🌸 دانلود فیلم Prince of Persia: The Sands of Time 2010 (شاهزاده ایران: شن‌های زمان)

شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 (به انگلیسی: Prince of Persia: The Sands of Time) یک فیلم ماجراجویانه و محصول 2010 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که داستان یک پسر بچه فقیر در ایران قرن ششم است که به سبب نشان دادن دلاوری های بسیار در جنگ، توسط پادشاه ایران بعنوان ولیعهد انتخاب می شود. پس از مدتی شاهزاده «دستان» با همکاری شاهزاده خانم «تهمینه» اقدام به پس گرفتن شن های زمان، که هدیه ای از جانب خدایان بوده و قابلیت کنترل زمان را دارد، از دست نجیب زاده خائنی بنام «نظام» می نماید. نظام برادر پادشاه است و تصمیم دارد توسط شن‌های زمان....

این فیلم به کارگردانی Mike Newell, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Prince of Persia: The Sands of Time 2010 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Jake Gyllenhaal, Gemma Arterton, Ben Kingsley, Alfred Molina, Steve Toussaint, Toby Kebbell, Richard Coyle, Ronald Pickup, Reece Ritchie, Gísli Örn Garðarsson, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Jake Gyllenhaal, Gemma Arterton, Ben Kingsley, Alfred Molina, Steve Toussaint, Toby Kebbell, Richard Coyle, Ronald Pickup, Reece Ritchie, Gísli Örn Garðarsson, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Prince of Persia: The Sands of Time 2010 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 PG-13 بوده و قبل از دانلود فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG-13 سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای ماجراجویانه, فانتزی, اکشن, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Prince of Persia: The Sands of Time 2010 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم شاهزاده ایران: شن‌های زمان 2010 6.6/10 از 10 می باشد.

داستان یک پسر بچه فقیر در ایران قرن ششم است که به سبب نشان دادن دلاوری های بسیار در جنگ، توسط پادشاه ایران بعنوان ولیعهد انتخاب می شود. پس از مدتی شاهزاده «دستان» با همکاری شاهزاده خانم «تهمینه» اقدام به پس گرفتن شن های زمان، که هدیه ای از جانب خدایان بوده و قابلیت کنترل زمان را دارد، از دست نجیب زاده خائنی بنام «نظام» می نماید. نظام برادر پادشاه است و تصمیم دارد توسط شن‌های زمان...
یک شاهزاده و شاهزاده خانم فراری جوان باید جلوی شروری را بگیرند که ناخودآگاه تهدید به نابودی جهان با خنجر مخصوصی می کند که شن جادویی داخل آن را قادر می سازد زمان را معکوس کند.
یک شاهزاده خانم فراری، باید یک شرور را که او را تهدید می کند، با یک خنجر ویژه ای که ماسه جادویی درون آن است جهان را متوقف کند و زمان معکوس را از بین ببرد...

جهت دانلود فیلم Prince of Persia: The Sands of Time 2010 (شاهزاده ایران: شن‌های زمان) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من از همان ابتدا سه چیز را می پذیرم: طرح داستان آنقدر دقیق نیست که لازم است، جیک جیلنهال دستان این و آن بود و اینکه فیلم آنقدر دست کم گرفته شد که لازم بود کمی آن را نادرست معرفی کنم. .

تریلرهای شاهزاده ایران: شن‌های زمان باعث شد به نظر برسد که این یک تصویر متواضعانه هالیوودی است اما بعد از اینکه شاهزاده ایران: شن‌های زمان را در سینما دیدم، دیدم را نسبت به آن تغییر داد. اول و مهمتر از همه، من چیزی عالی از آن را پیش بینی نمی کردم، بنابراین از همان ابتدا با گذشت 20 دقیقه از فیلم، آن را به شدت کوبیدم و شگفت زده شدم. این باعث شد که فیلم به خوبی آن را دوست داشته باشد، ممکن است چیزی عالی باشد و فیلم مناسب و جذابی باشد. در حال حاضر من در مورد محتوا صحبت نمی‌کنم، اما به سادگی می‌گویم که 100 درصد دقیق نیست و با نادیده گرفتن اینکه من در صحنه‌های فعالیت فوق‌العاده ساخته شده و نحوه انتقال فیلم شرکت کرده‌ام، دقیق نیست. با این حال، چیزی که باید مشخص کنم این است که گفتمان ممکن است در مواردی محدود به نظر برسد و واقعاً احساس بیش از حدی را به آن منتقل نکرده است، بنابراین نمی دانم که آیا این یک چیز مثبت یا منفی است زیرا من واقعاً خوب بودم. زمان تماشای فعالیت صرف نظر از اینکه آیا بخشی از ترفندها بسیار مضحک بوده اند یا خیر.

این یک حالت ذهنی خاصی را در تمام مدت ایجاد می کند، بازیگران فوق العاده ای دارد به خصوص بن کینگزلی یا آلفرد مولینا که به نظر می رسد می توانند آن را انجام دهند. در هر کاری و تبدیل آن به چیزی پر انرژی برای تماشا. من جیک را به‌عنوان حاکم دستان احساس نمی‌کردم، اما او متوجه شد که چگونه یک نمایشگاه خوب برگزار کند، اما واقعاً به نظر نمی‌رسید که یک ایرانی باشد. در حال حاضر، با قضاوت در مورد شخصیت زن تمینا، با بازی جما آرترتون، از تلفظ او لذت نبردم، با این حال او لذت بخش بود، مهم نیست شما نام ببرید...

تا آنجا که نحوه انتقال و تغییر فیلم، افرادی که از شاخه‌ی کار می‌دانند چگونه می‌توانند یک اثر به طور کلی عالی بسازند، فیلم به خوبی تغییر کرد، زیرا بخش ویدیویی به من مربوط می‌شود، اما صدا تا حدودی عمق مورد نیاز را تغییر می‌دهد. موسیقی متن ساخته شده به طور کامل توسط هری گرگسون ویلیامز بسیار عالی بود. من در هر یک از ویولن های مورد استفاده و طبل ها یا طبل های اجدادی و غیره شرکت کردم. چیزی که من یک دید یک طرفه دارم تجسم های خاص است. فیلمبرداری بسیار عالی بود به استثنای قسمتی که شیره شن یا سرسره در پناهگاه بود که در آن زیرنویس فعالیت تا حدی متزلزل بود و تجسم های پیشرفته در آنجا بسیار عالی و ایده آل برای تماشا بود و ثانیه بعد CGI را دیدید. پشت آن... چندان معقول نبود و تا حدودی آن قسمت آخر را برای من نابود کرد.

در پایان فیلم جذاب است، آنطور که برخی افراد می گویند وحشتناک نیست (که آنها هم نیستند). خیلی) و این یک سواری احمقانه در تئاتر است. در حال حاضر حدس می‌زنم فیلم دومی از فرمانروای پارسی ساخته شود و چیزی که به آن اعتماد دارم این است که بسیار جذاب‌تر از شاهزاده ایران: شن‌های زمان خواهد بود.

به نمایش گذاشتن یک فیلم دیگر در پرتو یک بازی رایانه ای (و با ماهیت فیلم های قبلی بازی های رایانه ای مانند Burial Chamber Thief، Destruction و غیره) به سرعت شک اساسی من را برانگیخت. با این حال، وقتی صحنه اصلی روی صفحه پرید، از ابتدا تا انتها به طرز شگفت انگیزی درگیر بودم. جری بروکهایمر و دیزنی قبلاً زمانی که Privateers of the Caribbean را به پرده نمایش بزرگ منتقل کردند، یک دستاورد نسبی را پرورش دادند، فیلمی در پرتو سواری در پارک تفریحی و روشن شدن دوباره فلش در یک ژانر در حال کاهش بیش از حد عادی.

آنجا وجود دارد. در واقع چیزی نبود که بتوانم خیلی ظالمانه درباره فیلم توبیخ کنم. بخشي از تصميمات زيبا كه در فرمانرواي ايران يافت شد خيره كننده بود. خط داستانی و پیشروی شخصیت به سختی به اندازه کافی روشن بود که بتوان طرح را بدون دوری از حرکت پیش برد. بدون شخصیت های بیهوده یا گفتمان WTF. این موضوع به بررسی امکان ارزش‌های خانوادگی استوار می‌پردازد، که تفسیری بدیع از فعالیت‌های معمولی فیلم‌های صنعت سینمای هالیوود است. شگفت‌انگیزترین جنبه‌های بازی اول را به همراه داشت که احساسات جوانان و در عین حال به‌خوبی تنظیم‌شده تجربه‌ی قدیمی Ruler of Persia را بازگرداند. فرمانروای قهرمان دستان (گیلنهال) با جمعیت به عنوان فردی شایان ستایش آشنا شده بود و ما را به دنبال داستان این افسرده بی درنگ جالب کرد. جیلنهال که واقعاً برای رول ساخته شده بود، بدنی قابل توجه و حرکات پاهای عجیب و غریب خود را به رخ می کشید که به صحنه های فعالیت ظاهر و باور خاصی می بخشید. و انصافاً تماشای آن کمتر طاقت فرسا است.

البته لکه‌های کوچک آزاردهنده‌ای تا حد زیادی در سراسر فیلم وجود داشت که ممکن بود بهتر شود. مانند دقایق صمیمانه غیرعادی دوره ای بین دستان و پرنسس تمینا (آترتان) یا استفاده کم از چاقو در مقاطع حساس زمانی. علاوه بر این، تاسف آورتر از همه بسته شدن ساده و شاد و دلپذیر دیزنی است که تقریباً به همان اندازه وحشتناک است که "من بیدار شدم و هر یک از آنها یک رویا بود" (رویایی حیرت انگیز). با این حال، به طور کلی جذاب و سرگرم‌کننده، فیلمبرداری فوق‌العاده، شخصیت‌های دلپذیر که توسط سرگرمی‌کنندگان خوب به تصویر کشیده می‌شود و طرح و موضوع منحصربه‌فردی که از طریق محتوا و داستان‌گویی قابل توجه منتقل می‌شود.

هیچ صحنه‌ای گنگ یا سرگرم‌کننده وجود نداشت. که می‌توانم مرور کنم، اما چرخش 360 درجه دستان را که در حین مبارزه روی لبه پشت بام باقی می‌ماند، دوست داشتم. که به من کمک کرد تا بازی کامپیوتری Assassin's Belief را به یاد بیاورم و برای لحظه ای فکر کردم که او می پرد و در یک بشکه تغذیه کم عمق (که اغلب در بازی استفاده می شود) فرود می آید. با این حال، او یک طناب به ساق پای خود وصل کرد و فهمید که چگونه با یک حرکت سریع غیر قابل تصور به سطح زیرین بپرد، که باعث خنده من شد.

منتظر جری بروکهایمر و زیر هستم. همکاری دیزنی - شاگرد جادوگر.

http://musingsandmorsels.weebly.com/

واضح است که پیشرفت در میان بازی‌ها و فیلم‌های متحرک یک رابطه وحشی است. پیروزی‌هایی مانند Occupant Fiendishness و ناامیدی‌هایی مانند Destruction در همه جا قابل توجه هستند و من بارها به این فکر کرده‌ام که چگونه می‌توانند آن را به هم بزنند. منظورم این است که بازی‌های رایانه‌ای از جهات متعددی شبیه کتاب هستند و تغییر به صفحه نمایش بزرگ در بیشتر مواقع باید عالی باشد. Ruler of Persia: The Ways of the world نشان می‌دهد که این تغییر را می‌توان با تجربه، شخصیت‌ها، احساسات فوق‌العاده اجرا کرد، با این حال اجزای بازی را حفظ کرد که باعث غش کردن هواداران می‌شود. با شروع فیلم تا حدودی استرس داشتم. قبل از هر چیز دیگری پیش می‌آید و حتی کمی مسخره به نظر می‌رسد که برای یک «بلاک‌باستر تابستانی» خوب به نظر نمی‌رسد. با این حال، با شروع داستان و شروع فعالیت، علایق من خیلی زود برطرف شد. همبستگی روشن با Privateers of the Caribbean قابل ستایش است، زیرا فیلم توسط دیزنی ساخته شده است و بسیار شبیه داستان های تجربه و سبک هماهنگی است. داستان یک داستان رویایی قوی است و شخصیت های اصلی هر دو با عملکرد خود فوق العاده تأثیرگذار هستند و در کل فیلم به شما کمک می کنند. گفته می‌شود که رئیس به هیچ گروه‌بندی فعالیتی نیاز نداشت که با توجه به اینکه در بازی حضور داشتند، نامرتب به نظر می‌رسیدند، اما او در واقع چند بازی واقعاً خارق‌العاده مانند دقایق را نگه داشت که روی صفحه نمایش بد نبود.

جیک جیلنهال نقش اصلی را به‌عنوان خود حاکم بر عهده می‌گیرد و کار واقعاً قوی‌ای انجام می‌دهد. او به وضوح این کار را صادقانه انجام می دهد و مقداری انرژی روی آن سرمایه گذاری می کند. او شبیه آن است، و حقه ها را بی عیب و نقص انجام می دهد. بانوی جوان باند جما آرترتون بازی می کند، مناطقی از قدرت برای افراد گستاخ. او واقعاً از همان ابتدا دوست داشتنی نیست، اما من فکر نمی کنم که باید باشد. او و جیلنهال علم فوق‌العاده‌ای دارند، اما علم باورنکردنی نیست که تنها نقطه‌ای است که فیلم متحیر می‌شود. هنوز آن دو به طور مستقل ستاره های فعالیت واقعاً شگفت انگیزی هستند. بن کینگزلی نقشی محجوب و در عین حال نامناسب را به عنوان خواهر و برادر حاکم، نظام بر عهده می گیرد. کینگزلی تعداد زیادی خط یا دقیقه در فیلم Prince of Persia: The Sands of Time ندارد، اما همچنان نقشی واقعاً قوی در فیلم Prince of Persia: The Sands of Time بر عهده می گیرد و به طور قابل اعتمادی در یک بازیگر عالی است. بازیگران مکملی که هنوز عمق زیادی ندارند، در عین حال واقعاً چیزی به بازیگران اضافه می‌کنند که شامل آلفرد مولینا، استیو توسن، توبی کبل و رونالد پیکاپ می‌شود.

اگر کسی برای این کار ایده‌آل باشد. فیلمی مثل این رئیس مایک نیول عالی خواهد بود. او در حال تبدیل شدن به یک متخصص تجربه رویا است و داستانی باورنکردنی را به طور کامل بازگو می کند. بهتر از همه او متوجه شد که چگونه به گیمرها و ایده اول احترام بگذارد، آن هم با حفظ ادب و ادب به اندازه کافی از آن فکر منحصر به فرد بدون اینکه به گلوی کسی فشار بیاورد. در صورتی که فیلم را بدون هیچ اطلاعاتی در گذشته تماشا کردید که از کجا آمده است، نمی‌دانستید که شاهزاده ایران: شن‌های زمان به یک بازی رایانه‌ای بستگی دارد، اما به احتمال زیاد شما از علاقه‌مندان به سری بازی‌ها هستید و فیلم را تماشا می‌کنید، به طرز شگفت انگیزی با میزان فیلم مرتبط با بازی شوکه خواهم شد. من با چند مفسر موافق هستم که از نحوه امتیاز پایین شاهزاده ایران: شن‌های زمان در IMDb به این دلیل که فکر می‌کنم خود را با قسمت‌هایی از سری Privateers مقایسه می‌کند و به عنوان یک فیلم فعالیت تابستانی فوق‌العاده جایگاه خود را حفظ می‌کند، شوکه شده بودند. قطعا ارزش وقت و پول نقد شما را دارد!! 8.5/10

بازی های کامپیوتری. از چه زمانی تخصص فیلم، فیلمنامه‌های خوب، آثار نمایشی، کتاب‌ها و داستان‌های کوتاه را به‌عنوان سرمایه‌ای برای فیلم نادیده گرفت و به ساخت مواد فیلم بازی‌های کودکانه بسنده کرد؟ چیزی در مورد نیازها می گوید، درست است؟ با این حال، با توجه به این که انحراف بازی های کامپیوتری بدون تقلب بسیار قابل توجه است (این تماشاگر که هرگز بازی نکرده است، در موقعیت دشواری قرار دارد)، فیلم Sovereign OF PERSIA یک فیلم تکان دهنده قوی است که با بیش از حد و انرژی و انبوهی از تأثیرات CGI، و هر اتفاقی که رخ دهد، ارائه شده است. با دستگاه کوچکی که برای کنترل بازی رایانه ای جیزمو در دست داشت تا تجربه را انرژی بخش کند، این تجربه توسط مقاله نویسان بواز یاکین، داگ میرو، کارلو برنارد و طراح بازی/داستان ساز بازی، جردن مچنر، بسیار تغییر کرده است. دیزنی به جری بروکهایمر (با کمک خوب رئیس مایک نیول) می‌پیوندد تا چیزی را بسازد که می‌توانست در جشن جهانی سینما دستاوردی پرشور داشته باشد. به هر حال این یکی متاسفانه شکست خورد. چرا این اتفاق افتاد از DVD مشخص نیست.

جیک جیلنهال به عنوان یک حاکم داستان جویای هیجان با بخش عالی از ترفندهای هجوآمیز، رمزآلود و زمانبندی دقیق طنز به آن سازش منصفانه برخورد می کند: او افسانه ای خارق العاده را روی پرده می سازد، اما مشتریان باید به او اجازه داده اند که بدن پیشرفته خود را که برای این کار از بدنش جدا کرده بود، بگنجاند. با این حال، او بچه کوچولوی ولگردی را که به خانواده سلطنتی تبدیل شده است، معتبر و شایان ستایش می کند. رفتار او با پدر، حاکم ایران (رونالد پیکاپ)، "برادران" او (توبی کبل و ریچارد کویل)، همراهش بیس (ریسی ریچی - مراقب این سرگرم کننده باشید) و عموی بدخواهش (بن کینگزلی) همگی در این امر مشارکت دارند. مشاغل قوی با مقدار قابل توجهی طرز فکر در مورد پیوندهای خانوادگی و فداکاری. راه ورود به داستان، حمله یک قلمرو حریف حاشیه‌ای است که توسط تامینا (جما آرترتون) از نوع راشل وایز باهوش و گستاخ اداره می‌شود که چاقویی را تماشا می‌کند که می‌تواند زمان را کنترل کند. پرت کردن در جمعی از Hassasin های بدخواه (مثل آن نمایشنامه مبتنی بر شرایط؟) به رهبری Gísli Örn Garðarsson، چند موقعیت تقریباً غیرقابل غلبه مانند تبدیل شدن جهان به یک فاجعه تله شنی، برخی طنزهای خیره کننده منحرف کننده (در سمت ابری) توسط شارژ داجر. شیخ آمار (آلفرد مولینا) و چند تغییر که تیغه کنترل زمان می تواند تأثیر بگذارد و داستان به پایان می رسد. این ناظر برای ادامه آماده خواهد شد، بنابراین این تغییر جهت یک فیلم جذاب است، اما ناامید شدن آشکار صنعت فیلم از فرضیات آن را به یک شانس خارجی تبدیل می کند.

اگرچه گفتن اینکه یک رئیس عکاسی و مهندسان CGI در کجا ملاقات می کنند همیشه چالش برانگیز است، جان سیل تأثیرات خیره کننده ای در بیابان به ارمغان می آورد. موسیقی هنری گرگسون-ویلیامز در صورت فراموش شدن مناسب است. دور شدن از تجربه DVD این تماشاگر را بیشتر مجذوب طیف توانایی های بازیگری جیک جیلنهال می کند. علاوه بر این، این واقعاً کافی است. محتوا مرتکب چند اشتباه عجیب و غریب می شود - فیلم را با توضیحاتی در مورد اینکه چگونه ایران کشوری بزرگ بود که کل مرکز شرق را پوشش می داد، شروع کرد، و پس از آن اشاره به مبادله به عراق، ترکیه و کشورهای مختلف که باعث می شود امتحان نامطمئن به نظر برسد، بهترین است. سناریوی موردی این یک فیلم پاپ کورن باورنکردنی است - اگر پاپ کورن در خانه آنقدر رژیمی نبود.

دلیل کاملاً مشخصی وجود دارد که چرا شیر لرد با سخاوتمندانه ترین فیلم های سرزنده تا به امروز در جهان باقی می ماند، علیرغم اینکه تعداد کمی از فیلم های به ظاهر بهتر ساخته شده مانند Finding Nemo و Wall-E این سازمان روایت را به سطح بالایی و پرشمارتر می برد. دیگران حرکتی بی نهایت بهتر نشان می دهند اما گرد و غبار را گاز می گیرند. بدیهی است که زیاده روی در هدف یک رویه خاص، کل درخواستی را که آن را در بر می گیرد، از بین می برد. از دیدن یک اشک انفرادی که از قرنیه یک ببر کودک ظاهر می شود و مسیر خود را از چهره طلایی غنی او باز می کند. بسیار شگفت انگیز بود که همه چیز چقدر دل دارد. با وجود ماهیت باورنکردنی آن حامیان ماجراجویی شیر، آنهایی که جواب ندادند، از نوآوری به حدی سوء استفاده کردند که باعث شد روش شگفت‌انگیز خود را از دست بدهد. قبل از اینکه واقعاً به اصل مطلب برسید، به این دلیل است که جدیدترین تجربه مایک نیول با این اتفاق ناگوار است.

Prince of Persia - The Sands of Timepass به قدری مملو از تأثیرات کمک به رایانه شخصی است که باعث می شود. تجربه تماشای یک شات واید، تجربه یک قصر عظیم در میان یک ساختمان پرجمعیت، کاملاً ناامیدکننده. همه چیز باور نکردنی است، این چیزی است که ما می دانیم. در هر صورت، آیا واقعاً نیاز بود که این مصنوعی باشد؟

مشخص است، او چنان مجذوب استفاده از CGI و حیله های مکانیزه شده است که خود استفاده از آن به هیچ وجه مجذوب کننده نیست. «جلوه‌های ویژه» در حال حاضر خارق‌العاده نیستند، زیرا شاهزاده ایران: شن‌های زمان باعث می‌شود که مدام به این فکر کنید که آیا با نشستن در خانه و X-boxing بازی فوق‌العاده‌ای که هسته‌ی اصلی شاهزاده ایران: شن‌های زمان را شکل می‌دهد، اوقات خوشی را سپری می‌کردید یا خیر. اصل ماجرا، حمله نیروهای مسلح ایران به یک منطقه دیگر با این ادعا که حاوی سلاح‌های کشتار جمعی است، یک خط داستانی استثنایی آمریکایی برای شروع فیلم، و اشاره قابل قبولی به حمله به عراق، چه می‌شود.

بر اساس اکثر هنجارها، شاهزاده ایران: شن‌های زمان وحشتناک، کسل کننده یا خسته کننده نیست. سرعتش بسیار سریع است و در ماه آبی یک بار خسته می شود. خیلی خوب پیش می‌رود، در هر صورت دلیل امیدوارکننده‌ای را به رخ می‌کشد و بعداً به یک حرکت رویایی غیرعادی تبدیل می‌شود که در آن حتی نبردهای دست فشرده الکترونیکی هستند. این فعالیت بسیار در مکان‌هایی تنظیم می‌شود، اما به طور مثبتی در جریان کار نیست.

مطمئناً، این یک فیلم پرفروش در اواسط سال است که قصد دارد فقط درگیر شود. همچنین، این همان کاری است که انجام می دهد، اما به طور نامنظم. به هر حال، برخی از زیرکی های اصیل آسیبی نمی زند، درست است؟

به هر حال، رهبران به طور شایسته از مسئولیت های خود مراقبت می کنند. جیک جیلنهال که این کار را صادقانه‌تر از آنچه که باید بازی می‌کند، بسیار خوب عمل می‌کند. The Brokeback Fellow یک سرگرم کننده خارق العاده است و شاهزاده ایران: شن‌های زمان او را می بیند که اوقات خوبی را سپری می کند و به سرعت مانند میمونی که رقصی رسا انجام می دهد به اطراف می پرد. زن، جما آرترتون، خوردنی به نظر می رسد، اما نمایشگاه او تقریباً به اندازه تغییرات آشفته فیلم پراکنده است. به طور سرگرم کننده، شما مدام به این فکر می کنید که آیا تعجبی که دربرگیرنده ارائه او از سیستم های زندگی است، نتیجه برتری عادی او است یا نتیجه فیلم های معمولی CGI.

بنابراین، در حالی که آشفتگی آب و هوا، استحکام ذهنی را به سمت بالا هدایت می کند. واقعاً باعث می شود که جمعیت توجه کنند و در داستان عضو شوند، خیلی دیر شده است و شما تا آن زمان با "تماشا" یک بازی آشنا شده اید. نه یک فیلم.

و، علیرغم این واقعیت که، نشستن روی یک صندلی استراحت و تماشای دعوای دوستان در پلی استیشن تا حدودی خوشایند است. با این حال، آیا شما ترجیح نمی دهید بازی را انجام دهید؟

خوب، پس شاهزاده ایران: شن‌های زمان آنطور که به نظر می رسید آنطور که می خواست موثر نبود، و بدون شک بهترین فیلم بازیگری یا آهنگسازی نبود... اما برای یک بار هم که شده، این را با معیارهای استاندارد فیلم A قضاوت می کنم. برخلاف فیلم B-film معمولی hogwash که با اقتباس های فیلم از بازی های رایانه ای همراه است. PoP: Lush واقعاً خارج از جعبه بیش از 20 فیلم طولانی از بازی های رایانه ای تلاش کرده است که باعث ناامیدی کلاس A مانند Mario Siblings، Alone Inscurity، Blood Rayne، و سری Occupant Fiendish شدند. در واقع، حتی به‌عنوان یکی از طرفداران اصلی سری بازی‌های Ways of the world که از اینکه داستان و شخصیت‌های بازی کاملاً رد شدند، ناامید شده بودم، در فیلم Prince of Persia: The Sands of Time شرکت کردم. جالب بود، نبردهای تیغه‌ای عالی، پیشرفت‌های عالی وجود داشت، و توجه من را حفظ کرد. خط داستانی فیلم بیش از پیش تلفیقی از تمامی بازی های Sovereign of Persia، علاوه بر سریال Ways of the world است. من این احساس را دارم که مقاله‌نویس فیلم و بازی‌ها، جردن مچنر، دائماً از اینکه خاطره‌انگیزترین سریال پاپ او آن‌قدر که ممکن بود پربار نبود و با پیوستن به آن داستان با سریال‌های مؤثرتر راه‌های جهان، ناامید بود. ، او شاهزاده ایران: شن‌های زمان را ساخته است (البته این یک لمس فرضیه از طرف من است). به طور معمول انجام چنین کارهایی به تلاش برای تطبیق با یک ناهنجاری تبدیل می شود، با این حال مچنر آن را به خوبی انجام داد.

خوب، معایب این فیلم. برای شروع، جیک جیلنهال و جما آرترتون تقریباً هیچ علمی نداشتند. تماشای آن طاقت‌فرسا و غیرعادی بود، و در شریک‌هایشان در بازی، The Ruler و Princess Farah، هیچ مزاحمت‌زدگی و پیشرفت شخصی وجود نداشت. شخصیت حامی نیمه آزادی آلفرد مولینا و همچنین دشمن نه ظریف پیام جنگ عراق (نبرد فریبنده برای نگه داشتن سلاح هایی که وجود ندارند) مسائل دولتی را در فیلم Prince of Persia: The Sands of Timeی جاسازی کرد که نیازی به آن نداشت. پیام های سیاسی در فیلم Prince of Persia: The Sands of Time های سینمایی به پایان رسیده است. علاوه بر این، در حالی که یک اقتباس مستقیم از بازی Ways of the world اساساً می‌توانست یک فیلم زامبی را در ایران ارائه دهد، تقریباً هیچ توجهی به راه‌های واقعی جهان و چاقو نمی‌شد، و فیلم اساساً از تیغه پیروی می‌کند. همانطور که تغییر می کند تسلیم می شود و بارها در حالی که حاکم به دلیل ادعای غیرقانونی قتل پدرش تعقیب می شود ... به نظر می رسد ترکیبی از The Outlaw و What's Up Doc باشد؟ هر طور که باشد، با تیغه و کفش. شاید مقاله‌نویسان فیلم نقطه مرکزی پیدا کرده باشند.

در نهایت، همانطور که گفتم، از این که فهمیدم فیلم راه‌های جهان از فرمانروا و فرح پیروی نمی‌کند، ناامید شدم. اقامتگاه سلطنتی آزاد در حالی که تلاش می کردند شن ها را به ساعت شنی برگردانند، در همین حال، به تدریج در محبت فرو می رفتند. همانطور که قبلاً گفتم، یک اقتباس مستقیم می‌توانست فیلم زامبی دیگری را به وجود بیاورد، با این حال، به جای اینکه داستان را از ساختار اصلی و پشتیبان آن (یعنی رها کردن شخصیت‌ها، صحنه و داستان اصلی) خلاص کند، داستان را از بین می‌برد. تمام راه به ایده آن (یک خط کش، یک شاهزاده خانم و یک چاقو) و کار از آن نقطه. من فکر نمی‌کنم این موضوع حیاتی باشد، زیرا بازی در ساخت یک فیلم بسیار بیشتر از آنچه که استفاده شده بود، ارائه می‌کرد. من اعتماد دارم که شاید از اینجا به بعد، یک فیلم دیگر از Ruler of Persia ساخته شود که به داستان بازی Ways of the world نزدیک‌تر باشد (شاید با توجه به اینکه آن حاکم، نوه باورنکردنی دستان یا چیزی شبیه به آن باشد). با این حال، این یک رویای خطی است.

در کل، من واقعاً شاهزاده ایران: شن‌های زمان را پیشنهاد می کنم. این یک فیلم مهمانی مناسب است و فیلمی است که می توانید با اکثر کودکان بالای 10 سال تماشا کنید.

من سال‌ها بود که در مورد شاهزاده ایران: شن‌های زمان می‌شناختم، با اعتماد به این که می‌تواند بلای فیلم‌های مبتنی بر بازی‌های رایانه‌ای را سرنگون کند. با پرتاب 150 میلیون دلاری دیزنی به عنوان حاکم ایرانی: راه های جهان به نظر می رسد رقیبی باشد. برای پول نقد، Lara Croft: Burial Chamber Marauder این عنوان را دارد و Mortal Kombat اولین دونده است.

Prince of Persia: The Ways of the world به سری بازی های رایانه ای معروف Sovereign of Persia با مجموعه ای بستگی دارد. تجربه‌هایی که به بیست سال بازمی‌گردد، اما به‌طور برجسته‌تر به بخش‌های متأخر متصل می‌شود. جیک جیلنهال در نقش دستان فرمانروای ایرانی در آغوش گرفته شده است. پس از به دست آمدن مدارک مبنی بر مدیریت تسلیحات با دشمنان، نیروهای مسلح ایران به دنبال شهر مقدس قادر خواهند بود. Sovereign Dastan حمله را هدایت می‌کند و به یک افسانه تبدیل می‌شود، اما نه در ذهنیت پرنسس مغلوب تامینا، با بازی جما آرترتون. اتفاقاً دلیل اصلی حمله این بود که مالکیت چاقویی را به دست آورد که به صاحبش این توانایی را می‌دهد که ساعت را به عقب برگرداند. تمینا دروازه بان این چیز منحصر به فرد است و با ارائه راهنمای راهنمای آن در سراسر فیلم ما را از این واقعیت آگاه می کند. دستان و تمینا با تردید برای کشف واقعیت و محافظت از خنجر با یکدیگر همکاری می کنند.

بدون کشف بیش از حد، من در واقع از نقشه شیطانی پسران افتضاح در قلب آن خوشم می آید. با این وجود، این به خودی خود نمی تواند طرح را نجات دهد. آن‌ها تلاش می‌کنند تا با ظرافت‌ها، بایدها و نبایدهای این تیغه را درک کنند، و این به اندازه قانون خدمات پزشکی عمومی گیج‌کننده است. موضوع اصلی که من می بینم این است که مشتری ممکن است به جایی برگردد که شخص مورد نظر در هیچ موردی نیست و آن را در دست دارد، اما در واقع متوجه می شود که چگونه شن و ماسه ای را که به آن قدرت می دهد از دست بدهد.

من آلفرد مولینا را به هیچ وجه به عنوان شیخ عمار تلقی نمی کرد، فردی که سعی می کرد سرگرم کننده باشد (بسیار عجیب و غریب برای یک فیلم دیزنی). همچنین، من نمایشگاه‌های جیلنهال یا آرترتون را به‌عنوان پیشروهای ما رد نمی‌کنم. راستش را بگویم من آنها را به ویژه به عنوان یک زوج روی پرده دوست دارم، با این حال نمایش آنها باعث غوغا می شود. فارس ها کجا می توانند باشند؟ بن کینگزلی بازیگر اصلی این گروه است که سعی کردند ایرانی جلوه کنند. برای من این یک قطع ارتباط است.

همه چیز به سمت جمعیت پرتاب می شود. نمی‌توانستم آن را مستقیم نگه دارم، و به طور دوره‌ای به آنچه که بررسی می‌کردم می‌گفتم، و اینکه چطور ممکن است بدخواهان در مسیری مرموز که او اخیراً پیدا کرده بود، برای دستان محکم آویزان شده باشند. مبادله تیغه این چاقو است که و هر کسی را می توان به راحتی در بیابان قرار داد. آخرین گزینه یک راحتی ضروری برای حفظ سرعت در بهترین فرم است.

همه چیز با روشی همراه است که ممکن است همه را برآورده نکند، به جز اینکه به طور کامل جمعیت را فریب نمی دهد. با این حال، گفته‌ام که کارما نقش مهمی در تصمیم‌گیری درباره نحوه بسته شدن شاهزاده ایران: شن‌های زمان داشت. راه‌های دنیا دقیقاً یک رابط کاربری واقعی ندارند، بنابراین حاکم ایرانی ما واقعاً استراحت می‌کند.

Prince of Persia: The Ways of the World توسط مایک نیول، کهنه‌کار از کسب و کار با تاریخ متفاوت از میان آثار جدید او، برجسته‌ترین اثر هری پاتر و شالیس آتش است. با این حال، اجازه دهید واقع بین باشیم، این یک فیلم استودیویی است و به عنوان یک تلاش مشترک دیگر بین دیزنی و جری بروکهایمر به حساب می آید. Sovereign of Persia: The Ways of the World بسیار شبیه تلاشی برای عبور از نوری است که با افراد خصوصی کارائیب روشن شده بود. مسئله این است که داستان به‌طور بی‌معنی درهم‌پیچیده است، و بدون شغل جک اسپارو، دقیقاً متوجه می‌شویم که Privateers of the Middle Eastern Desert دقیقاً مشابه انتظار می‌رود که ویل ترنر رهبر معقول باشد. هیاهوی زیادی به گوش می رسد، جلوه های بصری بسیار تمیز هستند و احساس تجربه ستودنی است.

کاملاً صادقانه بگویم، من از نظرسنجی های مثبت ارائه شده به شاهزاده ایران: شن‌های زمان شگفت زده شده ام، به نظر می رسد که هالیوود شپرد (کنترل) است و اکثریت گوسفند هستند - خوب من نه! هرازگاهی، یک ایده مبارک دارم و چند روز قبل دوباره تکرار می‌شود، وقتی فکر می‌کردم، «اجازه دهید کلاه هیجان‌زده‌ام را بپوشم و به فیلم بپرم تا خط‌کش شماره 1 خود را در عمل تماشا کنم». فقط برای اینکه در هنگام فرار آزاد از روی صندلی های فیلم توسط حاکم فیگوراتیو من که به هالیوود بداخلاق خطاب می کند، از چهره دور شوم.

مشکل این است که از کجا شروع کنم، بنابراین با خط داستانی شروع می کنم. طرفداران Sovereign of Persia (POP) وقتی متوجه می شوند که خط داستانی داستانی ساختگی است، شوکه می شوند، بخشی از آن با صحنه اولیه ای که شباهت نامناسب و عجیبی به علاءالدین دیزنی دارد، بازی را دنبال نمی کند. چرا فیلم‌های «اقتباسی» نمی‌توانند به سادگی داستان کاملاً ثابت و محبوب منحصر به فرد خود را دنبال کنند؟ آیا این برای آهنگسازی ساده نیز مفید نیست؟ سرقت دیگر «جهش ایمان» و تمام دیدگاه‌های واقع‌گرایانه برگرفته از بازی‌های Assassin's Belief است، البته مانند بازی - من آن‌ها را دوست داشتم!

بسیار خوب حالا چند ضلع بالا. گروه‌ها و سرگرمی‌ها برای شغل خود مناسب هستند. جیک جیلنهال (که نقش حاکم را بازی می‌کند - به این قطعه باز می‌گردم) نقش خود را قانع‌کننده به عهده می‌گیرد و لباس را به تی میخ می‌کند، اما جما آرترتون (که نقش پرنسس کاملاً آسمانی تامینا را بازی می‌کند) به طرز اسکیزوفرنی بین سلن (از پنهان) بال می‌زند. جهان)، ویکی پولارد و بریجت جونز که خشمگین است.

خوب آن قطعه آخر در واقع مثبت نبود، اما در هر صورت، به آنچه در شاهزاده ایران: شن‌های زمان بد است برمی گردیم. یک ابهام عجیب در مورد ویژگی های برجسته شخصیت ها در سراسر فیلم وجود دارد! یک لحظه آنها (و من از جمع استفاده می کنم زیرا هر یک از شخصیت ها این کار را انجام می دهند - کاکلی، فروشنده جوایز میچل و فرد رنگین پوستی که به سادگی کمی غر می زند) آمریکایی هستند و یک دقیقه بعد آنها صدا می کنند. مثل اینکه آنها در بازاری کار می کنند که فروش محصولات طبیعی را در شرق لندن کاهش می دهد!

بازگشت به حاکمیت - درست از خفاش، چرا نام بی معنی "داستان" (و این به معنای "داستان" در هندی/فارسی/اردو است). زیربخش؛ حاکم برای همیشه به عنوان حاکم شناخته شده است. بخش دوم؛ به احتمال زیاد از نام بردن او عصبانی هستید، چرا چیزی مناسب مانند کیسمات (به معنای "سرنوشت" در هندی/اردو) نیست. در حال حاضر پارکور، کریسوس پارکور، خط کشی که ما می شناسیم، به راحتی حرکات پارکور آرام و در عین حال آزموده خود را با ضربات کوبیدن باسن گردن خود تثبیت می کند، در اینجا او به ندرت با بی دردسری یک ژیمناستیک کارناوال ساکن خانه سالمندان مستعفی که امروزه با استفاده از طرح کلی زیمر حرکت می کند، حرکت می کند! به عنوان یک طرفدار دلسوز نیاز داشتم که دیوارهای غیرقابل تصور بیشتری را ببینم، چیزی شبیه یک سرسره پاره شدن پارچه (آنها فرصتی پیدا کردند که ما را با یک عکس باشکوه از یک فرش روی دیوار مجذوب کنند، اما متأسفانه هیچ کشویی به اشتراک گذاشته نشده است) و به خصوص بیشتر به سبک مشبک فوق العاده تلنگر در حالی که برش مردم بلند می شود! صحنه‌های نبرد بسیار سریع، کوتاه و نادر هستند، در صورتی که به مدت 30 دقیقه دیگر یکی را نبینید، آن روزها گذشته است که فیلم‌هایی مانند The Lattice فرصت بازگشت به صحنه‌های بسیار کندی را که در هر ثانیه خیره‌کننده به نمایش می‌گذارند، گذشته است. از هر تجربه لذت ببرید در حالی که به طرز وحشیانه ای روی صندلی های خود می ریزید و به صورت اگزوفتالمیک به صفحه خیره می شوید.

در نهایت، شاهزاده ایران: شن‌های زمان تحقیر کننده ای برای POP است، خط داستانی مضحک است و بازی را دنبال نمی کند. پارکور آمیخته با وحشیگری شمشیر بزرگ بی دلیل اساساً وجود ندارد و هر بار که با نارضایتی در نزدیکی تشنج شروع به تکان می کنید، به سادگی منظره ای دوست داشتنی یا عالی بودن برجسته پرنسس تمینا را برای آرام کردن طوفان در هم آمیخته به شما نشان می دهند (اگر نخواهیم یک *چشمک* *چشمک دیگر شروع کنیم. *).

توصیه: تریلر را تماشا کنید و این باید برای برآوردن نیازهای جسمانی شما کافی باشد، و شما فقط ناامید خواهید شد، مانند زمانی که به طرف مقابلتان و خودتان قدم زدید. عزیزترین همراه... یا از طرف دیگر چیزی تقریباً یکسان!

باشه جری بروکهایمر یک گربه چاق قطعی در برنامه هزینه‌های هنگفت، فراتر از فعالیت‌ها و انحرافات مضحک. بعضی اوقات، فیلم های او به طور کامل این کار را انجام می دهند ("Black Falcon Down"، "Pirates of the Caribbean"). اکنون و دوباره، آنها کاملاً نامرتب هستند ("آرماگدون"). اکنون و دوباره، آنها کاملاً خسته کننده هستند ("گنجینه ملی"). شاهزاده ایران: شن‌های زمان بارها و بارها بیان می کند و تقریباً انجام می دهد. با این حال، در آن نقطه تا پایان تقلب می‌کند، و باعث شد من احساس نارضایتی فوق‌العاده‌ای داشته باشم، مشابه اینکه در کل تصویر سوءاستفاده از زمان بوده است.

در زمان‌های قدیم (یا هر چیزی که آن کارت‌های عنوان بیان می‌کردند، تنظیم شده است. "شاهزاده ایرانی" داستان (جیک جیلنهال) حاکمی را دنبال می کند که در کنار دو خواهر و برادرش، پدر حامی اش و عمویش نظام (بن کینگزلی) ابتدا به دنبال شهر آسمانی الموت می رود. آنها قبول می کنند که شهر در حال توطئه است. این اعتصاب مؤثر است، اما مدرکی دال بر توطئه یافت نشد. با این حال، دستان، پرنسس تامینا (جما آرترتون) را تجربه می‌کند. در خلال مهمانی، فرمانروای ایران گزارش می دهد که دستان را ارباب می کند و تمینا را دیگر مهم خود می سازد. با این حال در آن نقطه او به طور ناگهانی می گذرد و دستان برای قتل مشخص می شود. در حال حاضر او باید با تامینا فرار کند، و با هم، آنها باید بفهمند که واقعاً چه کسی پشت این توطئه است.

گیلنهال در نقش دستان بسیار عالی جلوتر از گروه است، بهترین اعدام او نیست، اما بدون در نظر گرفتن این موضوع بسیار خوب است. البته، با در نظر گرفتن تیپ او، یافتن جیک در یک اجرای وحشتناک بسیار سخت خواهد بود. بعلاوه، جما آرترتون به عنوان پرنسس تامینای تند خوب است، و او و جیلنهال واقعاً با هم در کمی علم شرکت می کنند، البته بدون تردید. بن کینگزلی در نقش «عموی شیطانی» نظام زیاد جذاب نیست. بهترین نمایشگاه، به طور غیرمنتظره، از شغلی می آید که هیچ کمکی به طرح داستان نمی کند. این از آلفرد مولینا است که (آماده شده برای این؟) اتهامات نفرت، شترمرغ شیطون، شیخ عمار. مولینا به هر حال در بین ریشه های فیلم B «شاهزاده ایرانی» آگاه ترین است و به درستی کارش را تبلیغ می کند. تماشای غرغر کردن او در مورد اتهامات و شباهت بیش از حد شترمرغ هایش، منحرف کننده است، و در نقطه ای خاص، مولینا حتی چیزی می گوید که تا آنجایی که من می دانم، فیلمی که در آن حضور داشت را مسخره می کرد. بیشتر فیلم بگیرید (با ارزش، او حدود ده دقیقه در آن حضور داشت)، با این حال آرزو می‌کردم که هنرپیشه‌های مختلف آن را در حد او بازی کنند.

ارزش‌های تولید و پیشرفت‌ها در اینجا بسیار عالی هستند. هزینه ساخت شاهزاده ایران: شن‌های زمان 200 دلار فاش شده است. به همین ترتیب با بسیاری دیگر از فیلم های تابستانی، صحنه های فعالیت نان و کره «شاهزاده ایرانی» است. متأسفانه، آنها هر از چند گاهی بیش از حد تغییر می کنند و بیش از حد نزدیک می شوند و به این ترتیب آنها را نسبتاً عادی می کند. به نظر می‌رسد جیلنهال با فرار از روی بام خانه‌ها، چند ترفند عالی را حذف می‌کند، اما من کاملاً نمی‌توانم بگویم. هماهنگی فیلم توسط مایک نیول انجام شد و مانند فیلم چهارم «هری پاتر»، صحنه های فعالیت نقطه قوت او نیست. او ارتباط شخصیت را بهبود می بخشد. متأسفانه، او حجم زیادی از آن را برای کار در اینجا ندارد. پس از اینکه دستان مجبور به فرار می‌شود، طرح به دور و بر می‌چرخد، همانطور که می‌بینیم چاقو با راه‌های دنیا (این هدف اصلی در اینجاست) دست‌های مختلف را با هم رد و بدل می‌کند، دستان در بسیاری از مناطق شهری دور می‌زند، و مقادیر زیادی. مشکل سازان، سرمایه گذاری قهرمان ما را گیج می کنند. با این حال، با وجود نقص‌هایش، به هر حال با آن بازی کردم. این باید یک فیلم B عالی باشد و من شروع به انتخاب مسیری کردم که کمترین مقاومت را داشت. سرگرم کننده ها موافق بودند، و از طریق آنها بود که من اکثریت قریب به اتفاق ارزش انحراف خود را به دست آوردم.

اما در آن مرحله، تقلب پیش آمد. من آن را خراب نمی کنم، با این حال به سادگی بگوییم که چرخش به سمت پایان باعث شد احساس کنم کل فیلم تمرینی برای بیهودگی بوده است. قبول دارم، اگر فیلم تقلب نمی شد، پیشنهاد من برای «شاهزاده ایرانی» حاشیه ای بود، اما در هر صورت پیشنهادی بود. برای همه مقاصد، در هر صورت، به دلایل انحرافی بدون تحریف، نمی توانم شاهزاده ایران: شن‌های زمان را پیشنهاد کنم.

در گذشته بازی‌های رایانه‌ای بیش از حد زیادی را دیده‌ایم که در فیلم Prince of Persia: The Sands of Time ساخته شده‌اند، که بخش بزرگی از آنها عالی نیستند، اما این به ارزیابی فردی خلاصه می‌شود. من مطمئناً احساس کردم که Burial Chamber Bandit و اسپین آف آن بسیار عالی بودند و با Quiet Slope یا Road Fighter خیره نشدند.

Prince of Persia آزادانه به دور پلی استیشن 2 با نام مشابه وابسته است. . این بازی با گیم پلی عالی، طراحی های افسانه ای و داستانی مناسب، باشکوه بود. شاهزاده ایران: شن‌های زمان از پیچ و مهره های بازی پیروی می کند، اما به نظر می رسد کاملاً متفاوت است.

همانطور که ممکن است پیشگیرانه از تریلر یا حتی بنر حدس زده باشید، این یک فیلم فعالیتی است که دهان پرت می کند. تزئینات و انبوهی از ترتیبات نبرد. البته، چه چیز دیگری می‌توانیم از جری بروکهایمر، مردی که در پشت مردان جوان وحشتناک، خصوصی‌های کارائیب، کان ایر و آرماگدون قرار دارد، انتظار داشته باشیم؟

فیلم مملو از واژه‌های سرسام‌آور است و کلی‌گویی‌ها آن را ملایم بیان می‌کنند، اما به خودی خود مطمئناً به هیچ وجه چیز وحشتناکی نیست. داستان فیلم در صد سال ششم اتفاق می‌افتد، داستان داستان (گیلنهال) یک معترض جاده‌ای را دنبال می‌کند که به عنوان جوان‌ترین فرزندش، قلب اربابان ایرانی را به دست می‌آورد و جایگاهی در خانواده‌اش به دست می‌آورد. دستان بزرگ می شود یک مرتد با تمام خصوصیات یک انسان شریف و بی حسرت پرتاب شده. بعلاوه به خاطر دستان است که ایرانیان می توانند شهر مقدس الموت را به زیر بکشند، اما خود حاکم چیزی در این مورد نمی داند. به نظر می‌رسد که وقتی ناگهان حاکم کشته می‌شود و خطا به دستان می‌رسد، همه چیز از عالی به عالی می‌رود. دستان برای نجات جان خود، حریف پرنسس تمینا (آرترتون) و تیغه کوچکی را با خود می برد که دارای قدرت های غیرمعمولی است.

از اینجا چشم اندازهای عالی، شخصیت های عجیب و غریب و موسیقی خاورمیانه ای برای ترسناک های خاص دریافت می کنید. اشرار به دنبال.

کلیشه و چند خط درهم و برهم در کنار، حاکم پارسی مانند یک یو است. می‌چرخد، می‌رساند، کوتاه می‌آید و می‌رساند و در مدت کوتاهی شما منطق و قوام را کنار می‌زنید و سعی می‌کنید بدون فکر زیاد در این امر سهیم شوید.

تخریب شاهزاده ایران: شن‌های زمان ثبات آن است. شما می توانید از قبل بوی مرد بد اصلی را استشمام کنید، اما هرازگاهی فیلم تلاش می کند رد مغز شما را از دست بدهد، کاری که می فهمد چگونه انجام شود، اما فقط لحظه ای. جیک در نقش حاکم بسیار متناقض است. عطف انگلیسی او عالی است، اما از انگلیسی غنی به انگلیسی chav تغییر می کند و متعاقباً درخشش نمایشگاه او را از بین می برد، که ساده بگوییم واقعاً وحشتناک نیست. واضح است که او برای این کار آماده است و به نظر می رسد با فرم و مهارت مورد نیاز مطابقت دارد. جما آرترتون تنها با ظاهرش شما را شگفت زده خواهد کرد. با این حال او بیش از حد برنزه شده است، او درخشان به نظر می رسد و بازی او نیز عالی است، همانطور که من ظاهر کوچک وحشتناک او را در آخرین فیلم جیمز باند به یاد می آورم. آلفرد مولینا خسته است با این حال احمقانه و بن کینگلسی به سادگی بن کینگزلی است. بقیه بازیگران چیزی بیش از حمایت کافی نیستند.

چندین چیز کاملاً وحشتناک در مورد شاهزاده ایران: شن‌های زمان وجود دارد و اولین مورد، بیان است. در زمانی که هالیوود تصمیم می گیرد فیلمی را با توجه به فرهنگ مرکز شرق بسازد، من را عذاب می دهد که هر یک از افراد فیلم نمی توانند نام جوامع شهری یا افراد را به درستی بیان کنند و این چندین بار انجام شده است. همواره. تصور می‌کنید که هالیوود، با هر یک از میلیون‌ها و کاوش‌هایش، ظرافت‌های کوچک را درست می‌کند. به عنوان مثال، بدکاری که تغییری در دیدگاه دارد و کاری انجام می دهد که برای مدت کوتاهی شکرگزار باشد و جان خود را به خاطر بهبودی از دست بدهد. مثل قبل، خسته کننده است.

مطمئناً Privateers of the Caribbean/Gem of the Nile احساسی نسبت به فیلم دارد و در صورتی که شما آن فیلم ها را ترجیح دهید، این یکی به خوبی با آن جا می شود. تجربه، کم‌زندگی‌ها (گستره وسیعی از انواع) فعالیت، کشتار و CGI (که باید قبول کنم شگفت‌انگیز است) به‌طور غیرقابل انکاری تحت فشار قرار می‌گیرند و بسیار نزدیک به هم کار می‌کنند. مبارزه آخر کمی کوتاه است، اما از جنبه های دیگر افسانه ای است و باید اعتراف کنم که از نتیجه فیلم راضی بودم.

بهترین صحنه: هر بار که دستان از تیغه استفاده می کند، این کار را نمی کند. نا امیدم نکن پیشرفت ها واقعاً در طول 10 سال گذشته کار کرده اند و مطمئناً اینجا نشان داده می شود. بخشی از گروه های مبارزه نیز خیره کننده هستند. انبوهی از تامپول، در عین حال معیوب. شاهزاده ایران: شن‌های زمان مطمئناً یکی از مواردی است که باید مشاهده کرد، اما هر چه سن جوان‌تر آن را می‌پسندد و تثبیت‌ترها آرزوی چیزی منحصربه‌فرد را خواهند داشت که متأسفانه به آن دست نمی‌یابد.