🌸 دانلود فیلم My Week with Marilyn 2011 (هفته من با مریلین)

هفته من با مریلین 2011 (به انگلیسی: My Week with Marilyn) یک فیلم درام و محصول 2011 کشور بریتانیا, آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم هفته من با مریلین 2011 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که این فیلم یک هفته از زندگی «مرلین مونرو»، بازیگر افسانه ایی هالیوود را در سال ۱۹۵۷ میلادی به تصویر می کشد. مرلین در دوره نامزدی با همسر نویسنده مشهور خود «آرتور میلر» از زندگی هالیوودی خود گریخته و به لندن می رود تا زندگی آرامی داشته باشد. وی در لندن با شاهزاده و خواننده مشهور «لارنس الیویر» در نمایشی همبازی می شود و ....

این فیلم به کارگردانی Simon Curtis, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم هفته من با مریلین 2011 یا دانلود دوبله فارسی فیلم My Week with Marilyn 2011 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Michelle Williams, Kenneth Branagh, Eddie Redmayne, Dominic Cooper, Philip Jackson, Derek Jacobi, Toby Jones, Michael Kitchen, Julia Ormond, Simon Russell Beale, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود هفته من با مریلین 2011 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Michelle Williams, Kenneth Branagh, Eddie Redmayne, Dominic Cooper, Philip Jackson, Derek Jacobi, Toby Jones, Michael Kitchen, Julia Ormond, Simon Russell Beale, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی هفته من با مریلین 2011 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم هفته من با مریلین 2011 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود My Week with Marilyn 2011 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم هفته من با مریلین 2011 R بوده و قبل از دانلود فیلم هفته من با مریلین 2011 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, عاشقانه, بوده و محصول کشور بریتانیا, آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم هفته من با مریلین 2011 انگلیسی, فرانسوی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم هفته من با مریلین 2011 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم My Week with Marilyn 2011 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم هفته من با مریلین 2011 6.9/10 از 10 می باشد.

هفته من با مریلین یک هفته از زندگی «مرلین مونرو»، بازیگر افسانه ایی هالیوود را در سال ۱۹۵۷ میلادی به تصویر می کشد. مرلین در دوره نامزدی با همسر نویسنده مشهور خود «آرتور میلر» از زندگی هالیوودی خود گریخته و به لندن می رود تا زندگی آرامی داشته باشد. وی در لندن با شاهزاده و خواننده مشهور «لارنس الیویر» در نمایشی همبازی می شود و ...
کالین کلارک ، کارمند سر لورنس اولیویر ، تعامل پرتنش بین اولیویه و مرلین مونرو را در طول تولید شاهزاده و دختر نمایشی (1957) ثبت می کند.
"سر لارنس اولیور" در حال ساختن فیلمی در لندن است. " کالین کلارک" جوان دانش آموز فیلم سازی مشتاقی است که می خواهد در هفته من با مریلین کاری داشته باشد. وقتی که ستاره فیلم "مرلین مونرو" برای فیلم برداری می آید تمام مردم لندن برای دیدن او هیجان زده هستند. در این بین اولیور شیفته او می شود...

جهت دانلود فیلم My Week with Marilyn 2011 (هفته من با مریلین) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

چه چیزی ممکن است همه ما در هر لحظه از هفته من با مریلین آگاه باشیم؟ ما می توانستیم به این سمت برویم: "اوه، این فیلمی درباره مرلین است!". با اطمینان به خود که در حال حاضر اعلام کرده ایم "می دانیم" چه اتفاقی در هفته من با مریلین می افتد. به طور مشخص! چه کسی این کار را نمی کند؟ مرلین و حرفه اش، همه مسائلی که اتفاق افتاده است. بنابراین، در مرحله بعدی، ظاهراً متوجه می شویم که چه اتفاقی برای فیلم می افتد. هفته من با مریلین درباره مرلین مونرو است! ممکن است خیلی خوب فیلم خوبی باشد، با این حال ما به اشتباه فکر می‌کنیم که قطعاً می‌دانیم درباره چیست.

آنچه واقعاً اتفاق می‌افتد این است که در بخش اولیه فیلم باید به آرامی همه را از بین ببریم. افکار گذشته ما در مورد او داستان ما را به اصلاح تعصبات و تصاویر خود در مورد مرلین سوق می دهد. نمی دانم که آنها عالی بودند، وحشتناک یا هر چیز دیگری، اما به طور مثبت کاملاً شبیه این یکی نبودند. با توجه به دیدگاه های مختلف، از یک آب و هوای دیگر، از یک فرهنگ متناوب و شگفت آور، یک زمین شناسی متناوب می آید. افراد دیگری درباره او بحث می کنند و هفته های خاصی با او کار می کنند. واقعاً آدم‌های مهمی.

از نگاه این افراد و خلق فیلم لارنس اولیویه، می‌توانیم با چند قسمت از مرلین یا بهتر بگوییم نورما جین - یک سرگرم‌کننده باشکوه که مجهز بود ارتباط برقرار کنیم. برای ساختن مرلین مونرو به عنوان فردی از خودش. نتیجه داستانی درباره مرلین مونرو واقعی در دنیایی بکر است. چیزی که قبلاً هرگز نشنیده بودیم.

بازی میشل ویلیامز عالی و خارق العاده بود. او کاملاً خودش را به این کار داد، چرا که به دلیل بهترین بازیگری که در تمام مدت وجود فیلم های سینمایی پیدا کرده ایم. کنت برانا به طرز فوق‌العاده‌ای و سرگرم‌کننده‌های متفاوت این درجه فوق‌العاده بازیگری را حفظ می‌کنند. بدون شک این یک داستان خارق‌العاده در مورد پس‌زمینه‌ی تاریخی فیلم‌های سینمایی مانند هوگو و پیشه‌ور است. درباره مرلین مونرو است! بنابراین، مطمئن باشید که این یکی از سه فیلم بزرگ سال - 2011 بود، و تعداد قابل توجهی از ما قبول داریم که بهترین بود.

چیزی که در مورد این طرح نیز جذاب است این است که رئیس سومین همکار جوانی که با او درگیر می شود و در واقع او داستان را ساخته است، در حال حاضر رفتار و بینش خارق العاده و توانایی های مقاله نویسی داشت. یعنی مبادلات در کل و به صراحت بین آنها دو فوق العاده غنی و جذاب است. ما را در مورد مرلین مونرو و نورما جین بسیار آموزش می دهد، در مورد نمایشی که با هماهنگی بین سرگرم کننده واقعی و کمتر شناخته شده - کودک هنوز کوچک نورما جین (برای من جوان است) در سی سالگی، و فانتزی، محبوب ترین. و بانوی جوان شیک و شیکی که دنیا تا به حال شناخته بود.

علاوه بر اینکه از این تعداد زیادی از فیلم هزینه می‌گیریم، نمی‌توانیم سعی کنیم نگاه بدی به او نداشته باشیم. ما به نوعی دلتنگ او هستیم، و در فرصتی که بتوانیم او را بهتر بشناسیم، بعد از این فیلم، چیزی شبیه این فکر می کنیم: مرلین مونرو، تو واقعاً عالی هستی!

با توجه به به تصویر کشیدن فردی در فیلم My Week with Marilyn که واقعاً آن را زندگی کرده است، به طور کلی منطقه ای متزلزل خواهد بود. انجام انصاف برای آن فرد به طور مداوم نیاز اصلی است. با توجه به به تصویر کشیدن شخصی هر چند بدنام به عنوان مرلین مونرو، فرضیات ممکن است به طور قابل توجهی بالاتر باشد. این مشکلی است که میشل ویلیامز در حین انجام این وظیفه با آن مواجه شد.

مرلین مونرو ممکن است شناخته‌شده‌ترین نماد جریان اصلی جامعه باشد. با این حال، او اصیل بود و برای یک دوره کوتاه و در عین حال بحرانی در بالای دنیای انحراف قرار داشت و به وضعیت اسطوره ای رسید. افکار و تصاویر اساساً به همان اندازه معروف هستند که او در هر مقطعی بود. بنابراین برای کسی که او را روی پرده بازی کند و به نظر نمی رسد که این یک جعل هویت باشد، اما به تصویر کشیدن زندگی منطبق بر زندگی، به طور کلی یک کار طاقت فرسا است. میشل ویلیامز، از نظر ظاهری، به نظر بهترین تصمیم برای انجام این کار نیست. او از آن زمان به طور کامل هرگونه تحلیلی را که ممکن است برخی قرار باشد ارائه دهند، خاموش کرده است. ویلیامز بدون تردید یکی از برجسته‌ترین نمایشگاه‌های سال را به نمایش می‌گذارد و به‌طور باورنکردنی شایسته انتخاب اسکار است.

هفته من با مریلین داستان واقعی یک همکار جوان به نام کالین کلارک است و زمان او صرف تنظیم سریال The Ruler and the Showgirl با حضور مرلین و لارنس اولیویه شده است. این داستانی نیست که بتوان پیش بینی کرد. این داستان عاشقانه بین مونرو و کلارک است، اما علاوه بر این نشان می دهد که چگونه مونرو در سطح تمایز خود درگیر شد و یاتاقان های مختلفی را به خود کشاند. این نشان می دهد که چگونه او واقعاً نیاز داشت تا هر یک از کسانی که با زندگی و حرفه اش مرتبط هستند را راضی کند. او واقعاً به دنبال ستایش بود، با این حال احساس می‌کرد که باید فردی با شهرت و بدنامی باشد تا به محافظت از تصویری که او و بسیاری دیگر ساخته‌اند کمک کند. او ولخرجی را نداشت که چنین سرگرمی‌کنندگان بی‌شماری امروز به دنبال تصمیم‌های خلاقانه هستند. او می خواست همه افراد اطرافش را راضی کند، اما کاملاً مطمئن نبود که چگونه این اتفاق بیفتد. ویلیامز بسیار صادقانه و عملی نشان می دهد که فرسودگی کسب و کار بر بانوی جوان جامعه بی ادعا و اینکه چگونه نمی دانست چگونه بدنامی خود را مدیریت کند. او احساس می‌کرد که باید همه چیز حیرت‌انگیز باشد که همه معتقد بودند که باید باشد که در نهایت سقوط او بود.

هفته من با مریلین بهترین مطلق نیست، اما کیفیتی دارد که شما را در ارتباط نگه می‌دارد. با و درگیر شکی نیست که ویلیامز فیلم را بر روی شانه هایش منتقل می کند و حتی یک ثانیه هم چشم پوشی نمی کند. داشتن زمان طولانی فیلم که احتمالاً بهترین فیلمبرداری را در چند سال اخیر داشته است، احیا می شود و هفته من با مرلین نیز از این امر مستثنی نیست. با بازی کنت برانا در نقش سر لارنس اولیویه، یکی از معدود فیلم‌های متحرک به‌سرعت شما را در دنیای خود مانور می‌دهد تا جایی که یادتان نمی‌آید در حال تماشای افراد سرگرم‌کننده هستید و فکر می‌کنید که فقط یک تماشاگر آن زمان هستید. این یک قدردانی و احترام است برای یکی از یاد شده ترین و پرستیده ترین مردم بیست و صد ساله. www.loveyourmovies.com

هفته من با مرلین به ژورنال های کالین کلارک در رابطه با مونرو در طول ضبط فیلم The Ruler and the Showgirl (1957) بستگی دارد. از آنجایی که مونرو شخصیت وحشتناکی بود که شخصیت عمومی اش به نابودی قطعی او اضافه کرد، من پیش بینی می کردم که هفته من با مرلین این بدبختی را آشکار کند، اما تا حد زیادی به تصویر جذاب مونرو افزود.

هفته من با مرلین شروع به معرفی کالین به عنوان شورشی عزیزانش کرد. در حالی که پدرش یک باستان‌شناس صنایع دستی و خواهر و برادرش متخصص تاریخ تاکتیکی است، اشتیاق کالین برای ساختن فیلم، عزیزانش را بیمار کرد. همانطور که تاکید زیادی بر جدایی کالین از عادت خانوادگی داده شده است، انتظار داشتم با تمرکزهای داستانی بعدی مطابقت داشته باشد، اما این بدون هیچ نتیجه ای بود، یکی از بسیاری از نقص ها در هفته من با مرلین. به سرعت به سمت کالین می رود که برای خودش به دنیای سرگرمی می ایستد که از طریق مونتاژ صحنه ها هم قابل ستایش و هم جذاب می شود. به خوبی ممکن است مشاهده آن خوشایند باشد، اما این یک نقص دیگر بود زیرا قبل از رسیدن به رابطه کالین با مونرو زمان زیادی را اشغال می کرد. هنگامی که مونرو برای اولین بار دیده می شود، هفته من با مرلین در دام خسته ای می افتد که شکوه واقعی او را بیشتر از ضعف فیزیولوژیکی خود منعکس می کند. گام زدن در اطراف صراحتا و پرانرژی بودن نسبت به کالین، دیدگاه‌های ریشه‌دار مونرو را مجدداً تأیید کرد، هیچ چیز جذابی در تصویر کردن او وجود نداشت. وقتی رابطه کالین با مونرو ایجاد می شود، در ذهن او شکاف هایی ایجاد می شود، در حالی که درگیر شدن به اندازه کافی عمیق نیست. در یکی از صحنه‌ها، کالین باید مونرو را که از یک اظهارات زن‌ستیز متحیر می‌شود، دلداری دهد و بعداً به او اعتماد کرد که «همه افراد در هر نقطه‌ای که می‌بینند مرلین مونرو است». اینها دانش قابل توجهی در ذهن مونرو هستند، اما هفته من با مرلین یک ناسازگاری را تحت تاثیر قرار می دهد. به احتمال زیاد این ادعای مهمی بود، کالین نمی توانست مجذوب مونرو شود فقط به این دلیل که او یک تصویر جنسی بود و هفته من با مرلین او را جذاب نمی کرد.

تنها واکنش جدی از رابطه کالین و مونرو، به‌ویژه نمایش او به عنوان یک تصویر جنسی، همکاری کالین با لوسی، یک همکار بود. قبل از اینکه کالین او را به خاطر مونرو رها کند، هدف حرکات گرم کالین قرار گرفت که به طور موجهی باعث ناراحتی لوسی شد. با تعقیب لوسی که رابطه مونرو او به سقوط می رسد، لوسی به سرعت او را کنار می گذارد قبل از اینکه بپرسد آیا مونرو او را بسیار ناراحت کرده است یا خیر. در نقطه ای که او پاسخ می دهد لوسی به شدت پاسخ می دهد "خوب، نیاز به شکستن داشت". عکس العمل لوسی یک ثانیه قوی بود که ناسازگاری های منطقی گذشته را در مورد نمایش تصویر مونرو به عنوان ظاهر برتر کالین با هزینه جدی آزمایش کرد. این ثانیه صمیمانه همان چیزی است که من به آن اعتماد داشتم که هفته من با مرلین حاوی آن باشد، اما به جای اینکه واقعاً ضعف او را آشکار کند، جلوی جذابیت بیش از حد مونرو را گرفت.

میلتون گرین: این کاری است که او انجام می دهد، او قلب ها را می شکند. او مال شما را خواهد شکست.

آنچه هفته من با مریلین را بسیار دلپذیر کرده است، قطعا پانتومیم های تکان دهنده میشل ویلیامز و کنت برانا در نقش مرلین مونرو و سر لارنس اولیویه به طور جداگانه هستند. با فرض وجود دو نمایشگاه در کنار هزینه تایید، هفته من با مریلین شماست. اندک و در عین حال پر از ظرفیت حضور پررنگ ویلیامز در صفحه نمایش نشان داد که طرفی از او که اخیراً در شغلش یافت نشده است، ادامه دارد. او تحریک آمیز و در عین حال فوق العاده دوست داشتنی، ناقص، در عین حال صمیمانه و لذت بخش و در عین حال دوست داشتنی است. در واقع، این مایه شرمساری است که او ژست اسکار را دریافت نکرد، علاوه بر این که او آن شخص را مال خود کرد، اما او دوباره به زندگی بازگشت. این به هیچ وجه اغراق آمیز نیست.

از آنجایی که کنت برانا یک فرد معمولی سرگرم کننده است و به عنوان اسطوره فیلم انگلیسی سر لارنس اولیویه، دیدن برانا مجبور است و کاملاً لذت بخش است. صفحه نمایش بزرگ به طور مشابه ویلیامز ارائه ای را ارائه می دهد که فقط می توان آن را حماسی توصیف کرد. از شروع تا پایان، کلمات نمی توانند آن دقایق را به تصویر بکشند، برخی ظریف، برخی محجوب، برخی رسا، برخی به طرز خیره کننده ای داغ و برخی بسیار دوست داشتنی. ادی ردمین بدون شک شکننده ترین ارتباط فیلم است. رابطه او با مرلین آنقدر برای فیلم حیاتی است، به طوری که او نمی تواند جمعیت را در حساس ترین نقاط زمان متقاعد کند. اینطور نیست که به ردمین فرصتی داده نشود، اما او فردی دارد که با او کار کند و شاید احساساتش را بهتر نشان داده باشد. یک مسئله دیگر، احساسات غیرقابل درک بین این دو است، زیرا هیچ علمی بین این دو وجود ندارد. سپس دوباره، او علم روشنی با صحنه ای که از اما واتسون ظاهر می شود، دارد.

در کل، هفته من با مرلین یکی از آن مناسبت های فیلمی سال است که فیلم باورنکردنی نیست، اما برخوردی که خاطرات بزرگان واقعی را رد می کند. این به یکی از شگفت‌انگیزترین جملات تاریخ بازمی‌گردد: "مهم نیست چقدر زندگی می‌کنید، چیزی که تفاوت را ایجاد می‌کند میراثی است که پشت سر آن زندگی می‌کنید." بدون شک مرلین مونرو آن ویژگی جالب را داشت و با کمک میشل ویلیامز روشنگر، به نظر می رسد یک بار دیگر دهه 50 است. این به من کمک می کند صحنه ای را به خاطر بیاورم که در آن کالین کلارک می گوید: "این یک بدبختی است با توجه به این واقعیت که او یک سرگرم کننده فوق العاده است که باید یک ستاره سینما شود، و شما یک ستاره سینما هستید که باید یک سرگرم کننده باورنکردنی باشید. این فیلم. به هر دوی شما کمک نمی کند." برخی از افراد به سادگی مانند یک ستاره تصور می شوند و در صفحه نمایش عادی هستند، در حالی که دیگران باید سخت تر تلاش کنند تا دقیقاً همان کار را انجام دهند. مونرو برجسته بود و مطمئناً یک بار در یک رویداد سنی و در مورد ویلیامز بود. او مطمئناً سرهای زیادی را برگردانده است. این یک فیلم خوب است، اگر با موفقیت به دلیل اجراها موفق باشید.

www.thehkneo.com

این یک فیلم به طور جدی مناسب است، اما فیلم فوق العاده ای نیست. این یک فیلم نسبتا کوتاه است، اما سرعت آن زیاد نیست. میشل ویلیامز، سرگرم‌کننده‌ای بسیار بهتر از شخصیتش، عموماً در نقش مرلین مونرو عالی است، اما ادی ردمین در نقش کالین کلارک، خواهر و برادر جوان‌تر نماینده میانه‌رو، آلن کلارک، که عبارت «راست افراطی» به ندرت برایش انصاف را نشان می‌دهد، کسل‌کننده است. با این حال ما او را به خاطر آن سرزنش نخواهیم کرد. کنت برانا در نقش لارنس اولیویه کاملاً باشکوه است و به طرز بی عیب و نقصی مجری و رئیس فوق العاده را جذب می کند. بخشش او بی‌تردید نقشی مناسب داشت، زیرا در اوایل دوران حرفه‌اش، بیشتر اوقات او را به‌عنوان اولیویه جوان به تصویر می‌کشیدند. با توجه به اینکه او تا جایی که ممکن است در فیلم My Week with Marilyn های خودش تظاهرات می کند و هماهنگ می کند، مطمئن هستم که می تواند از این نظر با اولیویه ارتباط برقرار کند. او به دلیل ارائه‌اش به عنوان بهترین بازیگر مکمل انتخاب شد و باید برنده می‌شد. اولیویه خودش برای این افتخار برای «مرد ماراتون» نامگذاری شده بود، اما اتفاقاً برنده نشد.

جودی دنچ طبیعتاً در نقش زن سیبل ثورندایک، که در چند رویداد با او ملاقات کرد، فوق‌العاده است. هفته من با مریلین حضور خارق‌العاده‌ای از مایکل کیچن، مالکوم مک داول و درک ژاکوبی دارد که با اولیویه واقعی در «اتللو» و «سه خواهر» کار کرده‌اند. توبی جونز نیز مانند آرتور پی جیکوبز، کارشناس بازاریابی مرلین مونرو، که بعداً به عنوان سازنده فیلم‌های «دکتر دولیتل» و «سیاره میمون‌ها» محبوب شد، عالی است. با این وجود، نمی توانم بگویم که جولیا اورموند در نقش ویوین لی به طرز وحشتناکی خیره شده بودم. این شغل ابتدا به کاترین زتا جونز پیشنهاد شد، اما او به دلیل بیماری مایکل داگلاس نتوانست روی آن تمرکز کند. حدس می‌زنم به‌طور عجیبی مناسب است که از سرگرمی‌کننده‌ای که ویوین لی را بازی می‌کرد ناامید شده بودم و بنابراین می‌خواستم اولین تصمیم او را بازی کند، زیرا می‌خواستم خود لی برخلاف مونرو در «The Sovereign and the Showgirl» نقش السی مارینا را بازی کند.

لازم است بگویم که من با واکنش های اولیویه در مورد بازی مرلین مونرو موافق بودم. رفتار من با بازیگری تکنیک صادقانه مشابه اوست. تمام چیزی که من همچنان به آن اعتقاد داشتم این بود: "فقط این جمله مسخره را بگو. سخت نیست." همانطور که اولیویه در فیلم My Week with Marilyn گفت، "حاکم و دختر نمایش" یک طنز سبک بود. شاید او نقش افلیا را بازی می کرد. همانطور که در بررسی خود از آن فیلم گفتم، او یک ستاره سینمای خارق‌العاده بود و در عین حال یک سرگرم‌کننده خارق‌العاده نبود. در یک نقطه خاص، اولیویه به ویوین لی اجازه می دهد تا بداند که او چندین برابر مونرو سرگرم کننده است. او به سادگی چاپلوس بود، اما من در واقع معتقدم که معتبر است. با این وجود، موانع او به‌عنوان یک سرگرم‌کننده، روشی را تغییر نمی‌دهد که در بیشتر مواقع توسط افراد، به‌ویژه مردان، مورد سوءاستفاده و استثمار قرار می‌گرفت و به نظر می‌رسید که اسکورت او او را معدن طلا می‌دانست. من بدون شک برای او به عنوان یک فرد و دیگران همدردی دارم، اما معتقدم که هفته من با مریلین او را در جایگاه بسیار بالایی قرار داده است. این و همچنین واقعاً چیز جدیدی در مورد او کشف نکرد. با فرض اینکه من به جای اولیویه بودم، می‌پرسم که ذهن آرامی را حفظ می‌کردم، اما اساساً سعی می‌کردم متفکرتر باشم. همه چیز را در نظر بگیریم، اگر من به جای کالین بودم، احتمالاً با لوسی می‌ماندم زیرا وزن روانی غیرقابل انکاری کمتری وجود داشت.

بسیاری از افراد او را به عنوان یک بازیگر مشهور برجسته، به طرز شگفت انگیزی مطمئن و تحریک آمیز می دیدند. بیشتر از این، مطمئناً، او بود. مرلین مونرو برای همیشه همان بانوی جوانی خواهد بود که همه فکر می‌کردند آن را می‌شناسند، اما جایی در درون او اساساً به اندازه هر شخص دیگری وحشت زده بود. در «هفته من با مرلین»، ما یک سرگرم کننده جوان و دوست داشتنی را می بینیم که وقتی وارد اتاق می شود، یک ستاره به کار خودش، هر اتاقی را روشن می کند. ما به همین ترتیب نورما جین را می بینیم، یک بانوی جوان بی گناه و متروک آمریکایی که دوران جوانی ناخوشایندی را پشت سر گذاشت و با انرژی تلاش کرد تا ستاره هالیوود خود را به دست آورد.

هیچ کس نمی توانست رد کند که او فوق العاده بود، اما آنقدر مرموز بود که مردها این کار را انجام می دهند. به معنای واقعی در حضور او متحیر می‌شود، حتی همبازی‌اش لارنس اولیویه (کنت برانا) که اساساً مرلین را روی پرده دوست داشت، با این وجود، پس از اینکه او را رو در رو جمع کرد، فهمید که او فراتر از هر چیزی است که انتظار داشت: او هر کدام دیر می‌آمد و هر روز تیراندازی و وقتی تصمیم گرفت در تنظیم سریال The Ruler and the Showgirl ظاهر شود، احساس می کرد که همه طوری به او خیره می شوند که انگار او باورنکردنی است، او احساس می کرد که تنش سر لورنس اولیویه رئیس و بازیگر نقش اول را برانگیخته است. ، گروهش و همه. همه به استثنای کالین کلارک.

شما ممکن است در نظر داشته باشید که مرلین چه چیزی را در این شخص کوچک پیدا کرد، کسی که اساساً هیچ کس مهمی نبود (او سومین همکار رئیس بود، عنوانی که فقط به این معنی بود که او یک کارگر مصمم) اما در مرلین چیزی را دید که هیچ کس قبلاً ندیده بود. آنها به نحوی در سطحی با هم در ارتباط بودند که هیچ شخص دیگری حتی اسکورت افراد خودش هم فکرش را نمی کرد. فهمیدن اینکه چگونه مرلین توسط این خانمی که چشمانش را بدون هشدار رها نمی‌کند، «مربی» شده بود، سرگرم‌کننده بود، به گونه‌ای که هر چیزی را که مرلین انتظار شنیدن آن را داشت با صدای بلند بیان کند: «این یک نمایشگاه فوق‌العاده بود، مرلین» «تو بهترینی» ستاره در جهان" "تو در آن لباس استثنایی به نظر میرسی" و غیره و غیره و غیره. من مطمئن هستم که فرض می‌کنم امروز بود که مرلین می‌توانست به سادگی یک برنامه کاربردی از iTunes دانلود کند تا مدام تمام ستایش‌هایی را که انتظار شنیدن داشت به او بگوید (آیا آنها برنامه‌ای برای آن هم ندارند، سیری؟)، به استثنای آن چیزی که او انتظار شنیدن آن را نداشت، بفروشید، او به سادگی اظهار داشت که کسی باید با او فرانک باشد و با ارزیابی منصفانه به او بگوید که واقعاً اوضاع چگونه است، آن کالین کلارک بود.

میشل ویلیامز.

میشل ویلیامز با شغلی که به او داده شد، واقعاً کار عالی انجام می دهد و اگر او در مسابقه اسکار سال آینده برای بهترین سرگرمی پیشرو باشد، اصلاً من را شوکه نمی کند. اینطور نیست که هر هنرمندی بتواند آن کفش‌ها را پر کند و من نمی‌توانم هیچ هنرمندی هم سن و سال او را تصور کنم که این قسمت را مثل هفته من با مرلین مرده و منظم فرض کند. استرس و فشار ناشی از مریلین در طول تیراندازی و علیرغم این واقعیت که او اخیراً (برای سومین بار) با هم دست و پا کرده بود و "مردم" خود را در زمانی که واقعاً آنها را می خواست برای او نشان می دادند، او در واقع در یک مکان دور احساس انزوا می کرد. کشوری با انبوهی از سرگرمی‌کنندگان خوب که هرگز ندیده بود، در مقایسه با سرگرمی‌کنندگان هم بستگانش احساس ترس و بی‌استانداردی می‌کرد. همه سر صحنه انتظار داشتند این اطمینان و غرور خیره کننده از کنترل خارج شود، با این حال او یک خانم جوان ساده بود که باید به یک سرگرم کننده تبدیل می شد، کسی که باید به طور جدی به او نگاه می شد و کبوتر نمی شد. به طور غم انگیز، این دقیقاً همان توضیحی بود که لارنس اولیویه برای بازی در فیلم My Week with Marilyn The Ruler and the Showgirl به او می دهد. تا حدی که مرلین به شغلش اعتماد نداشت و برای درست کردن آن تقریباً بیست و چند سال طول کشید.

ممیزی کامل را در وبلاگ من بخوانید: ITALO'S CORNER

هفته من با مرلین یک فیلم دراماتیزه شخصی است که توسط سایمون کورتیس هماهنگ می شود و این داستان ما را به زمان ساخت فیلم هالیوود دهه 1950 می برد، از جایی که حول محور ساخت فیلم سال 1956 «حاکم و دختر نمایش» می چرخد. هفته من با مریلین متکی به دو کتاب به نام‌های «حاکم، دختر نمایش و من» و «هفته من با مرلین» اثر کالین کلارک است. داستان در اواسط سال 1956، سر لارنس اولیویه (کنت برانا) در حال ساخت فیلمی به نام "حاکم و دختر نمایش" در لندن است. کالین کلارک (ادی ردمین) بچه 23 ساله ای است که یک تهیه کننده تهاجمی فیلم است. پس از فارغ التحصیلی از کالج، متوجه می شود که با تجارت سینما درگیر شده و برای کار در آنجا به عنوان سومین همکار رئیس فیلم The Sovereign and the Showgirl در لندن، در موقعیتی قرار می گیرد. ستارگان سرشناس سر لارنس اولیویه و مرلین مونرو (میشل ویلیامز) در آن فیلم و نقش اصلی نقش داشتند. مرلین مونرو برای فیلمبرداری فیلم با اپراتور مهم دیگرش آرتور میل به لندن می آید. او با کشمکش‌های درونی‌اش مبارزه می‌کند، مثلاً محبوبیت، ترس و میل، که او را به یک نمایش وحشتناک در مجموعه سوق می‌دهد. کالین کلارک تلاش می کند تا او را از نبردهای ذهنی درونی اش محافظت کند. داستان اضافی ارتباط بین مرلین مونرو و کالین کلارک، ترس از تبدیل شدن به یک سرگرم کننده موثر و نبرد بین دو تصویر از دنیای واقعی را آشکار می کند. علاوه بر این، فیلم مبارزات مختلفی را آشکار می کند، به عنوان مثال، چشم انداز در مقابل رئالیسم، ستارگان فیلم در مقابل استودیو، ستارگان فیلم در مقابل جامعه، ستارگان در مقابل همبازی ها، بازیگران در مقابل گروه، یاران در مقابل عشق، زندگی فردی در مقابل زندگی حرفه ای، و غیره
اعدامی بهشتی توسط میشل ویلیامز که نقش اصلی مرلین مونرو را در هفته من با مریلین بازی می کرد انجام شده است و به تصویر کشیدن تصویر حکایتی او به خوبی انجام شده است. به همین ترتیب یک اعدام بزرگ از کنت برانا در نقش لارنس اولیویه. ادی ردمین در نقش کالین کلارک عملکرد خوبی داشت. بازیگران دیگر، به عنوان مثال، اما واتسون، جودی دنچ، جولیا اورموند که نقش خود را با شایستگی انجام داده اند، اما در محتوا نقش چندانی نداشته اند. به طور کلی هفته من با مریلین فوق العاده ساخته شد. به خصوص طرح ریزی، عکسبرداری، تغییر و اجرا کافی بود. قبل از اینکه شخصیت ها تسلط پیدا کنند، ما را وارد داستان می کند. در هر صورت، تحمل، فیلمنامه و موسیقی برای این گونه تصویرهای واقعی زندگی کافی نیست. به طور غم انگیزی که هفته من با مریلین فیلمنامه و تصویر مناسب را از دست داد، به ویژه ساختار میان سرفصل و فیلمنامه کاملاً از بین رفت. این همان نقطه ضعف قابل توجه هفته من با مریلین است. به تصویر کشیدن تصاویر و قطعه آنها آنطور که از قبل انتظار می رفت، نبوده است. به خصوص تصویر مرلین مونرو ماهیت گیج کننده ای دارد. تعمیم‌های کسل‌کننده و کسل‌کننده‌ای در تصویر یافت می‌شود که ممکن است از آن‌ها دور مانده باشد. فکری که در پس فیلم وجود دارد به وضوح مشخص نیست و علاوه بر این، محتوا نیز کافی نیست. محتوا و تصویر فیلم نارضایتی قابل توجهی است. به هر حال، این جنبه های منفی به دلیل نمایش آسمانی که توسط میشل ویلیامز در نقش مرلین مونرو و کنت برانا در نقش لارنس اولیویه انجام شده است، کاملاً پوشانده شده و دیده نمی شوند.

نتیجه: هفته من با مرلین باید یک نمایش تاریخی باشد، هر چند به طرز غم انگیزی که به نمایشی صمیمانه با محبت، احساسات، نیاز، نزدیک به اختلافات خانگی، بدبختی، سرگرمی، نیاز، تمایز، افسانه تبدیل می شود، انحراف، اجرای زنده، عالی و ارزش تماشای آن.

هفته من با مرلین: نگاهی به زندگی او بیندازید.

تصاویر متحرک مرتبط: آمادئوس 1984، گاندی 1982، فرمانروا 2006، گاو در حال جوشش 1980، الیزابت 1998 و 2007، و غیره

سه شنبه، 28 فوریه 2012 سیوا

به میشل ویلیامز برای انجام تمام کارهایی که می‌توان با یک کار غیرقابل تصور انتظار داشت، اعتبار بخشید: مرلین مونرو بودن. برای کسی ممکن نیست مرلین مونرو باشد. فقط یکی بود. به هر حال، از بین تعداد نسبی سرگرمی‌هایی که در درازمدت امتحان مرلین بودن را پذیرفته‌اند، ویلیامز به احتمال زیاد از همه موفق‌تر است. او انرژی ای را جذب می کند که مرلین را به برجسته ترین ستاره جهان تبدیل کرده است. علاوه بر این، او ضعفی را که در نهایت مرلین را به چهره ای دلخراش تبدیل کرد، می گیرد. شاید شباهت واقعی خیلی درست نباشد، با تماشای هفته من با مریلین هرگز نمی‌پذیرید که مرلین مونرو را بررسی می‌کنید. با این حال، مقدار زیادی در مورد مرلین وجود دارد که ویلیامز درست می‌گوید. ویژگی ها، صدا، دلپذیری. هم بی تقصیر صادقانه و هم شیاطین بسیار بزرگی که در درون مرلین مونرو می چرخند و ویلیامز واقعاً در معرفی این بسته کامل و پیچیده بسیار خوب عمل می کند.

هفته من با مریلین در یک بازه زمانی غیرقابل انکار و فوق العاده مختصر در مرلین مونرو منتشر می شود. زندگی او در بریتانیا در حال ضبط The Ruler and the Showgirl است. او در سطح تمایز خود است، بزرگترین سلبریتی روی زمین. به هر حال او یک خانم بسیار دردناک است. اتحاد او با اپراتور آرتور میل مورد تاکید است. اعتماد او به توانایی هایش برای عمل در کمترین حد است. شیوه رفتار او غیرقابل پیش‌بینی، بهترین سناریو، فاجعه‌بار حتی از منظر بدبینانه است و این باعث می‌شود که The Ruler and the Showgirl ساخته‌ای بسیار آشفته باشد. لورنس اولیویه، رئیس و همبازی او، به هوش آمده است. او نمی داند چگونه با مرلین رفتار کند. هر چه بیشتر تنش به او وارد کند، اوضاع وحشتناک تر می شود. داره متلاشی میشه به هر حال، او رستگاری گذرا را در یک نقطه نسبتاً غیرممکن دنبال می کند، و رابطه ای با کالین کلارک جوان برقرار می کند. او یک دست راست ساده است، اما مرلین به او اعتماد می کند. او می خواهد از فشار مرلین مونرو بودن دور شود و بودن با کالین به او قدرت می دهد تا این کار را انجام دهد. کالین اسیر مرلین شده است. همه چیز در نظر گرفته شود، چه کسی نخواهد بود؟ به هر حال، او علاوه بر این از او دفاع می کند. او با او برخورد می کند در حالی که بسیاری دیگر این کار را نمی کنند.

در کل هیچ کس با بزرگترین ستاره جهان معامله نمی کند. این یک داستان آبرومندانه است و یک فیلم آبرومند را می سازد. هفته من با مرلین قطعا فیلم فوق العاده ای نیست. هر چند که باشد، جذاب، متقاعدکننده، بارها و بارها الهام‌بخش و در مواقعی اسفناک است. داستان فوق‌العاده ابتدایی است اما در عوض خاص است و جلوه‌ای دلپذیر در پس‌زمینه می‌دهد. این به ما این امکان را می‌دهد که نه تنها ستاره و تصویر جنسی باورنکردنی را که جهان دوست داشت، ببینیم، بلکه نگاهی کوتاه به مرلین مونرو واقعی داشته باشیم. بدیهی است که مرلین واقعی بسیار دردناک بود و هفته من با مریلین مطمئناً این را پنهان نمی کند، بازگویی داستان او منصفانه است. ویلیامز به طور موثر با این کار برجسته کار می کند. او باعث می شود که مرلین را دوست داشته باشید، به همان شکل. علاوه بر این، او شما را مجبور می کند که مانند کالین کلارک از او محافظت کنید. ادی ردمین، با بازی کالین، قدم به قدم با ویلیامز مطابقت می‌کند، آنها عملکرد تحسین برانگیزی با هم دارند. کنت برانا در به تصویر کشیدن اولیویه بسیار خوب عمل می کند، مردی که اغلب نارضایتی هایش از مرلین کاهش می یابد، اما اینکه چه کسی واقعاً چقدر ماوراء طبیعی است ارزش دارد. اولیویه در حال بلوغ نحوه نورپردازی مرلین صفحه را می بیند، و درک می کند که چگونه به نظر می رسد که شخصاً در حضور او عقب نشینی می کند. هر چه «آن» باشد، مرلین آن را دارد، اولیویه می بیند که ندارد. یک تصدیق دشوار و برانا به طرز درخشانی آسیب را دریافت می کند. هر نارضایتی او در پشت موقعیت هایی که اولیویه می دید، همه می دیدند، که مرلین مونرو در قالب ویدئویی واقعاً منحصر به فرد بود. بازیگران مشهور متعددی هستند، نمادهای زیادی وجود ندارد. مرلین مونرو از همه مشهورتر بود و هفته من با مریلین هم برای نمادی که بود و هم برای بانویی که آرزویش را داشت احترام ستودنی است.

Laurence Olivier (Kenneth Branagh) 1957، در اشتیاق نه چندان پنهانی برای از بین بردن تصویر صحنه خود و تبدیل شدن به یک ستاره سینما، تصمیم می گیرد از مرلین مونرو (میشل ویلیامز) برای فیلم جدید خود، "The Ruler and the Showgirl" استفاده کند.

این نقطه‌ای بود که دیدار یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های سینمای جهان اساساً به اندازه ورود یک مریخی به میدان ترافالگار خارجی بود. مونرو با زحمت تصویر قابل توجهی ساخته بود که شرکت او، میلتون گرین (دومینیک کوپر)، آرتور جاکوبز (توبی جونز) و همسر سوم اپراتور آرتور میل (دوگری اسکات)، به سرعت از آن محافظت می کنند.

نادانستیم که اکثراً، بدون الگوی 24 ساعته منسجم از گزارش رسانه‌ها و وب، مونرو یک شکست عاطفی، هیپوکندری و قرص‌ها بود. با غیبت دائمی از خودباوری، به یاد ماندنی‌ترین ماجراجویی‌های او با اولیویه و خلقت، بدون توجه به ملاحظات مربی بازیگری‌اش پائولا استراسبرگ (زوئه وانامیکر) ضعیف پیش می‌رود.

مرلین به ندرت حضور پیدا می‌کند. ، به طرز وحشتناکی دیر است و در هر صورت وقتی سر صحنه است، هیچ سرنخی از آنچه لازم است ندارد. او بدون توجه به هوس او برای در نظر گرفتن یک سرگرم کننده جدی، نمی تواند خطوط خود را به خاطر بسپارد. در واقع، حتی با کمک بازیگران کارکشته‌تر، زن سیبیل تورندایک (جودی دنچ) و همسر اولیویه، ویوین لی (جولیا اورموند)، مونرو برای اولیویه کارکشته، وحشتناک و وحشتناک است، همچنین در انجام وظایف هماهنگی.
br/>در این ترکیب هیجان‌انگیز، کالین کلارک (ادی ردمین) بی‌گناه از خانواده‌ای ثروتمند پرتاب می‌شود، که دیوانه‌وار وارد عرصه‌های نمایشی می‌شود و شیوه‌ای خاص خود را می‌سازد. او که توسط سازمان آفرینش اولیویه برای عزم محض به کار گرفته شده است، به هیچ وجه در گودال گروه های متخاصم، منیت ها، تناسب ها و دیگر هوس های عمومی پرت می شود.

با وجود شناخت زیاد برای بازیگری کوچک، خلق همه چیز به جز اینکه مونرو همچنان در حال تزلزل است، متوقف می شود. کلارک، واقعاً در شگفتی از تعالی خود، دوست داشتنی و مهربان است و هیچ خطری ندارد. مونرو به سرعت با او به عنوان همراهی که آشکارا به آن نیاز دارد آشنا می شود و او را از کمد لباس های لوسی منطقی تر (اما واتسون) دور می کند.

البته، وقتی اجازه داشته باشیم کارش را انجام دهد. قبل از دوربین، مونرو صفحه را روشن می‌کند و بعد از آن، افراد سرگرم‌کننده بیشتری را ترک می‌کند. چرا او این کار را نمی کند، او برای همیشه نقش آفرینی کرده است، یعنی مرلین مونرو. مسئله این است که او مرلین نیست، او نمی‌داند کیست.

فیلمنامه سپس خاطرات ژورنالی کالین کلارک واقعی را دنبال می‌کند، زیرا داستان به طور کلی پایه‌گذاری می‌شود. بر حقیقت آیا کالین احساسات پرشوری را برای چه کسی تجربه می‌کند. آیا این پاسخ داده شده است یا او یکی دیگر از اسباب بازی های مونرو است. داستان واقعاً می‌تواند یک‌طرفه به پایان برسد، بنابرهفته من با مریلین واقعاً بر این تکیه دارد که آیا ویلیامز می‌تواند به تقلید یا «مرلین بودن» دست یابد.

انتخاب اسکار برای ویلیامز پیشنهاد می‌کند که او آن را به پایان برساند. تحسین شایسته است. ویلیامز بی‌تردید ترکیب هیجان‌انگیز بودن یک تصویر جنسی، دستکاری‌کننده اما جوان‌تر را، هر چند وقت یک‌بار به طور همزمان به دست می‌آورد. به سادگی می توان دلیل اینکه چرا هر کسی ممکن است توسط او فریفته شود، به خصوص زمانی که او آسیب پذیرتر بود.

برانا، در حالی که اسکار تعیین شده برانا است، که شاید به سلیقه همه نباشد. بازیگران مکمل قوی هستند، با این حال هفته من با مریلین ویلیامز است، چیز دیگری اتفاق نمی افتد، واقعاً "همه چیز درباره او" است.

بعضی ممکن است غر بزنند، فیلم با درخششی ملایم گرفته شده است که در آن واقعیت هیچ نقطه ای ندارد. این ممکن است معتبر باشد اما فقط توهم مرد جوانی را تشدید می کند، هیچ کس به طور غیر منتظره با محبوب ترین و تحریک آمیزترین ستاره سینمای زن جهان، یعنی معنای واقعی سورئال آشنا نمی شود. اعدامی عالی از ویلیامز، غیرقابل انکار جذاب تر از آن به این باور رسیده‌اند.

برشی قوی از تاریخ فیلم با سرنخ‌های قابل قبول، داستانی جذاب و درک زمانی بی‌عیب‌تر.

(به طور کلی) 4.5 فیلم در هفته. فقط 1 یا 2 نفر از آنها در هفت روز در تئاتر هستند. بقیه، من استریم (یا پاپ در DVD). من (به طور کلی) از نظرسنجی خود در مورد فیلم های غیرقابل توجه یا وحشتناکی که می بینم صرف نظر می کنم (نمونه معتبر آهنگ تعطیلات جدید در FX با حضور Fellow Pearce - احتمالاً اگر در هر لحظه نیاز به دیدن مارلی داشتید که F- را رها کرد، آن را تماشا کنید. بمب در مناسبت های مختلف). اما...هر گاه الماسی پیدا می کنم که مرا ترغیب می کند تا یک نظرسنجی ترتیب دهم تا همه شما را در مورد فیلم درخشانی که ممکن است از دست داده باشید (یا فراموش کرده باشید) بنویسم.

این وضعیت است. با فیلم 2011 هفته من با مریلین. دگرگونی دفتر خاطرات کالین کلارک به عنوان معاون رئیس در فیلم My Week with Marilyn سال 1957 حاکم و دختر نمایش (که شامل مجموعه های غیرممکن سر لارنس اولیویه و مرلین مونرو بود). با هماهنگی سیمون کرتیس (بانوی طلایی پوش) MWWM یک تحقیق شخصی فوق العاده از یک همکار جوان است که در حال انتقال است و در عین حال تضاد بین سبک بازیگری/کار منسوخ اولیویه و "روش" دوره جدید بازیگری را تماشا می کند. به تظاهر مرلین مونرو.

ادی ردمین (قبل از اینکه به بازیگر مشهور برنده اسکار برای فرضیه همه چیز تبدیل شود) به طرز بی عیب و نقصی در نقش کالین کلارک جوان بازی می کند. او ساده لوحی و اشتیاق به او دارد که در این بخش ایده آل است. در طول این فیلم، او را تماشا می‌کنید که سر به پا می‌شود و شما، تماشاگر فیلم، نیز به طرز ناامیدکننده‌ای شیفته می‌شوید.

آوردن قدرت و موکسی به پرده در نقش اولیویه - درست به شکل واقعی - کنت است. برانا (قتل در اکسپرس مشرق زمین). او اغلب در حالی که در حال صعود در دنیای تجارت سرگرمی انگلیسی به عنوان "اولیوی بعدی" بود به تصویر کشیده می شد و برانا به خوبی خدای خود را می گیرد. برانا که به شکوه، شکوه و اشتیاق یک مجری ستوده نور می بخشید، (به طور قانونی) به دلیل کارش به عنوان بهترین بازیگر مکمل انتخاب شد و در هر نقطه ای که روی صفحه بود می درخشید.

که نشان می دهد من به میشل ویلیامز اسکار را به عنوان مرلین مونرو انتخاب کردم. تنها چیزی که می توانم بگویم این است که ... وای. او کیفیت و شخصیت این نماد را در نظر گرفت و من احساس کردم که در حال تماشای یک فرد واقعی و غمگین با موکسی خارق‌العاده بر روی صفحه هستم. ویلیامز هم از نظر شخصیت و هم از نظر اصالت نمونه مونرو را نشان می‌دهد (مونرو یک کمدی فیزیکال سرگرم‌کننده بود) به‌نظر می‌رسد که برای این سرگرم‌کننده چیزهای بسیار بیشتری نسبت به بسته‌ای دوست‌داشتنی که به چشم می‌خورد وجود دارد. اینکه چگونه ویلیامز اسکار را به خاطر بازی مریل استریپ از مارگارت تاچر در زن آهنی (نمایشگاهی که من واقعاً ترجیح می‌دادم) از دست داد، از من گذشته است. و آنها انجام می دهند) زیرا این ارائه توسط ویلیامز ممکن است به طور مؤثری در اطراف او به نمایش گذاشته شود - این یک نمایشگاه عالی و قوی است. در هر صورت، رئیس کورتیس و برانا و ردمین (و همچنین کارهای حمایتی باشکوهی از هنرمندان خارق‌العاده‌ای مانند جودی دنچ، توبی جونز، جولیا اورموند، درک جاکوبی، داگری اسکات، اما واتسون، زوئی وانامیکر و دومینیک کوپر) به‌طور قاطع در کار او تعادل ایجاد می‌کنند. تا به ما، جمعیت، نمایشی واقعاً تنظیم شده از این خلقت دردناک و این شخص پریشان ارائه دهد.

این سریع‌ترین فیلمی نیست که در هر نقطه‌ای می‌بینید - هر چند عمدی بودن سرعت به شما کمک می‌کند. داستان خوب کالین سر به سر مرلین می افتد (و مرلین به او اجازه می دهد که برای او سر به سر بیفتد) و ما واقعاً زمان و فضایی را می خواهیم که این احساسات در آن غرق شوند.

اگر به دنبال فیلمی که تا حدودی راه حلی برای فیلم های استاندارد CGI-Fest، Superhuman و Space است که در حال پر کردن مالتی پلکس هستند، با هفته من با مریلین جبران بسیار زیادی خواهید داشت. فیلمی ارزشمند و ظریف که زمینه های اصلی قدرت با آن را دارد - نوعی فیلم که این روزها به سختی می توان آن را پیدا کرد.

هفته من با مریلین در حال حاضر در نتفلیکس پخش می شود. همچنین می توانید آن را در Amazon، Vudu، iTunes و YouTube.9 ستاره بخرید/اجاره دهید (از 10) و می توانید آن را به بانک (ofMarquis) ببرید.

نظرسنجی از یک ساعت و نیم من با مرلین.....اوه، منظورم ساعت و نیمی است که صرف تماشای فیلم کردم.....و برای مریلین مونرو گیج شوم - - - این چیزهایی است که رویاهای سلولوئیدی ساخته می شوند. از......

و این احتمال را در نظر بگیرید که می توانید رویای خود را تجربه کنید.....- - - اگر به مدت یک هفته موفق باشید.....

این بی‌تردید روز شما را می‌سازد... اشتباه هفته، اینطور نیست؟

خب، یک جوان واقعاً این رویا را تجربه کرد...

رویایی که او به همه ما افاضه کرده است -- خیالی که او معمولاً به ما تعلق می گیرد ، با در نظر گرفتن اینکه چقدر مولا برای به اشتراک گذاشتن فانتزی خود می گیرد ، به ویژه با فرض اینکه فیلمی باشد ساخته شده بر روی آن

شش.....روال احساسات من را با چنین مسائل عملگرایانه نشکنید......

در عوض، اجازه دهید در مورد 90 دقیقه بحث کنیم من گذراندم.....خطا، هفته ای را که افسانه فیلم با چه کسی دیگر از مرلین مونرو لذت برد.......

او کالین کلارک است، همکار جوانی از 23، که یک رئیس شریک قوی سر لارنس اولیویه است، که قرار است در آن نقش آفرینی کند و همزمان فیلمی را با مرلین کارگردانی کند - - "حاکم و دختر نمایش".

و شغل سومین همکار قدرتمند رئیس فیلم این است که کار انجام دادن کارها برای رئیس فیلم را تمام کند. شما باید او را پسر بچه صدا کنید.....

و همسر سر لارنس اولیویه، سرگرم کننده ویوین لی، کالین را برای مراقبت از لارنس انتخاب کرده است. چرا که او در سال‌ها پیشرفت می‌کند و محاسبه می‌کند که لارنس باید مریلین را وقتی فیلم تمام می‌شود، خنثی کند...

اما مرلین واقعاً لارنس را به روشی غیر از انتظار می‌کشد - - او او را نگه می‌دارد. مدت زمان طولانی را در صحنه فیلمبرداری می گذراند، زیرا او دیرتر از آنچه انتظار می رفت برای فیلمبرداری ظاهر می شود، و قدرت ها بی وقفه دوباره به دست می آید، زیرا او در حین فیلمبرداری اطمینان خود را از دست می دهد و فیلم را کاملاً به تعویق می اندازد: خوش آمدید به خلق و خوی و حملات خشم جهان بزرگترین ستاره بزرگ......

و کالین، رئیس همکار قدرتمند سوم، وجود یک ستاره سینمای خارق‌العاده را در نزدیکی افراد دیگر با ادامه فیلمبرداری تماشا خواهد کرد...

هر فرد دیگری به تنهایی با این کار خوشحال می شود.....

اما کارمای کالین در اوج است...

مرلین واقعاً شروع به قدردانی از او می کند و بدون شک با برانگیختن ناراحتی های زیادی برای صاحب آفرینش خود، تصمیم می گیرد که کالین بسیار جوان تر را فقط برای یک هفته احساس کند...

و او واقعاً او را در حوالی عصر، زمانی که یک دوره افسردگی دارد، می‌خواهد...

و واقعاً او را بیشتر می‌خواهد، زمانی که در طول روز احساس سرزندگی می‌کند.

و افراد اطراف او به طور قابل توجهی بیشتر به او نیاز دارند، تا او را آرام کند وقتی که تعداد زیادی قرص می‌خورد...

و او کالین را به صورت نازک مصرف می‌کند. جایی که او برهنگی او را با تمام درخشش تماشا خواهد کرد و سپس او را در آن حالت می بوسد...

و او را برای قدم زدن صمیمانه در قلعه ای قدیمی می برد.....

......و سپس برای قدم زدن در مدرسه قدیمی اش......و هر جایی که برود در پایان کمتر از مطلوب ستایش دسته جمعی شهروندان عادی قرار دارد - پرستش قهرمان او به طرزی جذاب و دلخراش رفتار می کند.....

اما در واقع او یک بچه است با ضعف هایش در مورد توانایی بازیگری اش که نیاز به تسلیت دائمی از طرف اطرافیانش دارد، و او باید چنین باشد. مانند یک بانوی جوان معمولی در مقابل یک خیابان فیلم گرامی داشته می شود ar.....

او در بهترین حالت خود قرار دارد زیرا قلبش را به روی کالین باز می کند و در مورد جوانی که در خانه های دیگران گذرانده و در آغوش گرفتن رئیس جمهور مرده آبراهام لینکلن به عنوان پدرش بحث می کند، زیرا هرگز هرگز او را واقعاً می شناسم.....

به اندازه ای است که یک هموطن جوان 23 ساله کاملاً از او غافل گیر شود...و برای مایه ی دلتنگی وجودش، ظلم را در روح ما فراخواند. ....

اما هرکدام از آنها خیالی است که قرار است فقط یک هفته دوام بیاورد.....

.....هفته ای که جوانان هموطن تمام عمرش را ارج می نهد.....

......و من هم برای یک ساعت و نیم ارزش قائلم.....

از شما متشکرم هر یک از دقایق لذت بخش مرلین.....

هفته من با مریلین توسط نمایشگاه های بازیگری برجسته بازیگران ساخته شده است و آنها تا حدی عالی هستند که چالش برانگیز است. بگم کی بهتر بازی کرده.....

حکم - - - بخشنده، من او را گرامی میداشتم.....ارو، منظورم فیلم است.....