🌸 دانلود فیلم Like Father, Like Son 2013 (پسر کو ندارد نشان از پدر)

پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 (به انگلیسی: Like Father, Like Son) یک فیلم درام و محصول 2013 کشور ژاپن, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که ریوتا نونومیا یک تاجر موفق است اما زمانی که متوجه می‌شود پسرش با فرد دیگری عوض شده است باید تصمیمی بزرگ گرفته و یکی از آن‌ها را انتخاب کند....

این فیلم به کارگردانی Hirokazu Kore-eda, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Like Father, Like Son 2013 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Yoko Maki, Lily Franky, Keita Ninomiya, Shôgen Hwang, Yuri Nakamura, Kazuya Takahashi, Yoh Yoshida, Pierre Taki, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Yoko Maki, Lily Franky, Keita Ninomiya, Shôgen Hwang, Yuri Nakamura, Kazuya Takahashi, Yoh Yoshida, Pierre Taki, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Like Father, Like Son 2013 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 Not Rated بوده و قبل از دانلود فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Not Rated سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, بوده و محصول کشور ژاپن, هست. زبان اصلی فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 ژاپنی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Like Father, Like Son 2013 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم پسر کو ندارد نشان از پدر 2013 7.8/10 از 10 می باشد.

ریوتا نونومیا یک تاجر موفق است اما زمانی که متوجه می‌شود پسرش با فرد دیگری عوض شده است باید تصمیمی بزرگ گرفته و یکی از آن‌ها را انتخاب کند...
یک تاجر موفق به نام ریوتا، پس از سال‌ها متوجه می‌شود که پسر واقعی‌اش بعد از تولد در بیمارستان با یک نوزاد دیگر عوض شده‌است. در این شرایط، او باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد به زندگی در کنار پسری که فرزند خود‌ش نبوده ادامه دهد یا اینکه...
ریوتا (ماساهارو فوکویاما) معماری موفق در توکیو است، که ساعتهای زیادی از شبانه روز را برای تامین زندگی همسرش میدوری (ماچیکو اونو) و پسر شش ساله‌اش، کیتا، به کار اختصاص می‌دهد. اما وقتی که آزمایش خون نشان می‌دهد که کیتا به هنگام تولد با کودکی دیگر جابجا شده است، این دو خانواده بسیار متفاوت به یکدیگر میرسند و مجبور به گرفتن تصمیمی سخت و سرنوشت ساز میگردند…
پسر کو ندارد نشان از پدر یا پدران و پسران یا مثل پدر مثل پسر، فیلمی ژاپنی در ژآنر درام به کارگردانی هیروکازو کورئیدا است. ریوتا (ماساهارو فوکویاما) معماری موفق در توکیو است، که ساعتهای زیادی از شبانه روز را برای تامین زندگی همسرش میدوری (ماچیکو اونو) و پسر شش ساله‌اش، کیتا، به کار اختصاص می‌دهد. اما وقتی که آزمایش خون نشان می‌دهد که کیتا به هنگام تولد با کودکی دیگر جابجا شده است اوضاع دگرگون می‌شود…
ریوتا یک تاجر موفق در کار است. وقتی می فهمد پس از تولد پسر بیولوژیکی او با پسر دیگری روبرو شده است ، تصمیم سختی را برای انتخاب پسر واقعی خود یا پسری که او و همسرش بزرگ کرده اند روبرو می شود.
"ریوتا نونومیا" تاجر موفقی است که فقط به پول فکر می کند. وقتی متوجه می شود پسرش هنگام تولد با کودکی دیگر عوض شده، مجبور می شود تصمیم بزرگی بگیرد که بر روی زندگی خود و فرزندش تاثیر می گذارد و...
ریوتا نونومیا یک تاجر موفق است که توسط پول هدایت می شود. او متوجه می شود که پسر بیولوژیکی اش پس از تولد با فرزند دیگری عوض شده است. او باید تصمیمی بگیرد که زندگی را تغییر دهد و پسر واقعی یا پسری را که بزرگ کرده به عنوان پسر خود انتخاب کند.

جهت دانلود فیلم Like Father, Like Son 2013 (پسر کو ندارد نشان از پدر) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

اتفاقی که بر سر دو خانواده می‌افتد، فیلم هیروکازو کره‌دا «مثل پدر، به عنوان پسر» یکی از رویاهای بد هر دو یا سه سرپرست است. شش سال پس از معرفی فرزندانشان، آنها از زایشگاه تماس می گیرند که به آنها اطلاع می دهد که تصور می شود نوزادان تازه باردار پس از تولد بین دو خانواده مبادله شده اند. آزمایش های DNA قبل از مدت ها وقوع را تأیید می کند. آن‌ها یاد می‌گیرند (بنابراین ناظران) که بخش بزرگی از زوج‌هایی که با چنین بدجنسی درگیر شده‌اند، تصمیم می‌گیرند که به جای فرزندانی که از بدو تولد با عشق والدینی همراه بوده‌اند، بچه‌ها را با هر خانواده عوض کنند تا به «سلسله خون» آنها تبدیل شوند. تا این نقطه هر چه زودتر بهتر باشد، معاملات بعدی می تواند برای بچه ها وحشتناک تر باشد. آیا این واقعا کار می کند؟ همانطور که فکر می کنید دشوار است. به هر حال این یک موضوع فوق العاده برای یک نمایش خانوادگی است. یا دوباره درام. یا از طرف دیگر هر دو.

در راهروی فیلم هیچ پدر یا مادری وجود ندارد یا والد آینده ای، قبول دارم، که در مغزشان این پرسش را نپرسد که «من به عنوان والدین چگونه پاسخ می دهم؟». "آیا رابطه خونی یا هولدینگ در شش سال ابتدایی زندگی پسرها مهم تر است؟" "این انتخاب قلب است یا انتخاب مغز؟". ازدواج من چگونه با چنین شرایطی سازگار خواهد شد؟ نمی‌توانم فکر نکنم که هیروکازو کره‌یدا، رئیس فیلم، به این موضوع وابسته است، در حالی که با احتیاط داستان را توسعه می‌دهد و چرخه‌ای را به تصویر می‌کشد که طی آن دوره‌های خارق‌العاده، مشروعیت، تصدیق، انتخاب در یک پیشرفت پیوسته توسط دو خانواده انجام می‌شود. در حالی که دو زوج و دو کودک از تمام مواد و زمان کافی برای رشد شخصیت‌هایشان بهره می‌برند، داستان حول محور ریوتا (ماساهارو فوکویاما)، یکی از دو پدر، که یک مهندس شلوغ است، در تماس خود مطمئن و مثمر ثمر است. با این حال، کسی که به نحوی رابطه با پسرش را رد کرده است.

برای چنین موضوعی بسیار ساده است که وارد درام شود، و من کاملاً قبول ندارم که "مثل پدر، به عنوان پسر" کاملاً از این دام طفره می رود. به هر حال هزاران احساس واقعی وجود دارد که از صفحه نمایش عبور می کند، به دلیل فیلمنامه ای که به سختی توسعه یافته است که رشته های مختلف را تنظیم می کند: خط خونی بر خلاف روابط موجود والدین، حفره های طبقاتی، شغل همسران در چرخه انتخاب (یک کار ساده نیست. نکته ای در زندگی ژاپنی و فیلم های سینمایی). بازیگری فوق‌العاده است، کل گروه غالب هستند تا ما را به یک بازیکن در خانواده تبدیل کنند و با پیشروی داستان، علایق و احساسات خود را ارائه دهند. این ترکیبی افراطی از مضامین است که در دراز مدت به روشی مناسب و بدیع مورد بررسی قرار می گیرد. من به سادگی اعتماد دارم که استودیوهای بزرگ آمریکایی خیلی زود پسر کو ندارد نشان از پدر را دوباره بازسازی نخواهند کرد.

پسر کو ندارد نشان از پدر با آهنگسازی و هماهنگی هیروکازو کوریدا، با سبک ظریف و ساده روایت او ادامه می یابد. من نمی توانم موضوعی را که توسط فیلم دیگری در سراسر جهان مورد بررسی قرار می گرفت، به یاد بیاورم: دو مرد جوان در یک کلینیک پزشکی مشابه با یک خطای بدون فکر باردار شدند، با این اتفاق غم انگیز شش سال پس از این واقعیت. تاثیر خیره کننده بر دو آرایش نگهبان در پسر کو ندارد نشان از پدر به شکلی هوشمندانه و آرام پرداخته شده است. علاوه بر این، این کتاب همچنین به موضوعات قابل تشخیص امروزی می پردازد که برای ژاپن قابل توجه نیستند و در عین حال اهمیت جهانی دارند: نگهبانان «بالگرد» (مثلاً شناور بر فراز قله های نوجوانان)، تفاوت طبقات اجتماعی، رابطه با سن و سال بیشتر، فقط به چند مورد اشاره کنیم.

دو ترتیب قیم در دو حوزه اجتماعی متفاوت است. یکی شامل یک پدر و مادری که در ابتدا از یک بنیاد متوسط کشوری می آمد، اما از آن زمان به طبقه کارگر تبدیل شده است، یک کارگر مصمم از طبقه کارگر است. ترتیب دیگر نگهبانان بیشتر مردمی است: پدر یک خرده فروش کوچک، یک جک از همه حرفه ها در تعمیر چیزهای شکسته و مادر یک سرور غذای ارزان قیمت استثنایی با حضور مشترک ذهن. کودکان مبادله شده، که در حال حاضر 6 ساله هستند، دوران کودکی خاص خود را در خانواده های "به فرزندخواندگی" (به طور خودکار) خود منعکس می کنند. کودکی که در خانواده‌ای ثروتمندتر بزرگ شده است، کودک تنها، فردی متفکر و تا حدودی فروتن است که نتیجه یک پدر (و مادر نهفته) است. این جوان در خانواده‌های مردمی‌تر شاد و فعال است، همچنین به دلیل داشتن خویشاوندان جوان‌تر (که هیچ‌کس نمی‌دانست تا زمانی که کلینیک پزشکی این حیرت‌انگیز را رها کرد).

از تصویر کوتاه من از خط داستانی، می توان تصور کرد که چگونه می توان یک فیلم را هیپنوتیزم کرد. این مطمئناً همان کاری است که هیروکازو کره‌یدا با سبک بی‌هوشی‌اش انجام داد. او به اندازه‌ای که برای پرورش شخصیت‌ها لازم است زمان می‌گیرد و قبل از اینکه جمعیت به طرز ناامیدکننده‌ای با این زوج تثبیت‌شده در افکار مشترکشان شیفته شوند، سرمایه‌گذاری لازم است. تصویر قبلی من احتمالاً مادری مردمی را به تصویر می‌کشد که واقعاً زیباتر و جوان‌تر از آن دو است. سازگاری این دو مادر، در درجه اول در زمان معرفی او، ارائه کمک به مادر آسیب پذیرتر، بسیار ارتباطی است. پدر مردمی، که خیلی خوب شروع کرد، تبدیل به یک معشوق جدی می‌شود، در حالی که نیازمند سرمایه‌گذاری اندکی برای طبقه‌ی کارگر و تا حدی پدر بزرگ است تا بتواند محور و دوست‌داشتنی شود. این دو کودک فوق‌العاده هستند و به خوبی شخصیت جداگانه خود را همانطور که در بالا نشان داده شد گسترش می‌دهند.

این فیلمی است که نباید از دست داد، به‌ویژه برای حامیان وفادار کار هیروکازو کره‌دا، و همچنین برای هر فردی که در آن شرکت می‌کند. فیلم ژاپنی در کل

من که اهل آلمان بودم، تماشای فیلم‌هایی درباره جوامع ناآشنا، به‌ویژه آسیایی، برایم جذاب بود. با این وجود، در اینجا لازم است بگویم که «سوشیتی چیچی نی نارو» یا «مثل پدر، به عنوان پسر» در این مورد زیاد نیست. این هر چیزی جز یک نقطه طرح مهم است. به طور قابل توجهی بیشتر یک نمایش خانوادگی می تواند در بسیاری از مناطق مختلف جهان، به عنوان مثال، ایالات متحده اجرا شود. ارجاع فوق‌العاده‌ی اصلی در رابطه با تصاویر، نقطه‌ای بود که مادر شخصیت اصلی زن از او پرسید که آیا اتفاقی که افتاده شاید سرنوشت است و لحظه‌ای درباره آن توضیح می‌دهد. داستان را می توان به سرعت خلاصه کرد. دو زوج (که به سختی می‌توانستند منحصربه‌فردتر باشند، به‌ویژه مردانی که در تماس و مدرسه هستند و روابطشان را کنترل می‌کنند) متوجه می‌شوند که فرزندانشان هنگام تولد در کلینیک پزشکی معامله شده‌اند.
<. br/> مقاله‌نویس و رئیس هیروکازو کره‌دا است، یک بازیکن معمولی در کن در پانزده سال اخیر و اولین قهرمان پسر کو ندارد نشان از پدر در سال 2013. هر یک از 4 هنرپیشه کانونی نمایشگاه‌های بزرگی برگزار می‌کنند و برنده‌ها و تکالیفی را برای آنها به ارمغان آورده است. جوایز فیلم ژاپنی.

ممکن است بخواهم برخی صحنه‌ها را که به‌عنوان مهم‌ترین صحنه‌ها دیده‌ام توضیح دهم:

یکی از آن‌ها نقطه‌ای است که خانم به بچه اجازه می‌دهد بدانید که او در حال حاضر متوجه می شود که او فرزند واقعی او نیست که شاید آنها باید با هم ناپدید شوند و دیگری / "پدر" مهم خود را ترک کنند. این نشان می‌دهد که ازدواج بین این دو کاملاً ناقص بوده است، احتمالاً در نتیجه تماس مرد و نبود وقت برای خانواده‌اش.

صحنه دیگر نقطه‌ای است که مرد کانونی حقیقت خود را می‌گوید. کودک بهترین راه برای غذا خوردن با چوب این یکی از آن دقایقی است که تا به حال متوجه می‌شویم که او چگونه تلاش می‌کند تا ارتباط برقرار کند و اینکه او برای رها کردن پسر قبلی‌اش به طور قابل‌توجهی نسبت به نیمه بهترش مشکل کمتری خواهد داشت.

سپس، بدیهی است که به کمال رساندن ما یک بار دیگر می بینیم که بازیگر اصلی مرد چگونه با فرزند منحصر به فرد خود پیوند برقرار می کند و این نشان می دهد که پسر کو ندارد نشان از پدر دقیقاً در مورد تجارت نیست. تجارت و هر یک از مسائلی که از آن ناشی می شود فقط تکنیک است. این به طور قابل توجهی بیشتر در مورد یک رویداد تصادفی ناگوار است (تکنیکی که قبلاً ذکر شد) که نشان می دهد شخصیت اصلی چگونه می تواند در نهایت بفهمد چگونه واقعاً با پسرش ارتباط برقرار کند.

آیا خون مهم تر است. از هر سالی که با هم گذراندند؟ خوب.. پایان باز است و ما ترتیب مشخصی در مورد اینکه چه کسی کدام جوان را نگه می دارد پیدا نخواهیم کرد. من این تصمیم کارگردان را دوست دارم.

در نهایت، شاید بخواهم بگویم که، صرف نظر از اینکه از نحوه پایان فیلم لذت بردم یا نه، می‌توانستم آن را با عکاسی با هم به پایان برسانم. به نظر می‌رسد که یک ثانیه ایده‌آل برای فیلم‌های پایانی است. موسیقی متن در اینجا بسیار بی‌تکلف است و تقریباً وجود ندارد، زیرا وضعیت در فیلم Like Father, Like Son‌های ژاپنی عادی تلقی می‌شود. با در نظر گرفتن همه موارد، می توانم پیشنهاد کنم این را تماشا کنید.

بین هیروکازو کوره‌ادا و یکی از روسای قرن بیستم فیلم ژاپنی، اوزو که بسیار مورد تحسین قرار گرفته است، همبستگی‌های متعددی وجود دارد. با هر فیلمی که فیلم مشابه فعلی می‌سازد، همبستگی‌ها بی‌پایان توسعه می‌یابد، زیرا فیلم‌های او با موضوع زندگی روزمره معاصر در ژاپن هم‌خوانی دارند.

مشابه «کیسکی» جدید، «مثل پدر، به عنوان پسر» حول محور وجود دو مرد جوان و معاشرت‌های دمدمی مزاج آنها با مردمانشان است. در حالی که «کیسکی» وجود دو خواهر و برادر را که توسط والدین جدا شده بود، مورد بررسی قرار داد، «مثل پدر، به عنوان پسر» وجود دو مرد جوان بی‌اهمیت را بررسی می‌کند که پس از تحریک کلینیک پزشکی، توسط یک زوج نامنظم بزرگ شده است. سوء تفاهمی که سالها پس از این واقعیت آشکار شد، زمانی که مردان جوان شروع به ایجاد کردند، دو ترتیب نگهبان را در مورد چگونگی ادامه نامشخص می کند.

«کیسکی» به ویژه به وجود خواهر و برادرهای جوان و اینکه چگونه پشت سر والدین خود کار می کنند تا دور هم جمع شوند، فقط برای کسب مهارت در سخت ترین راه ممکن که اکنون همه چیز تغییر کرده است. در جدیدترین تلاش خود، کوره‌آدا به‌ویژه نگهبان‌ها، به‌ویژه مرد غرامت مستقیم و متمرکز، ریوتا، که همیشه از توانایی رقت‌انگیز و نگرش سخت‌کوش پسرش در تضاد با توانایی‌های سخت‌کوش پسرش گیج می‌شود، صفر می‌کند. همان او، یودای، که فرزند طبیعی خود را بزرگ می‌کند، روش ساده‌تری برای برخورد با زندگی دارد، و فرزندش را در یک جو خانوادگی و عزیز بزرگ می‌کند.

طبیعتاً روش‌های طلسم‌شده این دو پسر برای زندگی و پرورش ابزاری معقول است که مثال زندگی اجتناب‌ناپذیری را که با تصمیم فیلم آموخته می‌شود قدرتمندتر می‌کند و شاید موقعیت‌هایی تا حدودی خوش‌بینانه‌تر برای فیلم باشد. داستان. در هر صورت، مانند کارهای گذشته‌اش، کوریدا هیچ ترتیب ساده‌ای ارائه نمی‌دهد. ریوتا که بین بچه‌ای که بزرگ کرده و دوستش دارد و خونش، به دنبال تغییرات بالقوه برای پاسخ به شرایط است، با این حال هر کدام نگرانی‌های خاص خود را دارند.

شرایط خانوادگی معرفی شده مربوط به خون است که برخلاف دوران کودکی، با ریوتا متقاعد شده است که خون همه چیز را در بر می گیرد - بخش قابل توجهی از فرهنگ ژاپنی، جایی که طبقه بندی خون را می توان برای تصمیم گیری در بخش های مختلف زندگی به خاطر آورد - و به این ترتیب نگاهی به بخش جذابی از فرهنگ ژاپنی می اندازد، و با در نظر گرفتن این که یک تلاش محکم، هرگز به طور کامل با هیجان "پس از زندگی"، واحد "هیچ کس نمی داند" یا "کسکی" که به اندازه کافی قدیمی است، مطابقت ندارد. با این حال، در اینجا، Kore-eda دوباره تایید می کند که موردی برای او به عنوان ذینفع عنوان اوزو وجود دارد. پنجاه سال پس از مرگ دومی، دوره قبلی با پیشرفت های یک زمان متناوب، با تعداد روزافزون ارتباطات دمدمی مزاج و ساختارهای خانوادگی پس از کنونی، رسیدگی می کند. جایی که اوزو در به وجود آمدن آزادی زنانه ("اواخر پاییز") تعجب می کند، کوره ایدا به یک عروسک ستایش که روح را پرورش می دهد ("عروسک هوا") نگاه می کند. شرایط متفاوت است، اما هر پسری به دنبال پدر عزیزش می رود.

هیروکازو کره‌دا هر پسری از پیرمردش الگو می‌گیرد فیلمی بسیار عمیق است. چیزی که باعث شد من نسبت به شخصیت هایش احساس کنم. پسر کو ندارد نشان از پدر مملو از نمایشگاه‌های خارق‌العاده، موسیقی متن جذاب، و طرحی است که درک آن دشوار نیست.

روایت در ژاپن اتفاق می‌افتد. متخصصی که بیش از هر چیز دیگری توسط پول نقد هدایت می شود. ریوتا به میدوری متصل است و فرزندی به نام کیتا دارد. زمانی که ریوتا و میدوری پس از تماس با آنها به کلینیک مراجعه می کنند، متوجه می شوند که کیتا فرزند طبیعی آنها نیست. ریوتا مجبور است بین حفظ جوان، یا گرفتن بهترین تصمیم و بازگرداندن او به محافظان طبیعی خود، یکی را انتخاب کند. همه چیز به ویژه برای ریوتا در هم ریخته است زیرا میدوری هنوز به کیتا داده شده است، حتی در پی یادگیری منشأ واقعی او.

مثل پدر، شبیه به کودک نیز فیلمی بسیار ارتباطی است. این توسط نمایشگاه های سرگرم کننده کمک می کند. ماساهارو فوکویاما در نقش ریوتا یک اعدام بسیار "رام" انجام می دهد. وقتی متوجه می شود که فرزندش جوان واقعی او نیست، منفجر نمی شود. در صورت مساوی بودن همه چیز، او ذهنیتی یکنواخت دارد و سعی می کند بهترین کار را انجام دهد. نمایشگاه های او به ویژه از طریق محتوا کمک می کند، زیرا در چند رویداد به نظر می رسد که انتظار می رود او واقعاً "احساس" باشد. ماسیکو اونو، که نیمه بهترش، میدوری را بازی می کند، به همین ترتیب ارائه بسیار چشمگیری ارائه می دهد. او به هیچ وجه مانند بسیاری از مادران نیست، او بدون یک لحظه تاخیر پس از کشف اینکه فرزندش واقعاً فرزند طبیعی او نیست، از هم جدا نمی شود. در صورت مساوی بودن همه چیز، او نتایج قابل تصوری را در نظر می گیرد که ممکن است برای او اتفاق بیفتد. این سرگرمی‌ها در کنار بقیه بازیگران، توسط مقاله‌نویس و رئیس، فیلمنامه هیروکازو کره‌دا، که بسیار قوی است، کمک می‌کنند.

یکی از جالب‌ترین مولفه‌های هر پسری که بعد از پدر پیر عزیزش دنبال می‌شود این است که فیلم در بیشتر موارد بدون موسیقی متن اصلی است. قطعه اصلی موسیقی در تمام طول فیلم، پیانو است. استفاده از پیانو در فیلم Like Father, Like Son آشکارا تلاشی برای ساختن عمیق ترین صحنه های فیلم، واقعاً نزدیک به خانه است. فرزند آنها، کیتا، پیانو می‌نواخت و حتی صحنه‌ای وجود دارد که او پیانو را ارائه می‌کند. بدیهی است که انتظار می رود استفاده مداوم از موسیقی پیانو ارتباط بین مادر و پدر و "پسر" آنها را ایجاد کند. به عنوان مثال، یک صحنه پانزده ثانیه ای نشان می دهد که ریوتا و میدوری برای دیدن کیتا حرکت می کنند. در این صحنه صحبتی وجود ندارد، فقط مقداری از وسیله نقلیه بیرون و موسیقی پیانو در پشت صحنه پخش می شود. موسیقی پیانو در این راستا به شدت عذاب آور است و بر این اساس، صحنه احساسی می شود.

اگرچه من نسبت به فرهنگ ژاپنی گشودگی ناچیزی داشته ام، اما به وضوح می توانم ببینم که این دو شخصیت واقعی هستند، نه کلی گویی. از افراد ژاپنی به عنوان مثال، ریوتا آشکارا در حال تغییر شخصیت است، زیرا معلوم شد که او کمتر نگران پول نقد است و بیشتر نگران فرزندش است. تمایل و جذابیت واقعی برای ردیابی در پسر کو ندارد نشان از پدر وجود دارد، و روشی که رئیس کره‌دا خانواده را راهنمایی می‌کند، بسیار کمک می‌کند. هر پسری که از پیرمردش الگو می گیرد، فیلمی عالی است و بسیاری می توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

«مثل پدر، به‌عنوان پسر» تحسین‌شده‌ترین اثر هیروکازو کره‌دا است که برنده جایزه هیئت داوران در جشن کن و همچنین بهترین کارگردان و بهترین هزینه فیلم در جشن فیلم آسیا و اقیانوسیه شد.

با فرض اینکه متوجه شوید که فرزند 6 ساله شما فرزند طبیعی شما نیست، که با ورود به دنیا با یک فرزند دیگر تغییر کرده است، چه کاری انجام می دهید، بنابراین، فرزند خونی شما برای شما بزرگ شده است. مدت طولانی توسط یک خانواده دیگر این شرایط برای ریوتا (ماساهارو فوکویاما) و میدوری (ماچیکو اونو) یک زوج ثروتمند از توکیو است. و علاوه بر این، برای یودای (لیلی فرانکی) و یوکاری (یوکو ماکی) یک زوج بی ادعا که یک فروشگاه دارند. پدر بودن را مشخص کنید. کودک بودن را مشخص کنید. بچه شما کدومه؟ کسی که برای مدت طولانی با او سروکار داشتید و آن را می پرستیدید؟ یا از طرف دیگر کسی که در 6 سالگی شباهت زیادی به شما دارد و استعدادهایش از نظر ارثی قابل مقایسه است و در هر صورت وقتی شما را نمی شناسد شخصاً مانند شما رفتار می کند؟ رئیس کره‌دا به‌طور مؤثر کار می‌کند، در حالی که او این سؤالات را مطرح می‌کند، تضمین‌ها را از هم جدا می‌کند و سؤالات نگهبان را گسترش می‌دهد. او راه را کاملاً نشان می‌دهد، سرنخ‌های محجوب را منتقل می‌کند - نی نیش‌های پدر و کودک، علاقه جانبی مشترک به عکاسی یا نارضایتی معمولی از نواختن پیانو، ما را به این سمت سوق می‌دهد که شخصیت‌ها را با همدردی ببینیم تا قضاوتشان کنیم. متأسفانه پس از ساعت اصلی فیلم، پیشرفت داده ها کمی قدرت خود را از دست می دهد و نیاز به تمرکز و پشتکار بیشتر از سوی جمعیت دارد، به دلیل داده ها که وجود دارد و قابل توجه است، اما نه به اندازه بخش اصلی ماهرانه منتقل می شود. از پسر کو ندارد نشان از پدر است.

کریدا با کار با جوانان برای به دست آوردن نمایشگاه‌های خارق‌العاده استفاده می‌شود (به «هیچ‌کس نمی‌داند» - 2004 یا «کاش» - 2011 مراجعه کنید). با این حال علاوه بر این، ماساهارو فوکویاما بهترین ساختار را دارد که نقش ریوتا نونومیا را بازی می کند، پدری که برای درخواست عظمت از فرزندش کیتا استفاده می کند. ریوتا مردی از نظر مالی مؤثر است که عموماً آنچه را که نیاز دارد به دست می‌آورد، با این حال اجزای آزادی او زمانی که با احساس پیوند مهمی، هم خون و هم عشق در تضاد است، بی‌معنی هستند. فوکویاما یک کار درونی افراطی را ایفا می کند که تلاش می کند شک هویت سالم را محدود کند. شخصیت او شکسته می شود در حالی که بیشتر در یودای، پدر دیگری که لیلی فرانکی نقش او را بازی می کند، جایگاه غالب پیدا می کند. تفاوت بین این دو شخصیت که از پایه‌های اجتماعی مختلف می‌آیند، به طور مداوم، سرگرم‌کننده، یک کلمه کلیدی، هر چند چیزی شبیه به ضروری است. فیلم صحنه‌های ساختاری داخل خانه‌ها را تغییر می‌دهد که در آن همه ویژگی‌های خانوادگی نشان داده می‌شود، به مکان‌های عمومی که دو گردهمایی برای بررسی تصادف می‌کنند. همانطور که داستان باز می شود، افراد اجازه دارند وارد خانه خانواده دیگر شوند و حسی از داشتن یک مکان را با هم ترکیب کنند. فیلمی که با ظرافت پیانویی به آن ملحق می‌شود که آهنگ‌های ساده‌ای مانند آهنگ‌هایی که کیتا کوچولو با پدرش یاد می‌گیرد، می‌نوازد، موسیقی گهگاه مانند داستان با قدرت و پیچیدگی ایجاد می‌کند.

"مثل پدر، به عنوان پسر" این است. درک تجربه شده از پدر و مادر بودن، اما علاوه بر این، سوژه را به بررسی دقیق واقع گرایی، تضادهای اجتماعی و در نظر گرفتن تصدیق، علاقه و بخشش به شیوه ای معقول و قابل توجه می طلبد.

واقعا من از پسر کو ندارد نشان از پدر ناامید شدم.

به نظر می‌رسد این شغل پدری مخصوصاً برای فوکویاما ماساهارو ساخته شده است. شغل او در گالیله بیش از حد در روان من حک شده است: او به عنوان معلم یوگاوا، جوانی همسطح، مرتب و منظم است و از جوانان بیزار است. در این فیلم، ریوتا نونومیا (فوکویاما ماساهارو) نیز یک مدل‌ساز موثر و مشغول است که عاقل است و برای آزادی فرزندش ارزش قائل است. از تریلر متوجه می شویم که فرزند 6 ساله او با یک خانواده دیگر معامله شده است و به نظر می رسد موضوع فیلم در مورد نحوه مدیریت شرایط کاملاً صفر است.

اما فیلم به یک موضوع می پردازد. مسائل بسیار گسترده تر از انتخاب ساده تولد یا حمایت از خانواده. این کار برای فوکویاما در پرتو این واقعیت ساخته شده است که ریوتا به همین ترتیب به عکاسی و موسیقی علاقه دارد و او انرژی زیادی صرف کرده و فرزندش کیتا را در نمونه های پیانو قرار داده است و سعی می کند فرزندش را برای عکس گرفتن آماده کند.

اما شاید پدر و مادر بودن او به همین سادگی متوقف شود. زمانی که ریوتا متوجه می‌شود فرزندش با یک جوان دیگر معامله شده است، به جای اینکه فکر کند چه چیزی برای بچه‌ها بهتر است، در حال مبارزه برای پس گرفتن فرزندش است - حتی این به معنای کنار گذاشتن محبت و مراقبت شش ساله‌اش است. اکنون و دوباره او حتی نیاز دارد که هر دو پسر داشته باشد.

هدف از آن نتیجه مستقیم مجموعه تجربیات خود او بود - او برای دیدن معرفی خود با مادر جهان حرکت کرد، بنابراین او همیشه این کار را انجام داده است. این تثبیت بودن همراه با خط خونی. بدیهی است که این طرز فکر علاوه بر این از پدرش شروع می شود که خواستار پیشرفت خون است.

به نظر می رسد ریوتا نمی بیند که یک خانواده توسط چیزی فراتر از خون دست نخورده نگه داشته می شود. هنگامی که به نظر می رسد هر دو جوان ارتباط بیشتری با پدر سایکی دارند - علیرغم این واقعیت که خانه او ساده تر است - با توجه به این واقعیت که او انرژی بیشتری را صرف بازی با آنها و توجه به آنها می کند، مشخص است که چه کسی حیاتی تر است. به بچه‌ها.

همان‌طور که در «ای کاش»، رئیس هیروکازو کره‌دا برای استقلال و استدلال مستقل کودکان ارزش قائل است. این به طور معمول و باشکوهی به تصویر کشیده شده است که کیتا شکوفه دیگری برای پدر بعدی می‌سازد، از پدر دیگر درخواست می‌کند که اسباب‌بازی‌اش را تعمیر کند، و او از داشتن دوربین بابا خودداری می‌کند. زمانی که ریوسی به خانه خود رفت، متوجه شدیم که خانه ریوتا آن چیزی نیست که یک خانواده باید باشد.

داستان کمی متقاعدکننده است و در کل پیشرفت بسیار کند است. حداقل اجزای هیجان انگیز چگونه ممکن است یک پدر به طور همزمان اینقدر شیک اما متعارف باشد؟ او باید یک طراح با استدلال فعلی باشد، با این حال او تا حدودی وحشی است که صرفاً به خط خونی خود نیاز دارد و روابط خود را با جوانی که مدت زیادی با آنها بوده است، قطع می کند. ضمنا همسر زیاد مخالفت نکرد! توقع پرستار هم قانع کننده نبود.

در حالی که می‌توانستم بدون داستان کار کنم، اما این فکر کانونی را دوست دارم - که بچه‌ها باید روی آن انرژی بگذارند - بازی کنند، اسباب‌بازی‌هایشان را درست کنند، دوش بگیرند. ، برای رفتن به راه اندازی کمپ و پرواز بادبادک با. با وجود اینکه عکس های شما را می گیرند، آنها به دوربین شما نیاز ندارند. آنها فقط به زمان شما نیاز دارند. علاوه بر این، این دوره به شدت طولانی نمی شود! جای تعجب نیست که دو کودک نیاز به همراهی خانواده سایکی دارند. آنها واقعیت را با هم بررسی می کنند و تخلیه را به عنوان یکی از ویژگی های بزرگ شدن در نظر می گیرند. من نیاز دارم دوران کودکی را در چنین خانواده ای بیش از حد تجربه کنم، علیرغم این واقعیت که شاید کمتر خوش شانس باشد.

فوکویاما قطعاً یک سرگرم کننده به طور کلی عالی نیست، اما در پسر کو ندارد نشان از پدر او از چیزی که من پیش بینی می کردم، به ویژه در صحنه آخر برتری دارد. بچه‌ای که نقش فرزندش را بازی می‌کند فوق‌العاده است، اما بچه دیگر به‌طور کلی برای کارش خیلی پیر است، علی‌رغم این واقعیت که آنها باید در همان روز به دنیا بیایند.

همه چیز را در نظر می‌گیرند. با هم، ارزش تماشای این را دارد که فرض کنید بچه‌ها را دوست دارید و از سرمایه‌گذاری انرژی با آنها قدردانی می‌کنید. نمی توانم به این فکر نکنم که چگونه اقتباس هالیوودی که در حال نزدیک شدن به آن هستند، موضوعی مشابه را معرفی می کنند.