🌸 دانلود فیلم 1492: Conquest of Paradise 1992 (۱۴۹۲: فتح بهشت)

۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 (به انگلیسی: 1492: Conquest of Paradise) یک فیلم اکشن و محصول 1992 کشور اسپانیا, فرانسه, بریتانیا, آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که «کریستوفر کلمب» اعتقاد دارد که کره ی زمین گرد است و برای دستیابی به سرزمین های بکر و ثروتمند باید در اقیانوس به طرف غرب حرکت کرد. سرانجام در سوم اوت سال ۱۴۹۲، «کلمب» با سه کشتی «پینتا»، «نینیا» و «سانتا ماریا» رهسپار دریا و کشف قاره ی نو می شود….

این فیلم به کارگردانی Ridley Scott, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 یا دانلود دوبله فارسی فیلم 1492: Conquest of Paradise 1992 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Gérard Depardieu, Armand Assante, Sigourney Weaver, Loren Dean, Ángela Molina, Fernando Rey, Michael Wincott, Kevin Dunn, Tchéky Karyo, Frank Langella, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Gérard Depardieu, Armand Assante, Sigourney Weaver, Loren Dean, Ángela Molina, Fernando Rey, Michael Wincott, Kevin Dunn, Tchéky Karyo, Frank Langella, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود 1492: Conquest of Paradise 1992 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 PG-13 بوده و قبل از دانلود فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG-13 سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای اکشن, ماجراجویانه, درام, تاریخی, بوده و محصول کشور اسپانیا, فرانسه, بریتانیا, آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 انگلیسی, لاتین, اسپانیایی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم 1492: Conquest of Paradise 1992 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم ۱۴۹۲: فتح بهشت 1992 6.4/10 از 10 می باشد.

«کریستوفر کلمب» اعتقاد دارد که کره ی زمین گرد است و برای دستیابی به سرزمین های بکر و ثروتمند باید در اقیانوس به طرف غرب حرکت کرد. سرانجام در سوم اوت سال ۱۴۹۲، «کلمب» با سه کشتی «پینتا»، «نینیا» و «سانتا ماریا» رهسپار دریا و کشف قاره ی نو می شود…
کشف کریستوفر کلمب در مورد قاره آمریکا و تاثیری که این امر بر مردم بومی دارد...
«کریستوفر کلمب» اعتقاد دارد که کره ی زمین گرد است و برای دستیابی به سرزمین های بکر و ثروتمند باید در اقیانوس به طرف غرب حرکت کرد. سرانجام در سوم اوت س بیشتر...
کشف قاره آمریکا توسط کریستف کلمب و تأثیر آن بر مردم بومی...
فیلم در سال 1992 به افتخار پانصدمین سالگرد کشف آمریکا به دست "کریستف کلمب" ساخته شده است.فیلم تاثیرات فاجعه بار اروپا را بر روی ساکنان اصلی نشان می دهد و تلاش "کلمب" برای ایجاد تمدن در دنیای جدید را به تصویر می کشد...
̎کریستوفر کلمب̎ (دوپاردیو) اعتقاد دارد که کرهٔ زمین گرد است و برای دستیابی به سرزمین‌های بکر و ثروتمند باید در اقیانوس به طرف غرب حرکت کرد. او می‌کوشد تا نظر مساعد مقامات کلیسا را برای به اجرا در آوردن نقشه‌های دور و درازش جلب کند. در این بین ̎سانچز̎ ( آسانته)، مشاور ملکهٔ اسپانیا ̎ایزابل̎ (ویور) او را نزد ملکه می‌برد. ̎ایزابل̎ که تازه بر مورها، در گرانادا، استیلا پیدا کرده، به ̎کلمب̎ روی خوش نشان می‌دهد. سرانجام نیز در سوم اوت سال ۱۴۹۲، ̎کلمب̎ با سه کشتی ̎پینتا ̎، ̎نینیا ̎ و ̎سانتا ماریا ̎ رهسپار دریا و کشف قارهٔ نو می‌شود.

جهت دانلود فیلم 1492: Conquest of Paradise 1992 (۱۴۹۲: فتح بهشت) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

1492: موفقیت بهشت درباره سفر کریستف کلمب به هند است. در سفر خود، او به اشتباه جزایر جدید را ردیابی می کند. داستان در درجه اول درباره تجربیات و نبردهای او با مردم محلی در آن جزایر است. من به سختی فیلم را دنبال کردم، علیرغم این واقعیت که من از طرفداران ریدلی اسکات هستم، رکوردشکنی ترین فیلم من محبوب ترین فیلم Sprinter است. برای شروع، می‌توانستم بدون شخصیت‌ها کار کنم. تصویر کلمب برای زمان او بسیار امروزی است، بینش من در مورد کریستف کلمب احتمالاً قابل سرزنش نخواهد بود، با این حال فرآیندهای فکری او در ۱۴۹۲: فتح بهشت بیش از حد انقلابی است و مملو از رفتارهای فعلی انسان است، من احساس نمی کنم که مردی در زمان خود با آن شیوه‌های رفتار به‌ویژه علیه حاکمیت ساده کنار می‌رود. موضوع دیگر جدول زمانی است. این یک مسئله معمولی در بین این نوع فیلم ها است. ۱۴۹۲: فتح بهشت سعی می کند یک دوره داستانی را در مدت زمان کمی بازگو کند، که نیاز به پرش های زمانی غول پیکر دارد. این نوع پرش های زمانی اعتبار فیلم را افزایش می دهد. این موضوع در فیلم 1492: Conquest of Paradise‌هایی مانند Troy و Realm of Paradise نیز اتفاق می‌افتد. تلاش یک تهیه‌کننده برای اجرای موثر این جهش‌ها در یک فیلم است که تعدادی از رهبران خارق‌العاده مانند ریدلی اسکات می‌توانند از انجام آن غفلت کنند. برای اهداف من، بزرگترین ناامیدی در مورد ۱۴۹۲: فتح بهشت این است که روابط با مردم محلی متقاعد کننده نیست. ۱۴۹۲: فتح بهشت سعی می‌کند بگوید کلمب و همکارانش به آن جزایر دعوت شده‌اند و مردم محلی افراد عادی هستند، نه وحشی‌ها. با این حال، در یک فیلم 2.5 ساعته، این روابط به اندازه کافی به تصویر کشیده نشده است، چند صحنه نشان می دهد که نوع بشر آن محلی ها هنوز به اندازه کافی متقاعد کننده نیست. در صورتی که فیلم صحنه‌های بیشتری برای نشان دادن سنت‌ها و شیوه‌های رفتار مردم محلی داشت، در مقابل افکار و جنگ‌های کلمب برای ساختن استانی دیگر، (من نمی‌گویم این‌ها زیاده‌روی هستند، اما آن صحنه‌ها می‌توانند کوتاه باشند.) تماشای فیلم جذاب تر خواهد بود.

وقتی ۱۴۹۲: فتح بهشت در سال 1992 عرضه شد، تماشاگران آمریکایی علاقه ای به کلمب نداشتند. دارن، پانصدمین یادبود کلمب و کشف او (1492-1992). ۱۴۹۲: فتح بهشت در روز کلمب تحویل داده شد، اما در دنیای سینما شکست خورد. در این مرحله واقعاً مهم نیست. با این حال، با موفقیت مداوم اسکات در فیلم 1492: Conquest of Paradise Fighter (راسل کرو)، نمی توان تصور کرد که زمان بندی همه چیز برای یک فیلم در دنیای سینماست. 1492، در زمانی غیرقابل قبول تحویل داده شد. به همین دلیل آب شد. این، و کارشناسانی که فیلم را مشخص کردند کمکی به آن نکردند، فقط به این دلیل که یک هنرمند فرانسوی در نقش یک ایتالیایی بازی می‌کرد. جرارد به اعتقاد من در نقش کلمب باشکوه بود. او مانند سنگی که در آب انداخته شده، در این کار جا افتاد. در حال حاضر اجازه دهید فراتر از تمامیت غم انگیز حرکت کنیم. در اینجا یکی از بهترین فیلم های ریدلی اسکات را داریم. یک امتیاز فوق العاده (ساخته شده توسط ونجلیس). یک خط داستانی بسیار انسانی و فیلم فقط درباره کریستف کلمب نیست. این نیز تحقیقی از ذهن انسان است. فیلمبرداری به سادگی خیره کننده، بی نقص، بسیار تکان دهنده است. فیلم واقعی شبیه فیلم صد ساله پانزدهم است. نه سلول ها را با آنها منتقل نمی کنند. یا از طرف دیگر پیجرها. بنابراین در صورتی که نمی توانید با مطالب ارتباط برقرار کنید، احتمالاً به این دلیل است که همه آنها در قرون وسطی گیر افتاده اند. بازیگری کاملا قوی است. سه تن از این بازیگران به خاطر شغلشان شایسته تقدیر از اسکار بودند (دپاردیو، وینکات، آسانت). فیلم واقعی باید یک یا دو اسکار را به خانه می آورد. به خصوص برای بهترین فیلم. در واقع، من فکر می کنم که این همان فایده است. من یک طرفدار خاص فیلم هستم. من همچنین به هر شباهتی از استنلی کوبریک 2001: A Space Odessy، Blunt Darabont The Shawshank Recovery، Barry Levinson's Downpour Man، The Fisher Lord تری گیلیام، Leaving Las Vegas اثر مایک فیگیس احترام می گذارم. همه فیلم های اسکار قابل ستایش. بنابراین در برخی موارد، من سعی می کنم به شما اطلاع دهم که آنها کاملاً بر اساس ۱۴۹۲: فتح بهشت نیستند. این یک اثر هنری است ..... 10/10

رئیس ریدلی اسکات در ۱۴۹۲: فتح بهشت عالی کلمبوس را جوان می کند که در سال 1992 با پانصدمین یادبود افشاگری کریستف کلمب از زمین های جدید شامل دو خشکی مبهم مطابقت داشت. بنابراین به تنهایی، تماشاگران از این سوی کره زمین به آن سوی کره زمین باید برای تماشاگران ارزش قائل شوند. موضوع پیروزی بهشت، واضح است که کریستوفر کلمب است، با بازی درخشان فرانسوی ژرار دوپاردیو (گرین کارت، سیرانو دی برژرک). دوپاردیو کار زیادی را انجام می دهد و تصویر معقولی از کلمب می سازد. نمی‌توانم درک کنم که چگونه یک هنرمند دیگر می‌تواند بیشتر از دوپاردیو به این کار کمک کند. دپاردیو برای این شغل مناسب است، او شبیه کلمب است، پوزخند دلپذیری دارد و ظاهری میانسالی با موهای بلندش دارد. بازیگران دیگر می درخشند و جمعیت را جذب می کنند. آرماند آسانته، سیگورنی ویور و مایکل وینکات از جمله بخشی از بازیگران فیلم هستند و نمایشگاه هایی که آنها برگزار می کنند بسیار قوی است. ۱۴۹۲: فتح بهشت بر چهار مزیت ضروری خود غلبه دارد. اولین مورد هماهنگی اسکات، و جایگاه او برای تثبیت تصاویر متمایز و بی نقص در هر یک از فیلم هایش، مورد بعدی دقت قابل تایید بودن آن، سومین امتیاز آن است که توسط ونجلیس ساخته شده است، که می تواند آثار هنری شگفت انگیزی مانند اسکات می تواند، هر چند فقط به موسیقی که می سازد. در نهایت چهارمین مورد، نمایش دوپاردیو خواهد بود، که می تواند اساساً به هر فیلمی که در آن بازی می کند، ذوق و شوق بیافزاید. 1492 یک رویارویی برای ذهن، جسم و روح است. متأسفانه، بسیاری از مردم نحوه رفتار من در مورد این تصویر را درک نمی کنند. در زمانی که ۱۴۹۲: فتح بهشت ارائه شد، اکثر کارشناسان آنقدر علمی بودند و فیلم گروه های بزرگی را جذب نکرد. در حال حاضر، چگونگی گم شدن فیلم های این چنینی در میان درختان، واقعاً محرمانه است. فکر می‌کنم ۱۴۹۲: فتح بهشت یک اثر هنری است، و شاید دیگران زمانی که ۱۴۹۲: فتح بهشت شایسته‌ی باز بودن خود شد، بخواهند. فیلم مملو از صحنه‌های شخصیت‌پردازی کلمب است، مثل این است که ساعت را به عقب برگردانید، در صورتی که ۱۴۹۲: فتح بهشت را ندیدید، لطفاً چنین کنید.

برای کار با این فیلم، باید به یک چیز دست پیدا کنید که به دلایل ناشناخته، من را در تمام مسیر آزار داد: با بازی جرارد دوپاردیو در نقش اصلی، ما مجبوریم با کریستف کلمب که یک ملوان ایتالیایی است، احساس آرامش کنیم. به کمک اسپانیا که با و از طریق انگلیسی با تلفظ فرانسوی ارتباط برقرار می کند!؟ (من می دانم - چگونه می توانست مشروع تر باشد که کریستف کلمب را به زبان انگلیسی با تلفظ آمریکایی یا ایتالیایی بشنوم؟ من نمی گویم این یک شکایت مشروع است؛ فقط من را به هم ریخته است!) دوپاردیو جسورانه با این شغل مبارزه می کند، اما همانطور که می بینم به نظر می رسد که هرگز به طور کامل به قلب کلمب نمی رسد. او در تمام طول به نظر می رسد که او تلاش می کند کلمبوس شود. این قسمت به راحتی برای او جا نیفتاد. یکی دیگر از انتخاب‌های مشکل‌ساز، انتخاب سیگورنی ویور در شغل عموماً محدود Sovereign Isabella بود. این فقط برای من کار نکرد.

به غیر از آن انتخاب‌های غیرمعمول فرافکنی، چند بخش از داستان وجود داشت که من به آنها اشاره خواهم کرد. کلمب در نوری بیش از حد متفکر به تصویر کشیده شده است. تصدیق این نکته برایم سخت است، در حالی که هر فرد دیگری به وضوح برای پول نقد بیرون آمده بود، کلمب به همان اندازه که اینجا می دود محترم بود. اعتبار اولیه بسیار قوی است که می گوید کلمب برای عظمت خدا به این مناطق سفر کرده است! (در واقع، به پول نقد نیز اشاره می کرد، هر چند تأکید بر درخشش خداوند بود. تصدیق آن، همانطور که من می بینم، دشوار است.) من ادعا می کنم که دقت واقعی بخش های خاصی از فیلم علاوه بر این، در بهترین حالت، مشکل ساز است. سناریو. با این حال، با این حال، من واقعاً فیلم را به اندازه کافی دلپذیر دنبال کردم، البته شاید کمی طولانی باشد، و تماشاگر در پایان برای کلمب احساس شفقت مطمئنی دارد زیرا اعتبار یافتن سرزمین اصلی دیگری به آمریگو وسپوچی داده شد.

در پایان، من هرگز این را به عنوان یک مثال قوی پیشنهاد نمی کنم (به خاطر خدا، تکالیف مدرسه خود را بر اساس آن قرار ندهید!)، اما به عنوان یک تفسیر به اندازه کافی جذاب از داستان یکی. که - وسپوچی مرا ببخشید - برای همیشه به عنوان پیشگام آمریکا ایستاده است.

من در واقع قبل از تماشای ۱۴۹۲: فتح بهشت تجربه زیادی با کریستف کلمب نداشتم، اما برای اینکه در مورد او بدانم آن را تماشا نکردم. من تحلیل بنیادی سال 1492 را دیده‌ام این است که فیلم عموماً بی‌معنا است، به‌ویژه در مورد پرهیز از نمایش بربریت‌هایی که کلمب با آن‌ها درگیر بوده است (تعداد و درجه آن‌ها به نظر می‌رسد مورد بحث است).

همه اینها را بیان می‌کنم، زیرا معتقد نیستم که امتیاز مثبت برای ۱۴۹۲: فتح بهشت نشان می‌دهد قبول دارم کلمب یک افسانه است یا از کارهای وحشتناکی که گفته می‌شود حمایت می‌کند. با فرض اینکه کسی وارد فیلمی می شود و پیش بینی می کند که باید به آن چیزها بیشتر توجه شود، و آن را متوجه نمی شود، من متوجه می شوم که این یک مشکل در ۱۴۹۲: فتح بهشت است.

اما برای ۱۴۹۲: فتح بهشت چیست. در حال تلاش برای انجام این کار بود (صرف نظر از اینکه به خوبی ممکن است ادعا شود که در هر صورت نباید سعی در انجام آن داشته باشد)، به نظر من موفق شد. برخی از گام‌های ناخوشایند در قسمت پایانی و استفاده متناقض از لهجه‌ها منحرف می‌شد، با این حال من واقعاً نیمه اصلی را به طور کلی دوست داشتم، و جلوه‌های بصری و موسیقی در کل فوق‌العاده بودند. نحوه ظاهر و احساس ۱۴۹۲: فتح بهشت خیره کننده است. این واقعاً غریزی است، و هیچ چیز در مورد خلق، مجموعه‌ها، یا فعالیت/تجربه‌های توالی وجود ندارد که جعلی به نظر برسد. ریدلی اسکات با توجه به حماسه‌های معتبر واقعاً یک رئیس شگفت‌انگیز است.

به عنوان یک رویارویی، اغلب بسیار حیرت‌انگیز است، و در کنار آن، من فکر می‌کردم که بیشتر نمایشگاه‌ها خوب بودند. من درک می کنم که چگونه این تصویر از کلمب افراد را آزار می دهد، و در کمال تعجب، از اشتباهات یا محرومیت های قابل تأیید گذشته است، ترکیب کلی آن افسانه نیست (بسیاری از دیالوگ های عجیب دست و پا گیر نیست).

من فکر می کنم این است. فیلم نمایشگاه بزرگی را روی میز به ارمغان می آورد. نورپردازی، تنوع، مقیاس، و امتیاز حیرت‌انگیز ونجلیس، دلایل اصلی بود که من از آن استقبال کردم و علی‌رغم زمان اجرا 2.5 ساعته، خودم را بسیار خسته نمی‌دانستم. با این حال، به دلیل آزادی هایی که در روایت و شخصیت پردازی دارد، باید چیزی از سلب مسئولیت به فیلم اضافه شود.

این یک تمرین در ساختن احتمالاً تخیلی است، اما چه افسانه ای غریزی و دوست داشتنی باعث میشود.

نمی‌دانم به این دلیل بود که ژرار دوپاردیو شباهت عجیبی به کریستف کلمب داشت یا صرفاً به این دلیل بود که او برجسته‌ترین مجری «اروپایی» بود که در آن زمان در دسترس بود. آیا هیچ اسپانیایی انتخابی نبود؟ آنتونیو باندراس هنوز در آن زمان فیلم‌های کوچک اسپانیایی زبان را با هر شباهتی از پدرو آلمودوار بازی می‌کرد. با این حال، دوپاردیو مردی غیرقابل قبول و واقعاً ناقص فیلم بود. نقاط قوت جدی برای او که خطوط قابل توجهی را به نامفهوم زمزمه می کند.

علاوه بر این، ادامه داستان کاملاً متفاوت ریدلی اسکات از تلما و لوئیز یک داستان دریایی وسیع و باشکوه است، سفر به طور کلی شگفت انگیز کریستف کلمب از افشای آمریکا این در مورد سرزمین های پیدا شده، گروه های افراد جدید، نقشه کشی و برتری خواهان، عفونت و نابودی و، بدیهی است که سرزمین اصلی دیگری است. یک تصویر غنی که 40،000،000 دلار قیمت داشت، اما به تازگی کمتر از یک چهارم آن به دست آمده است، هر یک از نام های تجاری را دارد که ما در حال حاضر از اسکات پیش بینی می کنیم. با این حال، من، به عنوان یک عکاس، واقعا از استفاده او از کانال های سایه دار برای ساختن آسمان صورتی یا قهوه ای بیزارم - SO 1970/80! با این حال، مناطق کاستاریکا و اسپانیا واقعاً شگفت‌انگیز به نظر می‌رسند.

در کمتر از 2.5 ساعت، واقعاً حماسی است، هر چند معقول و بازیگران، عموماً قطعات خود را به‌طور تحسین‌برانگیزی انجام می‌دهند، به‌ویژه بومیان آمریکای جنوبی که واقعاً به فیلم اصالت و اصالت می بخشد. کسانی که انتظار یک فیلم خانوادگی دلپذیر را دارند باید از این بابت هشدار داد که با اعلامیه 15، نقاط قوت زیادی برای نزدیک به پایان وجود دارد، زمانی که مردم محلی و مهمانان بیش از چند درگیری مضحک دارند.
موسیقی، از افسانه کنسول، ونجلیس، شاید از برجسته‌ترین جنبه‌ها و از نظر روحی و روانی من باشد، احتمالاً بهترین موسیقی او، بدون شک با Chariots Of Fire. موضوع، به طور خاص، فوق‌العاده پرانرژی و سمفونیک است.

باید اعتراف کنم که تا زمانی که مجموعه ونجلیس را ردیابی نکردم، حتی متوجه نبودم که ۱۴۹۲: فتح بهشت وجود دارد، آنقدر مبهم است. ما به طور کلی در مورد "Bladerunner" و "Gladiator" می دانیم، اما احتمالاً این یک شکست است که در حال حاضر از زیر رادار برنامه ریزی تلویزیون عبور می کند. من خوشحالم که فهمیدم چگونه DVD را از نظر اقتصادی بخرم، در حال حاضر و خوشحالم که آن را تماشا کردم - عالی، در عین حال دور از خارق العاده.

برای اکثر دوستداران قابل تأیید کریستف کلمب، این احتمالاً به همان اندازه تصویری نزدیک از مکاشفه آمریکا است که هالیوود در هر نقطه ای به پایان رسیده است. اجرای PC. در یک میدان شهر اسپانیایی شروع می‌شود، جایی که کلمب ناظر یک اتودافه است، یکی از اعدام‌های متعدد در ملاء عام برای کفرگویی‌ها برای کمک به مودب بودن قابل اعتماد کاوشگر اسپانیایی. تا جایی که انعطاف پذیری شدید پیش می رود، زمان یا مکان خوبی برای نزدیکی نبود. از آن صحنه می‌توان به این فکر کرد که آیا کلمب از هیچ‌کجا در اشتیاق یافتن جهان‌های جدید است که در آن چنین تظاهرات وحشیانه‌ای بیش از حد است و مقاومت شدید واقعیتی پذیرفته شده است. در هر صورت متاسفانه خیر. با حمایت و حمایت برجسته ایزابلا، خود کلمبوس، که در اینجا به طور نامنسجم توسط جرارد دوپاردیو بازی می‌شود، می‌خواهد سرزمین اصلی دیگری را در غرب پیدا کند. علاوه بر این، همانطور که ما به عنوان یک کل می دانیم او چندان موفق نمی شود و باید با جزیره ای مبهم در جایی از ساحل آمریکای مرکزی موافقت کند. پس از چند سفر بازگشتی به اسپانیا که در آن همه مورد استقبال قرار می‌گیرند، به او نزدیک می‌شوند تا برگردد و استانی، شاید یک اسپانیای کوچک، ایجاد کند. به همین ترتیب، این فکر این است که پیام خدا را به طور ایده آل با تسلیم آرام آنها به مردم بومی برسانیم. به هر حال، همه چیز آنطور که انتظار می رفت پیش نمی رود و معاینه به طرز رقت انگیزی انجام می شود و کلمب باید به شرمساری و بدرفتاری فردی دشمنانش در دادگاه اسپانیا بازگردد. مابقی تاریخ است.

فیلمی که من می پذیرم تلاشی اختصاصی برای به تصویر کشیدن شرایط و شرایط قرن پانزدهم بود که شخص اصلی ما نیاز به زندگی در آن داشت. در پانصدمین یادبود مکاشفه کلمب، مقاومت زیادی از سوی گردهمایی‌های بومی آمریکایی صورت گرفت که توضیح واضحی برای جشن گرفتن نمی‌دیدند و دستاورد کلمب را آغازی برای پایان مجموعه تجربیات و فرهنگ خود می‌دانستند. نه دقیقاً واقعیت بلکه بسیار نزدیک است. من به طور کلی از آنها در این موقعیت حمایت خواهم کرد، همانطور که قطعه بعدی فیلم در به تصویر کشیدن فاتحان متعاقب برخورد با مردم محلی نشان می دهد. به همین ترتیب یک سوال سابقه. به عنوان یک فیلم چند ایراد استثنایی وجود دارد. فرافکنی یکی از آنهاست. دوپاردیو و آسانته باید نقش های تغییر یافته را بازی کنند. من همچنان جرارد را یک فرانسوی می‌دانستم، مثل هر شخص دیگری. سیگورنی ویور به شغل خود یعنی ایزابلا که به عنوان یک قاعده کلی هیچ یک از زنان مسخره کننده نبود، وقار، درشتی و استحکام کافی می داد. همانطور که گفتم چند ایراد وجود دارد، اما باید فعلاً برطرف شود تا زمانی که رئیس بهتری از راه برسد.

بنابراین برای این دریافت ریدلی اسکات از آنچه در مورد سفر کریستف کلمب برای یافتن تصادفی جهان جدید رخ داده است، من آن را برای برخی واقعیت‌ها ساختگی می‌دانم و آن را به عنوان یک انحراف و اهداف جزئی آموزنده می‌دانم. جرارد دوپاردیو به عنوان زائر ادعایی ایتالیایی نمایش خوبی دارد (این روزها همه چیز مورد بحث و بررسی قرار می گیرد)، با این حال من با اجرای او خوب بودم. (برای من بیشتر از فردریک واک در فیلم 1492: Conquest of Paradise انگلیسی 1949 قابل تصور است.) این یک دیدگاه واقع گرایانه عجیب و غریب در مورد چنین تاریخ زیادی است، بسیاری از آن ناراحت کننده هستند، بنابراین شما چیزهای عالی و وحشتناک را با آن همراه می کنید، همانطور که جزیره کلمب فکر می کند. رفته و تبدیل به جزیره ای تحت حاکمیت اسپانیا می شود، "اوه مهربان. آنجا می رود محله." آنها با سلاح هایی که در دست این بیگانگان است از بین نمی روند. به کلمب گفته می شود: "ما یک موجود الهی داریم. ما دارو داریم"، و واضح است که اینها افراد بسیار دنیوی هستند که اگر پیدا نمی شدند احتمالاً خوب و شیک ادامه می دادند. در هر صورت، همانطور که در اینجا معرفی شد، آنها یک گروه درخشان هستند، با دو قبیله متمایز که به شیوه ای غیرمنتظره زندگی می کنند، اما در کنار هم به عنوان یکی، صمیمیت نشان می دهند و به یک اروپایی ضعیف در بهبودی کمک می کنند. پیشگام قبیله دیگر به مار نگاه می کند که اخیراً به دلیل جویدن یک اروپایی دیگر کشته شده است، و اساساً به زمین می زند، و به وضوح از تجربه قبلی می داند که شانسی وجود ندارد که بتوانند سمی را که باعث تشنجات واضحی برای مصدوم می شود، برطرف کنند.

سپس افراد بدی هستند که پس از معرفی ثروت به ایزابلا (یک سیگورنی ویور نفیس، بسیار باشکوه و سفارش دهنده) به دنبال دپاردیو به آمریکای تازه کشف شده بازگشتند. بلافاصله مشخص می شود که آنها نسبت به مردم محلی نوع دوستی ندارند که کلمب و مردانش تلاش کردند داشته باشند. آرماند آسانته و به‌ویژه مایکل وینکات، به عنوان این مردان نه چندان شریف، نمایشگاه‌های بزرگی برگزار می‌کنند و اهداف صادقانه نشان‌داده‌شده توسط کلمب را به نتایج وحشتناکی تبدیل می‌کنند. فرناندو ری و پلین لانژلا نیز نقش‌های مهمی را ارائه می‌کنند

بنابراین در تماشای ۱۴۹۲: فتح بهشت به عنوان یک حماسه بر خلاف یک نمونه تاریخی کاملاً دقیق، از آن لذت بردم علیرغم اینکه احساس می‌کردم ظرافت‌های خاصی ممکن است استثنایی باشد. کاوش و نقاشی کلمب در نوری تقریباً شگفت انگیز. من در اثر ونجلیس و تکثیر این زمین‌های محلی شرکت کردم، اما وقتی سفر بعدی نشان داد که سرزمینی که ظاهراً برای هزاره‌ها از بیرون بی‌نقص بود، مهدکودک عدن خود را از دست خواهد داد، احساس بدبختی کردم. بخش بعدی با استفاده از خشونت‌ها معتبرتر می‌شود، به طرز غم انگیزی شدید و دلسردکننده. به طور مثبت آن چیزی که رئیس ریدلی اسکات انتظار داشت نیست، اما به همان اندازه فاجعه نیست.

این یک فیلم واقعاً زیبا است، اما در واقع یک فیلم شلخته است. رئیس ریدلی اسکات تا حد زیادی یک رئیس بصری است تا یک فرد داستان. او به طور استثنایی یک گل زده است. در نقطه ای که ضربه می زند - خوب می زند، اما وقتی دلش برای تو تنگ می شود، 1492: پیروزی بهشت را دریافت می کند.

۱۴۹۲: فتح بهشت در حال دریبل زدن پول نقد از هر یک از قایق ها و لباس ها و غیره است، اما وجود دارد. توجه کمی به بازیگری و داستان شده است. کریستف کلمب دریانورد ایتالیایی که برای اسپانیایی ها کار می کرد توسط یک فرانسوی بازی می شود که واقعاً به زبان انگلیسی ارتباط برقرار نمی کند. به هر حال در ۱۴۹۲: فتح بهشت به دلایل ناشناخته خواهر و برادرهای کلمب به انگلیسی ایده آل با لهجه های ممتاز صحبت می کنند (احتمالاً دایه های مختلفی داشتند)

کلمبوس قبل از رفتن به خاطره انگیزترین سفر خود صحنه ای در مزرعه بوقلمون های اسپانیایی دارد. ریدلی اسکات که انگلیسی است ممکن است متوجه نباشد که بوقلمون ها محلی در آمریکای شمالی هستند (یا این ادعای نمادین در مورد ارزش واقعی فیلم بود). این صحنه شبیه بازدید کاپیتان کوک از باغ وحشی است که برای نوازش کردن کانگوروها پیش از رفتن به استرالیا برای اولین بار.

کلمبوس به عنوان یکی از بهترین نمایندگان فروش در روایت تلقی می شود، زیرا ایزابل حاکم را متقاعد می کند تا جواهرات خود را به او ارائه دهد. سفر او توانایی‌های زبانی ژرار دوپاردیو (با در نظر گرفتن همه چیز، کلمب به زبان‌های اسپانیایی، پرتغالی، لاتین و ایتالیایی صحبت می‌کرد) به حدی وحشتناک است که در ابتدای فیلم، او در تلاش است تا برای فرزندش بفهمد که یک پرتقال است. دور. (من درک می کنم که اجرای نامبرده بسیار بهبود یافته است - شما باید به سادگی با زبان دیگری مهارت کسب کنید).

سیگورنی ویور نقش Sovereign Isabel را بازی کرد و، همانطور که می خواهم فکر کنم، شخصیت اصلی است که ارزش تماشا را دارد. در فیلم 1492: Conquest of Paradise او در یک نمایشگاه خاص شرکت می کند و به طور موثری به عنوان یک حاکمیت کار می کند. ایزابل ویور خیرخواه و در عین حال نجیب با رفتاری از شرافت اروپایی که در آن ایستاده است، غیرمنتظره است، زیرا او یکی از معدود آمریکایی ها در تصویر است.

چند درهای باز فوق العاده برای نمایش فوق العاده و سیاسی وجود داشت بحث - مثلاً نکته ای در مورد حق طبقه بالا برای شرکت نکردن در کارهای دشوار. موضوعی که به قیمت جان یک نفر تمام شد، اما اثر و اهمیت این صحنه در اثر فرافکنی وحشتناک، نمایش های کم رنگ و روند ناگوار ریدلی اسکات به کلی از بین می رود. با این حال چند نما واقعا جالب از قایق ها و موسیقی عالی و غیره وجود دارد

عیب اساسی ۱۴۹۲: فتح بهشت حساسیت اجتماعی است. کریستف کلمب متفکرانه به تصویر کشیده شده است، تا به تجارت فیلم بپردازد، اما در عین حال طاقت فرسا است که او را به خاطر بازی دوگانه دنیای جدید طرد کند. با این حال، در هر صورت، ساختن کلمب تا حدی وحشتناک تر یا خودخواهانه تر، فیلم را جذاب تر می کرد. انرژی زیادی که قطعات طاقت فرسا را در حرکت کند نشان می دهد. چیزهای جذاب بی شماری وجود دارد که آنها در رابطه با ۱۴۹۲: فتح بهشت از آن اجتناب کردند. به عنوان مثال، گروه کلمب زمانی که سرانجام زمین پیدا کردند تقریباً شورش کردند. اعضای خدمه - که احتمالاً دو صلیب هستند - حتی در مورد نحوه تقسیم دارایی های کلمب - از جمله کفن ابریشمی آبی او - پس از شورش بین خودشان ترتیب داده بودند. این موضوع فراموش شد - صحنه آویزان حلقه آماده رها شد؟

«شجاع دل» با «خط قرمز نازک» با لباس کیشوت ملاقات می‌کند

زیبایی مؤلفه‌ای حیرت‌انگیز و صادقانه به زندگی است که می‌توان تصور کرد که پایدارترین مؤلفه است. نمایشگاه‌ها در بخشش غم‌انگیز و سبک‌های در حال تحول در هم می‌آیند. Savagery در اواسط سال کار خارق العاده ای انجام می دهد. نقدها بی‌محتوا و غیرضروری می‌شوند. در واقع، حتی رابطه جنسی مصنوعی شده است. با بررسی، تعالی تاریخ انقضا نمی شناسد.

«روزهای بهشت» بیشتر از «کاوبوی نیمه شب» عمر خواهد کرد. 'Catch-22' زندگی می کند در حالی که 'MASH' در حال مرگ نابخشودنی است. بنابراین، این نیز در انتها به اثبات می رسد. اگر نیاز دارید از نظرسنجی طولانی مایل دوری کنید، فقط این قسمت را بخوانید. ۱۴۹۲: فتح بهشت تمام چیزی است که مل برای اسکاتلند میانسالی به آن نیاز داشت، به شدت به زندگی صادق است و در عین حال از نظر برخی از آیات ناکافی است. به هر حال، من این را در Main 5 Rundown برای کارهای ریدلی اسکات قرار دادم، حتی بهتر از "گلادیاتور". راستش را بگویم، می توانم به این عالی ترین افتخار خود بدهم.

از زمانی که قبلاً این را ندیده بودم، مدت زیادی می گذرد. زمانی که به آن بازگشتم تا برای «اسکندر» آماده شوم، چند سؤال در ذهنم بود.

1. چه اهمیتی در مورد کلمب داشت که به احتمال زیاد «آمریکا» را پیدا نکرد؟

2. آیا اسکات پس از «بلید رانر» «بوده است»، آیا «هرگز نبوده» است یا هنوز قدرتمند است؟

3. چرا از این به عنوان یک ضربه شلاق پی در پی علیه کار اسکات استفاده شده است؟

من فکر می کنم با توجه به این واقعیت است که در اینجا تعقیب برای شکوه است، نه طلا. بنیادهای سخت گیرانه (مسلمانان، کاتولیک ها و آمریکایی های محلی) به دلیل همخوانی ماوراء طبیعی نادیده گرفته می شوند. به همین ترتیب، می‌توان 30 دقیقه مناسب را استخراج کرد، اما جذاب‌تر از «جوش سفید» است.

بنابراین اسکات خود را به جای کلمبوس قرار می‌دهد تا نحوه برخورد با فیلم را انتخاب کند.

او مانند کلمبوس در استفاده از استعدادهای کوچک ("باران سیاه"، "تلما و لوئیز") برای حمایت از نورپردازی خود گیر کرده است. او حتی سعی می‌کند محبوب باشد و تهیه‌کنندگان نوع‌دوست به دست آورد. او می‌تواند آثار جذابی از هنرمندان عکاسش دریافت کند (هرچند «کسی» وحشتناک بود)، اما هر از چند گاهی سردبیران او را نمی‌فهمند. اسکات در اینجا به صورت انفرادی فکر می کند - نه گروهی - و مرتب کردن آنها سخت است. در اینجا یکی از هنرمندان عکاس بهتر او (بیدل) و انبوهی از ویراستاران را می‌بینیم که نمی‌توانند حال و هوا را ساختار دهند. هرازگاهی به من کمک شد تا خلقت جنگ مالیک را به یاد بیاورم، تلاش می‌کردم تصاویر بازتابنده را با هم ترکیب کنم. با بررسی، مایکل ساند در مونتاژهای مرده به سروصدا فکر می‌کند، نه هنر.

البته، ونجلیس بزرگ‌ترین ستون کلاه کلمب است، آیا می‌تواند در هر نقطه‌ای از این کار اشتباه کند؟ اسکات گوش ملودیکی دارد و من دوست دارم قبل از لگد زدن به سطل، یک بار دیگر با ونجلیس یا موریکونه کار او را بشنوم، به خصوص از زمانی که گلداسمیت ما را ترک کرده است.

به عنوان یک تعقیب کننده این غذای لذیذ، پیشنهاد می کنم «اکنون آخرالزمان». «آخرالزمان» ترکیب سنتی با تصاویر تجدیدنظرطلب است. این آهنگسازی تجدیدنظر طلبانه است (الا 'JFK' و 'Braveheart') با تصاویر سبک قدیمی. هر دو هنوز هم بسیار لذت بخش هستند، در حالی که شامل گشت و گذارهای دریایی به عنوان خود یابی است.

برای اطلاعات بیشتر، من همچنین پیشنهاد می کنم با تأکید بر فرهنگ آگنوستیک یونانی، پنهان کردن علم کلیسا را در این زمان بررسی کنیم. مشابه آنچه در حال حاضر ما اسکات و استون را در حالی که فریدکین و هوارد هاکس مرده را ستایش می‌کنیم، چکش می‌کنیم.

اوه، و همانطور که برخی دیگر احساس می‌کنند، فیلم‌برداران اغلب از دریافت اسکار به دلیل داستان‌های اشتباه گرفته شده محروم می‌شوند. واضح تر از اینجا و 'Catch-22' نیست. بیشتر از این نمی توانستم موافق باشم. اساسا انگلیسی ها پذیرای بیشتری هستند. با چنین قدرت واقعی، آیا کسی شوکه شده است که اسکات چهار اثر در 250 اثر برتر IMDb داشته است؟

امتحان نهایی = = سود از این...

ریدلی اسکات "1492: پیروزی بهشت" (1992) هفت هفته پس از "کریستوفر کلمب: کشف" (1992) منتشر شد که این دو داستان مشابهی را در جشنواره پانصدمین یادبود خود دارند. آخرین گزینه توسط جان گلن هماهنگ شد که یک حرفه ای واقعی است و پنج فیلم جیمز باند را در دهه 80 کارگردانی کرد.

۱۴۹۲: فتح بهشت تخیلی تر و افسانه ای تر است و 34 دقیقه طولانی تر است، هرچند "کشف" به حداقل می رسد، همچنین در اطراف تنظیم به کمپین متمرکز می شود در حالی که "1492" بیشتر نگران آنچه پس از برخورد کلمب به زمین در طرف مقابل اقیانوس اطلس رخ می دهد، است. علاوه بر این، «کشف» به سفر اولیه پایبند است در حالی که «1492» شامل اکسپدیشن‌های اضافی است.

هر دو در دنیای سینما محاصره شده‌اند، اما در صورتی که شما واقعی بودن را دوست داشته باشید، ارزشی دارند و در تضاد هستند. تجربه. "کشف" بیشتر در مورد سه تظاهرات تنظیم شده است و با مناسبت های جهان جدید مانعی ندارد، با این حال "1492" یک ضرورت غیرقابل انکار برای دیدن آنچه در سفر اول کلمب رخ می دهد است. چیزی در حدود 75 دقیقه از زمان های «کشف» را ارائه می دهد.

شکننده ترین قطعه «دیسکاوری» سفر واقعی است که سی دقیقه طول می کشد و دو برابر طول سفری مشابه است. در ۱۴۹۲: فتح بهشت در حالی که انجام یک قایق طولانی که شامل افراد قانع کننده می شود، چالش برانگیز است، اما «1492» راهی است که واقعاً (و خلاقانه) نسخه ای از سفر اقیانوس اطلس را متقاعد می کند.

در حالی که «Discovery» بازیگران اصلی را دارد. ژرار دوپاردیو در کار کلمب در تقابل با ژرژ کورافاس، زمانی که به تصویرهای قابل توجه صنعتگران فکر می کنید، به طور جدی متقاعد می شود. کورافیس، به طور متناقض، به نظر می‌رسد که اجرای نخ‌نمای هالیوود از زائر است، که به این معنا نیست که او قدرتمند نیست. صرف نظر از این، من روشی را دوست دارم که در آن هر بازخوانی توجه را به ویژگی های مثبت و منفی کلمب جلب می کند.

در همین حال، آرماند آسانته (سانچز)، سیگورنی ویور (ایزابل حاکم)، مایکل وینکات (موکسیکا) و هنس لانگلا (Santangel) حیاتی هستند. در هر صورت، مارلون براندو یا زنانی را که کاترین زتا جونز و تایلین آگویو انحنا دار هستند، پیش بینی نکنید. با بحث در مورد آخرین گزینه، زنان جزایر به وضوح کاملاً برهنه هستند، مشابه مورد در "The Bounty". به سادگی یک سر به بالا.

کارشناسان میمون-ببین-میمون-do وقتی که «دیسکاوری» و «1492» تحویل داده شدند، وقتی بوی خون در آب به مشامشان رسید، با هوس موقتی تحقیر همراه شدند. با این وجود، هیچکدام از فیلم ها واقعاً به وحشتناک بودن نزدیک نیستند، همانطور که آنها تضمین می کنند. همانطور که گفتم، آنها مطمئناً ارزش این را دارند که بررسی کنیم که آیا شما از تجربه قابل تأیید در قالب "شورش در فضل" (1962) و "مهارت" (1984) حمایت می کنید.

یکی از دلایل "کشف" و "1492" محاصره شد به این دلیل بود که کلمب به طور کلی تا سال 1992 به دلیل موعظه های دانش پژوهان لیبرال که مسافر را به عنوان یک ظاهر بدخواه مورد توهین قرار می دهند، در یک نور مثبت دیده نمی شد. در هر صورت، اجازه دهید با آن روبرو شویم، استعمار اروپایی قاره آمریکا هم هدیه بود و هم یک تحقیر، اما به نظر می رسد حتی بیشتر از آن یک هدیه بود، زیرا با دنیای جدید، زبان ترکیبی، پونی، چرخ، گاری ها، کالسکه ها، اسلحه ها آشنا شد. قطارها، صنعت، طراحی سطح بالا بنابراین ادامه دارد.

و بیایید خودمان را با این رویای لیب که قاره آمریکا قبل از ظهور یورو، مهد کودک عدن بود، شوخی نکنیم. نبردهای مداوم بین طوایف متعدد «هندی» که در واقع از نوادگان زائران آسیایی هستند، وجود داشت. علاوه بر این، انقیاد، کشتار، عذاب وحشتناک گروگان‌ها، توبه‌های بزرگ انسانی در آمریکای شمالی برای حفظ موجودات الهی و استعدادیاب‌ها در آمازون وجود داشت. آیا باید ادامه دهم؟ این فکر که در «دنیای جدید» (2005) منتقل شد مبنی بر اینکه هندی‌های آمریکایی هرگز حسادت/مشاهده را تجربه نکرده بودند و حتی نمی‌دانستند که حقیقت چیست، کاملاً مضحک است. من به عنوان بخشی از آبناکی صحبت می کنم.

۱۴۹۲: فتح بهشت 2 ساعت و 34 دقیقه است و بیشتر در اسپانیا و کاستاریکا فیلمبرداری شده است.