🌸 دانلود فیلم The Taming of the Shrew 1967 (رام کردن زن سرکش)

رام کردن زن سرکش 1967 (به انگلیسی: The Taming of the Shrew) یک فیلم کمدی و محصول 1967 کشور ایتالیا, آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم رام کردن زن سرکش 1967 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که "باپتیستا" تاجری ثروتمند اعلام می کند دختر کوچکش "بیانکا" قبل از ازدواج کردن خواهر بزرگترش "کاترینا" ازدواج نخواهد کرد."لوسینتو" پسر تاجری ثروتمند عاشق او می شود.او خود را با عنوان مربی موسیقی معرفی می کند تا وارد اقامتگاه "باپتیستا" شود و ....

این فیلم به کارگردانی Franco Zeffirelli, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم رام کردن زن سرکش 1967 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Taming of the Shrew 1967 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Elizabeth Taylor, Richard Burton, Natasha Pyne, Michael York, Cyril Cusack, Michael Hordern, Alfred Lynch, Alan Webb, Victor Spinetti, Roy Holder, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود رام کردن زن سرکش 1967 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Elizabeth Taylor, Richard Burton, Natasha Pyne, Michael York, Cyril Cusack, Michael Hordern, Alfred Lynch, Alan Webb, Victor Spinetti, Roy Holder, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی رام کردن زن سرکش 1967 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم رام کردن زن سرکش 1967 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Taming of the Shrew 1967 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم رام کردن زن سرکش 1967 Approved بوده و قبل از دانلود فیلم رام کردن زن سرکش 1967 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Approved سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, عاشقانه, بوده و محصول کشور ایتالیا, آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم رام کردن زن سرکش 1967 انگلیسی, لاتین, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم رام کردن زن سرکش 1967 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Taming of the Shrew 1967 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم رام کردن زن سرکش 1967 7.1/10 از 10 می باشد.

"باپتیستا" تاجری ثروتمند اعلام می کند دختر کوچکش "بیانکا" قبل از ازدواج کردن خواهر بزرگترش "کاترینا" ازدواج نخواهد کرد."لوسینتو" پسر تاجری ثروتمند عاشق او می شود.او خود را با عنوان مربی موسیقی معرفی می کند تا وارد اقامتگاه "باپتیستا" شود و ...
یک فیلم کمدی رمانتیک که بر اساس داستانی با همین نام از شکسپیر ساخته شده است ....
پتروشیو، شرور وحشی و ثروتمند، همسر ثروتمند و زیرک خود، کاترینا را رام می کند.
رام کردن زن سرکش الهام گرفته از شکسپیر حول محور مردی بریتانیایی می‌چرخد که همسر زیرک خود را رام می‌کند. فیلمی عاشقانه تقدیم به هر مردی که تا به حال پشت دستش را به زن محبوبش که لیاقتش را داشت داده است.
ایتالیا، قرن شانزدهم. پتروچیو، یک زمین‌دار روستایی وبا، دروغگو و فقیر اهل ورونا، در جستجوی ثروت و همسری به پادوآ می‌رسد، در حالی که باپتیستا، تاجر ثروتمند، اعلام می‌کند که اجازه نخواهد داد بیانکا، کوچک‌ترین دخترش، تا زمانی که با خلق و خو و سرکش ازدواج کند، ازدواج کند. کاترینا، دختر بزرگش، این کار را می کند.

جهت دانلود فیلم The Taming of the Shrew 1967 (رام کردن زن سرکش) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من پارودی ملودیک Kiss Me Kate را دیدم و واقعاً آن را دوست داشتم، و بیشتر انتظار داشتم تا اولین اجرای آن را ببینم، به ویژه پس از مرگ غم انگیز هنرمند اصلی، از رئیس فرانکو زفیرلی (چایی با موسولینی). تاجر کاملاً ثروتمند باپتیستا (مایکل هوردرن) تا زمانی که خواهر باتجربه‌ترش، کاترینا (لیدی الیزابت تیلور منتخب بفتا) ازدواج نکند، نیازی به ازدواج دختر جوان و جوانش یعنی بیانکا (ناتاشا پاین) ندارد. فرزند یک کشتی‌گیر ثروتمند پیسان، لوسنتیو (که مایکل یورک را ارائه می‌کند)، احساسات پرشوری را نسبت به بیانکا تجربه کرده است و مانند یک مربی موسیقی و شعر عمل می‌کند تا به او نزدیک شود. از ورونا تا پادوآ، شخصیت شرور ثروتمند پتروچیو (ریچارد برتون انتخاب شده توسط بفتا و گلوب برلیانت گلوب)، به دنبال همسری می‌گردد و یکی دیگر از تحسین‌کنندگان بیانکا، هورتنسیو (ویکتور اسپینتی) او را به کاترینا راهنمایی می‌کند. هورتنسیو به پتروچیو در مورد نگرش داغ و لحن خشن او هشدار می دهد، با این حال او او را آزمونی مناسب برای جلب محبت او به او می داند، و گرمیو (آلن وب)، یکی دیگر از تحسین کنندگان بیانکا، دارد که برای کمک به برنده شدن هزینه می پردازد. دور او من حقیقت را خواهم گفت و می گویم که در بخشی از مسیر استراحت کردم، و کمی تا پایان، با این حال واقعاً متوجه شدم که کاترینا مطمئناً برای پتروچیو سر به سر کرد و آنها به هم خوردند. علاوه بر این، سیریل کیوزاک در نقش گرومیو و آلفرد لینچ در نقش ترانیو نیز حضور دارند. در نقطه ای که تمرکز کردم، تیلور یک ارائه عالی ارائه کرد به عنوان سختی که با خانمی با روحیه برخورد می شود، و برتون اساساً به اندازه مردی است که تلاش می کند او را برنده شود. این که توسط ویلیام شکسپیر ساخته شده است، به وضوح درک همه چیزهایی که شخصیت ها می گویند دشوار است، اما وقتی فهمیدم بخش بزرگی از آن را به وجد آوردم، و آن را در جاهایی سرگرم کننده دنبال کردم، یک تقلید مسخره آمیز دوست داشتنی. رام کردن زن سرکش اسکار بهترین تزیین دوره آموزشی و بهترین طرح لباس را به خود اختصاص داد و بهترین فیلم ملودیک/مخاطره جوایز برلیانت گلوب را دریافت کرد. به طور کلی عالی!

همانطور که ویل شکسپیر این داستان را ساخت، کمدی بودن فرض شد. در هر صورت، برتون و تیلور هر یک از اجزای هوشمندانه را حذف کردند تا نمایشی کاملاً به احتمال زیاد زندگی آنها را به تصویر بکشد.

شکسپیر کمدی هایی ساخت که در آن بسیاری از طنزها توسط شخصیت های کوچک اجرا می شود. روایات در این خلقت، هیچ شخصیت فرعی اجازه انجام این کار را نداشت و اخراج هر چیزی که می‌توانست فقط به برتون و تیلور که سازندگان فیلم هستند نسبت داده شود. ظاهرا برتون و تیلور باید از این خلقت برای به تصویر کشیدن مبارزات ازدواج خود استفاده کنند، نه برای به تصویر کشیدن درام شکسپیر.

صحنه ای که Biondello کتاب ها را برای مطالعه دختران کوچک باپتیستا حمل می کند، بسیار خشک بود. با این حال، Biondello باید در این صحنه منحرف شود. صحنه‌ای که پتروچیو لباس می‌گیرد، با توجه به این که Haberdasher اجازه پاسخگویی به نظرات برتون را ندارد، خشک می‌شود. با این حال آنها نمی توانند. نه برتون و نه تیلور برای تقلید تجهیز نشده بودند. آنها هر دو سرگرم کننده های عاطفی خوبی هستند، اما نه چندان برای طنز. آن‌ها با قسمت‌هایشان به طنز می‌روند. به جز اگر سرگرم کننده در حال سخنرانی باشد، تقلید مسخره آمیز در بیشتر موارد مستلزم یک ارتباط کارآمد بین دو سرگرم کننده است. برتون و تیلور اجازه این رابطه را با شخصیت‌های فرعی در این خلقت ندادند، با این حال آنها آن را بین خودشان تلاش کردند. با این حال، آنها در گفتمان خود به شدت جدی هستند تا به صورت کمدی از بین بروند.

برای تقلید واقعی شکسپیر، به "هیجان زیادی درباره هیچ" با کنت برانا و اما تامپسون مراجعه کنید. حالا این طنز واقعی شکسپیر است. مطمئن شوید که به مبادله و شوخی‌های متهورانه بین بندیک و بئاتریس، و همچنین خط‌های داگبری به مقام تعیین‌شده و پاسخ‌های جنایتکار هنگامی که تحت نظر ثابت داور قرار می‌گیرند، توجه کنید. این پیشرفت "تسلیم شدن زیرک" مایه شرمساری واقعی برای روح ویلیام شکسپیر است.

رام کردن زن سرکش محصول 1967، با توجه به بازی شکسپیر با نام مشابه، برای الیزابت تیلور و ریچارد برتون که سه سال از ازدواجشان می گذشت، ایده آل بود.

با توجه به ایده خط داستانی. (مرد بانوی آزاد را مهار می‌کند و او را به همسری مطیع و مطیع تبدیل می‌کند)، این یکی از بحث‌برانگیزترین نمایشنامه‌های شکسپیر است، با این حال - برای پول نقد من - احتمالاً سرگرم‌کننده‌ترین نمایشنامه شکسپیر است. من معتقدم که خودم یک فعال زنان هستم، اما این مانع از شرکت در این نمایشنامه نمی شود - و با خوشحالی تمام اقتباس را دوست داشتم.

لیز تیلور نقش کیت وحشی و ریچارد برتون را بازی می کند. پتروچیوی سرسخت و خودپسندی است که تصمیم می گیرد برای وقف با او ازدواج کند و با بدرفتاری با او او را تحت سلطه قرار می دهد - استراتژی های او شامل امتناع از خوردن غذا به او، رفتن به عروسی با لباس های کتک خورده و بلند شدن مدت کوتاهی پس از عروسی است. . به هر حال او واقعاً تسلیم او می‌شود و واقعاً معلوم می‌شود که خودش را مهار می‌کند.

برتون در کارهای هنری مورد استفاده قرار گرفت و قبل از ساخت رام کردن زن سرکش در دگرگونی‌های شکسپیر بازی کرده بود. این نشان می دهد - او مستقیماً در قطعه قرار گرفت و آن را به راحتی دور کرد. تیلور قبلاً چنین کاری انجام نداده بود و ظاهراً به شدت نگران بود. او مطمئناً این کار را انجام داد - همانطور که بدون شک او زرق و برق دار بود، من هرگز واقعاً او را به عنوان یک سرگرم کننده ارزیابی نکردم، با این حال او روح وحشی کیت و بعداً روحیه آرام تر او را کاملاً جذب کرد.

بازیگران مکمل فوق‌العاده هستند - مایکل یورک جوان لوسنتیو است، کسی که می‌خواهد با خواهر کیت، بیانکا، ازدواج کند، که از عروسی با هر جوانی تابویی است تا زمانی که خواهرش به هم بپیوندد، و سیریل کیوزاک در نقش گرومیو (همدم پتروچیو) عالی است. و ویکتور اسپینتی در نقش هورتنسیو - یکی دیگر از ستایشگران احتمالی بیانکا - بسیار خنده‌دار است.

فیلم فوق‌العاده زنده و بسیار هوشمندانه است، با خنده‌های قابل‌قبولی به‌طور غیرقابل کنترل، و انبوهی از تقلید واقعی. من از ابتدا تا انتها از آن لذت بردم، به طور مثبت آن را پیشنهاد خواهم کرد و در آینده آن را تماشا خواهم کرد.

از میان ده‌ها فیلمی که الیزابت تیلور و ریچارد برتون با هم ساخته‌اند، در این تقلید شکسپیر بهترین حالت خود را دارند. فرانکو زفیرلی در سال 1967، "تسلیم شدن زیرک" احتمالاً مجلل ترین ساخته این نمایش خواهد بود. استودیو De Laurentiis در رم مجموعه ای عظیم و شگفت انگیز را برای بازگویی این نمایش ارائه کرد که به گونه ای متفاوت از طریق جوک، تقلید، نقد اجتماعی و طنز ساده به پایان رسیده است.

این ساخته کلمبیا پیکچرز علی‌رغم برتون و تیلور، بازیگرانی آسمانی دارد. رم مکان مشروعی برای ضبط این اثر بود که برای بیشتر هنرمندان انگلیسی و ایتالیایی ساخته شده است.

همه بازیگران عالی هستند. سیریل کیوساک در نقش گرومیو، مایکل هوردرن در نقش باپتیستا و مایکل یورک در نقش لوسنتیو چرخش‌های بسیار خوبی داشتند. به هر حال، بدیهی است که چشم همه به تیلور و برتون بود - به ویژه تیلور که در سال 1967 حاکم هالیوود بود. این دو ستاره که در آن نقطه به یکدیگر متصل شده بودند، نمایشگاه های بزرگی ارائه کردند. برداشت تیلور از صحنه آخر، ترجمه ای جایگزین از نمایشنامه بود، اما کار می کند. با این حال، من از شانس دیدن او به جای ارائه آخرین گفتمان به گروه به شیوه ای تمسخرآمیز لذت می برم. کاترینای تیلور بیش از بسیاری از ترجمه ها حضور و محتوای بیشتری به شخص می دهد. من با کارشناسانی موافقم که احساس می‌کنند این موضوع فضای بیشتری را در این مورد می‌دهد.

با این حال، برای این موقعیت فکر می کنم اعدام برتون بهترین کار در رام کردن زن سرکش است. ترجمه او از پتروشیو به‌عنوان دیوانه حیله‌گر و باشکوه، عالی و فوق‌العاده سرگرم‌کننده است. او مطمئناً یک تند و تند سلطه گر نیست، اما کاترینا را تهدید می کند. من فکر می‌کنم که شخصیت او آشکارا نمایشنامه/فیلم را به عنوان یک شوخی و در نتیجه تقلید از روش‌های اجتماعی قدیم توصیف می‌کند، که شکسپیر به خوبی درباره آن نوشته است. از این زمان، من هنوز ساخت تلویزیون بی‌بی‌سی در سال 1980 را ندیده‌ام که جان کلیس در آن نقش آفرینی می‌کند. پیش‌بینی می‌کنم روزی آن را تماشا کنم تا بفهمم او چقدر پتروچیو را رمزگشایی می‌کند.

اما، در عین حال، رام کردن زن سرکش مجلل 1967 طنز بی نظیر شکسپیر لذت بخش است. خیرخواهانه از سربازگیری صرف نظر می کند (که من موافقم فقط روی صحنه کار می کند)، و مقدمه ای مناسب برای باز کردن داستان ارائه می دهد. برای شرکت در رام کردن زن سرکش خوب، نباید طرفدار شکسپیر باشد.

آن‌ها می‌توانند پرخاشگر باشند، آن فیلم‌هایی که پس از چندین سال دوباره دیده می‌شوند. بعضی اوقات آنها ناامید می شوند، اما گاهی اوقات یکی وجود دارد، که عمدتاً نادیده گرفته می شود، که با قدرت افشاگری دوباره ظاهر می شود. یکی از مواردی که اخیراً نسبتاً بی‌تفاوت به آن دست یافته بودم و برای یک روز طوفانی که ممکن است به سختی حال و هوای تماشای آن را داشته باشم، کنار گذاشته بودم، دگرگونی زفیرلی در سال 1967 از شکسپیر «بازدارندگی زیرک» بود. اگرچه بی‌شک سفارشی و نوع بازیگران الیزابت تیلور و ریچارد برتون در حالت کلی وحشیانه‌شان، یادم نمی‌آمد که در آن مقطع از آن لذت برده باشم. با این وجود، آنقدر تاثیر آن چند روز قبل بود که نتوانستم چند ساعت پس از این واقعیت دوباره با آن روبرو شوم. حدس می‌زنم در سال‌هایی که قبلاً مقدمه زفیرلی با یکی از افراطی‌ترین کمدی‌های بارد را تجربه کرده‌ام، احتمالاً با شادی آن شادی‌های باستانی پازولینی مانند «دکامرون» و «قصه‌های کانتربری» آشنا شده‌ام. به هر حال، «تسلیم شدن زیرک» تنها لذتی است که از رنگین کمان افتتاحیه‌اش تا پایان عالی به پایان رسیده است، چالشی برای ردیابی وظیفه‌گراترین همسر. زمانی که دو کاشف جوان در ابتدا در پادوآ ظاهر می‌شوند، آن‌ها و ما، جمعیت، بی‌درنگ وارد شهری می‌شویم که عموماً با موسیقی (مواد دینامیت ساخته نینو روتا) و شادی همراه است. به نظر می رسد این نقطه ای است که هیچ اثری از ناامیدی میانسالی در آن وجود ندارد، تنها با سرسبزی عجیب در محوطه ای که از کنار یک سازه تاب می خورد تا به یادآوری سرنوشتی که ممکن است بر سر یک غوغا بیفتد کمک کند. برای بقیه، تقریباً همه دارای تمام ویژگی های داشتن دوران گذشته، خوردن، آشامیدن، لذت بردن و حرکت هستند، حتی کاترینا نیز از غوغاهای نفرت انگیز خود لذت می برد، بدون توجه به اینکه در یک استخر در یک نقطه غوطه ور می شود یا غذا را از جلوی دهان بسیار بازش گرفته بود. الیزابت تیلور هرگز به اندازه زمانی که فریاد می‌کشید مسیر خود را به سمت محل اقامت اجتناب‌ناپذیر فریاد می‌کشید، به طرز انحنای ظریفی نبود. در مورد ریچارد برتون، او در بهترین حالت جنسیت خود قرار داشت و در عین حال چنین لذتی را زیر پا گذاشت. در هر صورت، آن حضورهای زیاد در گروه، با این همه سرخوشی و ماهیت به فیلم مهر می زند. آیا تا به حال بازیگری وجود داشته است، از راندن مستقیم بازیکنان گرفته تا بی ربط ترین بازیگران، که تمام ویژگی های داشتن یک توپ را تا این حد داشته باشد!

الیزابت تیلور و ریچارد برتون همان چیزی بودند که می توان با برانجلینا یا تام کت مقایسه کرد - زن و شوهری که بیشتر از کارهایشان به عنوان یک خرافات مشهور بودند. ای کاش این یک نمایشنامه دیگر بود، یا آنها 15 سال جوانتر بودند، یا یک رئیس بیشتر از سیگنور فرانکو زفیرلی این مسئولیت را بر عهده گرفته بود. با همه مقاصد و مقاصد، برتری اسطوره ای تیلور شروع به محو شدن کرده است، او به وضوح بچه کوچکی نیست، و هیچ علمی وجود ندارد که بتوانم بین ... همه چیز در نظر بگیرم، هر کسی که در آفرینش است، به خصوص نه بین ستارگان. زفیرلی با آموختن مثال خود، سال بعد یکی از مؤثرترین فیلم‌های شکسپیر از نظر صنعتی را هدایت کرد، با این حال با سرنخ‌های کودکان که تأثیرگذار به نظر می‌رسید - رومئو و ژولیت یک موفقیت فوق‌العاده بود، تا حدی از آنجایی که خیلی خوب با مردم صحبت می‌کرد. جمعیت جوانی که روی آن متمرکز شده بود (اما علاوه بر این به این دلیل که برخلاف این یک بازی بی‌رقیب است). برداشت من از این نمایشنامه به عنوان آهنگسازی این است که به هر حال یک نمایشنامه مشکل ساز است - با فرض اینکه شکسپیر آن را برای تلویزیون می ساخت، این یک کمدی کمدی بمباران شده خواهد بود. بنابراین دوست نداشتن این یک جنایت است، که باعث لکه دار شدن برتری بی انتها یک نمایشگر مانند مکبث یا حاکم لیر می شود. محتوا تمام ویژگی‌های مربوط به یادداشت‌های کلیف از نمایشنامه را دارد - بخش‌های عظیم فیلم بدون بیان گفتمان هستند - و بسته به دیدگاه شما، این ممکن است بهترین چیز در مورد فیلم باشد - رام کردن زن سرکش در حال حاضر در حال فروپاشی است. باعث شد که برتون به اندازه کافی ببیند که تیلور را از طریق اصطبل ها و بسته های پنبه ای تعقیب می کند، بدون اینکه بخواهیم فرض کنیم که مبادله اصلاً ربطی به تمام تجارت صحنه شوخی دارد. من در نهایت احساس کردم که جایی در اینجا واقعاً می تواند یک نمایش هوشمندانه، سرگرم کننده، بی تکلف و جذاب باشد - این آن اجرا نیست.

تنها چیزی که واقعاً این را برای من بازیابی می کند برای من ضروری است. اعدام برتون هر چند وقت یک‌بار، علی‌رغم تمام کارهایی که او، زفیرلی و مبتکر گروه می‌توانند انجام دهند تا واقعیت را تاریک کنند، او می‌تواند نقش آفرینی کند و صحنه‌ای را تا حد زیادی منتقل کند که نشان می‌دهد ممکن است دیدن او در سایر مشاغل شکسپیر سودمند باشد (مانند "هملت" او یکی دو سال زودتر). به غیر از آن، گیج‌های بی‌وقفه درول، هیاهوی بصری خلقت، و شیوه‌ای که در هر صورت این یک بازی فوق‌العاده عجیب است، این سورتمه را برای غیر علاقه‌مندان به LizAndDick تبدیل می‌کند.

نمایشنامه‌ای که فیلم بر اساس آن ساخته شده است بدون شک جنسیت‌گرایانه است، اما آنطور که در دهه 1590 نوشته شده بود، غیرعادی نیست. با در نظر گرفتن همه چیز، نمی توانم بگویم که رقابت واقعی بین پتروشیو و کیت برایم سرگرم کننده بود، با این حال دعوای لفظی اغلب خنده دار بود. برجسته ترین نادیده گرفته شده از فیلم، داستان بدنه کریستوفر ویلی است، که مایه شرمساری است زیرا الکلی مرغوب به عنوان تمایز خارق العاده ای از پتروچیو پر می شود.

یک سرگرم کننده موفق شکسپیر که اخیراً هملت را در برادوی بازی کرده بود. ریچارد برتون در نقش پتروچیو باشکوه است و صدای فوق‌العاده و تاکید فوق‌العاده‌اش را برای استفاده باورنکردنی به کار می‌برد. به عنوان یک تفاوت مشهود برای همسرش در آن زمان، لیز تیلور هرگز شکسپیر را اجرا نکرده بود، با این حال او با مواد بسیار خوب عمل می کند و طبق معمول، آنها روی صفحه نمایش عالی بودند و برای این موقعیت، خاصیت مغناطیسی جدی داشتند. برتون و تیلور بدیهی است که به دلیل دو رابطه خشمگین به خوبی شناخته شده بودند، بنابراین شاید آنها می توانستند بیشتر از سرگرمی های مختلف با شخصیت ها ارتباط برقرار کنند! بازیگران نقش مکمل تا حد زیادی از قدرت بسیار بالایی برخوردار هستند، مایکل هوردرن در نقش پدر کیت باپتیستا، سیریل کیوساک در نقش گرومیو، مایکل یورک در نقش لوسنتیو (در به یاد ماندنی ترین حضور در فیلم The Taming of the Shrew)، آلفرد لینچ در نقش ترانیو و ورنون دابچف در نقش دانش آن همه. از جنبه منفی، آلن وب و ویکتور اسپینتی بسیار بالاتر از گرمیو و هورتنسیو هستند، اما هیچکدام نقش اصلی را بازی نمی کنند.

هسته اصلی نمایش گفتمان کیت در آخرین صحنه در که او می گوید "همسرت فرمانروای توست، زندگی توست، مدیر توست، سر توست، حاکم توست" و نحوه رمزگشایی آن پیام تحول مهم را تعیین می کند. شناخته شده ترین درک این است که پتروشیو به طور مؤثر کیت را تحت سلطه خود درآورده است یا اینکه او او را فریب می دهد تا باور کند که او چنین کرده است. انتقال این گفتمان توسط لیز تیلور نشان می دهد که کیت واقعی است. با این وجود، روشی که او بلافاصله پوزخند را برمی‌دارد، متعاقباً این موضوع را نادرست نشان می‌دهد، بنابراین من انتظار دارم که پیامی که فیلمنامه‌نویسان سعی در رساندن آن داشتند این بود که یک مرد انعطاف‌پذیر می‌تواند توسط یک خانم بسیار متین‌تر محدود شود بدون اینکه او آن را درک کند.

br/> در مجموع، این یک دگرگونی مضحک و فوق العاده عالی است که فرانکو زفیرلی در اولین فیلم خود بسیار هماهنگ کرده است. هر چند که ممکن است، حتی به سطحی هم نزدیک نیست که اقتباس او از «رومئو و ژولیت» سال بعد ارائه شد. با این حال، مانند آن فیلم، دکورها، گروه‌ها و مناطق فوق‌العاده هستند.

صادقانه بگویم، من هنوز درباره این نمایشنامه تصمیم نگرفته ام، و در واقع، متوجه می شوم که این یک فیلم با توجه به نمایشنامه است، با این حال می خواهم بررسی کنم که ملاحظات منحصر به فرد من در چه نقطه ای بود که در ابتدا رام کردن زن سرکش را تماشا کردم و پنی کاهش یافت به یاد می‌آورم که هم خانه‌ام وارد شد و از یکی از صحنه‌هایی که ریچارد برتون لیز تیلور را پایین انداخت و گفت که چنین صحنه‌ای در دنیای امروز پذیرفته نمی‌شود، ناراحت شدم. برای اهداف من، این آخرین گفتار کاترینا بود که مرا آزرده خاطر کرد، و پس از آن، هر چه بیشتر به نمایشنامه فکر می‌کردم، بیشتر از نمایشنامه‌ای شوکه می‌شدم که در ظاهر با خانم‌ها مانند خاک سروکار دارد. بدون شک، فکر فروختن دختر خود به قابل توجه ترین پیشنهاد دهنده چیزی است که امروزه در جوامع خاصی اتفاق می افتد، اما وضعیت خانم ها در این نمایشنامه مرا شوکه کرد.

بیایید فکر کنیم. در مورد آن به طور خلاصه کل نمایشنامه درباره این است که چگونه مردی به نام پتروشیو (با بازی ریچارد برتون) بانویی به نام کاترینا (با بازی الیزابت تیلور) را به صورت ذهنی کتک می زند. با این حال، آنچه عجیب است این است که بسیاری از افراد که من در این مورد خطاب کردم، یا قهقهه زدند و گفتند که شکسپیر است، یا مرا سرزنش کردند که به فکر قرن بیست و یکم برای نمایشنامه قرن شانزدهمی نیاز دارم. در هر صورت، کمی کاوش (بخوانید ویکی‌پدیا) نشان داد که نمایشنامه حتی در زمان شکسپیر بسیار مشکوک بود، و نمایشنامه دیگری به نام «رام‌کننده مهارشده» کمی بعد ساخته شد که در آن جدول‌ها به پتروچیو تبدیل شده است.

با این حال، هنوز وضعیت من در مورد نمایشنامه و فیلم وجود دارد. فیلم بسیار عالی است و با بازی به گونه ای برخورد می کند که بسیاری از افراد با آن برخورد می کنند و این یک ساختگی است. به تعبیری دیگر، روشی که همه چیز پیش می رود، تحلیل اجتماعی است، به سبک شکسپیر. به هر حال این واقعاً باعث می‌شود که انسان به این فکر کند که آیا شکسپیر انسان‌دوست است یا خیر. من اینطور فکر نمی کنم. بخشی از خانم‌های او به‌عنوان بخش‌هایی از قدرت بسیار قوی هستند، و همچنین کاملاً شایسته و فوق‌العاده نرم هستند (همانطور که من دوست دارم فکر کنم میراندا، یکی از زیباترین شخصیت‌های شکسپیر را بخوانید). سپس، در آن نقطه، تیتانیا وجود دارد، او یک زن آهنین است. علاوه بر این، ما واقعاً می خواهیم محیطی را که در آن ساخته شده است در نظر بگیریم. خانمی در موقعیت رفیع بریتانیا بود که جانشین یک بانوی بسیار شدید و مضحک دیگر شد (که با آن نام مستعار مری وحشتناک را به دست آورد).

به نظر من، هیئت منصفه هنوز در این مورد حضور دارد. این نمایشنامه، و هر زمان که آن را فهمیدم دوباره به آن بازخواهم گشت. به هر حال، توجه به این نکته جالب است که حتی ژرمن گریر از نمایشنامه لذت می برد و عمیقاً از پتروچیو و کاترینا آهنگسازی می کرد (اما به احتمال زیاد او در کل بیش از حد آن را مطالعه کرد - اما در آن مرحله یک بار دیگر، من هم همینطور).

طنز شکسپیر معمولاً در فیلم The Taming of the Shrew خیلی خوب عمل نکرده است، و انواع فیلم‌های بسیار کم‌ثمرتر از بدبختی‌ها و نمایش‌های مختلف وجود دارد. با این حال، چند مورد وجود دارد که واقعاً به چشم می‌آیند و The Restraining of the Wench در این گردهمایی انتخابی جایگاهی دارد. من فکر می کنم چند هدف در پشت این وجود دارد: فرافکنی - که عالی و پیشرو است. بازیگری - که به سادگی بر روی لبه "بیش از حد" تنظیم می شود بدون اینکه تسلیم شوخی دور و دراز شود. سرعت - که سراسیمه و دلچسب است. و فراوانی تماس‌های کوچک و ظرافت‌های صحنه، بلبرینگ و تصویر. این شبیه پیشرفتی از آثار هنری نسبتاً زیبا از دوره رنسانس است که پیش روی ما آورده می‌شوند و به طور مشابه حذف می‌شوند، زیرا ما شروع به تفکر عمیق‌تر در مورد چیزی که نشان داده می‌کنیم. در اینجا، مانند اکثر طنزهای بزرگ، ما هرگز اجازه نداریم مدتی قبل از باز شدن بخش زیر بمانیم. دیدگاه زفیرلی برای رام کردن زن سرکش فوق‌العاده دراماتیک است، عملاً اپرایی، و او مالک آن است، با این هدف که یک کل متعادل باشد. به طور مثبت کاملاً برنامه ریزی شده است و بررسی آن جالب است. من به خوبی می دانم که چرا تصمیم گرفته شد داستان اصلی پتروچیو و کاترینا را به پایان برسانند (ریچارد برتون و الیزابت تیلور با هم فوق العاده هستند)، اما کمال گراها ممکن است تضمین کنند که درام آنها به ضرر داستان فرعی است. در نمایشنامه شکسپیر، بخش مهمی از تجارت، از جمله جذابیت بیانکا، حاوی ارجاعی است که کمتر از آنهایی که در دهه 1590 تماشا می‌کنند، به روی جمعیت فعلی باز است. با این حال، من فکر می کنم برای حفظ اهمیت و فشار توطئه کافی است. بیانکا به عنوان یک شخص نسبتاً بی مزه باقی می ماند، همانطور که مطمئناً در نمایشنامه این کار را انجام می دهد.

فیلم از ابزار ترسیم کننده خلاص می شود - "القاء" که شکسپیر در نمایشنامه خود استفاده کرد، بنابراین در اینجا هیچ صحنه اولیه ای در بریتانیا با کریستوفر زیرک وجود ندارد و از این رو آنچه به ما نشان داده می شود به عنوان "معرفی می شود" واقعی» و نه به عنوان یک نمایشنامه که به این فرد شکست خورده معرفی می شود. بسیاری از خلاقیت‌های صحنه نیز از شر این ابزار لبه خلاص می‌شوند، و احتمالاً اکثریت قریب به اتفاق از اینکه حتی برای داستان اول ضروری است، بی‌اطلاع هستند.

نمایشگاه‌های خوب و زیبایی بسیاری در اینجا وجود دارد، مهم نیست چقدر باشد. شما به آن نگاه می کنید، اما به طور قابل توجهی بازیگران به طرز تحسین برانگیزی به عنوان یک لباس عمل می کنند، هر سرگرم کننده روح عمومی قطعه را در آغوش می گیرد و به یکدیگر شلیک می کند. من مایکل هوردرن را به‌عنوان پدر مضطرب دو بانوی جوان شگفت‌انگیز می‌دانم. نگاه او بیانگر 1000 کلمه است و فکر می کنم یکی از بهترین نمایشگاه های حرفه خود را ارائه می دهد. همانطور که برتون انجام می دهد. علاوه بر این، الیزابت تیلور به سادگی باورنکردنی است! پیشنهادی.

«بازدارنده‌ی زیرک» یکی از فیلم‌های تقلید آمیز شکسپیر است که توسط «کارگردان شکسپیر» فرانکو زفیرلی در اواسط دهه 1960 ساخته شد. بازی غیر معمول در رام کردن زن سرکش توسط الیزابت تیلور در نقش کاترینا و همسر دوم او ریچارد برتون در نقش پتروچیو انجام شده است. برای آن‌ها هم زمانی که با هم بازی می‌کردند، دوران درخشانی بود. بقیه توسط مایکل هوردرن در نقش باپتیستا، ناتاشا پاین در نقش بیانکا و مایکل یورک در نقش لوسنتیو معرفی شدند. برای طرح ست بلبرینگ و لباس برنده کمک هزینه موسسه شد. با این حال، این یک نوع ثابت از نمایشنامه است، بلکه داستان فرعی بیانکا را به اضافه مرد دستی که به سادگی قابل توجه نیست، از دست داده بود. این توسط استودیوهای فرانکو زفیرلی و MGM ارائه شد. این داستان در مورد یک بانوی تندخو، اما دوست داشتنی به نام کاترینا است که با یک شرافتمند آگاه به نام پتروچیو ازدواج کرد. به گفته رئیس، رام کردن زن سرکش به این بستگی دارد که چگونه کاترینا خود را از یک خانم تندخو به یک زن ظریف تبدیل می کند که نیمه بهترش او را به او تغییر داده است. این مجموعه ها در زمان شکسپیر به درستی شکل گرفته اند. همانطور که در نمایشنامه گفته می شود در ایتالیا می گذرد اما زیر استودیو فیلمبرداری شده است. این فرم افراد زیادی را برانگیخت که چند رؤسای مختلف می توانند با توجه به چیزی مشابه، یک نوع معاصر بسازند. الیزابت تیلور، در واقع، هیچ یک از فیلم های شکسپیر را قبلا بازی نکرده بود، زیرا رام کردن زن سرکش خاطره انگیزترین کار او در نمایشنامه شکسپیر است. او در گروه خود حیرت‌انگیز به نظر می‌رسید، اما از سوی دیگر قابل توجه بود زیرا پس از ملاقات با پتروشیو که به همین ترتیب در کارش عدالت انجام می‌داد، «جنبه رام‌شده» خود را نشان داد. آب و هوا تقریباً نمایشنامه را تغییر می دهد زیرا گفتمان ساخته شده است. چند گفتمان جایگزین شد تا به جمعیت معاصر کمک کند تا زبان شکسپیر را کشف کنند. برتون برخلاف تیلور بازی بسیار خوبی داشت، با این حال همانطور که من به طور طبیعی فکر می کنم علم فوق العاده بود. این طنز به دلیل ماهیتش شایسته تمسخر بود. مایکل هوردرن زیاد آنجا نبود، بلکه او به عنوان یک پدر شغلی کارآمد داد که شایسته پوزخند بود. اوج پیامی را نشان می‌دهد که هم نمایشنامه و هم فیلم‌ها سعی در پرداختن به آن داشتند. پیام فیلم با اجرای طرح آن نشان داده می‌شد، اما برخی از اوقات به این نتیجه رسید که ما خسته می‌شویم و داستان فرعی بیانکا را از دست می‌دهیم که در عین حال با تقلید آن پیش‌بینی شده بود. ناتاشا در نقش بیانکای جذاب و در عین حال بیان گربه‌سانی بازی کرد که جمعیت را شگفت‌زده کرد. پیشرفت کاراکترها به استثنای بازی باپتیستا، کاترینا، بیانکا و پتروشیو تا حدودی ناقص بود. به طور کلی، داستان و فیلمنامه آن اصیل بود، اما همانطور که من به طور طبیعی گمان می‌کنم، بازی الهام‌بخش بود. همانطور که افراد می گویند "قدیمی-طلا است"، بله، حقایق تایید می کنند که فیلم های سینمایی "واقعی" دهه 60 را مدیریت کردند. آن دوره چنان دوره ای بود که هیچ کس نمی تواند فراموش کند که در کجا فیلم های آموزشی با میزان سرگرمی مناسب ساخته می شد.

من، کاری که افراد انجام می دهند. برتون از آن دسته از مجریان انگلیسی بود که در ابتدا کلمات را در برنامه ریزی فرد طراحی می کردند. سپس، در آن نقطه، او حرکات اساسی و صورت را مرتب می کرد. مطالعه مرکز بود. این اعتقاد تا حدی از لحظه‌ای ناشی می‌شود که گفتمان‌های متفاوتی باعث جداسازی طبقات در بریتانیا می‌شود.

برتون مستقیماً از نتیجه‌اش در «وولف»، سرمایه‌گذاری که به شکل غیرمنتظره‌ای طراحی شده بود، سر باز زد. که در آن کلمات اهمیت چندانی ندارند، هر قدر که از پیچیدگی شخصیت ها حمایت کنند. چیزهای مایک نیکولز.

زفیرلی یک منطق جایگزین دارد. فکر او این است که چیزی ذاتاً غنی را ببرد - - این همان روشی است که او نمایشنامه های شکسپیر را می بیند - - و این پیشرفت را با گسترش تجملات واقع گرایانه افزایش دهد.

خود ویل قدیمی را به این ترکیب اضافه کنید. او در مورد شرایط، در کمدی های این دوره است. ماسک ها و ترفندهای مخفی که گمراه می کنند. همه چیز توضیحی برای آن است، با آیه شروع می شود، سپس زبان، سپس، در آن نقطه - - و واقعاً در آن زمان - - شخصیت ها در نهایت و ظاهراً مجموعه.

چهار ایده متفاوت دراماتیک . در اینجا آنها بدون تثبیت با هم له می شوند: برتون با توجه به یک "مبارزه" نیکل مانند بین دو سرگرم کننده زنده در آن زمان، شکل های آوازی خود را بیش از حد کار می کند. هم او و هم زفیرلی متمایز می‌کنند که از چه عباراتی برای حمایت از اهداف متضاد خود استفاده کنند. علاوه بر این، زفیرلی در اطراف آن عبارات با ترک تصاویر و موسیقی می چرخد.

چه هش. باید بدانید که شکسپیر کمدی هایی را می سازد که در ایتالیا اتفاق می افتد، زیرا ایتالیایی ها احمقانه تلقی می شدند. شیوه ای که آنها در آن زبان را بیان کردند از اهمیت جدا بود. نحوه لباس پوشیدن آنها در جایی که چیدمان سبک هیچ ربطی به دلیل نداشت، تا آنجا پیشی گرفت که در نمایش های الیزابتی صرفاً دیدن یک ایتالیایی در لباس باعث خنده می شد. نمایشنامه‌های شکسپیر اساساً بدون دکور بودند، بنابراین بخشی از زبان به‌گونه‌ای در نظر گرفته می‌شود که جمعیت، فضای بیش‌ازحد خنده‌داری را تصور کنند.

اکنون یک ایتالیایی می‌آید تا نمایش‌ها را تغییر دهد. علاوه بر این، او فراوانی استثنایی را به ارمغان می‌آورد که کل لطیفه است. علاوه بر این، سرگرم کننده ای از راه می رسد که - - بسیار عاری از آن - - باید آنچه را که درگیری از کلمات است به کشمکشی از احساسات تبدیل کند. این یک نقص ایتالیایی است که الیزابتی‌ها به آن پوزخند می‌زدند.

بنابراین، بر خلاف استخراج تجملات ذاتی نمایشنامه، ما از حماقت ذاتی که نمایشنامه ثروت خود را در اطراف آن می‌سازد، استخراج می‌کنیم. این غرابت به روش‌های دیوانه‌وار بهبود می‌یابد: خشم دراماتیک احمقانه. لباس‌های فوق‌العاده درخشان (تأثیر و تحت‌تاثیر بیتلز و بعداً برای شکل دادن به فضای فروشگاه لباس‌شان که توسط «احمق» اداره می‌شود)، و حرکت چرخشی جمعیت.

همه می‌بازند. برای درک اینکه چگونه یک ترکیب مقایسه ای واقعاً می تواند کار کند، درک کنید که اما و کن چگونه با هم مبارزه می کنند - - در عین حال با زبان - - در "هیجان زیادی درباره هیچ چیز."

ارزیابی تد - - 2 از 3: می سازد مولفه های مورد علاقه آنها

دانلود فیلم The Taming of the Shrew 1967 (رام کردن زن سرکش)

دانلود فیلم رام کردن زن سرکش 1967 با زیرنویس فارسی

🌸 دانلود فیلم رام کردن زن سرکش 1967

فیلم های مشابه

فیلم های پیشنهادی

دانلود فیلم Resident Evil: Extinction 2007 (رزیدنت ایول: انقراض)