🌸 دانلود فیلم How to Steal a Million 1966 (چگونه یک‌میلیون بدزدیم)

چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 (به انگلیسی: How to Steal a Million) یک فیلم کمدی و محصول 1966 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که »شارل بونه« (گریفیث)،کارشناس مشهور پاریسی آثار هنری که در واقع جاعلی زبردست است، موافقت می کند که »ونوس چلینی« (که در واقع کار پدر بزرگش است) در یک گالری پاریسی به نمایش درآید. »برنار دوسولنی« (بوایه) که به »بونه« مشکوک شده، کارآگاهی خصوصی به نام »سایمن درمت« (اوتول) را استخدام می کند تا از کار »بونه« سر در آورد....

این فیلم به کارگردانی William Wyler, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 یا دانلود دوبله فارسی فیلم How to Steal a Million 1966 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Audrey Hepburn, Peter O'Toole, Eli Wallach, Hugh Griffith, Charles Boyer, Fernand Gravey, Marcel Dalio, Jacques Marin, Moustache, Roger Tréville, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Audrey Hepburn, Peter O'Toole, Eli Wallach, Hugh Griffith, Charles Boyer, Fernand Gravey, Marcel Dalio, Jacques Marin, Moustache, Roger Tréville, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود How to Steal a Million 1966 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 Approved بوده و قبل از دانلود فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Approved سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, جنایی, عاشقانه, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم How to Steal a Million 1966 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم چگونه یک‌میلیون بدزدیم 1966 7.5/10 از 10 می باشد.

»شارل بونه« (گریفیث)،کارشناس مشهور پاریسی آثار هنری که در واقع جاعلی زبردست است، موافقت می کند که »ونوس چلینی« (که در واقع کار پدر بزرگش است) در یک گالری پاریسی به نمایش درآید. »برنار دوسولنی« (بوایه) که به »بونه« مشکوک شده، کارآگاهی خصوصی به نام »سایمن درمت« (اوتول) را استخدام می کند تا از کار »بونه« سر در آورد...
شارل بونه یه کارشناس مشهور آثار هنریه اما در اصل آثار هنری رو جعل می‌کنه و ...
چارلز بونت (هیو گریفیث) اشتیاق خود را به هنر با جعل شاهکارها - و فروش آنها با سود کلان بیان می کند. مشکل از زمانی شروع می‌شود که بازتولید مجسمه‌ای باارزش او در موزه معروف پاریس به پایان می‌رسد. اگر کارشناسان تشخیص دهند که معتبر نیست، شهرت Bonnet مخدوش خواهد شد.
چگونه یک میلیون دزدی کنیم دختر یک جاعل هنری با یک سارق همکاری می کند تا یکی از جعلیات پدرش را بدزدد و از راز او محافظت کند...
پدر نیکول مجموعه داری افسانه ای است که مجسمه ونوس سلینی خود را به یک موزه معتبر فرانسوی امانت می دهد.اما متاسفانه مجسمه اصل نبوده و توسط پدر بزرگش ساخته شده است.پیش از اینکه تستها ثابت کند مجسمه تقلبی است او با کمک سایمون دموت باید مجسمه چند میلیون دلاری را از موزه سرقت کند...

جهت دانلود فیلم How to Steal a Million 1966 (چگونه یک‌میلیون بدزدیم) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

ویلیام وایلر یکی از دوست‌داشتنی‌ترین روسای من است و این سومین آخرین فیلم او در حرفه بلندمدت است که نمایشی از رئیس فوق‌العاده‌ای است که او بود. وایلر کمدی های متعددی را کارگردانی نکرد و با طنزی شگفت انگیز مانند How To Take 1,000,000 این مایه شرمساری است. راستش را بخواهید، آخرین طنز مستقیمی که او هماهنگ کرد، 31 سال زودتر با The Gay Double بود و ارنست لوبیچ انگیزه The Great Pixie را برانگیخت. موثرترین روش برای گرفتن 1,000,000 مقاوم، مدیون ارنست لوبیچ است. ارتباطات شخصیت دارای آن تماس لوبیچ است، در حالی که محیط اروپایی و جامعه بالا آشکارا لوبیچ هستند. صحبت از کلاس، آیا چگونه یک‌میلیون بدزدیم سبک دارد؟ در ابتدای فیلم، آدری هپبورن را می‌بینیم که در حال رانندگی با یک وسیله نقلیه کوچک، سایه‌ها و لباس‌های سفید پوشیده است. ایجاد حال و هوای یک فیلم شگفت انگیز و راضی کننده چشم.

از آنجایی که How to Take 1,000,000 پس از سقوط کد خلقت هالیوود ساخته شد و شخصیتی که ما به دنبال آن هستیم اساساً کلاهبرداران هستند، من شوکه کردم که آنها این کار را انجام دادند. اجازه ندهید شخصیت ها فعالیت های خود را به سمت پایان فیلم ادامه دهند. پیتر اوتول (یکی از معدود راننده‌های هپبورن) نشان می‌دهد که او می‌تواند اساساً به اندازه هر ظاهری از ویلیام پاول نرم و لطیف باشد. من اغلب این را با تعداد زیادی سرگرم کننده اساساً احساسی بیان می کنم. من می خواهم کمدی های بیشتری انجام دهم. دشوار نیست که از فردی که در حال حاضر خانه او را سرقت می کردید بخواهید که خانه را به روشی کاملا متقاعدکننده به شما برساند.

فرآیند سرقت به خودی خود نیاز به فریاد زدن "نابغه" را بر سر مردم می آورد. صفحه نمایش نحوه انجام دزدی به اندازه تمام لعنت‌ها مبتکرانه و شدید است. این دوربین مداربسته روزهای قبل بود، بنابراین ترتیب آنها احتمالاً این روزها کار نمی کند. Instructions to Take 1,000,000 یکی از کمدی های جالبی است که از ابتدا تا انتها به طور قابل اعتمادی سرگرم کننده است. تقریباً بدون لحظه ای بدون خنده

در زمانی که من یک مرد جوان بودم، به سادگی کمدی‌ها را گرامی می‌داشتم و هر بار که در تلویزیون بودند با کنترل از راه دور و VCR که برای ضبط آماده می‌شد، آن‌ها را تماشا می‌کردم. «زن زیبا»، «بعضی‌ها داغش را دوست دارند»، کمدی‌های فرانسوی با پیر ریچارد و لویی دو فونز و چگونه یک‌میلیون بدزدیم جزو برترین انتخاب‌ها بودند، آن‌هایی که هرگز از تماشای آن خسته نمی‌شدم و هر چقدر هم که به نظر می‌رسید شبیه فیلم اولیه بود، از دیدنش خسته نشدم. زمان در اطراف.

«چگونه یک میلیون بگیریم» بهترین طنز سرقتی است که توسط هنرپیشه ویلیام وایلر هماهنگ شده است و آدری هپبورن افسونگر و پیتر اوتول افسانه ای را به نمایش می گذارد. چگونه یک‌میلیون بدزدیم به همین ترتیب شاید اولین اثر برای استاد جان ویلیامز (در اینجا اساساً به عنوان جانی شناخته می‌شود) بود که برای فکر کردن به یکی از دوست‌داشتنی‌ترین موسیقی‌های تاریخ بسیار سخت کار کرده بود، آهنگی که من می‌توانم هر زمان که در حافظه‌ام اثر زیادی نداشته باشد. من دوست دارم.

این طرح حول خانواده‌ای می‌چرخد که ادعا می‌شود کار خلافی انجام می‌دهند که تخصصشان ساختگی ساختن قطعات صنایع دستی است و برای اینکه دستگیر نشوند، باید چیزهای خود را از مرکز تاریخی تحت نظارت شدید بردارند. "چگونه یک میلیون بگیریم" یک تصویر ایده آل از یک تقلید مسخره آمیز، تلنگر اشتباه درخشان با تنش و زمان بندی زیاد است، و همچنین یک احساس عالی است - آدری و پیتر آنقدر خوب با یکدیگر بازی می کنند که به علم آنها اطمینان دارید. از همان اولین شات.

با وجود چیدمان فوق‌العاده غم‌انگیز و مقداری خاطرات گرم مادام‌العمر، در حال حاضر با این جمله که «چگونه یک میلیون بگیریم» هنوز کاملاً منصفانه و بی‌طرفانه صحبت می‌کنم، همگام با یکی از برجسته ترین فیلم های ساخته شده من ارزیابی می‌کنم که یک عمل نادرست، هر عمل نادرستی باید رد شود، اما گاهی اوقات افرادی که مرتکب تخلف می‌شوند، با توجه به این واقعیت که دارای چند فرآیند فکری پنهانی یا استدلال زندگی خود هستند، خود را احمق نمی‌دانند. اساساً در یک رفتار بد کوچک تا زمانی که به کسی صدمه ای وارد نمی کند چیزی غیرعادی نمی بینید و فکر می کنم این جایی است که سگ نیش پوشیده می شود - وقتی چیزی هر چند مهم به عنوان محبت ممکن است مورد سوال باشد، فقط هر کاری می توانیم انجام دهیم. این تمایل را حفظ کنید و آن را در حال توسعه نگه دارید. در واقع، حتی کوچکترین کابینت هم می تواند بزرگترین عشق را در خود جای دهد، اگر بدون تقلب باشد، می دانید.

یادداشت ها: در ابتدا، وایلر، سازنده/رئیس، جورج سی اسکات را برعکس دوشیزه هپبورن انتخاب کرد، اما پس از جدال بین دو مرد، وایلر جای اسکات را با پیتر اوتول گرفت. چگونه یک‌میلیون بدزدیم در فهرست ده فیلم برتر سال توسط کیت کامرون برای "اخبار روزمره نیویورک" شماره 10 بود. علاوه بر این، شماره 10 در اوراق مبادله، لیست "The Film Daily". علاوه بر این، با اجاره ناخالص 4.4 میلیون دلار، یکی از 30 پیروزی اصلی صنعت فیلم در سال 1966 در بازار داخلی است.

نظر: فیلمنامه هری کورنیتز دارای تفکرات داستانی زیرکانه و چند خط هوشمندانه است. در یک گریز تا حدی بیش از حد طولانی، بیش از حد پرحرف و بسیار تنبل، که معمولاً ویلیام وایلر قابل اعتماد آن را با دستی بسیار سنگین هماهنگ کرده است. معتبر است، دقایق سرگرم کننده خود را دارد و ترفند واقعی بسیار سرگرم کننده است. علاوه بر این، دیدن فرناند گراووت (به‌طور غم‌انگیزی بالغ به نظر می‌رسد) خوب است. و چارلز بویر (با وجود عالی - متأسفانه او فقط دو صحنه دارد). و آن سبیل پانتومیمیست فوق العاده بامزه به عنوان یکی از نگهبانان.

مدیریت شدید مورد نیاز است. این یک شامپاین بسیار سنگین است، مصرف بیش از حد چیزی که در غیر این صورت خوب است. عکاسی و ست مناسب؛ اوتول تلاش محترمانه ای انجام می دهد. خانم هپبورن خانم هپبورن برای "T" است (و نه در هر مورد خیلی چاپلوسانه). و هیو گریفیث به طرز درخشانی اذیت می کند. در هر صورت، فیلم دو برابر جذاب تر از 3/4 طول خواهد بود. این نوع طنز قطعاً تخصص وایلر نیست. روش‌شناسی او به‌شدت بی‌تفاوت است، و به‌طور خسته‌کننده‌ای به‌خاطر شیطنت‌های تند و تیز مکتب فرار از خلافکاری‌های ساده به تأخیر افتاده است. این منطقه ایلینگ است. به‌رغم مناطق پاریسی‌اش و پیوند مجدد وایلر و هپبورن، HTSAM مطمئناً «تعطیلات رومی» نیست.

همانطور که گفتم، فیلم به‌طور استثنایی برای پیشرفت به تأخیر افتاده است. در واقع بهتر است نیم ساعت اولیه را از دست بدهید. از آن نقطه به بعد، بهبود فوق العاده ای در گفتمان و شرایط وجود دارد و حتی عنوان کسل کننده ویلیام وایلر به طور قابل توجهی زنده می شود. متأسفانه، هیچ پیشرفتی در عکاسی چارلز لنگ وجود ندارد - در واقع وحشتناک ترین چیزی است که من در هر نقطه از یک فیلم مهم پیدا کرده ام. یا از طرف دیگر شاید به ما کارشناسان برش ناخوشایندی نشان داده شد؟

این یک فیلم تقلید آمیز غنی و شیک است، مانند بسیاری از فیلم‌های دیگر که در تمام دهه‌های 50 و 60 مثمر ثمر بودند، و به خوبی دو جهان گیرا و نفس‌گیر را در هم می‌آمیخت: جهان جمع‌آوران کار و جهان مجرمان حرفه‌ای. تا حدودی، چگونه یک‌میلیون بدزدیم به من کمک کرد تا "برای گرفتن یک دزد" را که حدود یک دهه قبل از آن ارائه شد به یاد بیاورم.

طرح داستان با آشنایی ما با چارلز کپ و دختر کوچکش، نیکول، شروع می شود. به نظر می رسد که آنها از وضعیت مالی خوبی برخوردارند و دارای مجموعه ای عظیم از صنایع دستی هستند، با این حال کلاه واقعاً پیر یک جعل کننده با استعداد است و از کار و بی عیب بودن خود بسیار خوشحال است. به حدی که او راضی می‌شود که چهره‌ای ساختگی را به گالری‌های فرانسوی واگذار کند تا با تمام هیاهوی بازمانده‌ای از منافع عمومی نشان داده شود. با وجود اینکه متوجه می‌شوند که این قطعه باید توسط یک متخصص برای اهداف حفاظتی ببیند، اوضاع بدتر می‌شود. نیکول سپس، در آن نقطه، مجسمه را با کمک یک دزد خبره انتخاب می کند.

این سومین فیلمی بود که در آن رئیس ویلیام وایلر سرمایه گذاری آدری هپبورن را داشت، سپس، در آن زمان، یکی از محبوب ترین "دوست دختر" هالیوود. سرگرم کننده در اینجا به طرز بی عیب و نقصی آرام است، در فردی که او را از محدوده آشنایی معمولش حذف نمی کند و به او اجازه می دهد تا هیجان و سبک خود را از ابتدا تا پایان نشان دهد. پیتر اوتول نیز ناامید نمی شود و به شخصیت خود آن جلای و ظرافتی را می بخشد که واقعاً می خواست توسط هپبورن حذف نشود. هر دوی آنها علم درخشانی را ارائه می دهند و به طور تحسین برانگیزی به عنوان یک علاقه محبت عمل می کنند. هیو گریفیث به همین ترتیب به ما شغل ثابتی می دهد و به طرز شگفت انگیزی از بیان چهره اش استفاده می کند.

فیلم از عالی بودن و شگفت انگیز بودن عادی برای پاریس بهره می برد و از طریق پیشرفت نقاطی که ما به طور موثر درک می کنیم، مانند اقامتگاه ریتز، استفاده می کند. بخش Spot Vendôme و در کمال تعجب، اقامتگاه سلطنتی الیزه. فیلمبرداری بدیع و تازه، خورشید و نور، طبیعت لوازم و دکورها، همگی اضافه شده اند تا شکوه بصری فوق العاده ای به فیلم ببخشند که ما را خسته نمی کند. علاوه بر این، بدیهی است که ما نمی توانیم عالی بودن لباس های هپبورن را که به صراحت توسط محبوب ترین آرایشگر این بازیگر، Givenchy برای او برنامه ریزی شده بود، به خاطر بسپاریم.

«چگونه یک میلیون بگیریم» یک فیلم دزدی طنز ملایم است که در فرانسه می گذرد. زوج هپبورن-اوتول که به دو تا از جذاب ترین و پرهیجان ترین ستاره های دنیای غرب می پیوندند، غرق در آن است. به سختی می توان فیلمی پیشرفته را در نظر گرفت که چنین کیفیت ستاره ای را منتقل کند.

این یک فیلم مسحورکننده است که جای تشکر دارد، اما می داند که مسحورکننده است، که نیست. اگر این یک فرد باشد و نه یک فیلم، احتمالاً انرژی زیادی را صرف احترام به خود در تعداد زیادی آینه می کند در حالی که زمزمه می کند: "سلام، ای حیوان زیبا، آیا شما جذاب نیستید؟ در واقع، در واقع، شما دوست داشتنی و همچنین خاص هستید - شما خاص و سرگرم کننده و لذت بخش هستید، و اجازه ندهید کسی این را به خاطر بسپارد!"

طرح دزدی به خودی خود سرگرم کننده است، اما نیاز به تمایل خاصی دارد. پذیرش برخی موقعیت های دور از ذهن بدیهی است که این چیدمان مانند سوفله ای می افتد که حتی یک دروازه بان انفرادی در نهایت به جای چپ به سمت راست نگاه می کند یا عجله می کند، یا از طرف دیگر در صورتی که حتی یک نگهبان منفرد ترجیح می دهد به سمت چپ برود. یک قدم زدن منحصر به فرد در محل برای کشیدن یک سیگار آرام. به هر حال، این به نظر نمی‌رسد یک چیدمان نابغه‌ای بی‌نقص باشد.

داستان کوچکی درباره یکی از برجسته‌ترین لباس‌های خانم هپبورن وجود دارد. (استایل بسیار خوبی وجود دارد که باید مورد احترام قرار گیرد.) من یک همراه دارم که از طرفداران سرسخت هپبورن است. خیلی وقت پیش، دوست قدیمی - که مثل من بلژیکی است - درخواستی برای یک مهمانی مجلل غیرمعمول در بروکسل داشت. او که از «چگونه یک میلیون بگیریم» برانگیخته شده بود، یک تکه تزئینی دلپذیر تیره را برداشت و آن را در قسمت بالایی صورتش به عنوان یک شنل، زیر یک کلاه کوچک محکم گره زد. تأثیر خیره کننده بود، اما به طرز غم انگیزی به اندازه کافی نتیجه داد که او تعداد کمی از مهمانی را دید. در نقطه‌ای مشخص، با مردی عجیب‌تر، مردی خوش‌رفتار و دوستانه که به نوعی طبیعی به نظر می‌رسید، صحبت کرد. هنگامی که او سعی کرد قطعه تریم را جابجا کند تا ظاهری برتر داشته باشد، این به یک شکست مد تبدیل شد، با کفن، قیطان و کلاه که از سنجاق‌ها و دسته‌های مختلف دور می‌شد. با زمزمه ابراز تاسف، او به اتاق پودر گریخت. این یک برخورد استثنایی شاد نبود و صبح روز بعد بعد از اینکه متوجه شد که هموطنان مودب که شامل تاج و تخت ما بود (پادشاه کنونی این روزها) شادتر شد...

این به یاد ماندنی ترین نظرسنجی من از یک عنوان در IMDb است. علاوه بر این، خوشحالم که این یک فیلم آدری هپبورن است که به عنوان اولین فیلم در حال بررسی آن هستم، همانطور که به ناچار انجام می دادم.

اول، محتوا. یک فوق العاده ضعیف فیلمنامه ای که به اندازه کافی تکامل نیافته است. منظورم این است که داستان جذاب است. انبوهی از تحولات وجود دارد. افراد به اطراف می‌روند، افراد می‌ترسند، نیرو می‌گیرند، مات و مبهوت می‌شوند، همه چیزهای عالی.

اما تا پایان روز، هیچ یک از شخصیت‌ها را نمی‌توان به عنوان یک قهرمان معرفی کرد. منظورم این است که هیچ کس واقعاً با هیچ قدرت تخیلی خلق نمی کند. هیچ کس از هویت خود گذشته است. به معنای واقعی هیچ درگیری درونی وجود ندارد که هر فردی با آن مواجه شود. علاوه بر این، این یک فیلمنامه واقعاً منصفانه را ایجاد می کند.

گفته شد، هر یک از سه بازیگر اصلی درخشش دارند. مخصوصا آدری فقط چیزی در مورد او وجود دارد که بسیار درست است... بنابراین در برخی از سرگرمی‌کنندگان دیگر از قلم افتاده است. او تجسم انرژی جنسی نبود، توسط جورج او اینطور نبود. او کسی نبود که در یک جاده بیرون به او نزدیک شوید تا همه بتوانند قمار با اخراج را قبل از 1,000,000 ناظر ببینند. نه فقط به قیافه اش

و با این حال، یک نگاه به روحیه او... که به وفور در کلیت فیلم های او منعکس شده است... علاوه بر این، شما مجذوب شده اید. اسیر، هر چند مسحور. حتی مظلوم این بانو یکی از نمونه های برتری واقعی بود که نمی توان از آن گذشت. او شادی محض بود.

آدری عشق عمیقی را در بسیاری از قلب ها، از جمله قلب من، فرا می خواند. علاوه بر این، چگونه یک‌میلیون بدزدیم یک مدل ایده آل است. چقدر فیلم How to Steal a Million علیرغم محتوای وحشتناکی که به نظر می رسد یک قطعه کار است. با وجود اینکه شخصیت ها هیچ یک از ایرادات خود را از بین نمی برند، شما احساسات پرشوری را نسبت به آنها تجربه می کنید. به خصوص آدری.

تنها چیزی که در مورد شخصیت پیتر اوتول دوست نداشتم بی عیب بودن بود. منظورم این است که شخص فوق العاده است. تو فقط بهش اعتماد نداری انتظار می رود او یک دزد فوق العاده جذاب باشد که احتمالاً می توانستم آن را بخرم. با این حال، در آن زمان، خیلی زود متوجه می‌شوید که او یک دانش‌آموز از عالی‌ترین درخواست‌ها است و احتمالاً بهترین فردی است که در هر مقطعی پیش روی شما رفته‌اید. او به سادگی بی عیب است. علاوه بر این، این او را فوق العاده می کند. غیر قابل ربط، واقعا اصلی‌ترین چیزی که در صحبت کردن با او به اشتراک گذاشتم، احترام من به آدری (یا شخصیت او) بود. اما مجبور شد او را ببوسد. من هنوز حامله نشده بودم.

در کل، این فیلمی است که توسط سرگرم کننده هدایت می شود. آدری را بیرون بیاور، و همه چیز خود ویران می شود. خوشبختانه او آنجا بود تا همه تفاوت را ایجاد کند.

سوء استفاده از اصطلاح "جذاب" در به تصویر کشیدن چگونه یک‌میلیون بدزدیم به همان اندازه ساده است که عبارت "gamine" یا "soused" در به تصویر کشیدن سرنخ های شناخته شده آن است. این به این دلیل است که «چگونه یک میلیون بگیریم» در اعداد گرد افسون می کند.

نیکول هت (آدری هپبورن) باید جایزه پدرش را برای طرح Cellini از سالن نمایشگاهی پاریس خارج کند. به طور مناسب برای اهداف حفاظتی محاکمه شود و به عنوان جعلی آشکار شود. برای این منظور، او راهنمای مردی به نام درموت (پیتر اوتول) را ثبت نام می کند که او متوجه شده است که به کانکس خانوادگی اش نفوذ کرده است. چشمان آبی درموت ارتباط برقرار می‌کند، مانند رفتار رئیس‌جمهور او.

او به او می‌گوید: «تو واقعاً بداخلاق‌ترین و مسخره‌ترین مردی.»

«اگر کلاه‌بردار معمولی هستی. او پاسخ می‌دهد، شما نمی‌توانید انتخاب‌گر باشید.

«چگونه یک میلیون بگیریم» یک فیلم فرار است که در تقلید مسخره‌ای سبک نسبتاً سنگین است. کمی بیشتر از دو ساعت، قطعه ای طولانی برای داستانی است که می گوید. به هر حال، با ساختاری چشمگیر هپبورن که در Givenchy به کمال رسیده است، و اوتول به طرز تکان دهنده ای در حفظ پایان گفتگوی خود نرم، فیلم سواری کف آلود در اواسط دهه 1960 ایجاد می کند و همه چیز را در بر می گیرد. سرگرمی.

کارگردان ویلیام وایلر یک رئیس باهوش بود که می‌دانست چگونه در یک فیلم قدم بگذارد. تطبیق هپبورن و اوتول با یک ملاقات جذاب آغاز می‌شود و با موفقیت در قسمت‌های کمدی که در دزدی واقعی به پایان می‌رسد، ساخته می‌شود که حدود نیم ساعت طول می‌کشد. این می تواند کسل کننده باشد، به استثنای آماده سازی مداوم فیلم برای سرگرمی و شوکه کردن شما. هری کورنیتز، فیلمنامه‌نویس، کارت‌هایش را به خوبی بازی می‌کند، و به شما اجازه می‌دهد تا حدی که شما را در نظر داشته باشد که چه اتفاقی می‌افتد، خواه دور شدن از انبار گالری یا کشف ماهیت اصیل درموت باشد.

هیو گریفیث، گل‌دار. در چند شغل مختلف، در اینجا به‌عنوان پدر جعلی نیکول می‌درخشد، مردی خوشحال که کار اشتباه خود را نوعی صنعتگری می‌داند و وقتی دخترش یکی را "جعلی" می‌داند، سفید می‌شود.

"این یک کلمه است." ما در این خانه استفاده نمی کنیم!" او می‌گوید، آن ابروهای درهم درهم می‌روند.

و چه خانه‌ای! سه بار دیدم تا ببینم نرده پله‌ها با مخمل بنفش پوشیده شده است. به جذابیت خوشحال کننده می افزاید، نقاشی در امتیاز یکی از "جانی ویلیامز"، که در تمام مدت کارگردانی مانچینی داخلی خود در حال حاضر، و بسیار خوب بود. کاستی چشمگیر؛ همه چیز در داستان تثبیت نشده است و الی والاک شخص را اغراق می کند. والاک در همان سال در فیلم How to Steal a Million «بزرگ، وحشتناک و زشت» نقشی در بازیگری روی اکران گذاشت، با این حال به نظر می‌رسد او برای شغلی که در ابتدا برای جورج سی. اسکات انتخاب شده بود، مناسب است، که با این حال می‌توانست استثنایی باشد. من گمان می کنم که فیلم را با عظمت استاندارد او بارگذاری می کرد. وایلر باید صحنه بزرگ را کاهش می داد.

به طور کلی، فیلم به خوبی پیش می رود و شما را با شکوهی خلاقانه و انسانی مجذوب خود می کند و سپس با طنز و تنش ملایم خود شما را مسحور می کند. دزدی واقعی به طرز حیله‌ای برنامه‌ریزی شده است، ویژگی برجسته آن از جمله هپبورن و اوتول در کمد لباسی تنگ به دام افتاده‌اند تا امنیت قطعی از صمیم قلب کمدی داشته باشند. کیفیت ساده‌ای در فیلم How to Steal a Million وجود دارد که آن را جذاب می‌کند، حتی در تماشای مکرر که می‌توانید از شوخی‌ها و بازی‌های وایلر استفاده کنید، شبیه به شیوه‌ای که او از پیشروی ساخته‌ها به هپبورن و اوتول که به طور متناظر مشخص شده‌اند برش می‌دهد. در داخل آن کمد.

«چگونه یک میلیون بگیریم» در مجموع یک نمایشگر نیست، با این حال یک چیز با شکوه غیر معمول است که ارزش قدردانی را دارد.

چارلز هود (هیو گریفیث) یک جعل کننده نمایش‌های نمونه است که این گزینه را داشته است که از وفاداری خود به مکر خود ثروت اندکی به دست آورد، در حالی که دختر کوچکش نیکول (آدری هپبورن) نگران قمار پدرش است. گرفتن راهبردهای جدید برای شناسایی جعل به طور مداوم در حال ظهور است و او متوجه می شود که مجازات برای افشای واقعیت بسیار شدید خواهد بود. نگرانی‌های او در نهایت تثبیت می‌شود، زیرا در طول یک معامله، از پدرش خواسته می‌شود که چیزی را تضمین کند که در حال حاضر در یک گالری عمومی در معرض دید عموم است، ارزش آن 1000000 دلار است. به عنوان جزئی از جزئیات حفاظت، چیز از نظر قانونی روی آن متمرکز می شود تا صحت آن به طور کامل مشخص شود. چنین تکنیکی بدون شک چارلز را یک بار برای همیشه آشکار خواهد کرد.

در کنار این موارد، مردی گیج کننده به نام سیمون (پیتر اوتول) به اتاق زیر شیروانی Bonnets نفوذ می کند. به نظر می رسد او علاقه خاصی به یکی از بوم های بونت دارد. نیکول او را در تظاهرات می‌برد و از همان ثانیه، یک شراکت غیرمحتمل شکل می‌گیرد، زیرا نیکول متوجه می‌شود که سایمون ممکن است مردی باشد که خانواده به آن نیاز دارد.

به‌ویژه در ادامه گام‌های فیلمی که هپبورن اخیراً داشت. با نگاهی به، Act, How to Take 1,000,000 اجزای روح طنز اسکروبال دهه 1930 را می گیرد و آنها را با فشار یک سواری هیجان انگیز درگیر می کند. طنز در درجه اول از انجمن های هپبورن و اوتول می آید. اوتول که به طور سنتی آماده شده است و هپبورن غریزی مغناطیسی، علم کمدی مشخصی دارند و به این ترتیب، به طرز استثنایی و گاهی اوقات به شکلی جذاب با یکدیگر بازی می کنند. گردهمایی اساسی بین شخصیت های آنها با ظاهر شدن نیکول در لباس و مجهز به یک تفنگ اتفاق می افتد. در گردهمایی بعدی، نیکول به طرز مضحکی با پوششی تیره با لباس بیوه تیره برای هماهنگی پوشیده شده است. در نامحسوس ترین عادات محجوب، او متوجه می شود که آیا او علاقه مند به یک "عجله بزرگ" است یا خیر.

در هر صورت، حساس ترین بخش فیلم، و بخشی که بیشترین فشار را ایجاد می‌کند، نیکول و سایمون را می‌بیند که اساساً در یک انباری با ظرفیت برای عالی‌ترین جنبه از 30 دقیقه از زمان پخش فیلم محفوظ هستند. آنها در تلاش برای گرفتن یک آیتم بسیار مهم هستند و باید موقعیت مکانی را از قدرت های امنیتی دور کنند. این یک قطعه فیلم با شکوه ارائه شده است که از شوخی های غیرممکن به سبک جیمز باند استفاده می کند و باعث بهبود ارتباط بین این دو سرنخ می شود. این به اندازه کافی سرگرم کننده است که جذاب باشد و تقریباً به اندازه کافی ممکن است شما را عمیقاً درگیر کند.

علیرغم اینکه خطرات فیلم به طور مداوم بالا می ماند، تخصص قابل تاییدی در مورد نحوه حفظ نور کلی وجود دارد. تماس با دادرسی قادر است. این در نیمه راه با توجه به سبک آن نزدیک به ماهیت آن انجام شده است. کمد هپبورن به طور مکرر با توجه به تصاویر متحرک او مورد بررسی قرار می گیرد، اما چگونه یک‌میلیون بدزدیم با تردید از لباس او به یک فرد کانونی تبدیل می کند. جالب اینجاست که هپبورن از کار هنری خود، یعنی لباس صبحانه جاودانه در تیفانی عقب نشینی می کند و به طرز باشکوهی به سبک مد روز تزیین شده است. از حضور بصری او برای تأثیرگذاری کامل استفاده می‌شود، زیرا هر اینچ او نمادی از سبک نوسان دهه 60 به نظر می‌رسد. اشاره ای فوری به رابطه هپبورن با شکل گیری در قسمت بعدی فیلم انجام می شود، زمانی که نیکول انتظار می رود خود را به عنوان یک لباسشویی بپوشاند، سایمون با زیرکی چنین اظهار نظر می کند: "این به جیوانچی اجازه می دهد روز تعطیل شود". در نزدیکی کمد هپبورن، فیلم در اکثر موارد مملو از انواع غنی و عمیق و وسایل نقلیه فوق‌العاده عجیب و غریب است که همگی حسی مثال زدنی از دهه 60 می‌دهند. با این حال، زمان ایده‌آل بسیار جالب است، فیلم به ندرت احساس می‌کند کهنه شده است، جدید بودن نمایشگاه‌ها، شادی موسیقی جان ویلیامز و جسارت داستان این توانایی را دارد که در بین مخاطبان امروزی به نقاشی ادامه دهد.

علیرغم موارد فوق، در پایان فیلم، چند جزییات باقی مانده از داستان شخصیت ها وجود دارد که به طور کامل برآورده نمی شوند و همچنین در نظر گرفتن شخصیت هایی وجود دارد که از افزودن چیزهای زیادی به داستان غفلت می کنند. رویه ها الی والاک، به طور خاص، به عنوان یک سرمایه دار عجول و تثبیت شده در صنعت هدر می رود، در حالی که هیو گریفیث به عنوان کسی که اساساً آنتاگونیست متفکر این قطعه است، شایستگی بیشتری برای تماشای صفحه نمایش دارد. با این حال، به طور کلی، چگونه یک‌میلیون بدزدیم فوق‌العاده جذاب و جذاب در تماشا است و نشان می‌دهد که علیرغم ثبت 15 سال به عنوان بازیگر اصلی، هپبورن همچنان به عنوان یک متخصص در بررسی مجدد بصری فعالیت می‌کند. شخصیت او باز هم بسیار طبیعی بود، علیرغم این واقعیت که یک ساده لوحی استثنایی و سرکشی بی ضرر به عنوان جزئی از نمایشگاه او در اینجا گنجانده شده است. او از ترس مداوم در رابطه با تخلفات پدرش به کسب میزان قابل توجهی بیش از حد شادی از جانب خود می رسد. و پس از آن، بدیهی است که روش ناتوان کننده ای وجود دارد که او این جمله جلاد را منتقل می کند: "فکر نمی کنی من چیزی را که جایی نداشت، با خودم ببرم، نه؟"