز اما تمیز که صحنه‌های متعدد و همچنین تیره و قرمز زیادی دارد. دوربین هرگز باعث نمی‌شود که خودش را متوجه کند و با تفکر دوم، کاری را انجام می‌دهد که بسیاری از زیباترین زیبایی‌شناسان بصری فیلم معتقدند باید انجام دهد، یعنی بازگویی داستان به جای رژه فضول.

بیشتر طنز فیلم از شوخی‌های خاص آلن و شرایط ساختگی به طور گسترده سرگرم‌کننده ناشی نمی‌شود، به جز سرگرم‌کننده به‌طور تکان‌دهنده جالب جیم برادبنت که مشکل رژیم غذایی او به‌طور قابل‌توجهی نگران‌کننده است، اما از غوغای هوشمندانه جنیفر تیلی. او تنبل، کودکانه، کاملاً نادان، و برای همه بیش از حد متواضع است. این بهترین ارائه ای است که از او دیده ام، و مانند تمام بخش های این فیلم، کنترل محتاطانه ای بر شخصیت آن وجود دارد. دایان ویست به طرز فوق‌العاده‌ای نقش سرگرم‌کننده خوش ذوق و مسحورکننده‌ای را بازی می‌کند که تیلی فکر می‌کند او است، اما با معایب واقعی، برای مثال، چند رابطه بمب‌گذاری شده و مشکل نوشیدن.

دلیل عملکرد تحسین‌برانگیز فیلم و برای من یک هنجار را برای فیلم‌برداری تعیین می‌کنم و محیط، نتیجه مستقیم این است که چگونه وودی آلن به طرز خیره‌کننده‌ای ظاهر، بازیگران، بی‌رحمی و مولفه‌های موضوعی آن را خلق می‌کند. Projectiles Over Broadway لکه‌ای منفرد دارد و مطمئناً یکی از بهترین‌های آلن است.