🌸 دانلود فیلم The Fall of the Roman Empire 1964 (سقوط امپراتوری روم)

سقوط امپراتوری روم 1964 (به انگلیسی: The Fall of the Roman Empire) یک فیلم درام و محصول 1964 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که پس از مرگ «مارکوس اورلیوس آنتونیوس» (گینس)، فرزند خوانده اش «لیویوس» (بوید) که نامزد اصلی حکومت به شمار می آید، تاج و تخت را به «کومودوس» (پلامر) پسر نامتعادل «سزا» می سپارد و با این کار باعث رنجش دختر امپراتور، «لوسیلا» (لورن) می شود....

این فیلم به کارگردانی Anthony Mann, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم سقوط امپراتوری روم 1964 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Fall of the Roman Empire 1964 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Sophia Loren, Stephen Boyd, Christopher Plummer, Alec Guinness, James Mason, Anthony Quayle, John Ireland, Omar Sharif, Mel Ferrer, Eric Porter, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود سقوط امپراتوری روم 1964 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Sophia Loren, Stephen Boyd, Christopher Plummer, Alec Guinness, James Mason, Anthony Quayle, John Ireland, Omar Sharif, Mel Ferrer, Eric Porter, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی سقوط امپراتوری روم 1964 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Fall of the Roman Empire 1964 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 Approved بوده و قبل از دانلود فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Approved سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, تاریخی, جنگی, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 انگلیسی, ایتالیایی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Fall of the Roman Empire 1964 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم سقوط امپراتوری روم 1964 6.7/10 از 10 می باشد.

پس از مرگ «مارکوس اورلیوس آنتونیوس» (گینس)، فرزند خوانده اش «لیویوس» (بوید) که نامزد اصلی حکومت به شمار می آید، تاج و تخت را به «کومودوس» (پلامر) پسر نامتعادل «سزا» می سپارد و با این کار باعث رنجش دختر امپراتور، «لوسیلا» (لورن) می شود...
سقوط امپراتوری روم مرگ مارکوس اورلیوس به یک بحران جانشینی منجر می‌شود، که در آن پسر امپراتور متوفی، کومودوس، نشان می‌دهد که مایل نیست اجازه دهد چیزی ادعای او را برای امپراتوری روم تضعیف کند...
فیلم نگاهی به آغاز سقوط امپراطوری بزرگ روم دارد.رومی که عظمت،طمع و افتخار را با هم داشت.فیلم داستان طمع قدرت شخصیتها و تاثیر خرد کننده از دست دادن قدرت است...

جهت دانلود فیلم The Fall of the Roman Empire 1964 (سقوط امپراتوری روم) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

سقوط قلمرو روم، یک حماسه تخیلی استثنایی در سال 1964 که توسط آنتونی مان (EL CID، WINCHESTER 73' و غیره) هماهنگ شده است. کریستوفر پلامر باورنکردنی)، با فیلمبرداری خیره کننده، صحنه های تکان دهنده، محتوای شکسپیر و دو اسطوره بازیگری (الک گینس و جیمز بریکلایر) که مانند جوکوویچ و فدرر با یکدیگر بازی می کنند، شروع می شود. متأسفانه، سقوط قلمرو روم از این به بعد به تدریج شروع به حرکت آسان می کند/>
فیلمی با تمام مقیاس و وسعت RAN آکیرا کوروساوا اما هیچ نیروی شخصی آن را ندارد. محتوا به سرعت سبک را با نمایشگاه مبادله می کند، سازماندهی کاروان های نظامی بی وقفه، صحنه های مبارزه کسل کننده، گفتگوهای طاقت فرسای سنا که خطر ارواح را تحقیر می کند، مسابقه ارابه سواری غیرقابل تصوری که تلاش می کند و به طرز باورنکردنی از BEN-HUR 1959 غفلت می کند (شما حتی در سقوط امپراتوری روم مسالا دارید). همچنین!) و یک احساس متقاطع ستاره ای (با احتمالاً به اندازه یک سیب زمینی آماده) که باعث می شود آناکین و پادمه به نظر ریک و ایلسا باشند.

"نه! نه! نه!" جیمز برکلایر هنگام سقوط فریاد می زند و در حین انتقال یکی از سخنرانی های متعدد خود توسط نیزه رومی مجروح شد... علاوه بر این، در پایان روز، سقوط امپراتوری روم شبیه به این است: روایتی خسته و افسرده که فریاد می زند که وقتی آن را به تأخیر بیندازید. می توانست و باید خیلی زودتر حل و فصل می شد. برای پشت سر گذاشتن زمان اجرای 3:59 این خرابی تصفیه نشده و متورم، به پشتکار زیادی نیاز است.

سقوط دامنه رومی به عنوان یکی از داستان های جذاب تر قرار می گیرد. در حالی که برخی از دکورهای آنتونی مان را می توان به طور منطقی فراتر از پوچ بودن برد (به دست هیولایی که Commodus را به بحث منتقل می کند نگاه کنید)، محتوا به طرز عجیبی زیرکانه است و بازی همیشه عالی است. در واقع، حتی استفن بوید نیز نمایشگاه مناسبی را ارائه می‌کند، اما نمی‌توانست امیدی به مقایسه با جیمز بریکلیر، کریستوفر پلامر، آنتونی کویل و الک گینس داشته باشد. اکثر آنها با دقت قابل تایید فیلم مخالفت می کنند، اما نه با موضوع میل وحشی آن که یک حوزه قدرتمند را محو می کند. در زمانی که افسران و نمایندگان کنگره که با مارکوس اورلیوس در آخرین ماموریت او می روند، می خواهند او را بکشند، تصمیم می گیرند از قدرت خود محافظت کنند. آنها به کومودوس (پلامر)، فرزند پرخاشگر و تقریباً دیوانه امپراتور اجازه می دهند تا به جای تصمیم خود اورلیوس، لیویوس (بوید)، قیام کند، جنگی که ژنرال را خسته کرد که بیشتر به هماهنگی علاقه مند است تا قدرت.

هیچ کدام از آنها وجود ندارد. هوکوم بیش از حد جنسی دمیل، یا نمادگرایی پرمدعا مسیحی بن هور یا کووودیس. و با در نظر گرفتن این که فیلم به اندازه اسپارتاکوس صادقانه (یا کوبنده) نیست، قطعا ارزش وقت گذاشتن را دارد.

ریدلی اسکات تفسیری قابل مقایسه از دوره مشابه و تعداد زیادی فیلم مشابه را ثبت کرده است. شخصیت های جنگجوی بزرگ او. با این حال، آن فیلم به طور قابل توجهی بیشتر از FOTRE داستان بهبودی فردی است، با وجود شانس‌های نامطلوب. قبلی، تصوری از چگونگی شروع سقوط یک جامعه باورنکردنی است. قبلی نشان می دهد که چگونه بشر چنین تجربیاتی را تحمل می کند. بنابراین، آنها دو نمونه از بهترین فیلم‌های تولیدی هستند که می‌توان آن‌ها را نقد کرد.

به نظر می رسد سقوط امپراتوری روم تقریباً همه چیز را دارد که باعث کارکرد آن می شود: خلاقیت فوق العاده، بازیگران خوب و یک رئیس عالی. پس چرا هنگام تماشای رویدادهای ارائه شده در اینجا، زمانی که ذهن فرد به تفکر درباره حماسه‌های مختلف شناور می‌شود و چشم‌هایش به کارهایی که آیتم‌های اضافی در بخشی از صحنه‌ها انجام می‌دهند پر پیچ و خم می‌شود، کشش‌های چشمگیری وجود دارد؟ پاسخ این است که «تقریباً همه چیز» یک فیلمنامه شامل را حذف کرد. صحنه‌های بسیاری وجود دارد که با آهنگسازی درخشان ساخته شده‌اند، و چند صحنه که حتی یک یا دو فلاش احساسی وجود دارد. در هر صورت، به طور کلی یک چشم انداز تصادفی مطمئن برای فیلم وجود دارد. شعله قدیمی در نقطه‌ای که برای تمرکز هیجان‌انگیز فیلم می‌گذرد، ابری و غیر جذاب است، مانورهای دربار روم واقعاً مورد توجه قرار نمی‌گیرد، وحشی‌ها در آنچه که به یک فیلم درون فیلم می‌شود، احترام گذاشته می‌شود. و پس از آن جیمز بریکلیر وجود دارد، که چیزی شبیه به لحن یونانی را پر می کند و گفتارهای طولانی در مورد پیشرفت انسان را به عنوان رویکردی برای تأکید بر واقعیت فیلم منتقل می کند. آیا هر کسی که یک نظرسنجی در این مورد برای IMDb تهیه کرده است می تواند تضمین کند که واقعاً اغلب به آنچه در بین شخصیت ها اتفاق می افتد فکر می کند؟

همانطور که گفته شد، سقوط امپراتوری روم یکی از آن ولخرجی‌هایی است که گهگاه می‌توان از آن لذت برد، که در آن می‌توان انبوهی دکورها و دسته‌بندی لباس‌ها را تماشا کرد و از گروه‌بندی‌های فعالیت هیجان‌زده شد. برای اینکه چیزی از تماشای کریستوفر پلامر که هوشمندانه در نقش کومودوس خمیده شده است را بیان نکنم - او به طور قابل توجهی سرگرم کننده تر از واکین فینیکس است که نقش حاکمی مشابه را در "گلادیاتور" بازی می کند.

در مجموع، پیچ و خم بی هدفی در روم قدیم که فریاد اتحاد بیشتر می دهد.

صحنه مبارزه در جنگل بین رومی ها و هون ها از همان ابتدا خیره کننده است - به خصوص وقتی در صفحه عریض منحصر به فرد آن دیده شود. چیزی به نام فیلم دیگری که در دی وی دی در ایالات متحده وجود داشته باشد وجود ندارد - مانند مقداری از موجودی آنتونی مان. هالیوود با ننگ به پایین نگاه می کند! زمانی که Warrior به یک پیروزی تبدیل شد، اعتماد داشتم که می تواند به طور قابل توجهی بر فیلم های تیغه و کفش نمونه مانند این تأثیر بگذارد - به خصوص که سقوط امپراتوری روم اساساً از دوره ای مشابه از تاریخ روم گرفته شده است - اما متأسفانه و متأسفانه، این اتفاق برای نزدیکان من نیست. اتفاقاً الک گینس نقش منطق دان خردمند، سر مارکوس اورلیوس را بازی می کند، زیرا تصمیم منحصر به فرد ریچارد هریس در تضادهای تخیلی با مان بود. پس از 13 سال حضور در جنگ ستارگان، گینس با لباس مقایسه ای، نقش جدی را بازی می کرد که به شدت به یک سر می رفت. در مبارزات هریس سرانجام فرصتی برای بازی در نقش اورلیوس پیدا کرد، علیرغم این واقعیت که آن فیلم به همان اندازه با واقعیت های قابل تاییدش آرام بود. به همین ترتیب، توجه به این نکته کنجکاو بود که مان اولین رئیس اسپارتاکوس بود - شاید بهترین فیلم رومی ساخته شده - اما پس از هماهنگی صحنه های اولیه بر سر تضادهای مبتکرانه با سازنده و ستاره، کرک داگلاس، پایان یافت.

ترکیبی درخشان از دعواهای باورنکردنی با گفتمان مغزی - مناسب حاکم مارکوس اورلیوس - و سوفیا لورن بسیار جذاب در حال پرتاب و موپینگ. استفن بوید - یک سرگرم کننده دست کم گرفته شده - به جای روم نفرت انگیزش در فیلم The Fall of the Roman Empire بن هور، در حالی که کریستوفر پلامر، خود آیدلوایس پیر، نقش جنایتکار را ایفا می کند، در تقابل با فرافکنی معمولی، نقش یک رومی شایسته را بازی می کند. در کل در هر صورت بسیار طولانی است، برای یک حماسه، اما انبوهی از سرگرمی در مسیر، حتی بعد از اینکه شروع به بی معنی شدن یک قطعه کوچک کرد.

این باقی مانده از فیلم های نمونه حوزه رومی است، پس از بن هور، اسپارتاکوس و کلئوپاترا.

فکر می کنم بسیاری از افرادی که مشتاق سقوط امپراتوری روم هستند، احتمالاً فیلم های قبلی را دیده اند. بنابراین من از آنها به عنوان اولویت استفاده می کنم.

این با سرعت بن هور و اسپارتاکو مشترک است. من سخنی را در کازابلانکا خواندم که به این موضوع اشاره می کرد که فیلم هیچ نقطه برجسته کلاس را از دست نمی دهد و این یک بخش حیاتی از درخواست آن است. این موضوع در سقوط امپراتوری روم نیز مشهود است.

این فوق‌العاده‌ترین حماسه رومی است. مجموعه‌ها گیج‌کننده هستند (مخصوصاً صحنه‌های رم)، و مبارزات با تعداد زیادی آیتم اضافی پر شده است. حاکم حلقه ها را کوچک جلوه می دهد. مجموعه ها و سازه ها عادی به نظر می رسند. مجموعه‌ها بعداً برای روایت‌های تاریخی مورد استفاده قرار گرفتند و به مقصد اصلی تعطیلات در اسپانیا تبدیل شدند. فقط ساموئل برونستون (سازنده) و آنتونی مان (رئیس) می توانند این کار را انجام دهند.

بازیگری بسیار دهه 60 است، بسیار شبیه بقیه. نمایشگاه اصلی بی قدرت استفان بوید است. او مرد مشابهی است که برای رقیب چارلتون هستون در بن هور پیش بینی شده است. شاید بازی او در سال 64 عادی به نظر می رسید، اما امروز به طور مثبت به نظر نمی رسد. کریستوفر پلامر واقعا عالی است، به خصوص در قسمت پایانی فیلم. سوفیا لورن ایده آل ترین سرگرم کننده روی کره زمین نیست، با این حال فکر می کنم این مهم ترین دستاورد او در سینما است. علاوه بر این، بدیهی است که برتری او در تاریخ هالیوود بی رقیب است. الک گینس کاری را انجام می دهد که در آن برتری دارد، برای به تصویر کشیدن یک مرد زیرک مانند فیلم لارنس عربستان و جنگ ستارگان.

ساموئل برونستون بیشتر چیزها را در سقوط امپراتوری روم به خوبی دریافت کرد. داستان، نما، دعوا و بازی (در صورتی که دوست دارید قدیمی بودن بازیگری). با این حال، آیا بیش از حد سازگار است؟ برای من پاسخ منفی است. من سقوط امپراتوری روم را به جنگنده بعدی ترجیح می دهم.

عنوان "سقوط امپراتوری روم" است. صدای فوق العاده قابل توجه بی تردید مانند تاریخ روشنگری شناخته شده گیبون، "زوال و سقوط امپراتوری روم". ارائه به روشی آکادمیک انجام می شود و در مورد اینکه چگونه پاییز در واقع یک مناسبت نبود، یک چرخه بود. بدیهی است که تاریخ در اینجا تضمین شده است.

و این به نظر من عالی بود. من اسیر دامنه رومی هستم. احتمالاً بهترین سفر در زندگی من رفتن به رم و دیدن آثار قدیمی بود. غلبه کننده. بنابراین من دقیقاً اینجا بودم و در حال تماشای یک سری فیلم های الک گینس بودم و با فیلمی نویدبخش تاریخ روم مواجه شدم. من کاملاً زیرچشمی گرفتم.

و، حدس بزنید چیست؟ این همه یک تقلب بود. شلوغی بی آلایش هیچ مجموعه ای از تجربیات در سقوط امپراتوری روم وجود ندارد. هیچ کدام به هیچ وجه. تصور می‌کردم و انتظار داشتم که هالیوود می‌تواند تا حدودی آزادانه با واقعیت‌های قابل‌توجه بازی کند، با این حال، این موضوع خارج از مقیاس بود. به غیر از درست بودن نقش های مارکوس اورلیوس و کومودوس، هیچ چیز تاریخی در سقوط امپراتوری روم وجود ندارد. هر یک از موقعیت‌هایی که به تصویر می‌کشد، داستان‌های بدون تقلب هستند. شخصیت افسانه ای کاملاً ساختگی است.

اگر سقوط امپراتوری روم را دیده اید، من از شما دعوت می کنم که کمی انرژی در ویکی پدیا سرمایه گذاری کنید و افراد و موقعیت های *واقعی* قابل توجه حکومت کومودوس را به سمت بالا بچرخانید. . متوجه خواهید شد که هیچ چیز هماهنگ نیست. به لوسیلا نگاه کن این چیزی است که شما پیدا خواهید کرد، به غیر از روشی که مارکوس اورلیوس واقعاً یک دختر کوچک به نام لوسیلا داشت، تک تک ذرات آن شخص کاملاً ساخته شده بود. آنها باید نام او را بلانچ یا اگنس می گذاشتند، با توجه به این واقعیت که او به هر شکلی به هر فرد قابل توجهی شبیه است. من بدم نمی‌آید که داستانی ساخته شده در برابر مناظر دامنه رومی باشد. با این حال، چیزی که غیرقابل بخشش است این است که سقوط امپراتوری روم *عمل می کند* که انگار تاریخ را به شما نشان می دهد. علاوه بر این، کاملاً اینطور نیست. علاوه بر این، افرادی که بهتر از این را نمی دانند، فکر می کنند که در حال حاضر چیزی در مورد تاریخ می دانند، ترک می کنند.

من افسانه ها را دوست دارم، که با هر ظاهری از بن هور و ده قانون بزرگ شده ام. تا آنجایی که افسانه‌ها پیش می‌روند، سقوط دامنه رومی جزو بهترین‌ها نیست، اما به ندرت در میان وحشتناک‌ترین‌ها قرار می‌گیرد. چند چیز شگفت‌انگیز در مورد آن وجود دارد، اما علاوه بر این، منابع کمی وجود دارد که می‌توانستند بسیار بهتر انجام شوند.

از نقص‌ها شروع می‌شود، سقوط دامنه رومی به طور کلی قانع‌کننده است، اما بسیار کسل‌کننده به نظر می‌رسد. و در حال حاضر و یا در صحنه های با بوید و لورن سطح. به نظر من این مربوط به سه چیز است. یکی از بازیگران، استفن بوید غیرقابل توجه ترین است، اغلب او بسیار چوبی و محکم است. دو این که او و لورن عملاً علم با هم ندارند. در نهایت، آهنگسازی در بیشتر قسمت‌ها هوشمندانه و بسیار شیک است، به‌ویژه با نشانه‌هایی از تأیید ادوارد گیبون، با این حال، برخی از صحنه‌ها واقعاً خلق‌شده و مستحکم به نظر می‌رسند.

اما، شبیه به هزاران افسانه در گذشته، در طول و پس از آن، سقوط دامنه روم ظاهراً تکان دهنده است. تنظیمات رومی به طرز فوق‌العاده‌ای نشان‌دهنده هستند، مجموعه‌ها فوق‌العاده هستند و عکس‌های واقعی کاملاً واضح و در واقع بسیار خیره‌کننده هستند. دیمیتری تیومکین شماره یک من با توجه به نویسندگان فیلم است، سقوط قلمرو روم با سوژه های پر انرژی، دوست داشتنی و باشکوهش از این قاعده مستثنی نیست.

به جز بوید، بازیگران خوب هستند. سوفیا لورن برای هر گونه غیبت علم با بوید، بیش از آن با جذابیت و برخی سخنان متقاعد کننده خود آن را جبران می کند. اعدام الک گینس کوتاه و در عین حال عالی است، عمر شریف به همان اندازه که در هر مقطعی بود جذاب است، مانند آنتونی کویل و مل فرر به درستی تهدید کننده است. جیمز برکلایر فوق‌العاده است، و با در نظر گرفتن اینکه او چند نقطه خشن تا پایان دارد، کریستوفر پلامر به طرز شگفت‌انگیزی لزج است.

سقوط قلمرو روم توسط آنتونی مان هماهنگ شده است. مهارت استاندارد، و برخی ارابه های با استعداد را به طور بی پایان دنباله روی فعالیت می کند. در مجموع، یک فیلم جذاب و شایسته است، با این حال، چیزهای دیگری را کوتاه می کند تا فراتر از همه انتظارات باشد. 7/10 بتانی کاکس

از نظر ظاهری تماشای سقوط امپراتوری روم یک لذت واقعی است. ما صحنه‌های فوق‌العاده، اقامتگاه‌های سلطنتی مجلل، مجموعه‌های عالی و همه چیز را می‌بینیم به جز مجموعه‌های کارآمد. حیف است که این تعداد زیادی از چیزهای جذاب به طور اجتناب‌ناپذیری با سرعت آهسته آهسته فیلم، صحنه‌های خسته‌کننده و شخصیت‌های بی‌اثر ترکیب شده کنار گذاشته می‌شوند. به خصوص زوج اصلی کاملا قانع کننده نیستند. هیچ فلش، هیچ علمی بین آنها وجود ندارد، همچنین بخشی از خطوطی که آنها معامله می کنند، بی معنی هستند. پاسپورت بازیگران بسیار بهتر است. در واقع، به جرات می‌توانم بگویم که شخصیت‌های فرعی شاید انگیزه اصلی برای ادامه تماشای فیلم پس از به یاد ماندنی‌ترین ساعت آن باشند. گینس و آجرپز توانایی ها و کلاس شگفت انگیز خود را نشان می دهند، با این حال افشای فیلم بدون شک کریستوفر پلامر است. کار او به عنوان پریشان هد کومودوس عموما تقلید می‌شود، با این حال پلامر آن را با چنان احساسی بازی می‌کند که در پایان تقریباً از او ناامید می‌شوید.

اما نگران‌کننده‌ترین موضوع فیلم احتمالاً غیبت است. تمرکز و اهمیت صرف نظر از عنوان پر شورش، سقوط امپراتوری روم نمی تواند پاسخ معقولی را در رابطه با موضوعش ارائه دهد. آیا در مورد پوسیدگی خصوصی و سیاسی است؟ در مورد احساسات غالب بر هر مصیبت؟ در مورد هماهنگی و نتایج عظیم جنگ و تحقیر؟ درباره تزلزل ناپذیری نسبت به یک پیشگام، صرف نظر از اینکه آیا این پیشگام آشکارا ناکافی است؟ یا شاید باز هم ربطی به پذیرش تغییر و جوامع مختلف داشته باشد؟ با توجه به این موارد، فیلم متأسفانه معلوم می شود که یکی از آنها نیست. و در نهایت، تنها چیزی که برای ما باقی می‌ماند، بی نظمی و کسالت است.

من در واقع اعتراف می‌کنم که تلاشی مشروع برای نشان دادن بخشی از پرسش‌های اصلی انجام می‌دهد که باعث درد و در نهایت فروکش کرد. قلمرو روم قدیم (مانند مسائل مدیریتی، آلودگی گسترده، ارتش نافرمان، امیال پیش پاافتاده، نابرابری، افزایش رضایت و عدم نگرانی عمومی، حملات قبایل ناآشنا)، با این حال نمی توان شک کرد که فیلم هیچ سرنخی در مورد چگونگی حرکت به سمت آن ندارد. این مسائل از نظر بصری است، بنابراین نتیجه یک افسانه بسیار طولانی و بیش از حد آموزشی است که از ترسیم واقعی ما غفلت می کند.