🌸 دانلود فیلم Once Upon a Time in the West 1968 (روزی روزگاری در غرب)

روزی روزگاری در غرب 1968 (به انگلیسی: Once Upon a Time in the West) یک فیلم وسترن و محصول 1968 کشور ایتالیا, آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که جیل مک بین» (کاردیناله) که گذشتهٔ مشکوکی در نیواورلیانز داشته، وقتی نزد خانواده اش باز می‌گردد، متوجه می‌شود همه کشته شده‌اند. او به تنهایی در مزرعهٔ خانوادگی می‌ماند و …..

این فیلم به کارگردانی Sergio Leone, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم روزی روزگاری در غرب 1968 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Once Upon a Time in the West 1968 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Claudia Cardinale, Henry Fonda, Jason Robards, Charles Bronson, Gabriele Ferzetti, Paolo Stoppa, Woody Strode, Jack Elam, Keenan Wynn, Frank Wolff, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود روزی روزگاری در غرب 1968 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Claudia Cardinale, Henry Fonda, Jason Robards, Charles Bronson, Gabriele Ferzetti, Paolo Stoppa, Woody Strode, Jack Elam, Keenan Wynn, Frank Wolff, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی روزی روزگاری در غرب 1968 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Once Upon a Time in the West 1968 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 PG-13 بوده و قبل از دانلود فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG-13 سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای وسترن, درام, بوده و محصول کشور ایتالیا, آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Once Upon a Time in the West 1968 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم روزی روزگاری در غرب 1968 8.5/10 از 10 می باشد.

جیل مک بین» (کاردیناله) که گذشتهٔ مشکوکی در نیواورلیانز داشته، وقتی نزد خانواده اش باز می‌گردد، متوجه می‌شود همه کشته شده‌اند. او به تنهایی در مزرعهٔ خانوادگی می‌ماند و ….
داستانی حماسی در مورد یک غریبه ی مرموز با ساز دهنی است که به جمع نیروهایی که برای حمایت از یک بیوه ی زیبای بدنام که جانش توسط یک قاتل بی رحم که در راه آهن کار می کند به خطر افتاده است، می پیوندد.
داستانی حماسی درباره یک غریبه ی مرموز با ساز دهنی که برای حمایت از یک بیوه ی زیبای بدنام که جانش توسط یک قاتل بی رحم به خطر افتاده, به جمع نیروهای کمکی می پیوندد .
»جیل مک بین« (کاردیناله) که گذشته ی مشکوکی در نیواورلیانز داشته، وقتی نزد خانواده اش باز می گردد، متوجه می شود همه کشته شده اند. او به تنهایی در مزرعه ی خانوادگی می ماند و پس از چندی با دو ششلول بند مرموز به نام های »هارمونیکا« (برانسن) و »شاین« (روباردز) آشنا می شود…
فیلم درباره یه غریبه مرموزه که به گروهی می‌پیونده تا از شخصی بی‌دفاع محافظت کنه...
جیل مک باین به مرزهای وحشی سفر می کند. یوتا - جایی که او و شوهر جدیدش تصمیم به اسکان داشتند. به محض ورود او و فرزندانش مرده اند. زمین و پتانسیل زیادی وجود دارد ، اما کسانی هستند که می خواهند آن را بگیرند - به هر قیمتی. حتی اگر این به معنی کشتن یک مرد و فرزندانش باشد
روزی روزگاری در غرب فیلمی حماسی ایتالیایی، در ژانر موسوم به وسترن اسپاگتی است. ستاره‌های روزی روزگاری در غرب عبارت بودند از: هنری فوندا، چارلز برانسون، جیسون روباردز، کلودیا کاردیناله. فیلمنامه این فیلم، توسط سرجیو لئونه و سرجیو دوناتی، و بر اساس داستانی از خود لیونه، برناردو برتولوچی، و داریو آرژنتو نوشته شده‌است. فیلم درباره یک غریبه مرموز با یک ساز دهنی خاص، که به گروهی می پیوندد تا از شخصی بی دفاع محافظت کند. «جیل مک بین» (کاردیناله) که گذشتهٔ مشکوکی در نیواورلیانز داشته، وقتی نزد خانواده اش باز می‌گردد، متوجه می‌شود همه کشته شده‌اند. او به تنهایی در مزرعهٔ خانوادگی می‌ماند و پس از چندی با دو ششلول بند مرموز به نام‌های «هارمونیکا» و «شاین» آشنا می‌شود…
یک غریبه مرموز با سازدهنی به نیروها می پیوندد تا از یک بیوه زیبا در برابر یک قاتل بی رحم که برای راه آهن کار می کند محافظت کند.

جهت دانلود فیلم Once Upon a Time in the West 1968 (روزی روزگاری در غرب) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

به ایتالیایی ها منتقل کنید... این بهترین وسترن سرجیو لئونه است که بهترین وسترن تمام دوران نیست. چیزی که برای برخی افراد طاقت فرسا بود باعث می‌شود مدت‌ها پیش در غرب فشار بیشتری نسبت به بسیاری از فیلم‌های تنش‌زا وارد شود. 12 دقیقه ابتدایی یک توالی حیرت‌انگیز است که حول یک منظره صوتی کار شده است که به شما این تمایل را می‌دهد که در ایستگاه قطار در سنگ فرش هستید.

داستان حول چند شخصیت و فراتر از فرانک هنری فوندا می‌چرخد. که یک آنتاگونیست واقعاً وحشتناک است) من فکر می کنم وضعیت مبهم زیادی در . هیچ آدم بزرگی مشخص نیست. اما شوخی می کنم که این یک فیلم سرجیو لئونه است، بدیهی است که همه وحشتناک هستند. لئونه یک زگیل نگران واقعی بود و من حدس می‌زنم این توضیحی است که من وسترن‌های او را دوست دارم. هیچ خوش بینی ای وجود ندارد که او غرب قدیم را به تصویر می کشد.

اینجا واقعیت ممیزی است. روزی روزگاری در غرب برای همه ایده آل نیست من فکر می‌کنم به ظرفیت تماشاگر نیاز دارد تا ارزش را با لحن تیره و کسل‌کننده، عکس‌های فوری از شرارت بد و به طور همزمان یک فیلم ماندگار به عنوان مهارت ببیند. در واقع روزی روزگاری در غرب یک تلاقی عجیب و در عین حال عالی از انواع مختلف است. همه اینها یک فیلم خارق العاده است.

امتیاز شگفت انگیز است. صدا به گونه ای برنامه ریزی شده است که فکر نمی کنم با برخی فیلم های دیگر همخوانی داشته باشد. نمایشگاه ها همه در محل هستند. هنری فوندا چنان نقش ایده‌آلی را بازی می‌کند که من را کاملاً فریب می‌دهد، زیرا من او را سالمند شیرین در «روی برکه درخشان» می‌دانم. برانسون ارائه‌ای متواضعانه و در عین حال فوق‌العاده ارائه می‌دهد و جیسون روباردز نیز تماشای آن لذت‌بخش است. تنها چیزی که باور نمی‌کردم عالی باشد بیوه بود. من درک می کنم که برای داستان ضروری است که او یک فاحشه در نیواورلئان بود، اما به نظر می رسید که جنسیت در فیلم Once Upon a Time in the West از بین رفته است. من درک نمی کنم که او با فرانک ارتباط برقرار کند.

قسمتی که هارمونیکا در زمان مرگ برادرش روشن می شود، قوی است و یک نتیجه شگفت انگیز برای همه پیشرفت ها. فیلم فوق العاده

بعد از ست سه نفره ایستوود که از نظر اقتصادی موثر بود، نمی توانم شک نکنم که سرجیو لئونه باید موضوع وسترن ها را با این سر و صدا و حماسه تقریباً سه ساعته ببندد. بدیهی است که در این مرحله، طبقه بندی غربی یکی از استراحت های گاه و بیگاه خود را طی می کرد. متخصصان ارباب آن در هالیوود، پرندگان شکاری. پورتیج و مان یا استعفا داده بودند یا از موضوع ادامه می‌دادند، اما ظاهراً فقط با پکینپا و شاگرد قبلی‌اش ایستوود برای سازمان، لئون به وضوح به این نتیجه رسید که یک علامت تداخل اصلی وجود دارد که او می‌تواند به آن اضافه کند.

br/> ممکن است سه ساعت طول بکشد و چند صحنه به‌طور اجتناب‌ناپذیر طولانی به نظر می‌رسند، اما با تماشای آن‌ها، درگیر چیزی می‌شوید که فوراً اتفاق می‌افتد، بنابراین همه چیز را در مورد لبه یا تراک صدا می‌پذیرید.

او همچنین می‌داند که چه زمانی باید نمایش را القا کند و این صحنه‌ها هرگز مایوس‌کننده نیستند، از قصاب بی‌احساس مک‌بین و سه فرزند کوچکش تا شروع، تا تیراندازی عالی بین فوندا و برانسون در اوج . بدیهی است که بازی فوندا در برابر تیپ به عنوان آنتاگونیست بی‌عاطفه قطعه و به همین ترتیب در دادن فرصت به برونسون برای داشتن شخصیت واقعی خود و ایجاد شهرت خود در دهه 70، یک شاهکار بود.

Cheyenne جیسون روباردز به نوعی بین این دو بازی می کند، بنابراین در پایان فیلم، شما واقعاً تشخیص و ارزیابی خود را از او تغییر می دهید. چهارمین شخص مهم، جیل کلودیا کاردیناله، بیوه لحظه مک‌بین است، با این حال، من فکر می‌کنم که برنده دیدگاه‌ها نسبت به خانم‌ها عادی است. />
با این وجود، این یک فیلم فوق‌العاده است که توسط یک موسیقی متن فوق‌العاده انیو موریکونه ترسیم شده است. در هر صورت می توانم آن سازدهنی بی دوست را حتی اکنون بشنوم!

اگر عنوان نشان می دهد که لئونه از افسانه سازی لذت می برد، او مطمئناً داستانی را در اینجا می پیچد که به نظر می رسد، به نظر می رسد و به نظر واقعی می رسد. همچنین، بدیهی است که در پایان باد که هیچ کس واقعاً تا به حال با شادی زندگی نخواهد کرد.

تعداد قابل توجهی از تصاویر و توصیف‌کننده‌ها در نظرسنجی‌های مختلف وجود دارد، بنابراین من بیشتر اضافه نمی‌کنم. من فقط باید به تماشاگران یادآوری کنم که کل فیلم را دریافت کنند. به نظر می رسد که بسیاری از افراد زمانی شروع به تماشای فیلم می کنند که هنری فوندا و اسلحه او در کنار خانواده (با شمارش بچه ها) هستند. شروع واقعی احتمالاً نمونه‌ترین صحنه‌های وسترن و در عین حال تمام تاریخ فیلم را برجسته می‌کند.

صحنه در ایستگاه قطار غبارآلود شروع می شود. یک متخصص بلیت گریزل در حال شمارش پول نقد خود با باز شدن در ورودی است. به بالا خیره می شود و چند چکمه خاکی را می بیند. دوربین فراتر از یک تفنگ قطع شده به ماده جامد وودی استپ (گروهبان راتلج، کسی که به آزادی والانس شلیک کرد، اسپارتاکوس، کارشناسان). طولی نکشید که دو مرد دیگر از جمله جک ایلام را نیز مشاهده خواهیم کرد. به دنبال یک خانم هندی پر استرس است (با بازی همسر استرود، لوانا، شاهزاده خانم هاوایی واقعی). سه قلو تیرانداز به صحنه می روند تا برای قطار آویزان شوند. عیلام از سلاح خود برای به هم خوردن مگس زمزمه استفاده می کند. استپ در زیر یک برج آبی که آب را به لبه کلاهش می ریزد، نگه می دارد. رئیس سرجیو لئونه تبلیغ را با توجه به این واقعیت که او پیش‌بینی نمی‌کرد که قله بریزد، رها شد، بنابراین در صحنه‌ای که در حال حاضر تصور می‌شود یک لحظه مثال زدنی است، درپوش را برداشته و هیدراته را از معبد برداشته بود. قطار ظاهر می شود و تیراندازان برونسون را نمی بینند، بنابراین آنها شروع به رفتن می کنند تا زمانی که صدای سازدهنی را بشنوند. آنها می‌روند تا قطار را ببینند و برونسون را در طرف مقابل ریل ببینند. او یک سازدهنی در دست چپ و یک کیف مسافرتی در دست راست دارد.

برونسون: برای من اسبی آوردی؟ ایلام: به نظر می رسد ما یک اسب خجالتی هستیم. برانسون: واقعاً، تو دو تا خیلی زیاد آوردی.

با آن، لبخند شیطانی استرود ناپدید می‌شود. کیف مسافرتی می‌افتد، سلاح‌ها بالا می‌روند و تیرها شلیک می‌شوند. هر یک از چهار مرد پایین می روند و ما به سادگی یک آسیاب بادی را در پشت صحنه می بینیم. آیا پایان فیلم است؟ آیا همه مرده اند؟ آیا فیلم را به صورت فلش بک خواهیم دید؟

این همان چیزی است که وقتی قبلاً فیلم را دیدم توجه من را جلب کرد. ظاهر فوندا بعداً به من کمک کرد، به ویژه زمانی که یکی از شرکای او در جنایت نام شخصیت او را می‌خواند و اطلاعاتی در مورد مرد جوانی به دست می‌آورد که کشتار عزیزانش را تحمل می‌کند. فوندا با خونسردی و خونسردی پاسخ می‌دهد: «خب، چون از نام من استفاده کردی...»

سرجیو لئونه می‌دانست که چگونه یک وسترن را هماهنگ کند، با این حال او به سادگی یک وسترن را با مدت‌ها پیش در غرب کارگردانی نکرد، او کار بزرگی از فیلم آمریکایی را هماهنگ کرد. برای ساختن فیلم Sometime در گذشته های دور در آمریکا، او نیاز داشت تا زمان در غرب را بسازد، با این فرض که او این کار را نکند پس از آن تاییدیه دریافت نخواهد کرد. لئونه ممکن است اخیراً یک وسترن سریع ساخته باشد که طبیعی بود و در آن صورت او می خواست. او تصمیم گرفت که یک مجموعه سه تایی دیگر را مانند Dollars و The General Mishmash بسازد، اما این کاملاً متفاوت بود. از ترفندهای مرد بی نام پیروی نکرد، از دیدگاه آنها پس زمینه تاریخی آمریکا را دنبال کرد.

آنچه لئون در دهه 60 به ما ارائه کرد، ارائه اصلی افسانه فعالیتی مانند مرد بی نام بود و با زمان در غرب ما را با مردی با هارمونیکا با بازی چارلز برانسون آشنا می کند. او همچنین به ما بدخواهانی مانند لی ون کلیف و هنری فوندا بی‌نظیر که نقش فورایت را بازی می‌کند، به ما داد، قاتل قراردادی که برای اطمینان از اینکه هیچ‌کس در مسیر راه‌آهن ساخته نمی‌شود، مرده است. به یاد ماندنی ترین تلفات او یک خانواده کوچک آمریکایی است که در وسط مسیر و بالای خانواده تسلیم مسائل قانونی نمی شوند، بنابراین ایده آل ترین راه برای آزاد کردن هونست و ناظران این است که خودشان آن را مدیریت کنند و آنها را بکشند. خانواده. در اینجا با جیل آشنا می‌شویم که همسر جدید مک‌بین، پدر خانواده‌ای است که کشته شده‌اند و در ظاهر تنها خانواده‌ای را می‌بیند که از جمله یک همکار کوچکش سلاخی شده‌اند. در اینجا او نتیجه می گیرد که آنچه اتفاق افتاده است غیرقانونی است و اینجاست که هارمونیکا وارد می شود. همینطور در مسیر ثروت خودش شاین است.

فیلم به طور کلی در مورد ارتباط بین شخصیت های اقیانوس آرام است و نقطه قوت فیلم در همین جاست. من نتوانستم یک مسئله انفرادی را با Sometime در گذشته های دور در غرب ردیابی کنم. من به دنبال هیچ مشکلی با آن نبودم، با این حال، دیدن فیلمی که مانند این فوق العاده است و این بهترین فیلم وسترنی است که سرجیو لئونه در هر مقطعی به پایان رسانده است، غیر معمول است. ترجیح می‌دهم قبول نکنم که بین مجموعه وسترن اسپاگتی سه نفره است، در عین حال اینطور است و هیچ چیزی در مورد آن وجود ندارد. در نقطه ای که اولین مجموعه سه نفره لئون منتشر شد، افراد به احتمال زیاد متوجه شدند که او هرگز از آنچه قبلاً به دست آورده بود بهتر عمل نمی کند، اما بی انتها این کار را قاطعانه انجام می داد. سرجیو لئونه به دنیا تأیید می‌کند که در طراحی داستان‌های جدید و راه‌هایی برای ایجاد کلاسی که قبلاً به طرز خیره‌کننده‌ای بهتر از آنچه بود، چیزی به نام شگفت‌انگیز وجود ندارد.

فیلم افسانه ای وسترن سرجیو لئونه «روزی روزگاری در غرب» ظاهرا بهترین وسترن ساخته شده است. هر چند که ممکن است، برای همه مناسب نیست اگر فرض کنیم که General mishmash یک فشفشه است (و اینطور نیست). لئونه به اندازه‌ای که لازم است زمان می‌برد تا به همه چیز اجازه دهد کار کند، و به موسیقی اجازه می‌دهد تا همه چیز را به جای صداها در میان بگذارد.

به‌طور معمول، موسیقی متن فوق‌العاده و ظاهراً عالی است. در فیلم Once Upon a Time in the Westی با چنین مبادله‌ای کم، موسیقی به طور غیرقابل انکاری تعهد بیشتری دارد. هر فرد مهمی موضوعی دارد که از طریق آهنگ ارتباط برقرار می کند. هر کدام کامل است. من فکر می کنم بهترین موسیقی زمانی اتفاق می افتد که Straightforward به سمت هارمونیکا در انتها حرکت کند. بسیار احساسی.

این تبادل، اگرچه کم و در حد وسط است، شگفت انگیز است. آنها به خوبی منتقل می شوند، اما بعداً به طور کامل به درجات بیشتری نسبت به آن اشاره می کنند. در هر صورت، ماده فوق العاده است. یکی از مدل ها بیت "سه گردگیر" است که توسط هارمونیکا گفته شده است. علاوه بر این، یک خط به طور خاص دارای شگفت‌انگیزترین تصویری است که من تا زمانی که فیلم را کامل نکرده بودم تصدیق نکردم. من آن را خراب نمی کنم.

این یک فیلم 3 بخش + 1 است. دو نفر از مجری‌ها نقش رئیس را بازی می‌کنند، و رئیس بودن، بازیگری فوق‌العاده منحصربه‌فرد را تضمین نمی‌کند. سپس Honest با بازی هنری فوندا معروف است. من هرگز فیلم هنری فوندا را ندیده ام: فقط از طریق IMDb از بدنامی قهرمان او مطلع شدم. به هر حال، شخص را بررسی کنید: او به سادگی یک فرد مقدس به نظر می رسد. مثل جیمی استوارت. او نمی تواند وحشتناک باشد. هرچه باشد او هست. او شیطان است. که بازی او را عالی می کند. با این حال، یک مشکل این است که ناظران دو فعالیت آشکار و نفرت انگیز را می بینند، یکی زودهنگام و دیگری فلاش بک. من فکر می‌کنم دیدن یک مدل دیگر، جایی به سمت پایان فیلم، سودآور بود. همانطور که گفته شد، او یک نقطه برجسته است.

در اینجا نورپردازی بسیار خوبی وجود دارد، به ویژه در صحنه های هارمونیکا، مانند موارد ناشناخته در بار.

در نهایت، طرح داستان. مدتی پیش در مورد پایان غرب است، با این حال داستان حول ظاهر جیل می چرخد. طرح دویدن، با صحنه های فعالیت متناوب، با این حال قدم زدن عمدا توقف-شروع است. چند افشای عظیم وجود دارد، و تکمیل بسیار مناسب است. در هر صورت، ناظر نیاز به استدلال دارد. من با اشتیاق فیلم را تماشا کردم، در واقع دلم برای چیزهایی تنگ شده بود. زمانی در گذشته‌های دور، برای درک کامل فیلم، درخواست بررسی دوم می‌کند.

روزی روزگاری یک وسترن بدنام و برجسته است. چنین چیزهای بی‌شماری درست هستند و هیچ چیز به‌طور قابل‌توجهی خارج از پایه نیست. در واقع، من آن را به اندازه میش ماش عمومی دوست نداشتم، با این حال این حماسه ای است که نباید از دست داد. 9.2/10

تمام داستان‌های بزرگ به نقطه اول ختم می‌شوند، و دانه‌های نتیجه نهایی را در بخش اولیه یا برای این موقعیت، صحنه اولیه قرار می‌دهند. با این حال، دوباره سرجیو لئونه مردی بی نام (چارلز برانسون) را احضار می کند که سه جلاد استخدام شده را یکی پس از دیگری به دنبال فرود از قطار در ایستگاه متروک بیابانی اعزام می کند. در قطعنامه، مردی مشابه رویای بد خود را به سبکی مشابه پرتابه در ایستگاه متروک بیابانی دیگر دور می اندازد. در وسط، ما یک نمایش گیج کننده و ذهنی داریم که یک غول بزرگ راه آهن، مورتون (گابریل فرزتی) را در بر می گیرد. جیل مک‌بین (کلودیا کاردیناله) یک جوینده طلای خوش طعم و بهبود یافته، اخیراً به برت مک‌بین (فورترایت ولف) متصل شد. یک جامعه شناس، آینده دار (هنری فوندا) که کاملاً از کشتن لذت می برد. و یک سارق/جلاد، شاین (جیسون روباردز) که به اشتباه متهم به قتل دسته جمعی است، هنوز در هواست تا کار را ثابت کند.

اگر این برای سود بردن شما کافی نیست، این داستان به همین ترتیب در دو سطح یک راز است: به چه دلیل مرد بی نام (هنوز، در داستان، همه او را هارمونیکا صدا می زنند، به این دلیل که او بیشتر اوقات در حال بازی با یکی که نزدیک گردنش می ماند) نیاز به ملاقات دارد. با مستقیم؟ علاوه بر این، طلایی که برت مک‌بین به جیل گفت در مزرعه‌داری او، زمانی که یک ماه قبل در نیواورلئان ازدواج کردند، کجاست؟ با فرض اینکه وسترن را دوست دارید، این یکی را دوست خواهید داشت. به احتمال زیاد کار سرجیو لئونه با وسترن را دوست دارید، به سادگی آن را دوست خواهید داشت... می دانم که دوست داشتم.

اما در 165 دقیقه، برخی به احتمال زیاد غر می زنند که بیش از حد طولانی است. به هیچ وجه به آنها توجه نکنید! سرجیو لئونه، از آنجایی که همه چیز برابر بود، احتمالاً از کلوزآپ نزدیک و ظالمانه فراتر از آنچه که یک رئیس دیگر می توانم آن را مرور کنم، استفاده کرده است، و به دوربین اجازه می دهد تا بسیار میلی متری از چهره بازیگران را بررسی کند، به دنبال تمایل، باور، و رفتاری است که باید بگوید. بیشتر از کلمات ساده بنابراین، توالی های خاموش طولانی وجود دارد. با این وجود، بازیگری، تیتراژ و کار دوربین به داستان بی عیب و نقص می بخشد. این فیلمی با شکوه ساخته شده توسط سه نفر از راویان خبره (داریو آرجنتو، سرجیو لئونه و برناردو برتولوچی) و رئیسی (لئونه) است که مراقبت محبت آمیز او باورنکردنی است. همه اینها را با یک موسیقی ملودیک از انیو موریکونه همیشه مفید و مبتکر همراه کنید، و یکی از وسترن های واقعا باورنکردنی را خواهید داشت.

پاوریست هایی که اسلحه می شناسند، بدیهی است که از دقیق بودن افرادی که می شناسند، پوزخند می زنند. دریابید که چگونه در شمال ده یاردی بکشید. شش تیرانداز معروف است خارج از بیس. آخرین مبارزه، با پنج یا شش سرعت بین حریفان اصلی، در هر صورت، دقیقاً در جریان است و باید باور کرد که از آن قدردانی می شود.

بنابراین، به احتمال زیاد شما این را ندیده اید. یکی هنوز، من با انرژی آن را پیشنهاد می کنم. با فرض اینکه آن را دیده اید، چرا دیگر نگاه نکنید؟

یکی از چیزهایی که در مورد سبک سرجیو لئونه به عنوان یک رئیس دوست دارم، اجرای او در بازگو کردن یک داستان است، زیرا در حالی که دقایقی وجود دارد که دلیلی برای پیشرفت در داستان دارد، اما می توانیم ارزش را در دقایقی ببینیم که چیز زیادی اتفاق نمی افتد، اجازه می دهد. فضای بیشتری برای انعکاس، چه شکوه و عظمت هوای این سیاره که این شخصیت ها در آن زندگی می کنند یا اینکه چگونه به موسیقی فرصتی برای احضار احساسات و شخصیت خود داده می شود. برای خلاصه کردن با وضوح بیشتر، سرجیو لئونه باعث شد بفهمم که چگونه می توانم ارزش فیلم هایی را ببینم که تصمیم به سرمایه گذاری دارند، جایی که هر یک از ریزه کاری های جزئی آن هایی هستند که بیشترین اسراف را به کیفیت یک فیلم اضافه می کنند. این باعث شد بفهمم که نباید چیزهایی به طور مداوم در یک فیلم اتفاق بیفتد تا واقعاً از آن قدردانی کنم.

اگر بخواهم این بخش پیچیده هماهنگی لئونه را به تصویر بکشم، موافقم که او می تواند القا کند. حس زیاده‌روی در روایت‌های او که باعث می‌شود لحن فیلم‌هایش به شدت گرم شود و در عین حال داستان‌هایی با تندی از درشتی و لبه‌های تیز باشد. با «روزی روزگاری در غرب»، این اولین باری بود که این ویژگی خاص برای من در فیلم Once Upon a Time in the West‌ها آشکار شد. از هر یک از صحنه‌های فوق‌العاده‌ای که برای صحنه‌های واضح ضبط می‌شود، بیشتر احساس می‌کنیم که در حال حفاری در جهانی با شکوه هستیم که به ندرت از آن بازدید می‌شود، تا تماشای یک فیلم ساده. اینکه چگونه سرجیو لئونه می‌تواند باعث ایجاد حس عالی در فیلم Once Upon a Time in the West‌هایش شود، دستاورد و انگیزه‌ای شگفت‌انگیز برای کسانی است که دارای بینش تخیلی هستند.

و هر نمایشگاه بازیگری با احساسی از ظرافت و ظرافت در افزودن به این داستان غنی منتقل می‌شود. . همچنین، با هر ارائه، شخصیت هایی به ما داده می شود که برای دنیایی که در آن حضور دارند قابل توجه و قابل توجه هستند. دنیایی که در فیلم Once Upon a Time in the West وجود دارد مملو از خاک و درشتی است و نحوه عملکرد این شخصیت ها از دنیایی که در آن زندگی می کنند آشکار است. .

و این دنیایی که می بینیم زوال مغرب زمین و معرفی زمان دیگری است. این شخصیت‌ها همگی یک نکته ضروری را ایفا می‌کنند، اما چیزی که در پایان نتیجه می‌دهد، افشاگری است که تصویر کاملی از آنچه در زیر فرآیندهای فکری می‌چرخد، هر موقعیتی را که اتفاق می‌افتد پر می‌کند، تا همه آن سفر رفت و برگشت را به ارمغان بیاورد. علاوه بر این، نحوه بسته شدن فیلم با این نت حرکت می کند.

«روزی روزگاری در غرب» یک وسترن کسل کننده است که مملو از انبوهی از ناامیدی است، در عین حال دارای ماهیت برتری غنی در زیر هر یک از مکان‌های شرارت، یک تمایل واقعی وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه می‌توان از طریق آن درز کرد و چگونه سرجیو لئونه می‌تواند آن احساسات را با چنین تفاوت‌های ظریفی منتقل کند، نشانه واقعی یک رئیس فوق‌العاده را نشان می‌دهد. «روزی روزگاری در غرب» به دلیل میلش مثال زدنی است، اما علاوه بر این که در معنای واقعی چقدر عالی است.

«روزی روزگاری در غرب» مطمئناً آنطور که شما ممکن است به طور طبیعی گمان کنید، یک وسترن نیست. این یک لذت بصری و صوتی بیهوده است. صحنه های آن به صورت نمایش افسانه ای و رقص رسا سازماندهی شده است. شخصیت ها با هم می رقصند و آواز می خوانند. صدای آنها سلاح گرم آنهاست. در یک نقطه خاص، "Cheyenne" (جیسون رابرتز)، از هارمونیکا (چارلز برانسون) می پرسد. آیا در هر نقطه ای می توانید بازی کنید؟ واضح است که هارمونیکا بهترین بازیکن جهان است و او این را در طول فیلم نشان می دهد.

در حال حاضر، این یک فیلم لئون است، بنابراین تصویر وسترن هالیوود در حال شکسته شدن است، به احتمال زیاد چیزی بعد از "بزرگ وحشتناک و زشت" باقی مانده است. اجزای آن فیلم هم اینجاست. "خوب" (برونسون)، "بد" (هنری فوندا) و "زشت" (رابرتس) وجود دارد. در هر صورت، در اینجا افزایش وجود دارد. ما گفتمان زیادی نداریم بلکه شخصیت های بیشتری داریم. وحشتناک یک رئیس دارد (مورتیمر). یک شعله قدیمی (کلودیا کاردینل) وجود دارد که هر یک از سه قهرمان ما را مجذوب خود می کند. با این حال، این بدون هیچ مشکلی و کاملاً، نه از طریق کلمات، بلکه با تصاویر و موسیقی بیان می شود. چگونه؟ مارکونی (نویسنده)، به عنوان یک موضوع مهم، موسیقی را قبل از محتوا به عنوان ساخته شده ساخته است. صحنه‌ها برای مطابقت با هر قطعه موسیقی و نه برعکس، مونتاژ شده بودند. به هر شخصیت یک امتیاز موسیقی داده می شود. بنابراین وقتی او ظاهر می‌شود، قبل از اینکه ظاهر شود، متوجه می‌شوید که او آنجاست، از زمانی که موسیقی او را اینجا قرار دادید. این به هر یک از این سه نشاط بزرگتر از زندگی می بخشد که در نوع فیلم های مختلف بی رقیب است.

این لئون غرب است. درشت واقعی، کثیف. آب زیاد نیست و دقیقاً همانطور که انتظار می رود یک دوش به یک مناسبت تبدیل می شود. غرب وحشی فضا دارد و دوربین لئونه این فضا را به ما نشان می دهد. در میانه بین ما همه چینی های فرسوده بدبختی را می بینیم که راه آهن را ساخته اند. ما می بینیم که آنها پشت صحنه تجربه می کنند و هیچ کس، از جمله شعله بزرگ و دیگر دنیایی اهمیت نمی دهد. این همان چیزی بود که شبیه بود و لئونه به یک نتیجه معنادار می رسد.

یک نکته برجسته در این فیلم، دادن نقشی به فوندا در نقش بلانت کم نور زیرک است. ما او را در ابتدا در حال شیطانی نشان می دهیم و من این صحنه را برای شما نوازش نمی کنم، اما برای بیان اینکه در سال 1968 جمعیتی در سینما نشستند و فریاد زدند "اوه خدای من این هنری فوندا است!" بله خود چشم آبی. برونسون در زمان ساخت روزی روزگاری در غرب به عنوان یک وزنه غیر جذاب شناخته می شد. در اینجا او کسل کننده کسل کننده ای است که به سمت افسانه سبیل نگاه می کند! این تلاش می کند ما را به حال و هوای فیلم بکشاند. موسیقی جلوه های بصری هر صحنه به تدریج رشد می کند. در واقع، حتی صحنه های فعالیت. هر چه باشد، ما مسحور شده ایم. شخص وارد ریتم مارکونه و با یکدیگر می شود. آن‌ها تا عزم راسخ می‌رقصند، که حس شروع را ایجاد می‌کند. این غرب به عنوان افسانه و زندگی و چگونگی آغاز آن بود. باز هم این توضیحی بود که ما دوست داریم غرب را در سینما ببینیم.

لئونه یک فیلم خانه کارانه برای همه ساخته است. براوو استاد.

بخشی از فیلم وسترن من. زمانی در گذشته های دور در غرب فیلمی جذاب. مهمتر از همه، موریکونه واقعاً می‌داند که چگونه با امتیاز خود یک نت عمیق‌تر بزند. این احساس عرفانی دارد، هم از موسیقی در ابتدای راه رفتن به شهر، تا آخرین رویارویی و هم قدرت آن. همچنین، به وضوح آهنگ قابل توجه سازدهنی. آن ریف گیتار... خدای من، لرز است.

کارگردانی غیرمعمول است، هنوز هم مارک لئون است، فرازهای نزدیک اینجا هستند، چشم اندازهای وسیع خیره کننده و برداشت های طولانی. یکی از نماهای جذابی که دیدم تک نما از قبر به بالا بود، به طور غیرمنتظره ای برای مدت کوتاهی شبیه یک فیلم معاصر بود. تغییر در اینجا نیز عالی است و سرعت آن خوب بود. با این حال، لازم است یک بار دیگر بگویم، این یکی از آن فیلم‌های سینمایی است که نیمی از موفقیت آن موسیقی است که من دوست دارم فکر کنم. تو آرزویش را داری علاوه بر این، از آن به مقدار کم استفاده می شود. موسیقی متن اصلی که از کمی بیشتر استفاده می‌شود، صدایی بی‌معنا است که تا حدودی جذاب‌تر است. فکر می‌کنم داشتن آن در آخرین صحنه شاین می‌توانست بیش از حد یا مسلط‌کننده باشد. علیرغم این واقعیت که من متوجه شدم که موسیقی به شخصیت‌های خاصی متصل است.

روزی روزگاری در غرب قطعاً از وسترن‌هایی که قبلاً دیده‌ام، در ظلم و ظلم‌کردن آنها بسیار دورتر است. اشرار به شدت وحشتناک هستند و موسیقی همراه آن گویای همه چیز است. بی رحمی قطعا وجود دارد و بلانت دیپلمات آن است.

شخصیت ها و بازیگری. سرگرمی‌ها در اینجا فوق‌العاده هستند، در کل بدون هیچ مشکلی فوق‌العاده هستند. کاراکترها برای من تکه‌ای در یک طرف ساده هستند. هر یک از آنها ساده هستند، نه دقیقاً آنقدر باهوش، و به سادگی نقش خود را که ناامید کننده است، به عهده می گیرند. در مقایسه با شخصیت‌های مجموعه دلاری سه، این یک گام کوچک است. سرراست یک بدجنس نجیب بود، با ذره ای کسل کننده که از عذاب تهمت می گرفت، اما به یک شریک واقعاً جذاب نیاز داشت تا بتواند شغل موذیانه جدی خود را حفظ کند. هارمونیکا بلوندی روزی روزگاری در غرب است، اما به طور قابل توجهی محدودتر از آن است. شاین در پایان احساس یک قطعه بیهوده کرد و داستانش تا حدی غیرمنتظره بسته می شود و واقعیت مورتون با همه آن چیزهای خارج از صفحه درگیر می شود.

داستان زیرکانه در مرکز گره می خورد، فقط مردان شاین و مردان فرانک. به نوعی ترکیب کردن به عنوان یک ترکیب و به نظر می رسد که دنبال کردن یا فکر کردن به آن دشوار است. کت ها در عین حال کمک می کنند. برخی از موارد خارج از صفحه نمایش وجود دارد که باید روی صفحه نمایش می‌بودند یا اگر هیچ چیز دیگری به سرعت به آنها اشاره نمی‌شد.

به‌طور کلی با سرعت دادن به آن، یک تن در مرکز آرام می‌شود. من حدود 40 دقیقه اولیه و 50 دقیقه اخیر را در میانه بین دوست داشتم. ربودن بانو و بحث/ارتباط او با استرایت فوروارد کسل کننده و فراموش نشدنی بود. برخی از طنزها، به طور کلی در نحوه وقوع صحنه ها، مشابه صحنه قطار شاین وجود دارد. با این حال، حجم زیادی از کلمات وجود ندارد، هیچ کدام واقعاً.

دوبله و صدا در اینجا واقعا عالی است. در مقایسه با صدای ست دلاری سه تایی بسیار بهتر است. بدون موسیقی واقعاً بالا و قطع صدا. علاوه بر این، صدای اسلحه‌های گرم عالی است.

نمی‌توان مقدمه افسانه‌ای، قطار، انتظار را به یاد آورد. چگونه یک فیلم می تواند به شما انگیزه دهد که به مدت 5 دقیقه در یک مگس تماشا کنید. باز شدن حیرت انگیز

سرجیو لئونه بدون شک جوهره وسترن پیشرفته است. لئونه با فیلم‌های خشن، شدید و غریزی‌اش کلاس را تغییر داد که وسترن اسپاگتی را توسعه داد و جوان کرد و آن را به چیزی بسیار عالی‌تر تبدیل کرد. زمانی در گذشته‌های دور در غرب ظاهراً تهاجمی‌ترین فیلم او و بزرگ‌ترین ساخته‌ای است که او در هر مقطعی از آن استفاده کرده است. تقریباً سه ساعت طول می‌کشد و یک بازیگر برجسته و مجموعه‌های فوق‌العاده را به رخ می‌کشد. روزی روزگاری در غرب در مورد یک قاتل حرفه ای است که برای یک ترکیب بزرگ راه آهن کار می کند که در یک ماموریت برای به دست آوردن یک بیوه لذت بخش است. یک سازدهنی مخفی که عجیب‌تر می‌نوازد با یک مستأصل معروف متحد می‌شود تا از این بیوه محافظت کند و جلوی این روانی را بگیرد. داستان داستانی است که هر فرد معمولی را که از تعداد زیادی مجموعه عظیم و ایجاد مقیاس افسانه ای درونی و بیرونی عبور می کند، شگفت زده می کند. در هر صورت، در کنار همه اینها، این یکی از پرشورترین احترامات لئونه به نوع وسترن اسپاگتی است که او را برای ساختن فیلم های نمونه ای که ساخته است روحیه بخشیده است.

روزی روزگاری در غرب روان است. ، خنک، صیقلی و در مواردی به طرز وحشتناکی بیش از حد کشیده شده است. با این وجود، همه چیز مطابق با روزی روزگاری در غرب است. سرجیو لئونه به وضوح تلاش می‌کند تا با روزی روزگاری در غرب کاری بسیار مبهم انجام دهد و ممکن است بیش از حد از آن عبور کرده باشد، اما از این که این یک فیلم به خصوص شیطانی است کم نمی‌کند. شما می توانید بدون کشش فیلم را به مردان حباب سختی که برای بازه های زمانی گسترده به یکدیگر خیره می شوند، پایین بیاورید، با این حال لئونه راهی برای او دارد که می تواند آن نگاه های طولانی را بگیرد و آنها را خارق العاده، محرک و بسیار جذاب کند. بعد از دو ساعت ابتدایی این کار، شما شروع به تصدیق می کنید که چقدر این دقایق بیش از حد و اضافی هستند، با این حال یک تکه از شما به این دلیل که مضحک بودن این شرایط است که فیلم را به طور کلی بسیار سرگرم کننده می کند، اهمیتی نمی دهید.

این کوچکترین فیلم شلخته ای نیست، در واقع یک معکوس قابل توجه است. لئون با ظرافتی نرم هماهنگ می کند که شما را به نیروی موجود جدا از هر چیز دیگری مانور می دهد و باعث می شود هرگز نیازی به دور شدن نداشته باشید. لئونه با این ماجراجویی الهام‌بخش موقعیت خود را به عنوان احتمالاً بهترین فرمانده تاریخ نشان می‌دهد. او نمی توانست بیش از این بی عیب و نقص عکس هایش را ترسیم کند. او نمی‌توانست این تمایل و اصالت کامل را بهتر درک کند. او نمی‌توانست در چیدمان فوق‌العاده ماهر سرگرم‌کننده‌ها، بدون توجه به اینکه آیا تلاش می‌کرد، توانایی بیشتری به دست آورد. سبک روزی روزگاری در غرب بی‌نقص و بی‌نقصی دارد که هرگز به داستان ظالمانه نیست، با این حال به طور مداوم در ساختن روزی روزگاری در غرب تا حد ممکن حماسی و هوشمندانه نقش بسزایی دارد.

من نیستم. می‌خواهم بگویم که روزی روزگاری در غرب بسیار ساده‌ای برای تحمل است. این نیست. این بسیار طولانی است و تمام صحنه های قابل تصور را بیرون می کشد و هر قطره ای از اصالت و قدرت را از داستان استخراج می کند. من تا آنجا پیش می‌روم که در فوکوس‌های خاص آن را خسته‌کننده می‌دانم، زمانی که شما به سادگی آرزو می‌کنید فیلم ادامه پیدا کند. هر چند که ممکن است، به هر نحوی همه چیز حل می شود، در نهایت من واقعاً فهمیدم که چگونه روزی روزگاری در غرب را دوست داشته باشم. آنچه خواهد بود خواهد بود، و لئونه دقیقاً چیزی را که با این مقیاس افسانه‌ای به آن نیاز داشت، پیدا کرد، و من به آن توجه زیادی دارم. در شرایط مناسب می‌توانستم یک بار دیگر روزی روزگاری در غرب را تحمل کنم، زیرا فارغ از هر منفی که می‌توانم در مورد آن بگویم، فوق‌العاده عالی است. با این حال، آن را دوست داشته باشید یا آن را تحقیر کنید، نمی توان رد کرد که سرجیو لئونه کارهایی را برای نوع غربی انجام داده است که هیچ رئیس دیگری در طول 50 درصد از بیستصد سال گذشته انجام نداده است. علاوه بر این، احترام من نسبت به سرجیو لئونه به طرز چشمگیری توسعه می یابد و باعث می شود که مدتی پیش در غرب تحسین و عشق بی پایانی داشته باشم.

او از مجموعه سه تایی «دلارها» خود یک ضرابخانه ساخت و کلینت ایستوود را با آن ها به نامی تبدیل کرد که به راحتی قابل تشخیص باشد، با این حال، رئیس سرجیو لئونه اثر هنری قطعی خود را مدت ها پیش در غرب ساخته بود. لئونه به جای ساختن یک فیلم چهارم «دلارها» یا تبدیل آن به یک سوهان اسپاگتی ساده، شعری بسیار طولانی و در عین حال مناسب برای مهار غرب ساخت. مدتی پیش در غرب، مشابه فیلم پکینپا، که مدتی پیش از سام پکینپا، شبیه به فیلم پکینپا، تحویل داده شد، متأسفانه توسط عمده‌فروش‌ها مجبور شد حضور بیشتری در سینماها را در نظر بگیرد و آن را به یک بمب اساسی و صنعت فیلم تبدیل کرد. با وجود این، از آن نقطه به بعد، زمان این ترتیب زمانی بدبختانه شرایط را تصحیح کرده است.

کلودیا کاردیناله بیوه‌ای است که به غرب می‌آید تا بفهمد که تمام خانواده‌اش توسط تیراندازانی که توسط تیراندازی استخدام شده‌اند قصابی شده‌اند. ریل راه آهن (گابریل فرزتی). واضح است که پهنه‌ای که نیمه بهتر او پخش کرده بود، پایه‌ای برای ساختن شهر دیگری است، و آن شهر بر فراز آب اصلی زیرزمینی به طول پنجاه مایل در یک یا آن سمت قرار دارد، و این ذخیره‌ای است که فرزتی برای راه‌آهن خود به آن نیاز دارد. . کاردیناله، بدیهی است که آماده نیست آن را به او بدهد، اساساً رایگان نیست. یک تیرانداز انفرادی (چارلز برانسون) و یک فراری (جیسون روباردز) که به اشتباه توسط قانون برای قتل عام خانواده کاردیناله به دنبال او هستند، از او محافظت می کنند (با این حال، راست می گویند؟) در تصویر به‌طور استثنایی نزدیک می‌شویم (و به امید تصاحب فرزتی) آن تیرانداز پولادین است که هنری فوندا (!) با بی‌عیب و نقصی دلخراش بازی می‌کند. علاوه بر این، برونسون امتیازی برای تسویه حساب با فوندا دارد، با این حال، ما در مورد اینکه چه امتیازی دارد تا آخرین مسابقه خود معطل مانده‌ایم.

تصویربرداری در اسپانیا (جایی که لئونه وسترن‌های اسپاگتی گذشته‌اش را گرفته بود) و در دره لندمارک، خانه بسیاری از وسترن های جان پورتیج، مدت ها پیش در غرب دقیقاً برای افرادی نیست که به فعالیت سریع و خشمگین خود نیاز دارند. تقریباً در 2 ساعت و 45 دقیقه، فوق العاده طولانی است. با این حال، لئونه می‌داند که چگونه می‌تواند چیزهای زیادی را در آن لبه قرار دهد، و همانطور که انتظار می‌رود او با یک امتیاز نفس‌گیر دیگر انیو موریکونه این کار را انجام می‌دهد. فیلمبرداری تونینو دلی کولی بسیار عالی است، با تکنوسکوپ فیلمبرداری شده است تا به کلوزآپ‌های ظالمانه نام تجاری لئون حسی فوق‌العاده پر بار بدهد و باعث شود که گستره‌های بی‌کران به‌طور قابل‌توجهی گسترده‌تر از آنچه که هستند به نظر برسند.

لئونه از همه نمایشگاه‌های بسیار خوبی دریافت می‌کند (با احتساب بازیگران کهنه‌وزن وسترن جک ایلام و وودی استپ در تیتراژ آغازین 15 دقیقه‌ای فیلم، شاید طولانی‌ترین گروهی از این دست، با شخصیت برونسون «هارمونیکا» فرعی ایده‌آل برای «مردی بدون نام» ایستوود. "، دو رگه ی دسپرادوی روبارد به خوبی انجام شد، و کاردیناله شاید بهترین کار زن را در هر نوع وسترن تا آن زمان انجام داد. با وجود این، شیوه‌ای که لئونه به‌طور قابل ملاحظه‌ای مهم‌تر از آن بود، این است که چگونه می‌توان فوندا را که هرگز نقش‌های سنگین بازی نمی‌کرد، وادار به ارائه آنچه که باید به عنوان یکی از هیجان‌انگیزترین نمایشگاه‌های آنتاگونیست در تاریخ سینما باقی بماند، است. تمسخری که ما هرگز باور نمی‌کردیم در این مرد واضح باشد، زمانی آشکار می‌شود که او از یک اراذل در مورد قابلیت اطمینان مرد سؤال می‌کند، زیرا او در نگه‌داشتن لباس‌هایش مشکل دارد: "چگونه ممکن است مردی را باور کنید که هم کمربند و هم آویز می‌بندد؟ انسان حتی نمی تواند به شلوار خود اعتماد کند."

علی رغم طول بسیار زیاد آن، مدت ها پیش IN THE WEST هنوز پس از مدت ها یک افسانه غربی جذاب است. فاندامنتال با توجه به لغزش‌هایی که در ابتدا با قرار دادن محصول نهایی لئون بر روی VHS و DVD آن را کاهش دادند، این قضاوت را داشته است تا نگاهی کوتاه به یکی از بهترین وسترن‌های ساخته شده امروزی داشته باشد. برای تماشاگران صبور که داستانی خارق‌العاده، بازیگران باورنکردنی و تحمل خارق‌العاده را دوست دارند، روزی روزگاری در غرب بهترین بلیط است.