🌸 دانلود فیلم Charlie Wilson's War 2007 (جنگ چارلی ویلسون)

جنگ چارلی ویلسون 2007 (به انگلیسی: Charlie Wilson's War) یک فیلم کمدی و محصول 2007 کشور آمریکا, آلمان, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم جنگ چارلی ویلسون 2007 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که فیلمی درام در مورد نماینده کنگره تگزاس، «چارلی ویلسون»‌ (تام هنکس) و معاملات سرپوشیده اش در افغانستان، و تلاش او برای همکاری با شورشی ها در جنگ با شوروی، که اثرات پیش بینی نشده ای را برای وی در پی دارد....

این فیلم به کارگردانی Mike Nichols, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم جنگ چارلی ویلسون 2007 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Charlie Wilson's War 2007 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Tom Hanks, Amy Adams, Julia Roberts, Philip Seymour Hoffman, Emily Blunt, Om Puri, Shiri Appleby, Rachel Nichols, Wynn Everett, Jud Tylor, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود جنگ چارلی ویلسون 2007 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Tom Hanks, Amy Adams, Julia Roberts, Philip Seymour Hoffman, Emily Blunt, Om Puri, Shiri Appleby, Rachel Nichols, Wynn Everett, Jud Tylor, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی جنگ چارلی ویلسون 2007 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم جنگ چارلی ویلسون 2007 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Charlie Wilson's War 2007 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

این فیلم در ژانرهای کمدی, درام, تاریخی, بوده و محصول کشور آمریکا, آلمان, هست. زبان اصلی فیلم جنگ چارلی ویلسون 2007 عربی, انگلیسی, روسی, اردو, عبری, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم جنگ چارلی ویلسون 2007 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Charlie Wilson's War 2007 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم جنگ چارلی ویلسون 2007 7.0/10 از 10 می باشد.

فیلمی درام در مورد نماینده کنگره تگزاس، «چارلی ویلسون»‌ (تام هنکس) و معاملات سرپوشیده اش در افغانستان، و تلاش او برای همکاری با شورشی ها در جنگ با شوروی، که اثرات پیش بینی نشده ای را برای وی در پی دارد...
«چارلی ویلسون» نمیانده ایالت تگزارس در کنگره ایالات متحده به همراه یکی از همکاران خود «جوآن هرینگ» و یک مامور اف‌بی‌آي به نام «گوست آوراکوتوس» یک اتحاد را برای تامین مایحتاج نیروهای مبارز و آزادی خواه کشور افغانستان در نبرد با شوروی تشکیل می‌دهند و...
«چارلی ویلسن» (هنکس) یکی از نمایندگان دموکرات کنگره ی امریکاست. او با زنی ثروتمند به نام «هرینگ» (رابرتس) آشنا می شود که بسیار به سیاست علاقه مند است و قبلا مجری یک برنامه ی تلویزیونی بوده است. «چارلی» از طریق «هرینگ» به وضعیت بد مجاهدین افغانی در مبارزه علیه نیروهای اشغالگر شوروی پی می برد و می کوشد تا به آنان کمک کند...
درامی بر اساس زندگی "چارلی ویلسون"، عضو کنگره تگزاسی که معاملاتی به طور مخفیانه در افغانستان انجام می دهد. او در تلاش است تا به شورشیان کمک کند تا در جنگ برابر شروی سابق برنده شود اما این مساله عواقب پیش بینی نشده ای در پی دارد ...
یک درام بر اساس معاملات پنهانی چارلی ویلسون نماینده تگزاس در افغانستان، جایی که تلاش‌های او برای کمک به شورشیان در جنگ با شوروی اثرات غیرقابل پیش‌بینی و طولانی‌مدتی دارد.
فیلمی درباره ی داستان زندگی چارلی ویلسون نماینده کنگره تگزاس و همچنین داد و ستد های پنهانی او با گروه های شورشی افغانستان همچون طالبان برای جنگ با ارتش شوروی یا همان جنگ سرد است او می خواهد کنگره را راضی کند که ...

جهت دانلود فیلم Charlie Wilson's War 2007 (جنگ چارلی ویلسون) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

«جنگ چارلی ویلسون» فیلمی است که لایه های مختلفی دارد. تماشاچی با حس تند تقلید، این را بلافاصله در بخشی از صحنه هایی که باعث شوک خفیف و نه چندان خفیف شده است، می بیند. اصل این صحنه‌هایی که من به آن اشاره می‌کنم با راهپیمایی سربازان شوروی در مسکو به‌عنوان آهنگی پرشور از نمایشنامه‌های ستایش آغاز می‌شود، ارائه‌ی ارتش شوروی باعث خوشحالی می‌شود که قبل از برش‌هایی طولانی به هلی‌کوپترهای توپ‌دار شهرهای افغانستان را با توانایی‌های دل‌سخت بالا می‌برد. پیام کم عمق در اینجا این است که نیروی مسلح شوروی نفرت انگیز است. با دیدن اینکه این یک فیلم آمریکایی است، به نظر می رسد که این توضیح برای برخی از تماشاگران مناسب باشد. راستش را بخواهید، بریدگی‌های یوتیوب حاوی این صحنه حاوی اظهارات زیادی در مورد تبلیغات ایالات متحده است. جنگ چارلی ویلسون توسط آرون سورکین ساخته شده است که مادام‌العمر از ترکیب‌بندی‌های تحسین‌شده با مضمون سیاسی ساخته شده است و توسط مایک نیکولز هماهنگ می‌شود که تعداد زیادی از فیلم‌های متحرک فکر شده را نمی‌سازد، این شفاف‌سازی بیش از حد بی‌حال است. به نظر نمی رسد سورکین و نیکولز افرادی باشند که ممکن است به دلایلی برای محکوم کردن، قتل احمقانه را نشان دهند. با نگاهی اجمالی به نحوه مونتاژ این چیدمان، می‌توانیم یک لایه دیگر از فیلم را کشف کنیم: تقلید. صحنه بین برش‌هایی است که شبیه فیلم‌های استوک و مستند هلیکوپترها است و برخی هلیکوپترهای کاملاً تولید شده توسط رایانه شخصی... به نظر می‌رسد که برای چنین فیلمی با طرح مالی بالا با تعداد زیادی سرگرم‌کننده نخبه، نسبتاً کثیف است. هر زمان که هلی کوپتر شوروی برای اولین بار به نظر می رسد که تیراندازی می کند، به نظر می رسد که سلاح آن یک انفجار لیزری از یک بازی رایانه ای است... برخورد موشک با فیلم موجود در تضاد است. یک عکس سریع از فیلم سند نشان می‌دهد که یک هلیکوپتر در یک طرف تخلیه می‌شود، سپس به موشک CGI که از سمت راست به داخل می‌غلتد و همچنین یک چاپر CGI برش داده می‌شود. یک پلان سریع دیگر از فیلم روایی، رگبار موشک‌هایی را نشان می‌دهد که از یک قوس بال پرتاب می‌شوند، سپس، در آن نقطه، در نمایی از فیلم فیلم، موشک ONE بر بالاترین نقطه دیوار تأثیر می‌گذارد و صفحه را در آتش می‌گیرد. آیا خلبان به سادگی به درون گلوله آتش موشک خود پرواز کرد؟ همچنین، به چه دلیل این یک تن از گذشته یا نتایج حاصله بیشتر بود؟ همه اینها عمدا، و نسبتاً بی سر و صدا، مضحک است. تردیدی وجود ندارد که نیروهای مسلح سرخ بخش زشتی‌های خود را در زمان جنگ در افغانستان انجام داده‌اند، مشابه آنچه که هر نظامی درست در حول یک درگیری انجام می‌دهد، اما واقعیت این است که محکوم کردن آن احمقانه است. پشت هر درگیری اتفاقات بیشتری وجود دارد. فیلم نشان می دهد که مدل فیلم متوسط (و تبلیغاتی برای این وضعیت) نیروی مسلح منفور کاملاً دیوانه کننده است. در فیلم Charlie Wilson's War‌های ایده‌آلیستی خوب است، اما در فیلم Charlie Wilson's War‌های معتبر، فاصله زیادی با آن دارد. آن چیزی است که به طور منظم به ما نشان داده می شود. یک لایه جایگزین، هرچند کلیدی، جنگ: تامین مالی آن. رشته‌ها کشیده می‌شوند و کلمات به سختی در پس‌زمینه چیده می‌شوند، اما قبل از آن یک جنگ بیرون و بیرون دنبال می‌شود که امروز نتایج تلخی را به دنبال داشته است. این فاصله زیادی با یک فیلم معمولی برای یک فیلم برنامه ریزی هزینه دارد و به احتمال زیاد به همین دلیل بود که ساختار داستان پیام اصلی و تقلید را پشت یک لایه به طور مؤثر رضایت بخش از طنز سبک پوشانده بود. - - - 9/10

BsCDb گروه‌بندی: 13+ - - - ناپاکی، مصرف مواد مخدر

این یک فرم معمولی و براق تر از بال غربی است که توسط آرون سورکین ساخته شده است. من 7 از 10 ستاره را به آن می‌دهم، بنابراین هر چیزی جز بدبو و بدبو است، و سرگرمی‌هایی که پاکستانی‌ها را به تصویر می‌کشند، و فیلیپ سیمور هافمن که یک متخصص خسته سازمان سیا را به تصویر می‌کشد، تفاوت را با بازیگری واقعی ایجاد می‌کند.

اما به طور مشابه با چنین فیلم‌های متحرک بی‌شماری و پربار آمریکایی، این یکی نیز بسیار سریع مانور می‌دهد. اگر بدون تماشای صفحه نمایش به صحنه های اصلی بین تام هنکس و جولیا رابرتز توجه کنید که انگار یک نمایشنامه است، متوجه می شوید که بازی آنها در حال حاضر کاملاً وحشتناک است. یک بار دیگر، گفتمان به نفع خود بسیار سریع است. چارلی ویلسون یک تگزاسی است و بنابراین، آیا او یک سخنگو کند نیست؟ او به طور مثبت در جهت خود مشورت می کرد. هیچ کلمه دیگری برای بازی هنکس و رابرتز وجود ندارد: افزایش یافت.

بخشی از این از فیلمنامه ناشی می شود که تعداد زیادی از روزنامه نگاران آمریکایی آن را به معنای نیاز مکالمه به احساس برتری تفسیر می کنند.

چارلی ویلسون مردی بداخلاق بود. به راستی، پس در آن نقطه، به چه دلیلی ما نمی بینیم که تام هنکس در طول جنگ چارلی ویلسون با یک سینه تماس بگیرد؟ چقدر پرمدعا! در میان او و رابرتز نیز چنین صحنه هایی وجود ندارد. ستاره های بزرگ نمی توانند جلوی خود را برهنه نشان دهند یا در صحنه های مبتذل شرکت کنند. بسیار خوب، در فرصتی که آنها نمی توانند، چند سرگرمی ستودنی را کشف کنید که می توانند! اکنون به جایی رسیده‌ایم که اگر یک تام هنکس، برد پیت یا ستاره‌های بی‌شماری دیگر را در یک فیلم ببینید، می‌دانید که در آن رابطه جنسی وجود نخواهد داشت. یک بار دیگر، فیلم‌ها درباره زندگی محرمانه ستاره‌ها (که مستقیماً هیچ تماسی با دیگران ندارند) یا امنیت بالقوه تصویر/بزرگ‌ترین دارایی آن‌ها هستند.

من برای شخصیت جوآن هرینگ (جولیا رابرتز) برای من ارزش قائل بودم. ) صحنه ای بود که او در حالی که در رختخواب با نیمه بهترش در رختخواب بود، پشت تلفن از چارلی چاپلوسی می کرد. سازندگان لیبرال و محققین فیلم نماینده ایده آلی را در چارلی ویلسون ایجاد کرده اند: تند در زندگی محرمانه، انجام کار لیبرال قابل پیش بینی در زندگی باز. با این حال، یک بار دیگر، حقیقت را باید بگوییم، جنگ چارلی ویلسون غیرقابل توجه بودن ویلسون به عنوان یک قانونگذار را متعادل کرد. در هر صورت، صحنه‌هایی مانند مهدکودک به نظر می‌رسد که در آن گیر افتاده‌اند، گویی که بی‌پرده به ما یادآوری می‌کنند: در واقع، افراد، ما واقعاً از نمازخانه و حالت جدا هستیم. اوه.

سپس چارلی ویلسون به پاکستان می رود. آها! در اینجا برخی از بازیگری واقعی است. مجریانی که پرزیدنت ضیا و دو مقام بینش را به تصویر می کشند، فقط سبک قدیمی بازیگری را در بهترین حالت خود منتقل می کنند. صحنه عالی.

جولیا رابرتز محدوده بیانی فوق العاده محدودی دارد. بیشتر اوقات او با یک مفصل تحریک شده روی دهانش عجله می کند. من مطمئن هستم که او می تواند پیشرفت کند، با این وجود؟

نکته دیگری که به آن توجه کردم این است که روس ها احتمالاً رقبای وحشتناکی بوده اند. علاوه بر این، اینکه بگوییم افغان‌ها نیروهای مسلح روسیه را در هم شکستند، من کاملاً مطمئن نیستم که کاملاً دقیق باشد. آیا دقیق تر نیست که بگوییم آنها هواپیماهای روسی را سرکوب کردند؟

در نهایت، پیام ضمیمه به پایان رسید که چارلی و متخصص محافظه کار سیا واقعاً هیچ ربطی به یازدهم سپتامبر نداشتند، زیرا آنها ترجیح می داد که افغانستان را پس از شکست شوروی نادیده نمی گرفت، هر شخص دیگری (ریگان و کنگره). چارلی ویلسون برای ساخت مدارس باید یک میلیون دلار خرج کند. بنابراین وجود دارد.

تماشاگران استاندارد سینما نمی‌توانند در برابر اشتیاق برای دیدن صعود فیلم‌های هالیوود در عراق و افغانستان مقاومت کنند، و «بادبادک باز» یکی از جدیدترین آنهاست. سی دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو دبلیو را پوشش می دهد که پس زمینه ی قسمت اصلی TKR را قاب می کند. در هر صورت، نه ناچیز است و نه بی توجه. داستان را از نقطه‌ای بازگو می‌کند که به‌عنوان یک موضوع مهم جذاب است، اما از سوی دیگر تحریک‌آمیز است، هرچند در سطحی کمتر آگاهانه. طرح داستان، و همچنین نحوه انتقال داستان، فوق‌العاده اساسی است: نماینده آشکارا بی‌اهمیت، چارلی ویلسون، زمانی که برای کشف وحشیانه حمله شوروی آورده می‌شود، تمرکز کامل خود را متعهد می‌کند تا برنامه‌های مالی را از 1000000 نفر به یک نفر افزایش دهد. میلیارد دلار برای کمک به تجهیز انسداد مجاهدین افغان، که ابزاری برای از دست دادن احتمالی شوروی است. در حالی که ظرافت های بسیار بیشتری در فیلم Charlie Wilson's War وجود دارد، (به عنوان مثال، داستان فرعی ویلسون زننده در مواجهه با اتهام مورد انتظار استفاده از کک)، این ستون فقرات است.

همانطور که گفتم، جنگ چارلی ویلسون به عنوان یک به دلیل تبادل درخشانی که می تواند هوشمندانه یا هوشمندانه باشد، هر دوی آنها منطقی هستند. در حالی که دقیقاً در سطح وایلد یا شاو شما نیست، طعم معاصر آن با توجه به فیلم خوب است. مهمتر این است که چه کسی تبادل نظر را منتقل می کند و در اینجا شما بهترین سه سرگرم کننده از نوع اسکار را دارید. با وجود هنکس، فیلیپ سیمور هافمن در نقش کهنه سرباز سیا که فوراً نامنظم و عملی است، و همچنین جولیا رابرتز به عنوان یک بانوی فوق‌العاده ثروتمند خرج‌ها (مطمئناً به سمت جنوب) با روحی اجتماعی مشتاق وجود دارد. فیلم اساساً حول محور این می‌چرخد که چگونه این سه گروه جمع می‌شوند و چیزی را انجام می‌دهند که متناسب با یک مأموریت غیرقابل تصور است. تماشای این سه سرگرم کننده برتر (به طور چشمگیری، برخلاف صحبت های هنری) درجه ای از شادی را برای شما به ارمغان می آورد که بازیگران کمتری گزینه ای برای دادن ندارند. به طور خاص، محل تجربه اصلی هنکس و هافمن یک مروارید صاف است. بازیگران مکمل نیز قابل توجه هستند: ستاره جدید و درخشان، امی آدامز، کهنه‌کار کهنه‌کاری را که می‌توانید تهیه کنید، و تعداد زیادی دیگر.

باز هم، همانطور که گفتم، جنگ چارلی ویلسون بی‌اهمیت نیست. بهترین بخش این است که با طرز فکر آمریکا-نجات-جهان-همراه نیست، علیرغم این واقعیت که گاه و بیگاه، چنین به نظر می رسد. یکی از آخرین صحنه های مطلق به هر حال به وضوح صحبت می کند. پس از از دست دادن اتحاد جماهیر شوروی، به نظر می رسد که همه درآمد خود را از دست داده اند و ویلسون با پشت سر گذاشتن یک طرح خرج کوچک 1000000 دلاری برای ساختن مدارس در افغانستان، خاطرات شدیدی را به یاد می آورد. یکی از اعضای شورا به شوخی می گوید: "جنگ پیروز شد. چه کسی به ساختن مدارس در پاکستان اهمیت زیادی می دهد". "افغانستان"، ویلسون بدون مزاحمت تنظیم می کند. پیام بسیار واضح است: برای هر مقام دولتی منطقی و دلسوز مانند ویلسون، ممکن است ده نفر دیگر (یا هر تعداد دیگری) وجود داشته باشد. آخرین کلمات از ویلسون، که به عنوان متن صفحه نمایش داده می‌شود، می‌گوید: آنها (با اشاره به کارهای مفیدی که ایالات متحده انجام داد) عالی هستند و جهان را تغییر دادند. و سپس ما بازی پایانی را به پایان رساندیم.

نکته پایانی: به عنوان یک علاقه‌مند به گیلبرت و سالیوان، من جنگ چارلی ویلسون را برای توضیح دیگری دوست دارم. هافمن در گفتاری شعله‌ور، درباره نحوه خدمت فداکارانه خود به سیا (و کشورش) طی سال‌ها، خلاصه کارهایی که او انجام داده است به پایان می‌رسد. با " و من هرگز در هیچ نقطه ای از دریا محو نمی شوم".

در اکثر جنگ چارلی ویلسون من این را به موقعیت‌های تاریخ سیاسی تا حدودی جذاب می‌فرستم. این به یک داستان واقعی بستگی داشت، و بررسی واقعیت ها به من اجازه داد که اساساً چیزی که به تصویر کشیده می شود معتبر است. بنابراین - من هزاران دانش مفید از آن به دست آوردم. من از جمله افرادی بودم که اساساً رونالد ریگان را به خاطر برنده شدن در نبرد ویروس از طریق ارتباط با اتحاد جماهیر شوروی در یک مسابقه تسلیحاتی تصدیق کردم که هیچ گزینه واقعی جز نبرد به جز هیچ امکانی برای برنده شدن نداشت. من حاضر نیستم آن موقعیت را رها کنم و به حدی افراط کنم که پیشنهاد کنم - همانطور که بخشی از تبلیغات پیرامون جنگ چارلی ویلسون توصیه می شود - که این نماینده چارلز ویلسون بود که در جنگ ویروس پیروز شد، با این حال می فهمم - پس از تماشای این فیلم. فیلم - آن چارلی، که قبلاً برای من مبهم بود - به طور مثبت نقش اصلی را بر عهده گرفت. در هر صورت، بخش عمده‌ای از فیلم، چانه‌زنی کابین خصوصی را مدیریت می‌کند که با قرار ملاقات‌ها پیش می‌رود - چیزهای مهمی، در عین حال نه موضوع بسیار هیجان‌انگیز برای یک فیلم.

تام هنکس - در کمال تعجب هیچ کس - در جایگاه اصلی فوق العاده بود، زیرا چارلی ویلسون، سناتور تگزاس زن زن پسند و مشروب الکلی که اکثر آنها به عنوان یک شوخی معذور بودند، اما او که با پرداختن به یک منطقه قانونی که احتمالاً نمی توانست از دست بدهد با فرض اینکه تلاش کرده بود، محافظت شود، این گزینه را داشت که دست به کار شود. جهت او به مکانی از چند نفر در پس زمینه تاثیر در واشنگتن. به تصویر کشیدن ویلسون تا حدی فیلمی لذت بخش بود و چارلی بسیار مضحک بود، از صحنه اولیه با رقصنده ها در جکوزی گرفته تا کادرش از شرکای زن زیبای جوان و ارزیابی او از کنگره (از این سوال که چرا کنگره با فلان چیز موافقت می کند و بیکار می نشیند، چارلی پاسخ داد "عمدتاً سنت.") با این حال، چارلی بینشی داشت که از تصویر تا حدی عجیب و غریب او گذشت. او اهمیت غلبه بر شوروی در افغانستان را درک کرد و به انگیزه اصلی پشت سر گذاشتن یارانه و تجهیز مجاهدین در حال نبرد با شوروی در آن کشور تبدیل شد. بدیهی است که در نهایت منجر به تحقیر (برای اتحاد جماهیر شوروی) شوروی شد که با شرم از قدرت خود خارج شد، که بسیاری توصیه می کنند دومینوی اصلی بود که مستقیماً به زوال انجمن شوروی در سال 1991 منجر شد. با این حال، بینش چارلی از آن گذشت. در حالی که اکثر آمریکایی ها از دست دادن انجمن شوروی را می ستودند، چارلی درک می کرد که ایالات متحده نمی تواند (یا احتمالاً نباید) به همین جا بسنده کند. او نیاز داشت که به کمک افغان ها برای بازسازی کشورشان ادامه دهد. با این حال، کنگره (و سازمان) به سمت اروپای شرقی ادامه داده بود، که باعث شد تا حدوداً 15 دقیقه اخیر فیلم ادامه یابد.

اینجاست که یک فیلم تا حدی جذاب به فیلمی هشیارکننده و جالب تبدیل شد. با تاثیری تکان دهنده توسط رئیس مایک نیکولز آغاز شد. چارلی در حال گفتگو با تماس با سیا، بلاست آوراکوتوس (فیلیپ سیمور هافمن) است. انفجار به او می فهماند که از زمانی که شوروی ها "دیوانه ها" را بیرون کشیدند، قبلاً به قندهار حرکت کرده بودند. همانطور که او این موضوع را برای چارلی توضیح می دهد، ما می شنویم که یک هواپیمای مسافربری از بالا می گذرد. در نقطه ای که شما افغانستان را با هواپیماهای جت در جهان پس از 11 سپتامبر تحکیم می کنید، می توانید 11 سپتامبر 2001 را تصور کنید. امریکایی‌ها افغانستان را از اتحاد شوروی آزاد کردند، اما در آن زمان خود را بیرون کشیدند و ملت را نادیده گرفتند (و به افغانستان اجازه دادند که ایالات متحده را نادیده بگیرد) تا جایی که از نقطه‌ی بی‌بازگشت گذشته است. آخرین صحنه‌های چارلی در هیأت قانونگذاری که برای تأمین مالی بازسازی مدارس افغانستان تلاش می‌کند، فقط به خاطر عذرخواهی بخشی دیگر که حتی نمی‌توانست افغانستان و پاکستان را مستقیم نگه دارد، یک مولفه تلخ داشت.

این 15 دقیقه اخیر واقعاً جنگ چارلی ویلسون را یک یا دو امتیاز در کتاب های من بالا می برد. تا آن نقطه، بهتر از خوب نیست، با این حال، وقتی هر یک از انجمن‌ها به میخ ضربه می‌زنند، از تماشای آن خوشحال می‌شوید. 7/10

«جنگ چارلی ویلسون» یک خط غیرعادی و استثنایی بین نمایش سیاسی و تقلید هجوی پلی‌بوی را طی می‌کند. شما فیلم های زیادی مانند آن را پیدا نخواهید کرد. از این رو، آنچه مایک نیکولز و همکارانش روی پرده می سازند، فیلمی رمان و جذاب با داستانی جدی برای گفتن است. این داستان چارلی ویلسون، یک پلی بوی نماینده تگزاس را بازگو می کند که در نهایت در موقعیتی ساده و در عین حال بسیار قوی قرار می گیرد. منطقه او به چیزهای زیادی نیاز ندارد، بنابراین او رای مثبت زیادی به صندوق خواهد انداخت. علاوه بر این، هنگامی که یک بانوی با نفوذ در منطقه اش به دلیل آن مشتاق می شود، چارلی به اردوگاه های آوارگان افغان می رود و دیدگاه او نسبت به جهان تغییر می کند.

آرون سورکین متخصص کلمات است، اما من تصور نمی کنید که جنگ چارلی ویلسون یک سازمان غیررسمی یا یک جناح غربی است. محتوای جنگ چارلی ویلسون بسیار شکننده تر از آن است. در هر صورت، سورکین هنوز نمونه‌ای است - از نظر سیاسی عاقلانه، مملو از تبادلات خوب و چند دقیقه غیرقابل باور مهم است. مثلاً صحنه ای که بلاست آوراکاتوس بر سر هنری کراورلی فریاد می زند که به او پیشرفتی نمی دهد یا صحنه ای که ویلسون به طرز جالبی با اوراکاتوس ملاقات می کند. صحبت های زیادی در جنگ چارلی ویلسون وجود دارد، حتی در صحنه هایی که انتظارش را ندارید، و کاملاً لذت بخش است.

مایک نیکولز کارهای خارق العاده ای را در پس زمینه انجام می دهد. صحنه ای که قبلاً ذکر شد، جایی که آوراکاتوس با ویلسون ملاقات می کند، مانند یک نمایشنامه باز می شود، در واقع بسیار خارق العاده است. Avrakatos در ورودی بیرون می رود، کارکنان ویلسون در دیگری می آیند. ویلسون تبادل خود را بین هر دو به راحتی انجام می دهد. تفاوت بین دو صحنه، یکی که در آن ویلسون در حال انجام معامله های میلیارد دلاری است و دیگری که تلاش می کند آن را اصلاح کند، بسیار قوی و بسیار مؤثر است.

اما مواردی وجود دارد که من تصمیمات نیکولز و سورکین را به دقت بررسی می کنم. . خطوط مبادله ای وجود دارد که واقعاً مناسب نیستند ("من هیچ ***** فکر نمی کنم این شخص کیست!" آنچه را که در میان اسلاتری و هافمن معمولاً یک صحنه تخصصی است جدا می کند) و صحنه هایی که حتی قافیه یا دلیل کمتری دارند ( واضح است که جوآن در طول فیلم دچار افسردگی ویلسون می‌شود، اما یک صحنه بعد به وضوح می‌بوسند). چند صحنه جالب هستند که نباید باشند، و آنچنان که باید به صحنه های کمپ آسیب عمیقی وارد نمی شود. صحنه اوج فیلم، ظاهراً به این دلیل که سازنده تام هنکس نیازی به پایان اسفبار ندارد، واقعاً پیامی را که تلاش می‌کند ایجاد کند، مخدوش می‌کند.

اما اساسی‌ترین منبع فیلم، و یکی که لکه ها را جبران می کند، تمام بازی های باورنکردنی است. تام هنکس به طرز شگفت انگیزی در نقش چارلی ویلسون انتخاب شده است. در مواقعی، او می تواند اقتباسی معتبرتر از فارست گامپ باشد، او بسیار شاداب و پر سر و صدا است. او هوشمندانه‌ترین دقایق فیلم و به‌علاوه ظریف‌تر آن را به تصویر می‌کشد (حتی آن‌هایی که مناسب نیستند در نتیجه هنکس عالی هستند). امی آدامز به عنوان دستیار اصلی هنکس بسیار بامزه است، با چشمان درشت و پوزخند دلهره آور قابل اعتمادش، به راحتی بر جمعیت چیره می شود، به خصوص در بخشی از صحنه های اردوگاه تبعید. جولیا رابرتز کارآمد است، با این که توانایی خود را نشان می دهد، اما به طور کلی زیر آن مدل موی عظیم پنهان می شود.

اما در این زمان است که باید فضایی را به فیلیپ سیمور هافمن اختصاص دهم. این یکی از نمایشگاه های شماره 1 من از او است و منطقی است که مهم ترین نمایشگاه او بعد از شب های بوگی است. او تعادل ایده آل سکوت و عصبانیت است. او سخنان دوست داشتنی سورکین را با سبک میخکوب می کند و زندگی را طلایی می کند. چه ژست اسکار بسیار تحسین شده ای، و اگر خاویر باردم نبود، فکر می کنم هافمن می توانست اسکار بعدی را به خانه بازگرداند.

جنگ چارلی ویلسون به شکلی بدون آج قدم می زند و صدا بیرون می آید. ناقص است، اما تعادل غیر طبیعی را به خوبی کنترل می کند. همه چیز از قبل آماده شده و فوق‌العاده جذاب است، و در نهایت، نمی‌توانید به میزان قابل توجهی بیشتر درخواست کنید.

آرون سورکین بی‌نقص است، او یک مقاله‌نویس فوق‌العاده در نمایش‌نامه‌ها، فیلم‌ها و برنامه‌های شبکه‌ای است که به دنیا یک زوج خوب، رئیس‌جمهور آمریکا، استودیو 60 در نوار غروب و قابل توجه‌ترین ساخته‌اش «بال غربی» را هدیه می‌دهد. او مقاله‌نویسی است که می‌تواند تقلید و نمایش را با موفقیت ترکیب کند، و مناطقی را که واقعاً به او علاقه دارند مدیریت می‌کند. سورکین، با رئیسی شایسته، به موضوع سیاسی دهه 80 می پردازد، درباره داستان بدیع نماینده چارلی ویلسون، که ضمانت نقدی، اسلحه و آماده سازی برای مبارزه با تهاجم شوروی به مجاهدین رفت.

چارلی. ویلسون (تام هنکس) یک سناتور حکومت اکثریت از تگزاس بود که به گفته خودش کمترین منطقه قانونگذاری را در کنگره دارد. او می تواند همراهان و هماهنگی ها را انجام دهد. او همچنین در یک سبک زنده مهمانی شرکت می کند، انرژی خود را با تعداد زیادی خانم سرمایه گذاری می کند، مقدار زیادی مشروب می نوشد و گاهی اوقات از کوکائین استفاده می کند. دفتر او با خانم‌های جوان و جذاب راه‌اندازی شده است و او در واقعیتی که اساساً می‌تواند هر کاری را که می‌خواهد انجام دهد سهیم است: تا زمانی که توسط رودی جولیانی مورد تحقیق قرار می‌گیرد. چارلی با دیدن اینکه جنگجویان علیه شوروی می جنگند، مشتاق درگیری در افغانستان می شود. طرح مخارج مخفی برای درگیری فقط 5 میلیون دلار است و آنها هیچ سیستم سیا نیستند. یک مقام حتی باید به سادگی از افغان ها برای تخلیه شوروی به عنوان بازپرداخت ویتنام استفاده کند. چارلی به سرعت کمک مالی می کند و با دولت پاکستان تماس برقرار می کند. چارلی یک تبانی نامقدس را با بلاست آوراکوتوس (فیلیپ سیمور هافمن) قابل استفاده سیا، یک کارشناس مبتذل اروپایی که مسائل خشمگین را تحمل می کند، و جوآن هرینگ (جولی رابرتز)، یک بانوی سنتی بسیار خوب که مأموریت می دهد و برای جنگ جمع آوری می کند، به پایان می رساند. علیه سوسیالیسم چارلی و بلاست این گزینه را داشتند که بودجه جمع آوری کنند و سیستمی شامل اسرائیل، مصر، عربستان سعودی و پاکستان را برای ارسال سلاح به افغانستان بسازند، و چارلی از تمام اطلاعات سیاسی خود برای تضمین حمایت کنگره و دولت آمریکا از او استفاده می کند. من به علاوه ترجیح می دهم به این موضوع اشاره کنم که افغانستان انگیزه اصلی سقوط انجمن شوروی نبود. تغییرات داخلی میخائیل گورباچف وجود دارد، گلاسنوت و پرسترویکا (یا به قول من دموکراسی و کاپتالیسم)، انجمن شوروی که از اروپای شرقی خارج می شود. در نهایت استراتژی رونالد ریگین برای جذب پول نقد به پروژه‌های نگهبانی بیهوده مانند جنگ ستارگان و هدایت روسای عملیات دریایی برای خرید صندلی‌های مستراح درخشان. Soveits آماده ادامه دادن نبود، و Regean این گزینه را داشت که دو کشور، آمریکا و روسیه را نابود کند.

به‌عنوان یک طرفدار وست وینگ، من دائماً مشتاق فیلم بودم و جنگ چارلی ویلسون هزینه مشابهی دارد. این از جمله معاملات سیاسی چارلی معتبر است. مولفه هایی مانند بحث در مورد افغانستان، تأثیرات آن و اینکه چرا چارلی به مسائل دولتی علاقه مند شد، وجود دارد. به خوبی می‌توان آن را به‌عنوان سرمقاله‌ای درباره افغانستان در آن زمان و در حال حاضر مطالعه کرد. آرون سورکین بیشتر فیلم را به عنوان نمایش برنامه ریزی می کند، با این حال دقایق هوشمندانه فوق العاده ای وجود دارد. فیلیپ سیمور هافمن بهترین دقایق را دارد و او یک نمایشگاه فوق العاده است. می توانستم یک ساعت و نیم نگاهش کنم که دفترچه تلفن را می خواند و نامزد می کرد. تام هنکس به‌علاوه در نقش چارلی ویلسون که پلی‌بوی را به قانون‌گذار ماهر واگذار می‌کند، عالی است. رئیس مایک نیکولز، رئیسی است که به دقت آماده شده است، و نشان می دهد که می تواند هم تقلید (فارغ التحصیلان)، نمایش (نزدیکتر)، علاقه به مسائل دولتی (Power Tones) را انجام دهد و بهترین ها را از سرگرمی هایش دریافت کند. او به خوبی با مواد برخورد می کند، اجازه می دهد جوک ها درخشش کنند، اما اجازه می دهد تا جدی تر شود. او لحن را می سازد و این فیلمی است که بر بزرگسالان متمرکز شده است. در فرصتی که شما جنگ چارلی ویلسون را تماشا می کنید، به سختی باید با مجموعه ای از تجربیات، و معنای آن برای این واقعیت کنونی آشنایی داشته باشید. من مجذوب موضوع هستم. با این حال، یک توضیح کوچک، مجاهدین هرگز آمریکایی ها را دوست نداشتند، فقط آنها را برای سلاح درگیر کردند. آمریکا به طور قابل اعتمادی شیطان غیرقابل مقایسه بود، با این حال آنها این مؤلفه را در طول جنگ مهار کردند.

این فیلمنامه سنتی تر از سورکین است. او تلاش می‌کند نسبت به چپ‌ها و مستقیماً در آمریکا بی‌طرف باشد و دیدگاهی استثنایی غیرجذاب از فیلم شوروی نشان می‌دهد. من تماشای سازمان نهم را برای تنظیم همه چیز تجویز می کنم. با این حال، این موضوع وجود دارد که آمریکا در پیروز شدن در درگیری ها عالی است، اما در به دست آوردن هماهنگی وحشتناک است.

درگیری شوروی در افغانستان (که با نام ویتنام روسیه شناخته می شود) به عنوان پایه و اساس چند فیلم فعالیت/تجربه دهه 1980 برجسته شد، مانند تجربه سوم "رمبو" و فیلم باند "روشن های روز زنده". «جنگ چارلی ویلسون» به این مبارزه به طور کلی نادیده گرفته شده (که توسط هالیوود نادیده گرفته شده است) باز می گردد، اما از منظری بسیار متناوب چنین می کند. به‌جای مدیریت قهرمانی‌های رمبو یا باند، این نبرد در داخل دولت آمریکا برای هماهنگ کردن کمک به مجاهدین افغان که علیه کنترل شوروی بر کشورشان می‌جنگند، توضیح می‌دهد.

این فعالیت در سال 1980 آغاز می‌شود. چارلی نماینده تگزاس ویلسون یکی از افرادی است که کمتر از کنگره جدا شده است، یک بازیبازی زن که بیشتر مشتاق است در اجتماعات، مشروب نوشیده و به دنبال شرکای زن جوان جذاب خود بگردد تا در کارهای سیاسی. او به دلیل مصرف احتمالی کوکائین بسیار مورد بررسی قرار می گیرد. (این ادعا در نهایت رد می شود، اما صرفاً به این دلیل که استفاده فرضی در بخش خارجی آمریکا رخ داده است). زندگی او زمانی تغییر می کند که یک همراه، مخالف سیاسی سنتی جوآن هرینگ، او را وادار می کند تا متوجه مخمصه ملت افغانستان تحت اشغال شوروی شود. بازدید از یک اردوگاه مهاجران افغان در پاکستان به این منظور است که در نهایت، ویلسون دلیلی برای جنگیدن دارد.

او شروع به لابی کردن برای گسترش یارانه آمریکایی ها به مجاهدین می کند و با بلاست اوراکوتوس قابل استفاده سیا متحد می شود. برای دستیابی به عملی ترین رویکردها برای ارائه کمک، به ویژه در تقویت حفاظت از افغانستان در برابر خطری که هلیکوپترهای جنگنده شوروی ایجاد می کنند. یکی از مشکلاتی که آنها با آن روبرو هستند این است که سازمان ایالات متحده از مجاهدین می خواهد که نباید سلاح های ساخت آمریکا در اختیار آنها قرار گیرد، بنابراین ویلسون و آوراکوتوس باید روش هایی را برای تهیه سلاح های ساخت شوروی به آنها ردیابی کنند. تام هنکس در نقش ویلسون، جولیا رابرتز در نقش جوآن و فیلیپ سیمور هافمن (که به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل انتخاب شد) در نقش آوراکوتوس، تعهدات بازیگری خوبی دارند. این اولین حضور رابرتز روی پرده از زمان معرفی دوقلوهایش در سال 2004 بود، علی‌رغم این واقعیت که او در سال 2006 دو فیلم پرانرژی را صدا کرد.

مسائل قانونی فیلم تا حدودی معتدل است، صرف نظر از از جایگاه معمولی هالیوود برای رادیکالیسم. ویلسون، با بازی هنکس به عنوان یک شورشی موافق که از ناکجاآبادی افراد خوش بین را در درون خود ردیابی می کند، در مقابل محافظه کار، چپ است، اما در دهه هفتاد و هشتاد "دموکرات" و "لیبرال" به طور طبیعی معادل نبودند. (تا آنجا که به آن مربوط می شود، «جمهوری خواه» و «محافظه کار» هم نبودند). شوروی در افغانستان به عنوان متجاوزان وحشتناک به تصویر کشیده می شود که از مین های تله انفجاری برای کشتن یا از بین بردن بچه ها استفاده می کنند و از تجربه افراد عادی مسلسل زدن از هوا لذت می برند. خود چارلی ویلسون بسیاری از افسانه های داستان هستند. در پایان فیلم، او واقعاً تحلیلی از دولت آمریکا به دلیل بی اعتنایی آنها به افغانستان پس از پایان جنگ ویروس و شکست سیستم سوسیالیستی آن کشور در سال 1992 انجام می دهد، بی اعتنایی که در دراز مدت باعث تحریک طالبان شد. تسخیر قدرت.

فیلم به هیچ وجه آن خطی را که اخیراً در محافل چپ (و چند محافظه‌کار) عادی شده است، ندارد، به‌ویژه که در دهه هشتاد به شوروی اجازه داده شد تا افغانستان را به شیوه خاص خود مدیریت کند، آمریکا و غرب امروز با خطر ایجاد ترس از جانب القاعده و سایر تجمعات اسلامی متجاوز روبرو نخواهند شد. من معتقدم که در مسیر درستی است که این بحث را نادیده می گیرد که هم به شدت حاکمیت سوسیالیستی در افغانستان و هم به پیچیدگی های سیاسی شرایط نادیده می گیرد. به هیچ وجه، شکل و شمایل همه گروه‌های مخالف افغانستان طرفدار اسلام نبودند، و صعود طالبان نتیجه اجتناب‌ناپذیر شکست کمونیسم نبود. کار بزرگی با فیلم عنصری بعدی خود، "فارغ التحصیل"، و کسی که باقی مانده شغل طولانی خود را صرف تلاش برای تکرار پیروزی خود کرده است. من فکر نمی‌کنم او در هیچ مقطعی این کار را انجام داده باشد، علیرغم این واقعیت که او مسئول چند فیلم به طور کلی عالی، از جمله "Silkwood"، "Working Girl" و "Primary Colors" بوده است. «جنگ چارلی ویلسون»، آخرین فیلم او تا به امروز، فیلم دیگری است که باید به این خلاصه اضافه شود. نیکولز با کمک هنکس، رابرتز و هافمن در ایجاد علاقه سیاسی موفق می شود و کارهای شوراهای فرعی قانونگذاری هم جذاب و هم مهم به نظر می رسد. این بسیار یک دستاورد است. 7/10