🌸 دانلود فیلم The Baader Meinhof Complex 2008 (گره بادر ماینهوف)

گره بادر ماینهوف 2008 (به انگلیسی: The Baader Meinhof Complex) یک فیلم اکشن و محصول 2008 کشور چکیا, فرانسه, آلمان, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم گره بادر ماینهوف 2008 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که نگاهی به گروه تروریستی آلمانی، «حزب ارتش سرخ»، که چندین عملیات بمب گذاری، سرقت، گروگان گیری، و قتل را بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ انجام دادند....

این فیلم به کارگردانی Uli Edel, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم گره بادر ماینهوف 2008 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Baader Meinhof Complex 2008 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Martina Gedeck, Moritz Bleibtreu, Johanna Wokalek, Nadja Uhl, Stipe Erceg, Niels-Bruno Schmidt, Vinzenz Kiefer, Simon Licht, Alexandra Maria Lara, Bruno Ganz, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود گره بادر ماینهوف 2008 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Martina Gedeck, Moritz Bleibtreu, Johanna Wokalek, Nadja Uhl, Stipe Erceg, Niels-Bruno Schmidt, Vinzenz Kiefer, Simon Licht, Alexandra Maria Lara, Bruno Ganz, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی گره بادر ماینهوف 2008 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم گره بادر ماینهوف 2008 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Baader Meinhof Complex 2008 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم گره بادر ماینهوف 2008 R بوده و قبل از دانلود فیلم گره بادر ماینهوف 2008 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای اکشن, جنایی, درام, تاریخی, هیجان انگیز, بوده و محصول کشور چکیا, فرانسه, آلمان, هست. زبان اصلی فیلم گره بادر ماینهوف 2008 عربی, انگلیسی, فرانسوی, آلمانی, سوئدی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم گره بادر ماینهوف 2008 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Baader Meinhof Complex 2008 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم گره بادر ماینهوف 2008 7.3/10 از 10 می باشد.

نگاهی به گروه تروریستی آلمانی، «حزب ارتش سرخ»، که چندین عملیات بمب گذاری، سرقت، گروگان گیری، و قتل را بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ انجام دادند...
داستان ظهور گروه شبه‌نظامی فراکسیون ارتش سرخ (اِر.آ.اِف)، از سال 1967 تا پاییز سال 1977 (پاییز آلمان) و وقایع مرتبط را بازگو می‌کند…
نگاهی به گروه تروریستی آلمان ، جناح ارتش سرخ (RAF) ، که بمب گذاری ، سرقت ، آدم ربایی و ترور را در اواخر دهه 1960 و 70 سازماندهی کرد.

جهت دانلود فیلم The Baader Meinhof Complex 2008 (گره بادر ماینهوف) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من حتی پس از چنین سالهای بی شماری شگفت زده می شوم. چه چیزی تغییر کرده است چرا، در حین تماشای گره بادر ماینهوف فوق‌العاده ماندگار، بی‌وقفه به این فکر می‌کردم که تمام موقعیت‌های متوالی به این زیبایی در برابر تماشاگر چقدر «بیگانه» بود؟ من از آن دوره جان سالم به در بردم. من اکثر موارد را به یاد می‌آورم و تصور می‌کنم روش تفکری را که باعث تحولات مختلف در آن دوره فاجعه‌بار شده بود، پیدا کردم، اما نمی‌توانم دلیل این را بفهمم که چرا کل توسعه به هم پیوسته و بسته‌های خود را فرو ریخت و ناپدید شد. معتبر است، دیدگاه کلی تغییر کرده است: پلیس آرام شده است (تا حدی). آمریکایی‌ها یاد گرفته‌اند که بچه‌ها را به ماشین‌های قتل خود نکشند. نخبگان تضمین کرده اند که زندگی تا حدودی برای افراد خوشایندتر است و مقامات متوجه شده اند که چگونه در سازماندهی رویدادهای مختلف محتاط تر عمل کنند.

گره بادر ماینهوف از همه نظر عالی بود: تنظیم، فیلمبرداری، هماهنگی، بازیگری و به ویژه تغییر دادن من احساس می کنم که ساختن یک فیلم در چنین بازه زمانی متفاوتی سخت است. تغییرات حوزه‌های گوناگون، دوره‌های گوناگون و در نتیجه (مشکلات‌تر) تغییرات گوناگون در وضعیت ذهنی وجود داشت. همانطور که توسط شخصیت های فیلم بیان شد در زمان های مختلف "تغییرات نسلی" وجود داشت. دی و من گره بادر ماینهوف را امروز عصر تماشا کردیم و علیرغم این واقعیت که به شدت مشتاق این کار هستم، هیچ یک از اظهارات مختلف فیلم را اینجا در IMDb نخواندم. هر دو گفتیم که برگردیم به میزانی که از فیلم لذت بردیم و چه تصویر جذابی از شخصیت ها توسط محتوا و رئیس ایجاد شد. احتمالاً نمی‌توانستم بدر را از طریق ورودی‌های بدبختی، جایی که او نیروی هوایی ارتش را می‌راند، در سراسر جاده دنبال کنم. او فردی متفکر (یا اگر غیر از اصول فیلم نباشد) نبود. فیلم به تماشاگر قدرت می‌دهد که از یک طرف حمایت کند، محکوم کند و ارزیابی کند که دقیقاً در کجای برنامه چیزها قرار می‌گیرد. از این نظر، و همچنین بسیاری دیگر، این یک فیلم عالی بود. فیلمی برای تاریخ، زیرا باید به عنوان ارزیابی منصفانه و معقول از دورانی که در حال حاضر سپری شده تصمیم گرفت، اما امواج آن حتی پس از گذشت چنین سال‌های بی‌شماری همچنان آب‌ها را منتشر می‌کنند

به نظر می‌رسد مرگ پایان فیلم من به عنوان نماینده ای برای کل توسعه باشم: چیزی بیهوده که باعث نابودی در هر صورت شد، چیزی را برانگیخت. هر چقدر هم که این مناسبت‌ها در سرتاسر جهان به عنوان تلاش‌های مشروع برای تأثیرگذاری بر یک چارچوب فرسوده جهان قابل مشاهده باشند، افرادی که ریسمان را می‌کشیدند بسیار بیشتر از گروهی که در حال فرار بودند، مستقر بودند/ هستند. همان‌طور که مائو گمان می‌کرد، توسعه بدون افراد، با هیچ قوه‌ای از تخیل، توسعه نیست. او می دانست.

صرف نظر از پویایی سیاسی، و (من فکر می‌کردم) در قرن بیستم که نسبت به تحولات مترقی کارآفرین/استعماری تا حدودی آگاه بودم، بینش من نسبت به RAF که در گره بادر ماینهوف وارد می‌شود ناچیز بود.

احتمالاً به این دلیل که من من آمریکایی هستم و در تبلیغ اجتماعی خود بزرگ شده ام (که در آن پیروزی های اجتماعی به یاد ماندنی برای دستیابی به دستاوردها فقط در داخل سیستم محافظت شده قابل اعتماد ما سفید می شود؛ و جایی که هر مترقی که از معماران اولیه شروع می شود هرگز نمی توانسته اعتقاداتی را که اصیل بودند و باید دنبال کنند، دنبال کنند. آن اعتقادات قبلی را با ناله‌ای عمیق برای ایدئولوژی‌های شریرانه‌شان پس بگیرم. نه این که فیلم، RAF را به عنوان افسانه ای برای حمایت معرفی کند. با مطالعه نظرسنجی‌ها در اینجا، اکنون دریافتم که مطالعات فعالیت‌های RAF در دسترس بوده است، اما نه به روش «به شما از روی سر» مستندهای ایالات متحده.

با وجود خسارات وارده. توسط RAF (که در تضاد با آسیب هایی بود که آنها مخالف بودند). علیرغم ناهماهنگی این همه فلسفه و عمل آنها با اعتقادات خودم (مثلاً استقبال از میهن پرستی، مرگ و غیره) - - اگر تا آنجا که ممکن است برای آنها تشویق نکنم، نفرین خواهم شد. از طریق.

من شوکه شدم خیلی ها تصور می کردند که گره بادر ماینهوف در میان جمعیت جوان آمریکایی طنین انداز نخواهد شد. در حالی که خودم چندان جوان نبودم، انرژی زیادی را با افراد در هر سنی در اوج Possess سرمایه گذاری کردم. نارضایتی از خواب کلی فعالیت در میان آمریکایی‌های از خود راضی امروزی در میان مردم از هر طیف سیاسی قابل توجهی است. علاوه بر این، در حال رشد... در یک نقطه خاص، شادی کشتار بزرگ نمی‌تواند از توجه به گروه‌هایی که واقعاً دستور کار اعلام شده‌شان را دنبال می‌کنند کمک کند...و طرحی که شامل کشتن چند سرمایه‌گذار و افراط‌گرا می‌شود. پلیس؟ دایره ی بالای سر سخنگو در مورد خلق و خوی مردم آمریکا به اشتباه قضاوت می کند، در صورتی که آنها حدس می زنند مجموعه ای از تجربیات به تصویر کشیده شده در اینجا نشان دهنده جدایی یا شوک عمیق باشد. همچنین، بازیگری خوب گذشته بود، سرعت غوطه ور شدن، و سرگرمی آن دوره واقعی بود. در واقع جزئیاتی در رابطه با توسعه فلسفی باقی مانده بود... خوشبختانه وب و کتابخانه من به من فرصت بالقوه ای می دهد تا آن پایان ها را به هم پیوند دهم.

همانطور که در ابتدا بیان شد، من خون درونی خود را پیدا کردم- می‌خواهم یک قطعه ناراحت‌کننده با تأمل (می‌شنوید که کریستال را می‌شنوید؟ من نه در هیچ نقطه‌ای یک رابطه پیشتاز خطرناک دارم و نه برنامه‌ای دارم!)... اما در این دوران بی‌دفاعی آموخته‌شده، مطمئن نیستم که این چیزی کاملاً وحشتناک است.

گره بادر ماینهوف آلمانی اخیراً تلاش های استثنایی برای مدیریت بخش های مختلف تاریخ پیچیده در حال انجام کشور انجام داده است. "Der Baader Meinhof Complex" اثر دیگری در این زمینه است که دوران غمگین را در پایان دهه 60 و در طول دهه 70 مدیریت می کند، زمانی که مخالفت شدید در آلمان (و بخش های مختلف اروپا مانند ایتالیا) به وحشیگری و ستم روانی تبدیل شد. افسانه ها افرادی از گروه Baader-Meinhof هستند، و فیلم وظیفه تهاجمی دنبال کردن پس زمینه تاریخی ترتیب، آماده سازی، فعالیت ها، گرفتن و پایان دسته، و به تصویر کشیدن افسانه های آن و ردیابی بیشتر را بر عهده می گیرد. دلایل عمیق اقدامات آنها.

نتیجه ترکیب شده است. این یک فیلم طولانی است و یکی از ویژگی های آن این است که آلمان دهه 60 و 70 را به شیوه ای قابل اعتماد به نمایش بگذارد. به هر حال تا حدودی از نقطه بی بازگشت شروع می شود، و ما هرگز به درستی نمی دانیم که چرا افسانه ها و بخشی از دوران جوانی آن زمان چنین ترکیبی از علل را انتخاب کردند، شرکای خود را ردیابی کردند و استراتژی های تداعی ترس را در پیش گرفتند. . در صورتی که به عنوان مثال به شخصیت آندریاس بادر که توسط موریتز بلیبترو به نمایش درآمد اعتماد کنیم، بیشتر ترسناک بود و تمایل شیطانی بازی با سلاح گرم. همچنین رشد شخصیت گیج‌کننده اولریکه ماینهوف از تبدیل شدن به یک ستون‌نویس طبقه کارگر تا تبدیل شدن به ایدئولوگ توسعه کاملاً منطقی است، اگرچه بازی مارتینا گدک باعث می‌شود که شغل او یادآوری شود. در فیلم The Baader Meinhof Complex شخصیت‌های دیگر یا بیش از حد شماتیک هستند، یا تعداد زیادی از آن‌ها یا انرژی بسیار کمی روی صفحه می‌گذارند تا واقعاً به ما کمک کنند تا بفهمیم درباره چه چیزی هستند. انقلابی جوانی که بیش از چندین دهه آلمان را تهدید کرد و زیربنای نظام مبتنی بر رأی را در آلمان غربی تکان داد، به طور قابل توجهی بیشتر از جلادهای دوره ای نیست که از یک زندگی ویران خسته شده اند. آیا آنها می گویند که آنها بدون شک چنین بودند؟

"Der Baader Meinhof Complex" در طرح چشم اندازی از زمانه به وضوح نیاز دارد. رئیس اولی ادل (محبوب‌ترین آثار تلویزیونی متعدد) کار ساده‌ای نداشت، چرا که بحث واقعاً منتظر می‌ماند، علی‌رغم این واقعیت که آلمان امروزی با بسیاری از دیدگاه‌هایی که در فیلم The Baader Meinhof Complex نشان داده شده است، کاملاً یکسان نیست. به نظر نمی‌رسد که نه بنیاد (که در حالت کلیشه‌ای‌تر به تصویر کشیده شده است) و نه افراد شورشیان، نرخ تأیید را از رئیس دریافت کنند. در حالی که قطعه روایی فیلم در اطراف ساخته شده است، شخصیت ها به طور قابل ملاحظه ای مبهم تر هستند. مانند نگاه کردن به عکسی است که اساس پیش‌نمایش فرهنگ آلمانی گرفته شده توسط ادل واضح‌تر از سوژه‌های آن در خط مقدم است.

یک بار دیگر، یک جواهر اروپایی وفادار به زندگی که بدون هیاهو، مقدمه بیهوده یا، متأسفانه، صدای شکستن مغز و اعصاب ویرانگر را به شما می‌رساند، که تا به این لحظه منحصراً بر روی بهترین‌ها کار کرده است. دونده سرعت، و از شما انتظار دارد اطلاعات گسترده ای در مورد تاریخ متأخر، به اصطلاح دهه 60 سرکش، ناسازگاری، هیپسترها، عشق آزاد و برهنگی، و بسیاری دیگر از «ایسم»های بی حس کننده روانی دیگر، که بار دیگر فقط تذکرات زیاده‌روی برای درگیری سوسیالیستی علیه دستورالعمل‌های غربی با ابزارهای مختلف، و شما باید مکان‌های قیام‌های بزرگ کم مطالعه را ببینید که با تلاوت پر جنب و جوش «هو-هو-هو» به پایان می‌رسد، در حالی که - به ناامیدی رئیس آنها R. Duschke - تانک های شوروی در نبردهای واقعی خود برای فرصت در چکوسلواکی قبلی مجاور بسیاری از افراد را درهم کوبید و سلاخی کردند، که او به طور گسترده و معمولی به آن پاسخ داد - من هیچ حرفی نمی زنم. ضربه! این، با تحقیر جوانان آلمانی از زندگی همراه شد، که نیاز به بازبینی فیلمبرداری ذهنی دیگری دارد، با توجه به قتل‌های اواخر مدرسه در آنجا، و بدیهی‌ترین ناراحتی از همه، به طور خاص، خستگی «خوب» قدیمی، و شوکه بر قطعه ای از مادام اولریکه ماینهوف، با دیدن شوهرش که با بلوند آریایی «آزادشده» جوان تر برخورد می کند، باید به سوی امری اجتناب ناپذیر، به تولید یک دسته ترس وار که از تخلیه خون بی بند و باری جدایی ناپذیر می شد، منتهی شود. فقط افسران پلیس و سربازان آمریکایی کشته شدند، با این حال، به طور کلی، آلمانی‌های کاملاً صادق (حمله به ساختمان کاغذی اسپرینگر و غیره) که، به طرز شگفت‌انگیزی، هرگز واقعاً اکثریت را با تحول کلی ترکیب نکرد و احتمالاً ساختن بهشت کارگری دیگر بر روی سیاره، دوباره زیر نظر سخاوتمندانه یکی از این مبارزان روانی، هرچند در واقع، نسبت به انزجار عمومی مردم، d به نابودی گروه و آینده. فیلم بتدریج و با دقتی دقیق، آفرینش گروه، زندگی، آماده سازی، فشارهای روحی درونی آن را دنبال می کند که به تدریج از برادری کم عمق (یکی دیگر از سطرهای شناخته شده آنها - تیراندازی مثل ف... !) به افتضاح ترین دعوا تنزل پیدا می کند. و احمقانه ترین فوران های زنانه که آشکارا خلأ افکار آنها را نشان می دهد! دستاورد خلاقانه برجسته، بازی آسمانی توسط همه (آقای B. Ganz از Pass on Untergang، M. Bleibtreu از Das Trial and Rudimentary Particles) و فیلمی که به رکوردی به یاد ماندنی تبدیل می شود که در مدارس و به ویژه در زمینه ذهنی مورد توجه قرار می گیرد. پایه ها!

بخش رسمی آلمان در اسکار 2009 با یک مکان برای جستجوی بهترین کلاس عنصر گویش ناشناخته جبران شد که در نهایت به پروازهای یوجیرو تاکیتا رفت. سرگرمی واقع گرایانه رئیس اولی ادل از مناسبت هایی که باعث پایه گذاری RAF در آخرین بخش دهه 60 شد و دستگیری غیرقابل اجتناب افراد کلیدی آن در واقع یکی از شگفت انگیزترین فیلم های سال است. صرف نظر از زمان بندی طولانی 150 دقیقه، فیلم از ابتدا تا انتها تماشاگران را نگه می دارد و شاید واضح ترین بینش فیلم از فیلم آلمانی در سال های اخیر باشد.

مجتمع Baader Meinhof با صحنه ای در یک سمت اقیانوس آرام برهنگی و پس از آن یک مناسبت اجتماعی از بزرگسالان جوان در یک محیط مهمانی مانند، که شخصیت هایی را ارائه می دهد که برای جمع کوچک و مرگبار ترقی خواهان تبدیل می شوند. بادر رئیس دلیلی است که از ایده آل ساکنان جهان برای زندگی بدون قید و شرط بدون حضور کشورهای مهاجم حمایت می کند. یکی از نیازهای این گروه این است که دولت آلمان را تحت فشار قرار دهد تا بر کمک نظامی ناخواسته ایالات متحده در ویتنام تأثیر بگذارد یا میانجیگری کند. ماینهوف یک نویسنده زن است که از صعود این پیشروان گزارش می دهد. او انتخاب خارق‌العاده‌ای را دنبال می‌کند تا با آن‌ها همراه شود و صدای آنها باشد.

ادل از ترکیبی بی‌نظیر از تصاویر واقعی و صحنه‌های بازیگری استفاده می‌کند که به طرز شگفت‌انگیزی تغییر کرده‌اند تا به فیلم حرکت سریعی بدهد. اصالت ساینده با وحشیگری شجاعانه هماهنگ می شود، زیرا گروه Baader-Meinhof در پرتو سرکوب مشابه بی رحمانه دولت آلمان در مورد آنچه که آخرین گزینه نمایش جنگ روانی است، خشونت خود را افزایش می دهد. این تجمع در اولین مراحل خود علیه کشتار شهروندان عادی بی گناه است. به هر حال، پس از دستگیری افراد مرکز که برای مدت طولانی در انزوا و از آنجا به بعد در شدیدترین زندان امنیتی قرار گرفته اند، دوره دوم جنگجویان RAF از استراتژی های سرکوبگر روانی استفاده می کند تا دولت خود را وادار به انجام این کار کند. گروگان‌هایی که ظاهراً مورد آزار قرار می‌گیرند و بیهوده برای نیش زدن غبار به آنها منتقل می‌شوند.

نمایش‌های فیلم به راحتی منتقل می‌شوند. این شخصیت‌ها موجودات ظریف و مشتاقی هستند که در شرایطی به دام افتاده‌اند که به تدریج وحشی می‌شود. آنها با مهربانی برای کمک به آزادی های اولیه شروع می کنند و در نهایت به عنوان قربانیان هدف خود ختم می شوند. مقصر کیست؟ حالا جالبه سؤالات بنر فیلم: آیا آنها می گویند مترقی هستند یا ستمگران مبتنی بر ترس؟ ادل پاسخ واضحی نمی دهد. برای این منظور، مجموعه Baader Meinhof به طور تحسین برانگیزی به عنوان یک فیلم عمل می کند. رئیس این افراد را به همان اندازه که واقعاً می‌توان انتظار داشت به تصویر می‌کشد و ما را مجبور می‌کند که تصمیم بگیریم. مجتمع Baader Meinhof یک فیلم باورنکردنی از التماس برای اثبات اشتباه بودن مسائل دولتی و نمایش انسانی عمیق است، فیلمی که یک الیور استون جوان از ساختن آن خوشحال می شد.

GRADE: A (www.filmnomenon. blogspot.com) توسط قانون کپی رایت محافظت می شود.

برای تماشای این یکی غرق شدم و دقیقاً نمی دانستم چه چیزی در فروشگاه وجود دارد و خوشحالم که می گویم به طرز شگفت انگیزی شگفت زده شدم. من به شدت از شانس برخی از تهیه‌کنندگان فیلم متمایل به چپ و متفکر آگاه بودم که در واقع فلسفه کمونیستی سرپیچی خود را به کار گرفتند و می‌خواستند عنوان گروه را به‌عنوان چند گردهمایی «بانی و کلایدز» یا افسانه‌های بیگانه که در حال نبرد بزرگ هستند، جذاب کنند.

خلاصه‌ای کوتاه برای هر کسی که احتمالاً مه‌آلودترین ایده را در مورد آن ندارد، گره بادر ماینهوف داستان را بازگو می‌کند. صعود و سقوط "باند بادر ماینهوف" یا "جناح نیروی مسلح سرخ" در آلمان غربی در آخرین بخش دهه 60 و 70، ظاهراً همانطور که در فیلم The Baader Meinhof Complex به تصویر کشیده شده است، مجموعه ای از جوانان امیدوار طبقه کارگر را شوکه کرد؛ به طور کامل نمی بینم که گام های اشتباه گذشته (نازیسم) تکرار نشده است و تصمیم به دستیابی به تغییر با راندن شدید و تحمیل استانداردهای خود در بقیه جهان برای دستیابی به "تغییر" و منطقی تر بودن برای ستمدیدگان تصمیم گرفته اند.

br/>به‌عنوان کنار، فکر می‌کردم که آنها و رفتارشان در مجموع در فیلم The Baader Meinhof Complex به همان اندازه وحشتناک اجدادشان در دهه‌های 30 و 40 معرفی می‌شوند که ذهنیت‌ها و افکارشان آنقدر «مصمم» بودند که یک بار دیگر رشد نکنند. گره بادر ماینهوف واقعاً در مورد نمایش چهره‌های منتقدش نسبتاً بی‌طرفانه به نظرم رسید و بدون شک عده‌ای هستند که B-M G/RAF را به‌عنوان آنتاگونیست‌های بی‌پایان می‌بینند (همانطور که من تمایل به انجام آن دارم) اما به همین ترتیب یک بسیاری از افرادی که اگر به دنبال "ضد قهرمانان" ما نباشند، ممکن است اساساً تا حدی به استانداردهای خود متفکر باشند. دقت قابل تأیید در نمایش علیرغم این واقعیت که در یک فیلم نسبتاً طولانی اتفاقات زیادی رخ می دهد و من این تمایل را پیدا کردم که رئیس به کمترین حد ممکن نیاز دارد تا کف اتاق برش را مدتی بعد پاک کند و قدرت در همین است. از فیلم که به جزئیات زیادی پرداخته است.

من هیچ یک از شخصیت‌های کانونی را به‌طور خاص دلپذیر یا جذاب نمی‌دانستم و متعاقباً وقتی هر گونه سختی یا عواقب منفی فعالیت‌هایشان را تحمل می‌کردند، پلک نمی‌زدم. ، اما نمی دانم که آیا این ص بود یا نه توسط رئیس یا روزنامه نگاران تعیین می شود. لوازم آرایشی ذهنی افراد اصیل، شخصیت‌ها، شخصیت‌ها و الهام‌های اصیل آن‌ها (و مناسب‌تر برای یک گردهمایی دیگر)، من به طور کلی از نمایشگاه‌هایی که در منظر ساده بودند، خیره شده بودم، سرگرمی‌هایی که اخیراً هیچ‌کدام از آنها شناخته شده نبودند. من.

به عنوان یک داستان اساسا گفته شد و به عنوان یک فیلم من تمام شد. بی‌تردید فیلمی عالی برای نمایش به هر کسی که در زمینه تاریخ یا مسائل قانونی است و مطمئناً از بسیاری از بحث‌ها و گفتگوهای حاصل در مورد قهرمانان و فواید یا کمبودهای جداگانه آنها استقبال می‌کند.

فیلمی فوق‌العاده جذاب درباره Baader Meinhof Pack (یا گروه نیروی مسلح سرخ که خود را می‌خواندند)، یک گردهمایی وحشتناک چپ آلمانی که در دهه 1970 افراد زیادی را به قتل رساند، اساساً افسران پلیس و مدیران مالی. RAF گردهمایی کوچکی از جوانانی بود که در دعواهای کم مطالعه در آخرین بخش دهه 1960 شروع کردند و چند سال پس از این واقعیت، رادیکال شدند. با این حال، افراد زیادی نداشت (در اوج خود، زیر 100 نفر دارد) از افراد تحصیل کرده و افراد کم مطالعه کمک اخلاقی کرد. این چیزی مانند یک راز باقی می ماند که چه چیزی بخشی از جوانان آلمان را در طول دهه 1970 (در آن زمان، در آن مقطع، شبیه به امروز، در میان ثروتمندترین کشورهای زمین) به شرارت سیاسی تبدیل کرد (بسیار شبیه به ما که واقعاً می توانیم). فکر کردن به اینکه چه چیزی آلمانی ها را در دهه 1930 به سمت نازی ها سوق می دهد کمک می کند). همانطور که فیلم نشان می دهد تا حدی، این واکنشی بود به شرارتی که ایالات متحده نسبت به ملت ویتنامی در جنگ ویتنام منتشر کرد. با این حال، فیلم علاوه بر این پیشنهاد می کند که برخی از آنها نیز به همین ترتیب ویران شده و از نظر سیاسی به طور استثنایی بی گناه بودند. قابل توجه است که به سختی در هیچ کشور غربی دیگری شاهد صعود چنین تجمعات وحشیانه ای در آن دوره بودیم. در یک نظرسنجی، کریستوفر هیچنز به خوبی متوجه شد که سه کشور غربی که در دهه 1970 در آن دسته های ترس وجود داشت آلمان، ایتالیا و ژاپن بودند - شاید تصادفی نبود، سه فرد از Pivot. او تخمین می‌زند که شاید این مهاجمان تلاش می‌کردند روشی را نشان دهند که می‌توانند در برابر متخصصان به گونه‌ای واکنش نشان دهند که افراد آن‌ها یک سن و سال عقب نمانند. گره بادر ماینهوف با مقدمه‌ای سرگرم‌کننده و تا حدی خیره‌کننده در یک سمت اقیانوس برهنگی (که در بسیاری از کشورها به دلایل موجه هرگز نمی‌توانست فیلمبرداری شود)، توسط گروه مقاله‌نویسی که Ruin را ساختند، ساخته شد. شاید تصادفی نباشد برونو گانز در اینجا به عنوان یک رئیس امنیتی ظاهر می شود که وظیفه اش مبارزه از سایه ها با گروه نیروی مسلح سرخ است. در زمانی که گانز ظاهر شد، نمی‌توانستم نمایشگاه پر زرق و برق او از فوهرر در آن فیلم خارق‌العاده را به یاد بیاورم (بازیگران مختلف آن فیلم نیز در قسمت‌هایی ظاهر می‌شوند؛ به عنوان مثال، دستیار ارشد گانز، با بازی هاینو فرچ، که آلبرت اسپیر در نابودی بود). نمایشگاه های خوبی در اطراف وجود دارد. یکی از پیشگامان ستمگر روانی (یک ستون نویس قبلی و کمتر طرفدار سه نفره اقتدار) توسط مجری بازی می شود که نقش همسر داغدار نویسنده را در «وجود دیگران» بازی می کرد. تهیه‌کنندگان فیلم، همانطور که در Destruction نشان دادند، که مدت‌ها در عین حال رضایت‌بخش بود، واضح است که می‌دانند چگونه از گذشته بحث‌برانگیز فیلمی جذاب، هوشمندانه و جذاب بسازند. من خواندم که چند تن از اعضای خانواده قربانیان شرارت RAF متوجه شدند که فیلم نسبت به ستمگران مبتنی بر ترس یک طرفه است، با این حال مشاهده کردم که حقیقت را باید در مورد آنها بسیار اساسی گفت. با این حال، احتمالاً فینال را تغییر می‌دادم (و چرا، مانند فیلم Destruction، بعد از موقعیت‌هایی که در اینجا به تصویر کشیده شده‌اند، در واقعیت، چه بر سر شخصیت‌های مختلف آمده است، نشان ندهم).

فیلم اولی ادل که یک تفسیر سطحی باشکوه از کتاب استفان اوست به روی پرده است، عموماً در دسترس انبوهی است که در حال حاضر با RAF آشنا هستند. مارتینا گدک در نقش ماینهوف و یوهانا ووکالک در نقش انسلین برجسته هستند و موریتز بلیبترئو در نقش بادر نقش بسیار زیادی دارد. در حالی که گره بادر ماینهوف به عنوان ترسیمی از Aust بهترین است، به ویژه حول محور Meinhof، Baader و Ensslin می پردازد، با این حال از هنرمندان برجسته ای مانند Stipe Erceg و Tom Schilling برای کارهای افرادی مانند Holger Meins یا قاتل حرفه ای Rudi Dutschke استفاده می کند. که باعث بی نظمی می شود - در صورتی که در حال حاضر با چه کسی آشنا نیستید، ممکن است یک چهره طبیعی ببینید و علامت گذاری شود، آن شخص بسیار مهم است، اما اهمیت آنها به ندرت توضیح داده می شود. فیلم با توجه به هر نوع روشنگری از همگرایی بین فرد و امر سیاسی در وجود ماینهوف، انسلین یا دیگران بسیار ضعیف است - ارتباط بین انسلین و بادر، واقعاً همه چیز در مورد شخصیت بادر به نوعی است. به سادگی تضمین شده است، که متأسفانه فیلم را به عنوان روایی با برخی خلاءهای آشکار باقی می گذارد. به نظر می‌رسد با شخصیت‌ها و موقعیت‌های مختلف به‌عنوان چک‌باکس در نظر گرفته می‌شود - قتل پونتو به‌ویژه برای من به‌عنوان جدایی از قوس عمومی فیلم، متمایز بود.

اما این‌ها واکنش‌هایی از روند فکری من هستند که از جهات مختلف جریمه است. تلاش بازیگری، فیلمبرداری، و البته همه عملکردهای تحسین برانگیزی دارند تا تماشاگر را به دهه 1960 و 70 برساند. ادل به طرز ماهرانه ای از فیلم تلویزیونی دوره استفاده می کند تا نقش حمایت BRD از نبرد آمریکا علیه ویتنام را در چیدمان RAF انجام دهد، و ویتنام با موفقیت به عنوان محیطی وحشتناک برای اکثر وجود کسانی که فیلم به تصویر می کشد نشان داده می شود. فیلم با نمایش درجه اول نمایشگاهی که در آن اوهنسورگ فیلمبرداری شده آغاز می شود. این، و واکنش دولت، باور قوی را به پاسخ های ماینهوف و انسلین وام می دهد. صحنه ای که در آن ماینهوف می شنود که نگهبانان انسلین در مورد احساس مسئولیت آنها در دوره نازی ها خطاب به اوست می شنوند، اما هیچ اطلاعی از تعداد نازی های سابق در مکان های تأثیرگذار در قانون شکن و چارچوب های قانونی وجود ندارد - به جای برونو گانز، به عنوان هورست. هرولد، رئیس پلیس آلمان غربی، تماماً به عنوان صدایی مبتنی بر رأی صحبت می‌کند، که تهیه‌کنندگان فیلم آن را با صحنه‌های ضرب و شتم پلیس Meins و وضعیت‌های سخت لمسی که در آن ماینهوف و دیگران بازداشت شده‌اند، مقایسه می‌کنند. فیلم از نشان دادن آغاز جنبش از طریق موقعیت‌های مهم تا استامهایم بدون از دست دادن انرژی به خوبی پیش می‌رود - در حالی که هیچ نقطه اوج واقعی وجود ندارد، به همین ترتیب هیچ کمبودی در تمرکز داستان وجود ندارد، مستقیماً تا وضوح، که در اینجا به طور قابل‌توجهی نسبت به آثار اوست تفاوت‌های ظریف‌تری دارد. فکر می‌کردم این یک فیلم قوی است و باعث شد یک بار دیگر Deutschland im Herbst را ببینم.

"Der Baader Meinhof Komplex" یک فیلم آلمانی 2.5 ساعته مربوط به مدتی قبل است که بر برلیانت گلوب و اسکار نظارت داشت، اما در آنجا به بخش اسرائیلی و ژاپنی باخت. علاوه بر این، این کاملاً رضایت بخش است، زیرا این یکی در اینجا واقعاً فیلم قانع کننده ای نیست. این در مورد تجمع ظالمانه چپ آلمانی RAF است که برای چند تظاهرات ستیزه جوی روانی در دهه های 1960 و 1970 ضروری بود. مهم‌تر از همه، بزرگ‌ترین نقطه قوت فیلم، بازیگران هستند: گدک، بلیب‌ترئو، ووکالک، گانز، لارا، شیلینگ، فرچ، لیفرز، تیم و من می‌توانستیم ادامه دهیم. همه نام‌های بسیار جاافتاده در فیلم The Baader Meinhof Complex‌های آلمانی هستند و وقتی آن‌ها را در فهرست بازیگران می‌بینید، متوجه می‌شوید که کیفیت بالایی کسب می‌کنید. بهترین ارائه در اینجا احتمالاً از Johanna Wokalek است که به طرز عالی گودرون انسلین را بازی می کند. در مجموع حیف است که او امروزه در فیلم The Baader Meinhof Complex ها بسیار غیر معمول است. جوهانا را با فرض اینکه شما این را خوانده اید تغییر دهید.

متاسفانه، این بازیگران درخشان نمی توانند یک فیلم منصفانه را به چیزی باورنکردنی تبدیل کنند. Uli Edel و Bernd Eichinger بدون شک به دلیل توانایی استثنایی در هماهنگی، آهنگسازی و خلق تصاویر متحرک شناخته نمی شوند و Constantin Film AG به ارائه مقدار بیش از کیفیت به طور کلی معروف است و علاوه بر این وضعیت در اینجا نیز وجود دارد. مهمتر از همه، فیلم ها به وضوح ذهنی بسیار بیشتری نیاز داشتند. آنها ممکن بود آن را روی 100 به جای 150 دقیقه نگه داشته باشند و هیچ چیز با ارزشی از دست نمی رفت. صحنه های متعددی هستند که به هیچ وجه چیزی به فیلم اضافه نمی کنند. این به ویژه به تقریباً تمام 30 دقیقه اخیر اشاره دارد، که در آن آشکارا تصمیم گرفتند که اساساً یک فیلم کاملاً جدید بسازند. بخشی از شخصیت‌های اخیراً مرده بودند (مینهوف)، برخی در زندان بودند، اما اساساً هیچ وقت نمایشی نداشتند (بادر)، بنابراین با شخصیت‌های کاملاً جدیدی رفتند که قبلاً هرگز در فیلم The Baader Meinhof Complex ظاهر نشده بودند و ما نمی‌دانستیم چه کسی چه کسی است. آنها واقعا بودند و چرا به طور غیرمنتظره ای بر آنها تاکید شد. یک نمونه واقعا وحشتناک عدم تمرکز. در واقع خوب بود که شلایر را به آنجا بردند، با این حال آنها این قسمت را به وحشتناک ترین شکلی که بالقوه می توان تصور کرد اجرا کردند. گره بادر ماینهوف بسیار پر زرق و برق و پیش روی شماست و اساساً هیچ تفاوتی ندارد (آخرین نما، واقعاً یک مدل فوق العاده بود) از نظر محتوا (بخشی از سرگرمی ها آن را در واقع به دلیل توانایی خود آورده اند). Edel و Eichinger خوش شانس بودند که موضوع (RAF) در واقع به جزئیات زیادی نیاز ندارد و فیلم را با کمبودهایی که در آن فضا داشتند، همانطور که با فیلم های مختلف متحرک انجام دادند، محو نکردند. در نهایت، تحلیل دیگری این است که برونو گانز که من واقعاً به عنوان یک سرگرم کننده دوستش دارم، در گره بادر ماینهوف در اینجا واقعاً تلف شد و شخصیت او به معنای واقعی کلمه چیزی به ترکیب او اضافه نکرد. واقعا بدبخت با در نظر گرفتن همه چیز، گره بادر ماینهوف به عنوان یک ساعت مچی برای همه علاقمندان به تاریخ آلمان پس از جنگ جهانی دوم خوب است، با این حال حتی به اندازه‌ای که ممکن بود عالی نیست. سرگرمی‌ها واقعاً آن را از تبدیل شدن به یک شکست نجات دادند و ارزش تماشا کردن را داشت. پیشنهادی.

من از بدنامی گره بادر ماینهوف می‌دانستم، زیرا برای اسکار بهترین فیلم با گویش ناشناخته قرار داشت، اما من واقعاً به سمت اجاره دادن آن کشیده شدم، نه بعداً پس از بررسی فیلم راه هموار لوئیس بونوئل (1969). در واقع، در انتشار دی‌وی‌دی دومی، ژان کلود کریر، فیلمنامه‌نویس بیان می‌کند که سوررئالیست خال اسپانیایی روی گردهمایی واقعی اسمی متمرکز شده بود، و با خشونت اخبار مرتبط با تمرین‌های ترس‌آفرین و مطمئناً سایه را جمع‌آوری می‌کرد. جنگ روانی در سه فیلم آخر او! علاوه بر این، مرگ دردسرساز جدید سازنده مقاله، برند آیچینگر، به من انگیزه ای داد تا از این مرحله لذت ببرم.

برای ثبت، قبلاً به فیلم های مختلف با موضوع نگاه کرده بودم. چند سال اخیر - مانند افسانه ریتا (2000) اثر فولکر شلندورف، صبح بزرگ، شب مارکو بلوکیو (2003) و استیون اسپیلبرگ در مونیخ در مالتا (2005) - که همه به طور مشابه تلاش های خوبی بودند. در هر صورت، این سفر اخیر شاید درک‌کننده‌ترین سفر باشد، زیرا تا حد زیادی از آموزش بلوکیو و سنگینی فیلم اسپیلبرگ دوری می‌کند. در واقع، جالب‌ترین دیدگاه در مورد این موقعیت پیشروی خاص این است که یکی از افراد محرک آن - اولریکه ماینهوف - در ابتدا نویسنده‌ای بود که نه تنها اهداف خود را بر روی صفحه چاپ شده ریخت، بلکه با موفقیت کمک‌های معروف را برای هدف خود بسیج کرد!

به این ترتیب، زمانی که کارفرماها توسط متخصصان دستگیر می‌شوند - و عمداً از بین می‌روند (که توسط یک برونو گانز معمولاً خارق‌العاده رانده می‌شوند)، ترتیبات کامل تا همین اواخر سرنگونی آنها (حتی نشان داده می‌شود که در حال رفتن هستند). از طریق تدارک چریکی با مخالفان سیاسی خاورمیانه!) شروع به شل شدن کردند. بدون شک، یکی از مشهورترین "حوادث" آنها حمله سال 1972 در بازی های المپیک بود که واقعاً پیش فرض مونیخ قبلاً ذکر شده بود! صادقانه بگویم، تماشای گره بادر ماینهوف این باور را به هم می‌زند که چگونه این مناسبت‌ها به هر طریقی در میان چنین اقیانوس پایداری از آشفتگی وحشیانه مشترک مجاز بوده است!

فیلم ادل به طرز شگفت‌انگیزی رسم فیلم‌های جنگ روانی را که در جریان سیل جدید آلمان در آخرین بخش دهه‌های 1960-1970 به وجود آمد و شامل تمایز گمشده کاترینا بلوم (1975) شلوندورف و دوران سوم راینر ورنر فاسبیندر (1979); عجیب است که آخرین نام چند بار در فیلم The Baader Meinhof Complex مورد بررسی در مورد گردهمایی های جدید براق که در درازمدت جایگزین لباس اسمی بازداشت شده می شود، مطرح می شود. اگرچه دقیقاً یک فیلم ایده آل نیست - از آنجایی که به طور کلی پس از ناپدید شدن چهره های کانونی تا حدی نامطلوب از بین می رود - من یک بار دیگر از کار این کارگردان به اندازه کافی مبهوت شدم، پس از یک درگیری مشخص در کریستین اف (1981)، که من در حال حاضر پیش بینی می کنم که نسخه تحسین شده هوبرت سلبی جونیور، LAST EXIT TO BROOKLYN (1989) را دریافت کنم.